Η Ημέρα που ο σκύλος σας ξέφυγε....
- Thread starter Darkpaladin
- Ημερομηνία δημιουργίας
Δεν μου αρέσουν οι τυποποιημένες λιχουδιές και το βραστό κοτόπουλο του προκαλεί διάροια οπότε ναι παίρνουμε ένα μπουτάκι αρνί το βράζουμε και το κόβουμε κομματάκια για λιχουδιές στην βόλτα στην εκπαίδευση κτλΚουβαλάς αρνάκι στην βόλτα;
ICE Καλημέρα, μου έχουν πει, μέχρι 6 μηνών να προσέχω, όχι γλύστρες, όχι έντονο τρέξιμο, για "χτίζει" τις αρθρώσεις του. Και για αυτό φοβήθηκα με το ψηλό άλμα.
Καλά σου έχουν πει αλλά όχι μέχρι 6 μηνών!! Τουλάχιστον έως 12 μηνών πρέπει να προσέχεις.
Με μία φορά δεν παθαίνει το σκυλί δυσπλασία! Με μια φορά μπορεί να χτυπήσει (σπάσιμο, γύρισμα κτλ) αλλά όχι δυσπλασία
Με μία φορά δεν παθαίνει το σκυλί δυσπλασία! Με μια φορά μπορεί να χτυπήσει (σπάσιμο, γύρισμα κτλ) αλλά όχι δυσπλασία
Αυτό που θα μπορούσε να σε τρομάξει, ήταν κάποιος τραυματισμός. Οχι δυσπλασία.
Οχι μ'αυτή την κίνηση και βεβαίως όχι με μία φορά.
Βέβαια..το χειρότερο ήταν που έφυγε. Δεν γράφεις όμως, σε άκουσε που του φώναξες και γύρισε, ή γύρισε από μόνος του, όποια στιγμή ήθελε;
Πέρυσι το καλοκαίρι κ ενώ είμαστε στο χωριό για διακοπές, αποφασίζουμε να βγούμε το βράδυ για ρομανρικό περίπατο. Πέρνουμε μαζί τη μια σκυλίτσα μας η οποία είναι κάτι σε κυνηγόσκυλο. Φτάνουμε σε κάτι ερημιές διπλα στη θάλασσα κ αποφασίζει ο άντρας μου να λύσει το σκύλο για να τρεξει. Να τονίσω ότι την πήγαινε αρκετά πρωινα εκεί κ ήξερε το μέρος.
Πάνω από τη θάλασσα χωράφια..... κ ξαφνικά φερμάρει ο σκύλος κ πετάγεται ένας κακομοίρης λάγος! Δώστου να να τον κυνηγάει ο σκύλος , δώστου εμείς από πίσω να φωνάζουμε, αλλά μάταια! Η ώρα ήταν 12 το βράδυ, ψάχναμε τα χωράφια μέχρι τις 4 το πρωί, μέχρι που μου λέει ο αντρας μου να με πάει σπίτι για να πάρει το μηχανάκι να ψάξει καλύτερα.
Φτάνω σπίτι κ τι να δω? Ο σκύλος να μας περιμένει έξω από το σπίτι με μια ηλίθια έκφραση που έλεγε "αργησες κ εγώ διψάω!". Για τον λαγό μη με ρωτάτε δεν ξέρω τι έγινε, το μόνο που εύχομαι είναι να μην έπαθε καρδιακή προσβολή από την τρομάρα του.
Πάνω από τη θάλασσα χωράφια..... κ ξαφνικά φερμάρει ο σκύλος κ πετάγεται ένας κακομοίρης λάγος! Δώστου να να τον κυνηγάει ο σκύλος , δώστου εμείς από πίσω να φωνάζουμε, αλλά μάταια! Η ώρα ήταν 12 το βράδυ, ψάχναμε τα χωράφια μέχρι τις 4 το πρωί, μέχρι που μου λέει ο αντρας μου να με πάει σπίτι για να πάρει το μηχανάκι να ψάξει καλύτερα.
Φτάνω σπίτι κ τι να δω? Ο σκύλος να μας περιμένει έξω από το σπίτι με μια ηλίθια έκφραση που έλεγε "αργησες κ εγώ διψάω!". Για τον λαγό μη με ρωτάτε δεν ξέρω τι έγινε, το μόνο που εύχομαι είναι να μην έπαθε καρδιακή προσβολή από την τρομάρα του.
Καλημέρα mareco. Μέτα το πέσιμο, φοβήθηκε και έκαστε και με περίμενε να πάω κοντά του. Γενικά και στο Πάρκου Συγγρού που τον πάω, και του βγάζω που και που τον οδηγό, 9 στις 10 που τον φωνάζω έρχεται κοντά μου. Και καμιά φορά ψιλό κρύβομαι, να δω αν θα με ψάξει, και πάντα μετά από λίγο με αναζητά.
Το χειρότερο που έχω πάθει, είναι με το στερνοπούλι μου, τον Prince.
Είχαμε πάει σε μια παραλία μικρή σχετικά και ήμασταν εντελώς μόνοι μας, εμείς ο Prince και η Λάρα.
Η παραλία είναι χαμηλά σε σχέση με το δρόμο, για να κατέβεις κάνεις κατάβαση γύρω στα 30 μέτρα από ένα δύσβατο "μονοπατάκι" όλο βράχια και αγκάθια.
Αφού είμαστε ήδη καμιά ώρα στην παραλία, έχουμε κάνει το μπάνιο μας και ο μικρός είναι δεμένος όλη την ώρα και εγώ παίζω με τη Λάρα, της πετάω το μπαλάκι και ο μικρός κλαψουρίζει γιατί θέλει να παίξει κι αυτός.
Μου έρχεται η φανταστική ιδέα να τον λύσω, αφού είμαστε μόνοι μας, το μονοπατάκι είναι μια σταλιά με θάμνους μπροστά και η μόνη άλλη διέξοδος είναι να φύγει κολυμπώντας. Λύνω τον οδηγό από τον βράχο και τον αφήνω ελεύθερο με τον οδηγό πάνω του.
Παιδιά, μία που τον έλυσα και μία που τον είδα μπροστά στο μονοπατάκι και τον έχασα από τα μάτια μου!!! Να τρέχω πίσω του (τρόπος του λέγειν, αφού δεν τον έβλεπα) ξυπόλυτη στα βράχια και στα αγκάθια και να ουρλιάζω PRIIIIIINCE και πουθενά το τέρας!!!!!
Με ακολούθησε και η Λάρα εν τω μεταξύ, αλλά προφανώς κατάλαβε πόσο ταραγμένη είμαι και δεν έφευγε από δίπλα μου. Φτάνω στο δρόμο και τον βλέπω να "χορεύει" ανάμεσα στα αυτοκίνητα στα 300 μέτρα μακριά μας.
Ευτυχώς μου έκοψε, έκατσα εκεί που ήμουν με τη Λάρα δίπλα μου και ξεκίνησα τα "έλα εδώ αγοράκι μου" και μόλις μας είδε έτρεξε αμέσως σε μας. Έπιασα τον οδηγό και κατεβήκαμε πάλι όλοι στην παραλία. Ήθελα να το σκοτώσω εννοείται, αλλά του έκανα χαρές που ήρθε. Τον έδεσα και δεν έχει ξαναβγάλει το λουρί ποτέ από τότε. Έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου και ξέσκισα τα πόδια μου στα αγκάθια
Είχαμε πάει σε μια παραλία μικρή σχετικά και ήμασταν εντελώς μόνοι μας, εμείς ο Prince και η Λάρα.
Η παραλία είναι χαμηλά σε σχέση με το δρόμο, για να κατέβεις κάνεις κατάβαση γύρω στα 30 μέτρα από ένα δύσβατο "μονοπατάκι" όλο βράχια και αγκάθια.
Αφού είμαστε ήδη καμιά ώρα στην παραλία, έχουμε κάνει το μπάνιο μας και ο μικρός είναι δεμένος όλη την ώρα και εγώ παίζω με τη Λάρα, της πετάω το μπαλάκι και ο μικρός κλαψουρίζει γιατί θέλει να παίξει κι αυτός.
Μου έρχεται η φανταστική ιδέα να τον λύσω, αφού είμαστε μόνοι μας, το μονοπατάκι είναι μια σταλιά με θάμνους μπροστά και η μόνη άλλη διέξοδος είναι να φύγει κολυμπώντας. Λύνω τον οδηγό από τον βράχο και τον αφήνω ελεύθερο με τον οδηγό πάνω του.
Παιδιά, μία που τον έλυσα και μία που τον είδα μπροστά στο μονοπατάκι και τον έχασα από τα μάτια μου!!! Να τρέχω πίσω του (τρόπος του λέγειν, αφού δεν τον έβλεπα) ξυπόλυτη στα βράχια και στα αγκάθια και να ουρλιάζω PRIIIIIINCE και πουθενά το τέρας!!!!!
Με ακολούθησε και η Λάρα εν τω μεταξύ, αλλά προφανώς κατάλαβε πόσο ταραγμένη είμαι και δεν έφευγε από δίπλα μου. Φτάνω στο δρόμο και τον βλέπω να "χορεύει" ανάμεσα στα αυτοκίνητα στα 300 μέτρα μακριά μας.
Ευτυχώς μου έκοψε, έκατσα εκεί που ήμουν με τη Λάρα δίπλα μου και ξεκίνησα τα "έλα εδώ αγοράκι μου" και μόλις μας είδε έτρεξε αμέσως σε μας. Έπιασα τον οδηγό και κατεβήκαμε πάλι όλοι στην παραλία. Ήθελα να το σκοτώσω εννοείται, αλλά του έκανα χαρές που ήρθε. Τον έδεσα και δεν έχει ξαναβγάλει το λουρί ποτέ από τότε. Έχασα 10 χρόνια από τη ζωή μου και ξέσκισα τα πόδια μου στα αγκάθια
Mμμμ...την μερα που μου ξεφυγε ο σκυλος...κοντεψα να αφησω τον ματαιο τουτο κοσμο.
Ειχαμε κατεβει για το καθημερινο πρωινο παιχνιδι στο παρατημενο σχολειο διπλα απο το σπιτι μας.Το σχολειο εχει ενα και μοναδικο ανοιγμα απ'οπου και μπαιναμε και ΠΟΤΕ δεν ειχε επιχειρησει να βγει,μιας και παντα παιζαμε και γενικα ειχε πολλα ενδιαφεροντα πραγματα να κανει εκει μεσα.Η κακια στιγμη ομως δεν θελει πολυ..(και φυσικα το λαθος του ιδιοκτητη).Εκει που παιζουμε μια χαρα,μπαινει για πρωτη φορα ενας αδεσποτακος και ξαπλωνει χαλαρος σε μια μερια.Με τον που τον βλεπει ο δικος μου..βουρ στον πατσα!Ειχε και το βλεμμα ''ΓΙΟΥΠΙ,ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΦΙΛΟΣ!!!'' ,οποτε τρομαζει ο αλλος και τρεχει να σωθει και πριν προλαβω να πιασω το καμαρι μου,φευγουν και οι δυο απ'το σχολειο και εγω τρεχω σαν την τρελλη(που σιγα μην προλαβαινα,αλλα λεμε τωρα..).Ο σκυλος ηταν σαν να εβαλε ωτοασπιδες,ουτε για αστειο να σταματησει στις φωνες μου.Ακουω και ενα φρεναρισμα απο τον δρομο και μου κοβονται τα ποδια..Μια κοπελα απο την οποια περασαν μπροστα οι δυο σιφουνες μου λεει ''πηγε προς τα κατω,παραλιγο να τον πατησει αμαξι!'' (ημουν καπου στο 5ο εγκεφαλικο εκεινη τη ωρα).Κατηφοριζω τρεχοντας και τι βλεπω????? Ο απιστευτος εκανε μια σταση να ξαλαφρωσει γιατι τον επιασε κοψιμο...Σωθηκαμε απο χεσιμο δηλαδη..
Ειχαμε κατεβει για το καθημερινο πρωινο παιχνιδι στο παρατημενο σχολειο διπλα απο το σπιτι μας.Το σχολειο εχει ενα και μοναδικο ανοιγμα απ'οπου και μπαιναμε και ΠΟΤΕ δεν ειχε επιχειρησει να βγει,μιας και παντα παιζαμε και γενικα ειχε πολλα ενδιαφεροντα πραγματα να κανει εκει μεσα.Η κακια στιγμη ομως δεν θελει πολυ..(και φυσικα το λαθος του ιδιοκτητη).Εκει που παιζουμε μια χαρα,μπαινει για πρωτη φορα ενας αδεσποτακος και ξαπλωνει χαλαρος σε μια μερια.Με τον που τον βλεπει ο δικος μου..βουρ στον πατσα!Ειχε και το βλεμμα ''ΓΙΟΥΠΙ,ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΣ ΦΙΛΟΣ!!!'' ,οποτε τρομαζει ο αλλος και τρεχει να σωθει και πριν προλαβω να πιασω το καμαρι μου,φευγουν και οι δυο απ'το σχολειο και εγω τρεχω σαν την τρελλη(που σιγα μην προλαβαινα,αλλα λεμε τωρα..).Ο σκυλος ηταν σαν να εβαλε ωτοασπιδες,ουτε για αστειο να σταματησει στις φωνες μου.Ακουω και ενα φρεναρισμα απο τον δρομο και μου κοβονται τα ποδια..Μια κοπελα απο την οποια περασαν μπροστα οι δυο σιφουνες μου λεει ''πηγε προς τα κατω,παραλιγο να τον πατησει αμαξι!'' (ημουν καπου στο 5ο εγκεφαλικο εκεινη τη ωρα).Κατηφοριζω τρεχοντας και τι βλεπω????? Ο απιστευτος εκανε μια σταση να ξαλαφρωσει γιατι τον επιασε κοψιμο...Σωθηκαμε απο χεσιμο δηλαδη..
Μμμ και εγώ μια μέρα έκανα την πατάτα μου...
στην καθημερινή μας βόλτα έχουμε πολλά χωράφια αλλά κανένα περιφραγμενο!
Καμία φορά την άφηνα πάνω σε ένα σημείο μαζί με την φιλενάδα της και έπαιζαν χωρίς όμως να καταβαίνουν ποτέ και να ακούνε όταν τις φωνάζουμε!
Μία μέρα ήρθε μία κοπέλα με ένα άλλο λαμπ και σκέφτομαι ας τα αφήσουμε μωρέ..πατάτα!
Το άλλο σκυλί δε ακουγε καθόλου με αποτέσμα να τρέχει ανεξέλεκτα και φυσικά η δικιά μου να το κινηγάει και να τρέχουν σαν δαιμονισμένα!
Βγήκαν στο δρόμο ευτυχώς τα αμάξια σταμάτησαν και απομακρινθυκαν πολύ!!
Σκεφτηκα να τρεξώ αλλά λέω μέσα μου(δευτερόλεπτα)ηρέμησε και φώναξε!
Σφυρίζω και την φωνάζω...σχεδόν την είχα χάσει από το οπτικό πεδίο και εκεί που σφυρίζω την βλέπω σταματάει και αρχίζει να με ψαχνει....και αρχίζει να τρέχει προς εμένα!
Ευτυχώς ήρθε της είπα και μπράβο εβαλα χαλαρά ττον οδηγό και μετά γράπωσα και την άλλη να την πάω στο αφεντικό της που είχε πέσει λυπώθημο!
Φυσικά από τότε δε μου έχει ξαναπεράσει από το μυαλο να το ξαναδοκιμάσω!
στην καθημερινή μας βόλτα έχουμε πολλά χωράφια αλλά κανένα περιφραγμενο!
Καμία φορά την άφηνα πάνω σε ένα σημείο μαζί με την φιλενάδα της και έπαιζαν χωρίς όμως να καταβαίνουν ποτέ και να ακούνε όταν τις φωνάζουμε!
Μία μέρα ήρθε μία κοπέλα με ένα άλλο λαμπ και σκέφτομαι ας τα αφήσουμε μωρέ..πατάτα!
Το άλλο σκυλί δε ακουγε καθόλου με αποτέσμα να τρέχει ανεξέλεκτα και φυσικά η δικιά μου να το κινηγάει και να τρέχουν σαν δαιμονισμένα!
Βγήκαν στο δρόμο ευτυχώς τα αμάξια σταμάτησαν και απομακρινθυκαν πολύ!!
Σκεφτηκα να τρεξώ αλλά λέω μέσα μου(δευτερόλεπτα)ηρέμησε και φώναξε!
Σφυρίζω και την φωνάζω...σχεδόν την είχα χάσει από το οπτικό πεδίο και εκεί που σφυρίζω την βλέπω σταματάει και αρχίζει να με ψαχνει....και αρχίζει να τρέχει προς εμένα!
Ευτυχώς ήρθε της είπα και μπράβο εβαλα χαλαρά ττον οδηγό και μετά γράπωσα και την άλλη να την πάω στο αφεντικό της που είχε πέσει λυπώθημο!
Φυσικά από τότε δε μου έχει ξαναπεράσει από το μυαλο να το ξαναδοκιμάσω!
Πολύ ωραίο θέμα έχω ρίξει τρομερό γέλιο
Ειδικά με την διήγηση του Άρη και πως θα πάει φυλακή, και τον γείτονα που πια δεν του μιλάει
Στο διπλανό κελί μας βλέπω Άρη
Εγώ έχω γράψει πως μου ξέφυγε ο Τζιμάκος από το περιφραγμένο σκυλόπαρκο Παπάγου.Αλλά θα το ξαναγράψω
Ήταν κανένας μήνας αφού τον είχα υιοθετήσει και τον πήγα στο σκυλόπαρκο να θυμηθεί τα λημέρια του.. (μεγάλη εξυπνάδα). Τον άφησα εκεί και παίζαμε με λιχουδίτσες και μπαλάκια και λίγο agility στα σπασμένα όργανα... Κάποια στιγμή περνάει μια κυρία με έναν γ.π. τον βλέπει ο Τζιμάκος και αφιονίζεται..Αρχίζει το γαύγισμα και το τρέξιμο σαν τρελός κατά μήκους του φράχτη..Πιάνω εγώ την μπαλίτσα χωρίς ακόμη να φαντάζομαι το εγκεφαλικό που καιροφυλακτεί και του λέω έλα Τζιμάκο άσε το σκυλάκι να παίξουμε...γυρνάω..άφαντος ο Τζιμάκος...σηκώνω το βλέμμα μου στον ορίζοντα και τον βλέπω στο κατόπι της κυρίας να έχει φτάσει ήδη τον σκύλο της. Από κει και πέρα όλα είναι θολά..θυμάμαι να τρέχω σαν τρελή αυτός να αφήνει τον σκύλο της κυρίας και να επιτίθεται σε έναν περαστικό ο οποίος μπορεί ήδη να μου έχει κάνει μήνυση και να μην το έχω μάθει ποτέ, αυτός να με βρίζει ο Τζιμάκος να τον δαγκώνει εγώ να προσπαθώ να τον πιάσω ώσπου αναγκάστηκε να τον αφήσει για να μου ξεφύγει.
Διέσχισε όλο το γήπεδο που αθλούνται οι άνθρωποι και που για καλή τους τύχη δεν ήταν εκεί και όρμησε σε υπάλληλο του Δήμου και μετά ευτυχώς του ήρθε χέσιμο...Εκεί τον έπιασα με μια λιχουδιά και δεν έχω ξαναπατήσει από τότε το ποδάρι μου στο πάρκο εκείνο.
Ειδικά με την διήγηση του Άρη και πως θα πάει φυλακή, και τον γείτονα που πια δεν του μιλάει
Στο διπλανό κελί μας βλέπω Άρη
Εγώ έχω γράψει πως μου ξέφυγε ο Τζιμάκος από το περιφραγμένο σκυλόπαρκο Παπάγου.Αλλά θα το ξαναγράψω
Ήταν κανένας μήνας αφού τον είχα υιοθετήσει και τον πήγα στο σκυλόπαρκο να θυμηθεί τα λημέρια του.. (μεγάλη εξυπνάδα). Τον άφησα εκεί και παίζαμε με λιχουδίτσες και μπαλάκια και λίγο agility στα σπασμένα όργανα... Κάποια στιγμή περνάει μια κυρία με έναν γ.π. τον βλέπει ο Τζιμάκος και αφιονίζεται..Αρχίζει το γαύγισμα και το τρέξιμο σαν τρελός κατά μήκους του φράχτη..Πιάνω εγώ την μπαλίτσα χωρίς ακόμη να φαντάζομαι το εγκεφαλικό που καιροφυλακτεί και του λέω έλα Τζιμάκο άσε το σκυλάκι να παίξουμε...γυρνάω..άφαντος ο Τζιμάκος...σηκώνω το βλέμμα μου στον ορίζοντα και τον βλέπω στο κατόπι της κυρίας να έχει φτάσει ήδη τον σκύλο της. Από κει και πέρα όλα είναι θολά..θυμάμαι να τρέχω σαν τρελή αυτός να αφήνει τον σκύλο της κυρίας και να επιτίθεται σε έναν περαστικό ο οποίος μπορεί ήδη να μου έχει κάνει μήνυση και να μην το έχω μάθει ποτέ, αυτός να με βρίζει ο Τζιμάκος να τον δαγκώνει εγώ να προσπαθώ να τον πιάσω ώσπου αναγκάστηκε να τον αφήσει για να μου ξεφύγει.
Διέσχισε όλο το γήπεδο που αθλούνται οι άνθρωποι και που για καλή τους τύχη δεν ήταν εκεί και όρμησε σε υπάλληλο του Δήμου και μετά ευτυχώς του ήρθε χέσιμο...Εκεί τον έπιασα με μια λιχουδιά και δεν έχω ξαναπατήσει από τότε το ποδάρι μου στο πάρκο εκείνο.
Πριν πολλά χρόνια είχαμε βγει το απόγευμα στο πάρκο. Μια αγέλη από σκυλιά πέρασε από κει τρέχοντας και ούτε κατάλαβα πώς ο Freud ελευθερώθηκε από το περιλαίμιό του και έφυγε μαζί τους! Το τι τρέξιμο έκανα δεν λέγεται! Φυσικά δεν τους πρόλαβα και κατέληξα να φωνάζω το όνομα του στα δίπλα τετράγωνα αλλά τίποτα. Μετά από κανα μισάωρο άδικης αναζήτησης πήγα σπίτι για να πω στην οικογένεια μου να βγούμε όλοι να τον ψάξουμε.
Ενώ τους εξηγούσα τι έγινε πανικοβλημένη χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο κτηνίατρος. "Και εκεί που καθόμουν στο γραφείο μου κάποιος χτυπάει την πόρτα, Σηκώνω τα μάτια μου...κανείς! Ξαναχτυπάει η πόρτα. Σηκώνομαι όρθιος και να σου ο Freud! Όποτε θες έλα να τον πάρεις, τον κέρασα και μπισκοτάκι".
Το τι ανακούφιση ήταν αυτή δεν περιγράφεται! Υποθέτω οτι γύρισε σπίτι και βρήκε κλειστή την πόρτα της οικοδομής και μετά αποφάσισε να πάει στον κτηνίατρο! Από εκείνη την μέρα και μετά του φορούσα σαμαράκι!
Ενώ τους εξηγούσα τι έγινε πανικοβλημένη χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο κτηνίατρος. "Και εκεί που καθόμουν στο γραφείο μου κάποιος χτυπάει την πόρτα, Σηκώνω τα μάτια μου...κανείς! Ξαναχτυπάει η πόρτα. Σηκώνομαι όρθιος και να σου ο Freud! Όποτε θες έλα να τον πάρεις, τον κέρασα και μπισκοτάκι".
Το τι ανακούφιση ήταν αυτή δεν περιγράφεται! Υποθέτω οτι γύρισε σπίτι και βρήκε κλειστή την πόρτα της οικοδομής και μετά αποφάσισε να πάει στον κτηνίατρο! Από εκείνη την μέρα και μετά του φορούσα σαμαράκι!
