Αφού έκλεισε ο κύκλος εμβολίων, καμαρωτοί- καμαρωτοί πήγαμε σε κάποιο πάρκο σκύλων, που τόσο καλά λόγια έχουμε ακούσει για περί διασκέδασης και κοινωνικοποίησης των τετράποδων φίλων μας!
Το σκηνικό μας φάνηκε αρκετά περίεργο και καθόλου διασκεδαστικό. Μεγαλόσωμοι σκύλοι, σε ιδιαίτερα περιορισμένο χώρο, χωρίς ίχνος γκαζόν, να γαβγίζουν άνευ λόγου και αιτίας επιθετικά ο ένας στον άλλο μέχρι να υποχωρήσει ο ένας και φτου κ απ την αρχή.
Πολλοί πηδούσαν πάνω στο τραπεζάκι που προσπαθούσα να πιω μια γουλιά καφέ, τον οποίο τελικά μου κατανάλωσε ένας καφέ "καλόκαρδος" γίγαντας, που είχε αφεντικό τον εαυτό του και μόνο.
Δεν διέκρινα καμμία παιγνιώδη διάθεση παρά μόνο διαγωνισμό φωνητικών χορδών και προσπάθεια επιβολής!
Το κουτάβι μου να κουνάει την ουρά αλλά να του κόβουν τον αέρα όλοι οι υπόλοιποι που τον έπαιρναν στο κατόπι. Υπέροχη κοινωνικοποίηση..θα βλέπει σκύλο και θα κάνει πρώτο επίθεση μην τυχόν και τον προλάβουν κ τον πιάσουνε Μ.
Το προσωπικό σχεδόν άφαντο..Μπορεί να κάνουν υπέροχη δουλειά στον τομέα εκπαίδευση, αλλά το concept της ομαλής κοινωνικοποίησης: γιγαντιαία πατατιά.
Σαν να βρίσκεσαι σε μία τάξη και ο δάσκαλος να έχει πάει για φωτοτυπίες..χάος.
Οι παλμοί μου ωστόσο έπιασαν κόκκινο όταν το σκυλάκι της παχουλής κυρίας είχε πάθει υστερία και δάγκωνε όλο το δέρμα του δικού μου (ευτυχώς που το έχει κ μπόλικο) και τον έσερνε. Υπέροχη εικόνα..καλά φοβερή διασκέδαση..σα να σε πιάνουν απ τα μαλλιά κ να σε στριφογυρίζουν. Και η κυρία να λέει με νάζι: κοίτα μωρέ τι κάνει...
Κάποιοι ίσως βιαστούν να πουν: σιγά μωρέ πως κάνει έτσι αυτή...δεν έχει ξαναδει σκυλιά να παίζουν..ψωνάρα..μόνο αυτή άγαπάει το σκυλί της...κ.α.
Για να μην σας κουράζω άλλο, αλλιώς είχα φανταστεί το όλο σκηνικό...Πιο παιχνιδιάρικο και φιλόξενο. Αν είναι να πηγαίνεις κάπου και να φυλάγεσαι από χίλιες μεριές, άστο!
Με τα αδέσποτα πιο καλά περνάμε..όταν συναντιόμαστε!
Το σκηνικό μας φάνηκε αρκετά περίεργο και καθόλου διασκεδαστικό. Μεγαλόσωμοι σκύλοι, σε ιδιαίτερα περιορισμένο χώρο, χωρίς ίχνος γκαζόν, να γαβγίζουν άνευ λόγου και αιτίας επιθετικά ο ένας στον άλλο μέχρι να υποχωρήσει ο ένας και φτου κ απ την αρχή.
Πολλοί πηδούσαν πάνω στο τραπεζάκι που προσπαθούσα να πιω μια γουλιά καφέ, τον οποίο τελικά μου κατανάλωσε ένας καφέ "καλόκαρδος" γίγαντας, που είχε αφεντικό τον εαυτό του και μόνο.
Δεν διέκρινα καμμία παιγνιώδη διάθεση παρά μόνο διαγωνισμό φωνητικών χορδών και προσπάθεια επιβολής!
Το κουτάβι μου να κουνάει την ουρά αλλά να του κόβουν τον αέρα όλοι οι υπόλοιποι που τον έπαιρναν στο κατόπι. Υπέροχη κοινωνικοποίηση..θα βλέπει σκύλο και θα κάνει πρώτο επίθεση μην τυχόν και τον προλάβουν κ τον πιάσουνε Μ.
Το προσωπικό σχεδόν άφαντο..Μπορεί να κάνουν υπέροχη δουλειά στον τομέα εκπαίδευση, αλλά το concept της ομαλής κοινωνικοποίησης: γιγαντιαία πατατιά.
Σαν να βρίσκεσαι σε μία τάξη και ο δάσκαλος να έχει πάει για φωτοτυπίες..χάος.
Οι παλμοί μου ωστόσο έπιασαν κόκκινο όταν το σκυλάκι της παχουλής κυρίας είχε πάθει υστερία και δάγκωνε όλο το δέρμα του δικού μου (ευτυχώς που το έχει κ μπόλικο) και τον έσερνε. Υπέροχη εικόνα..καλά φοβερή διασκέδαση..σα να σε πιάνουν απ τα μαλλιά κ να σε στριφογυρίζουν. Και η κυρία να λέει με νάζι: κοίτα μωρέ τι κάνει...
Κάποιοι ίσως βιαστούν να πουν: σιγά μωρέ πως κάνει έτσι αυτή...δεν έχει ξαναδει σκυλιά να παίζουν..ψωνάρα..μόνο αυτή άγαπάει το σκυλί της...κ.α.
Για να μην σας κουράζω άλλο, αλλιώς είχα φανταστεί το όλο σκηνικό...Πιο παιχνιδιάρικο και φιλόξενο. Αν είναι να πηγαίνεις κάπου και να φυλάγεσαι από χίλιες μεριές, άστο!
Με τα αδέσποτα πιο καλά περνάμε..όταν συναντιόμαστε!