διάβασα αυτά που λές κ σε καταλαβαίνω.τα ίδια με εσένα κ εγώ τράβηξα πρίν το πάρω,διαφωνίες αλλά με το που είδαν την φατσούλα της τους άρεσε πολύ.βέβαια κανείς δεν ασχολείται παρά κανένα φαί,μιά βόλτα το πρωί κ λίγα χάδια.αυτό όμως το ήξερα κ τις πρώτες εβδομάδες τα είχα διαγράψει σχεδόν όλα κ ασχολιόμουν μόνο με το σκυλί για να συνηθίσει τον χώρο κ να του μάθω κάποια πραγματάκια.στο θέμας σου να σου πώ σπάστηκα λίγο που τις πρώτες μέρες εσύ πήγαινες στην κοπέλα σου κ το άφηνες σπίτι ενώ ήξερες πώς δεν θέλουν ασχολούνται παρά να είναι μόνο θετικοί στον να ζεί μαζί τους(να το έπαιρνες μαζί σου η να ακύρωνες τα ραντεβού για χάρη του).αφιέρωσε ειδικά τους πρώτους μήνες της ζωή σου μαζι του κ στην πορεία φτιάχνεις ένα πρόγραμμα για την σχολή σου κ την κοπέλα,φίλους.μην τον δώσεις είναι κρίμα,εκτός αν υπάρχει τέτοιο κλίμα σπίτι που δεν στο κρατάει..μόνο μην αποφασίσεις κάτι τέτοιο κ είναι μεγάλο το κουτάβι γιατί θα είναι κρίμα για τον επόμενο(καλύτερα μην σκεφτόμαστε τέτοιο ενδεχόμενο).
το μόνο απο όλα αυτά είναι ότι απο την στιγμή που δεν έχει αυλή,πώς θα τα βγάλει πέρα ο σκύλος σε διαμέρισμα όταν μεγαλώσει?δεν είναι δύσκολο αλλά θα χρειάζεται πολλές βόλτες καθημερινα για να εκτωνόνεται.έπρεπε να κοιτάξεις τι ράτσα σου ταιριάζει εσένα κ για τον χώρο που θα ζήσει.ακόμα θα βγάζει πολλές τρίχες κάποιες φορές τον χρόνο κ θα στην πούν..εκτός αν υπάρχει αυλή όλα αυτά δεν έχουν σημασία.
μην απογοητεύεσαι κ εγώ στην αρχή τα είχα χαμένα.την στιγμή όμως που το έχεις αποφασίσει μην τα παρατάς.ασχολήσου με τον σκύλο κ στην πορεία μπορεί να πάρεις κάποια βοήθεια απο τους δικούς σου,μίλα τους κιόλας αλλά μην περιμένεις πολλά αφού εσύ είσαι υπεύθυνος για τον σκύλο.καλή σου συνέχεια κ ελπίζω όλα να πάνε καλά.