Διαβάζω προσεκτικά το θέμα... βέβαια, στο φόρουμ υπάρχει πολύ σχετικό "υλικό", που μπορείτε να βρείτε...
Συμφωνώ με πολλούς από τους φίλους που έγραψαν... και, ομολογώ, το έχω παίξει το έργο στο μυαλό μου... είναι δύσκολο να βρεις άκρη...
Προσωπικά, έζησα μιά παρόμοια ιστορία με του ΑΡΘΟΥΡΟΥ... όχι σαν αποτέλεσμα, αλλά σαν προσομοίωση:
Προ ημερών, ένα βράδυ που μας νανούριζε γλυκά το ροχαλητό της Μόκας... πεταχτήκαμε από τον ύπνο μας, όταν ακούσαμε τα σκυλιά να πετάγονται "λυσσασμένα" και να ρίχνουν κανονιές... και να φεύγουν σφαίρα προς την έξοδο του σπιτιού... και, μάλιστα, ο Casper να πέφτει με λύσσα πάνω στην εξώπορτα...
Εκεί, όπως είσαι αλαφιασμένος και σχεδόν ξεβράκωτος, αναρωτιέσαι: "τι είναι αυτό? τι μου έλαχε? τι κάνω τώρα?"...
Το πρωί (επειδή "χέστηκε" και εκείνος!) μάθαμε από τον γείτονά μας (στον ίδιο όροφο - ένας νεαρός υπάλληλος ξένης πρεσβείας) ότι τη στιγμή εκείνη βγήκε από το διαμέρισμα η κοπέλα του και δεν κάλεσε το ασανσέρ, αλλά κατέβηκε τις σκάλες...
Και τα σκυλιά μου, που δεν είχαν ξαναμυρίσει τη μυρωδιά της, αντιλήφθηκαν το άγνωστο - το σιωπηλό - το "διαφορετικό"...
Τώρα, τι θα είχε γίνει αν κάποιος (ομολογουμένως, γενναίος!) προσπαθούσε να μπει στο σπίτι, δεν θέλω να ξέρω...
Αυτό που ξέρω είναι ότι (ο μη γένητο!) αν τα σκυλιά μου "γυρίσουν τη ζαριά" προς το μέρος μας...
- Τα έχω ασφαλίσει και τα δύο για σωματικές βλάβες και αστική ευθύνη 45.000€ το καθένα...
τώρα, για ιστορία πάνω από 90.000€, μιλάμε για ζημιά που δεν θέλω κάν να τη φαντάζομαι...
- Εχω δύο παλιά - κομμένα δερμάτινα λουριά, πρόχειρα...
είχαν φοβηθεί τόσο πολύ τα σκυλιά μου, με το ξύλο που τους έριχνε, που, παρότι πρόλαβα και τα έδεσα... έσπασαν τα λουριά (έκοψαν καπίστρι!) και εξαφανίστηκαν... πρέπει να ψάξω να τα βρω... θα τα σκοτώσουν τα αυτοκίνητα... βρίσκονται σε πανικό...
- Εχω πρόχειρο το τηλέφωνο του Eammon, κρεμασμένο στο λαιμό μου...
για να πεταχτεί και να πάρει τα σκυλιά μου στην ...κατασκήνωση...
- Μεταξύ μας, έχω και το τηλέφωνο του Harryf3, αν και μου πέφτει λίγο μακριά... παρόλα αυτά, όλο και καμμιά καλή ιδέα θα μου δώσει...
έχει και το κτήμα με τα γουρούνια, που λέγαμε... ποτέ δεν ξέρεις... αχρείαστο νάναι...
Δηλαδή, θέλω να πω ότι, σε πρώτη φάση, θα προσπαθήσω να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές της οικογένειας... και να εξαφανιστούν από τη "σκηνή", όσες από αυτές πρέπει...
Και, κατόπιν, θα είμαι (ελεύθερος βαρών) στη διάθεση της δικαιοσύνης...
καλύτερα μιά κακή δίκη... από μία καλή κηδεία...
Υ.Γ. Τώρα, για το αν θα πρέπει να κολλήσω αυτοκόλητα (προσοχή σκύλος) στις μπαλκονόπορτες και στα παράθυρα του ...5ου ορόφου (!!!!!), ώστε να μην μπει κάποιος, κατά λάθος, για ...πιεί νερό, δεν ξέρω τι να σας πω... μπορεί και να το κάνω, τελικά, τέτοιες μέρες που ζούμε...
Υ.Γ.2. Πάντως (το έχω ξαναγράψει) όταν κάποτε ζήτησα συγγνώμη από τους γείτονες, αν γαυγίζουν καμμιά φορά, το βράδυ τα σκυλιά μου, εκείνοι μου απάντησαν: "Ρε Γιάννη, σε παρακαλούμε, δεν τα αφήνεις να γαυγίζουν λιγάκι παραπάνω τα βράδια?"