να σας πω κι εγω το προβλημμα μου. Εχουμε την Keira ημιαιαμο westie με cannis. Την εχω παρει πολυ πολυ μικρη (23 ημερων. Σημερα ειναι 5 εβδομαδων) Δεν εκλαψε καθολου, τις εχω και ενα λουτρινο αρνακι στο κρεβατακι της, και οταν κοιμαται ακουμπαει στο αρνακι.) Ειναι πολυ καλη, χαρουμενη και γκρινιαζει λιγο οταν νυσταζει. Για την ωρα την εχω στην κουζινα. Οπου παω την παιρνω μαζι μου σε τσαντα μεταφορας. Δεν την αφηνω κατω και οταν θελει να κανει την αναγκη της στρωνω εφημεριδες.. Εχουμε αυλη και την κατεβαζω εκει να τα κανει και της αρεσει. Εγω θελω να την εχω συνεχεια στο σπιτι και να την βγαζουμε 3 φορες για περπατημα. Το προβλημμα μου ειναι οτι ο αντρας μου δε θελει να ειναι στο σπιτι οταν μεγαλωσει και θελει να την εχουμε κατω απλα το βραδυ να κοιμαται στην εισοδο μεσα.. Επειδη μαλλον θα γινει μικρουλα, και η γλυκουλα μου θα εχει συνηθισει να ειναι μαζί μας, θα στεναχωρηθει πιστευω.. Αν τελικα δε τον πεισω να μενει στο σπιτι, ποια ηλικια ειναι καταλληλη για να κατεβει.. Υστερα φοβαμαι μη της πεταξουν και καμια φολα. Την λατρευουμε. Εχω και 2 παιδια, 12 και 10 χρονων. Βεβαια μου ειπε και το αλλο ο αντρας μου, οτι θα εξαρτηθει και απο το μεγεθος της. (την πηραμε τοσο μικρη επειδη η μαμα της γεννησε 7 κουταβακια και η κυρια που τα ειχε τα εδινε).
Ημίαιμο westie στην αυλή;
- Thread starter sevita
- Ημερομηνία δημιουργίας
Διαπραγμάτευση θέλει το ζήτημα sevita. Πες του ότι θα αναλάβετε την φροντίδα κ το καθάρισμα εσύ κ τα παιδιά, και διαπραγματεύσου τον χώρο του σκύλου ( πχ να μην μπαίνει το σκυλί στην κρεβατοκάμαρα εφόσον έχει θέμα κ να κοιμάται στο δωμάτιο των παιδιών ή στο χωλ ή να μην του επιτρέπεται να ανεβαίνει σε κρεβάτια κ καναπέδες )
Είστε 3 και είναι ένας, η νίκη είναι σίγουρη
( ειδικά αν παίζει κόρη στην μέση κ αρχίσει τα μπαμπακούλη μου)
Είστε 3 και είναι ένας, η νίκη είναι σίγουρη
( ειδικά αν παίζει κόρη στην μέση κ αρχίσει τα μπαμπακούλη μου)
Εγώ καθημερινά το βλέπω αυτό... εκει που δεν την ηθελαν στο σπιτι, τώρα δεν αντέχουν χωρις να την πάρουν αγκαλια.... (μετά η γκρινια αλλάζει σε 'ωχου δεν εκανα καμια δουλειά με δαύτη...')
Υπομονή θελει για να το παρει απόφαση ο άντρας σου και να μην του πεις καθόλου να βοηθήσει στις ανάγκες του σκυλιού (τουλάχιστον όχι ώσπου να υποχωρήσει)
Αν δεν έχουν μεγαλώσει με σκύλο ή αν ήθελαν και δεν μπορούσαν να έχουν, δε νομίζω ότι τρελαίνονται όσο εμείς...
Αν δεν έχουν μεγαλώσει με σκύλο ή αν ήθελαν και δεν μπορούσαν να έχουν, δε νομίζω ότι τρελαίνονται όσο εμείς...
Συνήθως αυτοί είναι που τρελλαίνονται περισσότερο στη πορεία. Ο πατέρας μου μεγάλωσε με μια μητέρα φρικτά υποχόνδρια με τη καθαριότητα....και ποτέ δεν είχε κατοικίδιο. Όταν παντρεύτηκε τη μητέρα μου η οποία είναι τρελλή με τα ζώα....στην αρχή φώναζε, γκρίνιαζε κλπ. Μέχρι που τον έπιασε μια μέρα να έχει βάλει επάνω στο καναπέ το κανίς που είχαμε τότε και να του λέει ότι όταν μεγαλώσει θα τον στείλει πανεπιστήμιο....το αγόρι του....ο γιός του .ο παιδαράς και ότι μπορέιτε να φανταστείτε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα πρώτα ρωτάει για τα αγόρια μου και μετά τι κάνω εγώ!!
sevita προσωπικά θεωρώ επιεικώς απαράδεκτη έστω και την σκέψη, αυτό το σκυλάκι να περνάει την ημέρα του σε μια αυλή, μόνο και απροστάτευτο από τα πάντα.
Αν ήσουν δικιά μου γειτόνισσα, θα είχαμε καθημερινούς καυγάδες, μέχρι τελικής πτώσης.
Ωφειλες να το έχεις συζητήσει με τον άντρα σου και να έχετε συμφωνήσει εκ των προτέρων.
Αν ήσουν δικιά μου γειτόνισσα, θα είχαμε καθημερινούς καυγάδες, μέχρι τελικής πτώσης.
Ωφειλες να το έχεις συζητήσει με τον άντρα σου και να έχετε συμφωνήσει εκ των προτέρων.
Σε αυτό εχεις ενα δικιο mareco αλλά το θέμα ειναι από δώ και πέρα τι κάνει....
Πάντως προσωπικά είμαι αισιοδοξη ότι στο τελος ο άντρας σου θα τρελαθεί περισσότερο με το μικρό πάρα εσύ και τα παιδιά σου.
Ασε που όταν σας δει όλους να ασχολείστε με το κουτάβι και να μην εχει και αυτός κανεναν να μιλήσει τον ελευθερο χρόνο του, θα λυγίσει γρηγορότερα!
Πάντως προσωπικά είμαι αισιοδοξη ότι στο τελος ο άντρας σου θα τρελαθεί περισσότερο με το μικρό πάρα εσύ και τα παιδιά σου.
Ασε που όταν σας δει όλους να ασχολείστε με το κουτάβι και να μην εχει και αυτός κανεναν να μιλήσει τον ελευθερο χρόνο του, θα λυγίσει γρηγορότερα!
Αν δεν μπορείς να του προσφέρεις τη ζωή που του αξίζει, βρες του ένα καλό σπίτι τώρα που είναι νωρίς.
Άσε, που αν έχει πάρει το γάβγισμα των westie θα ξεσηκώσει όλη τη γειτονιά.
Άσε, που αν έχει πάρει το γάβγισμα των westie θα ξεσηκώσει όλη τη γειτονιά.
Εμάς η "δουλειά" μας, θα έπρεπε να είναι, πως να βοηθήσουμε να περνάει ο σκύλος και κατά συνέπεια ο άνθρωπός του, ζωή χαρισάμενη. Οσο γίνεται. Και όσο περνάει από το χέρι μας.
Οχι πως να "επεμβαίνουμε" σε οικογενειακές υποθέσεις.
Δεν μας πέφτει λόγος. Και δεν μας κάνει τίποτα ειδικούς πάνω σ'αυτό, για να το συζητάμε σελίδες επί σελίδων. Ισως ακόμη και προκαλώντας περισσότερα προβλήματα, απ'όσα νομίζουμε ότι λύνουμε.
Οχι πως να "επεμβαίνουμε" σε οικογενειακές υποθέσεις.
Δεν μας πέφτει λόγος. Και δεν μας κάνει τίποτα ειδικούς πάνω σ'αυτό, για να το συζητάμε σελίδες επί σελίδων. Ισως ακόμη και προκαλώντας περισσότερα προβλήματα, απ'όσα νομίζουμε ότι λύνουμε.
.
αχαχαχααααααααααααααα!!
Πέρα από την πλάκα όμως συμφωνώ απόλυτα με το μαρέκο και την Αλέξια, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, και μικρό σκυλάκι και να ζει στην αυλή και ευχολόγια. Πρακτικό είναι το θέμα και ή το λύνεις δημοκρατικά πριν πάρεις τον σκύλο ή με συνοπτικές διαδικασίες αφού τον πάρεις.
Να το συζητήσετε, Σεβίτα. Δεν είναι χαλάκι. Κι αν θέλει συναγερμό, ας βάλει. Δε θα θέλουν και τα παιδιά να μείνει η μικρή στην είσοδο.
Κι αν είναι ανένδοτος, δώσε το σκυλάκι όσο είναι νωρίς.
Μην κρίνουμε από τους μπαμπάδες μας όμως. Είναι 40 χρόνια με τις μαμάδες μας και έχουν άλλου επιπέδου σχέση. Τις έχουν ψηλά κι εκείνες το ίδιο. Μακάρι να φτάσουμε κι εμείς να τους μοιάσουμε.
Κι αν είναι ανένδοτος, δώσε το σκυλάκι όσο είναι νωρίς.
Κι ο δικός μου δεν είχε επαφή με κατοικίδια. Όταν πήραμε τον Φρέντυ μας μάς έκανε μάθημα για ευθύνες, σταθερότητα, πρόγραμμα κλπ. Στο πρώτο του κλάμα τον είχε αγκαλιά και τον τάιζε με τα δάχτυλα. Γύριζε από τη δουλειά και πρώτα ρωτούσε αν πήγα βόλτα τον σκύλο και μετά πώς πήγα στο σχολείο.
Μην κρίνουμε από τους μπαμπάδες μας όμως. Είναι 40 χρόνια με τις μαμάδες μας και έχουν άλλου επιπέδου σχέση. Τις έχουν ψηλά κι εκείνες το ίδιο. Μακάρι να φτάσουμε κι εμείς να τους μοιάσουμε.Για συναγερμο δε τη θελει ουτε σκεφτεται ετσι και τον βλέπω οτι την αγαπαει παρα πολυ (τετοια γλυκουλα που ειναι), αλλα δεν ειχανε ποτε σκυλακι στο σπιτι τους, παντα εξω στην αυλη εμεναν τα σκυλακια. Μπορει να τη συνηθισει και να την θελει ο ιδιος μεσα.
