Αυτό που σήμερα και στο παρόν θέμα ονομάζουμε "εκθέσεις" κάποτε ήταν απλά συναντήσεις ανθρώπων με την ίδια "τρέλα" για να συγκρίνουν τα ζώα τους, να καυχηθούν, να διαφωνήσουν, να εμβαθύνουν, να οργανώσουν, να βελτιώσουν, κλπ...
Συναντήσεις σε "καφενεία", pubs, σωματεία, πλατείες...και βέβαια όχι μόνο με θέμα το σκύλο (αλλά ας μείνουμε σε αυτόν).
Αυτή η ανθρώπινη ανάγκη λοιπόν να δείξει το "δημιούργημα" του, να θαυμάσει και να θαυμαστεί, να βρεί ομοίους (ή ομοιοπαθείς) για να συζητήσει (ακόμα και να τσακωθεί)...δε πρόκειται να σταματήσει, έστω και αν δεν ονομάζεται "έκθεση μορφολογίας".
Οι εκθέσεις όμως είναι πολλά περισσότερα από αυτά τα απλά, αλλά εξίσου σημαντικά.
Οι εκθέσεις είναι το εργαλείο αξιολόγησης και κατεύθυνσης της εκτροφής, είναι αυτές που δίνουν το στίγμα της φυλής και αυτές που διαφυλάττουν τα χαρακτηριστικά της. Μέσα από αυτές διατηρούνται και εξελίσσονται φυλές που βοηθούν τους ανθρώπους σε πολλά επίπεδα.
Πολλοί θα πείτε τώρα (ή το έχετε ήδη πει) για οικονομικά συμφέροντα, υπερτυπισμό, φυλές που υποφέρουν, ανθρώπους ιδιοτελείς και διάφορα τέτοια. Ναι, υπάρχουν και αυτά αλλά από πότε είναι λόγος να πάψεις να ασχολείσαι με κάτι, μόνο και μόνο επειδή ασχολούνται και πολλοί ηλίθιοι ή καιροσκόποι με αυτό;
Να πάψει ο αθλητισμός γιατί υπάρχει το ντόπινγκ και το παράνομο στοίχημα, να μην υπάρχουν θρησκείες διότι χρησιμοποιούνται σαν μέσω χειραγώγησης και εκμετάλλευσης, να καταλυθεί η δημοκρατία γιατί ποτέ δεν υπήρξε ή "δε δούλεψε"...Να αυτοκτονήσουμε οι άνθρωποι γιατί κάνουμε περισσότερο κακό παρά καλό...Δεν είναι έτσι πιστεύω.
Τα κακώς κείμενα θα πρέπει να λειτουργούν ως κίνητρο για ενασχόληση για αυτούς που θέλουν και ελπίζουν σε κάτι καλύτερο.
Όσο για τα σκυλιά "πρωταθλητές" που αλλάζουν "χέρια"...Όταν και όπου συμβαίνει δεν είναι και ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε ένα σκύλο. Τα χειρότερα συμβαίνουν καθημερινά δίπλα μας...Στο διπλανό μπαλκόνι, στην πλατεία, στο πάρκο, στους δρόμους. Η κακοποίηση, η εγκατάλειψη, η εκμετάλλευση, η αδιαφορία, η άγνοια δεν είναι προνόμιο κανενός (δυστυχώς ή ευτυχώς).
Όλοι νομίζω θα ζούσαμε χωρίς εκθέσεις σκύλων...Ακόμα και χωρίς σκυλιά θα ζούσαμε, αλλά δε νομίζω πως είναι καιρός να αφαιρούμε από τις ζωές μας ακόμα και τις μικρότερες πηγές χαράς και ενασχόλησης με κάτι που μας αρέσει.