Αυτό για την υπευθυνότητα στα 16 δεν ισχύει,και αν ισχύει δεν ισχύει για όλους.Πάντα ήθελα σκυλί,οι γονείς μου μετά απο πάρα πολλή σκέψη μου πήρανε σκυλί στα 10 ,και το ανέλαβα εγώ,εγώ το ζήτησα και εγώ το ανέλαβα,και τώρα στα 16 είμαι σε θέση να ευχαριστώ τους γονείς μου που μου έμαθαν τι θα πει υπευθυνότητα χαρίζοντάς μου ο,τι πιο πολύτιμο με συντροφεύει τα τελευταία 5,5 χρόνια.Εννοείται πως είχα τη βοήθεια των δικών μου,εννοείται πως όσα έκανα τα έκανα με καθοδήγηση και επίβλεψη στην αρχή, φυσικά και ασχολούνταν όλοι με το σκυλί αν εννοούμε παιχνίδια και στηριξη οταν τη χρειαζόμουν,αλλά εγώ είχα αναλάβει να της φτιάχνω το φαγητό της(σκυλοκονσερβα στην αρχη),να το ζεσταίνω στον μικροκυμάτων,να το αφήνω συγκεκριμένο χρόνο,να τη βαζω στο crate οταν πρεπει,να της κοβω το δάγκωμα,να της μάθω να πηγαίνει στην πάνα της και όοοοολα τα υπόλοιπα,και φυσικά έκανα και λάθη,και προσπάθησα να τα διορθώσω,με άλλα τα κατάφερα και με άλλα όχι,δε γεννιόμαστε όλοι εκπαιδευτές ούτε και άψογοι ιδιοκτήτες.Όταν ιυοθετείς ένα σκυλί ,απο την πρώτη μέρα που το βάζεις στο σπίτι σου,αυτόματα πρέπει να δεσμεύεσαι να του αφιερώνεις σημαντικό μέρος του ελεύθερου χρόνου σου,ο,τι κι αν σημαίνει αυτό,(δε μπορείς να βγείς για καφέ πριν τις 6 για παράδειγμα γιατι 6μιση το σκυλί πρέπει να βγεί βόλτα,ή να φάει).Πραγματικά πιστεύω οτι αυτός ειναι ο καλύτερος τρόπος να μάθει ένα παιδί ή ένας έφηβος να είναι υπεύθυνος,όταν μου φέρανε εμένα το σκυλί ήμουν τόσο χαρούμενη που επέλεξα να αναλάβω το μεγαλύτερο μέρος μόνη μου,δε μου το επέβαλαν,το ζήτησα.
Αν είσαι σίγουρος και έχεις επίγνωση οτι το σκυλί σε περιορίζει σε πολλά πράγματα αλλά σου δίνει πολλά περισσότερα(αγάπη χωρίς να ζητάει πίσω,πίστη,αυτο το συναίσθημα που δε μπορείς να περιγράψεις όταν σε κοιτάει παραπονιάρικα ή όταν του φωνάζεις χωρίς λογο και κοιτάει με απορία κι άλλα πολλά) και ξέρεις οτι οταν πας φαντάρος ή αν φύγεις για σπουδές οι δικοί σου είναι διατεθημένοι να το προσέχουν με την ίδια αγάπη που θα του δίνεις τότε να το πάρεις!
