Κρυο και μπορει και άρρωστη με συνάχι.Κατά ένα μαγικό τροπο στο κρυο και οταν περπατάω σταματάει να τρεχει η μύτη. Κουκουλώνομαι τον βγάζω έξω -αυτος βέβαια δεν καταλαβαινει τιποτα- και turning point για να τερματισω τη βολτα ειναι οταν το μαγουλο ή και το μάτι μαζι , αρχιζουν και ...μουδιάζουν. Στο πολυ πολυ πολυ κρυο με χιονονερο ειναι 20 λεπτά. Στο πολυ πολυ κρυο ειναι στα 40 λεπτα.Στα 20 λεπτα ξέρω οτι αυτος δεν έχει ξεχαρμανιάσει αλλα αισθάνομαι απιστευτα περηφανη που υπερβαινω τις δυνάμεις μου για χάρη του.