Φοβίες
- Thread starter Berna
- Ημερομηνία δημιουργίας
Προχτες είχα ανοιχτή την εξώπορτα και κουβάλαγα πράγματα από το αμάξι, τα κουτάβια ήταν ελεύθερα και μπαινοβγαίνανε μαζί μου μέσα έξω (το έκανα για να δουλέψουμε το έλα), σε κάποια φάση που ήμασταν μέσα στο σπίτι φύσηξε και κοπάνησε η πόρτα πολύ δυνατά (κι εγώ πετάχτηκα).
Ο Prince έτρεξε σαν δαιμονισμένος χώθηκε στο crate και βγήκε εξίσου δαιμονισμένος μετά από μερικά δευτερόλεπτα και γαύγιζε την πόρτα.
Η Νίκη πάγωσε στη θέση της και έγινε ένα με το πάτωμα και μετά ξεκίνησε να γαυγίζει κι αυτή μαζί με τον αδερφό της.
Εγώ είχα πεθάνει στο γέλιο
Ο Prince έτρεξε σαν δαιμονισμένος χώθηκε στο crate και βγήκε εξίσου δαιμονισμένος μετά από μερικά δευτερόλεπτα και γαύγιζε την πόρτα.
Η Νίκη πάγωσε στη θέση της και έγινε ένα με το πάτωμα και μετά ξεκίνησε να γαυγίζει κι αυτή μαζί με τον αδερφό της.
Εγώ είχα πεθάνει στο γέλιο
Ο Κάστωρ δεν έχει φοβίες...
Δεν τον εχω δει ποτε να βάζει την ουρα κατω από τα σκέλια. Χαμηλωμένη ναι αλλά όχι γυρισμένη προς τα εμπρός.
Τώρα δε που μεγάλωσε την κρατάει ψηλά σαν του σκορπιού και όταν περπαταει αυτή δονείται σαν να τσιμπάει.
Επίσης δεν τον συγκινούν κεραυνοί, αστραπές, βαρελότα, πυροβολισμοί, εξατμίσεις κλπ
Μικρός φοβόταν ή σωστότερα ήταν επιφυλακτικός με την την ηλεκτρική σκούπα αλλά σιγα σιγά την συνηθισε και τώρα δεν δίνει σημασία, ακόμα κι αν σκουπίζεις δίπλα του.
Μέχρι πρόσφατα φοβόταν το καζανάκι της τουαλέτας.
Μόλις το τραβούσα εάν ήταν δίπλα του, έφευγε σαν λαγός.
Προσπάθησα να αναλύσω γιατί συμβαίνει αυτό και συνηδητοποίησα ότι εγώ ημουν ό υπεύθυνος.
(η συνήθης κίνηση είναι να τραβήξεις το καζανάκι και να φύγεις) Αυτός λοιπόν συμπέρανε ότι για να φεύγω αμέσως μολις το τράβαγα, θα υπήρχε κίνδυνος και γι αυτό απομακρυνόμουν...
Για να το διαπιστώσω, άρχισα να το τραβάω, να κάθομαι δίπλα του μέχρι να τελειώσει όλη η ροή του νερού και μετα να απομακρύνομαι.
Στην αρχή αυτός απομακρυνόταν τάχιστα μόλις το άκουγε, αλλά με κοίταγε προσεκτικά από την είσοδο της τουαλέτας (πρέπει να με θεωρούσε πολύ «ατρόμητο» να στέκομαι δίπλα σε αυτό το επικίνδυνο πράγμα)
Τώρα πλέον έχει συνηδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος και στεκεται δίπλα του νοιώθοντας κι αυτός ατρόμητος, παρακολουθόντας με ενδιαφέρον την ροή του νερού.
Δεν τον εχω δει ποτε να βάζει την ουρα κατω από τα σκέλια. Χαμηλωμένη ναι αλλά όχι γυρισμένη προς τα εμπρός.
Τώρα δε που μεγάλωσε την κρατάει ψηλά σαν του σκορπιού και όταν περπαταει αυτή δονείται σαν να τσιμπάει.
Επίσης δεν τον συγκινούν κεραυνοί, αστραπές, βαρελότα, πυροβολισμοί, εξατμίσεις κλπ
Μικρός φοβόταν ή σωστότερα ήταν επιφυλακτικός με την την ηλεκτρική σκούπα αλλά σιγα σιγά την συνηθισε και τώρα δεν δίνει σημασία, ακόμα κι αν σκουπίζεις δίπλα του.
Μέχρι πρόσφατα φοβόταν το καζανάκι της τουαλέτας.
Μόλις το τραβούσα εάν ήταν δίπλα του, έφευγε σαν λαγός.
Προσπάθησα να αναλύσω γιατί συμβαίνει αυτό και συνηδητοποίησα ότι εγώ ημουν ό υπεύθυνος.
(η συνήθης κίνηση είναι να τραβήξεις το καζανάκι και να φύγεις) Αυτός λοιπόν συμπέρανε ότι για να φεύγω αμέσως μολις το τράβαγα, θα υπήρχε κίνδυνος και γι αυτό απομακρυνόμουν...
Για να το διαπιστώσω, άρχισα να το τραβάω, να κάθομαι δίπλα του μέχρι να τελειώσει όλη η ροή του νερού και μετα να απομακρύνομαι.
Στην αρχή αυτός απομακρυνόταν τάχιστα μόλις το άκουγε, αλλά με κοίταγε προσεκτικά από την είσοδο της τουαλέτας (πρέπει να με θεωρούσε πολύ «ατρόμητο» να στέκομαι δίπλα σε αυτό το επικίνδυνο πράγμα
)Τώρα πλέον έχει συνηδητοποιήσει ότι δεν υπάρχει κίνδυνος και στεκεται δίπλα του νοιώθοντας κι αυτός ατρόμητος, παρακολουθόντας με ενδιαφέρον την ροή του νερού.
Τα δικα μου δεν τρομάζουν εύκολα και με χαρα διαπίστωσα ότι προσπάθειες σωστής κοινωνικοποίησης δεν πήγαν χαμένες.
Την Κυριακή είμαστε σε εστιατόριο με τους ιδιοκτήτες του Bono, ένα απο τα κουτάβια της περσινής γέννας. Τα τρία σκυλιά ξαπλωμένα κάτω απο το τραπέζι. Ξαφνικά φεύγει η σαμπανιερα απο τα χέρια της σερβιτορας και πέφτει με ένα δυνατο μπαμ στο πάτωμα. Κανένα απο τα σκυλια δεν έβγαλε κιχ, ούτε καν σηκώθηκαν να δουν τι έγινε.
Την Κυριακή είμαστε σε εστιατόριο με τους ιδιοκτήτες του Bono, ένα απο τα κουτάβια της περσινής γέννας. Τα τρία σκυλιά ξαπλωμένα κάτω απο το τραπέζι. Ξαφνικά φεύγει η σαμπανιερα απο τα χέρια της σερβιτορας και πέφτει με ένα δυνατο μπαμ στο πάτωμα. Κανένα απο τα σκυλια δεν έβγαλε κιχ, ούτε καν σηκώθηκαν να δουν τι έγινε.
Μήπως ειναι κουφα; Γιατι κι εγω δε φοβαμαι, αλλα αμα πεσει ολοκληρη σαμπανιερα ενα κατι θα το νoιωσω..
Η ακοή τους είναι μια χαρά. Όταν έχω κουτάβια πεταω συχνά διάφορα αντικείμενα στο πάτωμα, κατσαρόλες, καπάκια, κονσέρβες, ... :wink:
Ο Φρανκι ενοχλεται(δε νομιζω να το φοβαται) απο τη μυρωδια του οινοπνευματος και φοβαται το μπανιο!
Αυτά που παρατήρησα μέχρι στιγμής ότι φοβάται είναι η συρόμενη λεκάνη ρούχων (σαν κουβάς-λεκάνη γίγας με ρόδες), την μίμηση γαυγίσματος από άνθρωπο, όταν κάνει σκανδαλιές ή κάτι μουλωχτό και του φωνάζω ξαφνικά πετάγεται σαν να τον τσάκωσα στα πράσα!
Η δικη μας κ παλι οπως καθε χρονο με την αλλαγη του χρονου χωθηκε τρεχοντας απο το μπαλκονι στο δωματιο με το που αρχισαν τα μπαμ μπου κ ειχαμε πααααρα πολλα φετος!
Καθησε στο κεντρο (δεν ξερω γιατι επιλεγει παντα το κεντρο) του δωματιου κ γαυγιζε.
Κ οχι μονο πηγε εκεινη μεσα αλλα καθε λιγο ερχοταν στην μπαλκονοπορτα κ μας γαυγιζε να μπουμε κ μεις μεσα!
Ουτε στην αγκαλια μου ηρεμουσε στο μπαλκονι..
Δε σταματησε μεχρι που μπηκαμε ολοι μεσα στο σπιτι!
Ειναι το μονο που δεν την τρομαζει απλα αλλα την τρελαινει!
Καθησε στο κεντρο (δεν ξερω γιατι επιλεγει παντα το κεντρο) του δωματιου κ γαυγιζε.
Κ οχι μονο πηγε εκεινη μεσα αλλα καθε λιγο ερχοταν στην μπαλκονοπορτα κ μας γαυγιζε να μπουμε κ μεις μεσα!
Ουτε στην αγκαλια μου ηρεμουσε στο μπαλκονι..
Δε σταματησε μεχρι που μπηκαμε ολοι μεσα στο σπιτι!
Ειναι το μονο που δεν την τρομαζει απλα αλλα την τρελαινει!
Φοβάται το σκουπιδιάρικο
Τον ενοχλεί το τσιγάρο (φτερνίζεται ασταμάτητα) οπότε πλέον καπνίζω μόνο εκτός σπιτιού
Τον ενοχλεί το τσιγάρο (φτερνίζεται ασταμάτητα) οπότε πλέον καπνίζω μόνο εκτός σπιτιού
Ο Caesar φοβάται υλεκτρική σκούπα μπιστολάκι για τα μαλλιά αλλά και κοντάρια σκούπας η σφουγκαρίστρας.Δεν έχει φάει ποτέ ξύλο και δεν καταλαβένω την συμπεριφορά του. Το πιο παράξενω όμως είναι ότι στην βόλτα αν του πεταξω ενα κοντάρι η ένα μακρύ ξύλο τρέχει να το φέρει χωρίς πρόβλημα..
Eίχα γνωρίσει κάποτε έναν κύριο που ο σκύλος του φοβόταν το σκουπιδιάρικο. Κάθε πρωί τα ξημερώματα ξυπνούσε και καθόταν μαζί του για να μην φοβηθεί. Πιθανότατα να είχε ενισχύσει με αυτόν τον τρόπο την φοβία του αλλά δεν έπαυε να ήταν εντυπωσιακή η αφοσίωση του στον σκύλο του.
