Αναρωτιέμαι ποιά να είναι η άλλη ενόχληση για τους υπόλοιπους πελάτες ενός ξενοδοχείου απο το να ''ανέχονται'' να βλέπουν ισορροπημένα και καλά κοινωνικοποιημένα σκυλιά να συνοδεύουν τους ιδιοκτήτες τους.....
αυτό είναι το πρόβλημα, πως τα περισσότερα σκυλιά είναι μη κοινωνικοποιημένα, ενδεχομένως δεν ξέρουν τι θα πει βόλτα και δεν τηρείται κανένα σαφές πρόγραμμα στη ζωή τους.
--------------------------
Είμαι κι ήμουν της άποψης πως κανονικά σε ένα τέλειο κόσμο τα ξενοδοχεία που δέχονται κατοικίδια δεν πρέπει να δέχονται μη φιλόζωους. Δύσκολα ένας άνθρωπος που δε θέλει, ή φοβάται, ή σιχαίνεται τα ζώα, μπορεί να συγχρονιστεί ακόμη και μόνο με την ιδέα της ύπαρξης σκύλου ακόμη κι αν δεν τον βλέπει.
Επίσης πιστεύω πως κανονικά τα ξενοδοχεία που δέχονται ζώα θα έπρεπε να είναι της μορφής μπανγκαλόου σε μεγάλη έκταση με λογική απόσταση μεταξύ τους κάτι που δηλώνει αυτονόητα την έννοια της ανεξαρτησίας αλλά κυρίως προσδιορίζει δωμάτια άνω των 17 καθαρών τετραγωνικών που είναι τα περισσότερα δωμάτια ξενοδοχείου.
Προσωπικά αν μου λέγανε να πάω σε ξενοδοχείο που ο σκύλος μου θα έμενε σε κλουβί σε ανεξάρτητο δωμάτιο αφού τους ανέφερα ορισμένα ξενοδοχεία που έχω μείνει με τα σκυλιά μου από Α έως Γ+ κατηγορίας από Μύκονο μέχρι Σκαφιδιά και θα τους έστελνα στον έξω από 'δω.
Ξέρω πως κάποιοι θα ενοχληθούν απ' αυτό που γράφω αλλά έτσι το νιώθω και δεν το κρύβω. Υπάρχουν τόσα όμορφα μέρη που ήθελα να πάω όταν είχα μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια και δεν πήγα διότι δε νοείται να κάνω διακοπές και τα σκυλιά μου να φιλοξενούνται σε κάποιο αμφιβόλου υγιεινής κλουβί ξενοδοχείου σκύλων κάπου στην Αθήνα μακριά από 'μενα. Ξαφνικά η ίδια οικονομική δυσχέρεια βάρεσε πολλές πόρτες ταυτόχρονα και σε διάφορα μέρη ξενοδοχεία που ούτε στο όνειρο σου δε θα έμενες εκεί πέρα, αποφάσισαν εν μία νυκτί οι ιδιοκτήτες τους πως κι η τσέπη των φιλόζωων είναι το ίδιο καλή με των υπολοίπων ανθρώπων.
Πρόσφατη εμπειρία, το καλοκαίρι έπρεπε να πάω στην Κρήτη για κάποιο λόγο, το δικό μας σπίτι άπαξ και δε μένει κανένας εκεί απ' την εποχή του παππού μου (εμείς νοικιάζαμε κοντά στο Καστέλι και πηγαίναμε εκεί μόνο το Πάσχα) είναι κάμπριο, οπότε κοίταξα λίγο τι μπορώ να βρω σε οικονομικούς ξενώνες.
Πράγματι βρήκα ένα παραδοσιακό οικισμό με δίκλινο μπανγκαλόου και την ένδειξη ότι δέχεται σκυλιά. Μόλις ανέφερα πως έχω δυο λύκους μιας και δεν καταλάβαιναν τι είναι το χάσκι και τι το γκρένενταλ μου είπαν πως για να μην ενοχλούνται οι υπόλοιποι ένοικοι το μοναδικό δωμάτιο που θα μπορέσουν να μου διαθέσουν βρίσκεται στην άκρη του κτήματος πριν την παραλία και απέχει περισσότερο απ' τα άλλα και συμπτωματικά δυστυχώς ήταν το μόνο πεντάκλινο και ότι έπρεπε να πληρώνω ένα εξωφρενικό ποσό την ημέρα.
Αφού ανέφερα τα ξενοδοχεία που έχω μείνει, αφού ανέφερα με μεγάλη μου ικανοποίηση παρότι συνήθως δε μ' αρέσει να το κάνω, το όνομα της οικογενείας μου, ανέφερα για το τελείωμα μιας και επρόκειτο για ξενοδοχείο που κατά κανόνα τα δωμάτια του κλείνονται για μισή βδομάδα πως θα έμενα είκοσι ημέρες, τους έκλεισα το τηλέφωνο.
Κάτι μου λέει πως φέτος αν τους πάρω τηλέφωνο θα ανοίξουν διάπλατες τις πόρτες για 'μενα.
Νομίζω είναι δικαίωμα μου να με ενοχλεί ότι ξαφνικά και τα δικά μου λεφτά έχουν αξία. Κι επειδή θυμάμαι τα περισσότερα ξενοδοχεία που έχω φάει πόρτα, ακόμη κι αν έχει αλλάξει η πολιτική τους, δεν πρόκειται να πατήσω το πόδι μου.
)
