Παιδιά ο αληταράς είναι ένα μούτρο πρώτης τάξεως!!!
Τώρα που του φοράω φίμωτρο στην βόλτα κάνει χαρές σε όλους...πολλοί με κοιτάνε με στυλ τι σου έκανε ο σκυλος κυρά μου και του φοράς αυτό το πράγμα, ένας κύριος μάλιστα μου το είπε, τι δαγκώνει τους άντρες κοπέλα μου κι εγώ τι είμαι gay;; και ο Τζιμάκος ανάσκελα να του κάνει αγαπούλες....
Στο σπιτι το γέλιο που έχει δεν περιγράφεται. όταν χαιδεύουμε την Λούση ή τον Έλβις μπαίνει στην μέση με μουγκρίσματα και μαλλώματα για να πάρει αυτός όλα τα χάδια...Το κρέιτ καλό αλλά προτιμά στην κρεββατοκάμαρα με τα άλλα, οπότε τρέχει κατά τις 10.30 που έχουν τελειώσει οι βόλτες και παίρνει θέση στο κρεββάτι...κάνει ότι κοιμάται σαν αγγελούδι για να μην τον βάλουμε στο κρέιτ..
Σέβεται όμως το φαγητό τους και ποτέ δεν θα το κλέψει αλλά αν πάει για πλάκα κάποιος από τα άλλα δύο να μυρίσει το πιατάκι του, και άδειο να είναι τρέχει και τον διώχνει αμέσως!! Έχει έντονο το αίσθημα της ιδιοκτησίας και στα παιχνίδια του και δεν τα μοιράζεται, αντίθετα με τον Έλβις...δεν θα γρυλίσει όμως παρά μόνο για κόκκαλο.
Χωρίς τον Έλβις είναι ένας άγγελος στο σπίτι. Του αρκεί να έχει βγει την βόλτα του, έπειτα τρώει και κάθεται ήσυχος..με τον Έλβις μαζί ο συνδιασμός είναι εκρηκτικός..τον ξεσηκώνει σε χρόνο μηδέν και παίζουν κυνηγητό στο σαλόνι!!!
Στην βόλτα δεν τραβάει πια σαν τρελός εκτός αν κάτι τον έχει εξιτάρει, που δεν γίνεται όμως πια συνέχεια όπως παλιά. Δεν πάει πλέον να το σκάσει όταν υπάρχει ανοιχτή πόρτα, έχει μάθει ότι είναι στο σπίτι του.
Αυτό που μου έκανε και πηδούσε πάνω μου σαν καννίβαλος και με δάγκωνε όποτε με έβλεπε ήταν εκδηλώσεις αγάπης και χαράς..άγαρμπες γιατί δεν έμαθε ποτέ κάτι άλλο. Ότι κι αν δοκίμασα δεν έπιασε, παρά μόνο η αδιαφορία..μεγάλη εφεύρεση...τώρα πια ούτε ουρλιάζω ουτε τον σπρώχνω ούτε τίποτα, ακόμη και να πονέσω γιατί είναι κροκόδειλος δεν βγάζω κιχ...σιγά σιγά το ελάττωσε και τώρα είναι πολύ πιο ψύχραιμος και σπάνια κάνει χαμό!
Είναι πολύ ευπροσάρμοστος...ακόμη και το φίμωτρο που δεν του αρέσει καθόλου κάθεται υπομονετικά να του το φορέσω πριν την βόλτα.
4 μήνες στο σπίτι και έχουν βελτιωθεί πάρα πολλά..αυτό το λέω για όσους έχουν πελαγώσει με καινούριες υιοθεσίες να ξέρουν ότι εκτός αν υπάρχει κάποιο ακραίο πρόβλημα, συνήθως τα πράγματα πάνε προς το καλύτερο, ο σκύλος είναι ζώο της συνήθειας και σύντομα μπαίνει σε ρουτίνα, επίσης πολλές φορές τα καλά της εκπαίδευσης τα βλέπουμε μετά από λίγο χρονικό διάστημα και όχι αυτόματα.
Αυτά από τον αλητόφατσα!