Και λίγα λόγια για την συμπεριφορά του στο σπίτι. Όπως είπα περιμένει τις βόλτες του για να λερώσει. Είναι κλέφτης, μπορεί να κλέψει φαγητό σχεδόν από παντού. Προσέχουμε τα πιάτα μας!
Δέχεται τις παρεμβάσεις με εκπληκτική προσαρμοστικότητα. Π.χ. δεν μπαίνει στο ασανσέρ με τίποτα. Στην αρχή ανεβοκατέβαινα τις σκάλες αλλά . Προσπάθησα να τον δελεάσω με λιχουδιές..Τίποτα. Απέφευγε ακόμη και να με κοιτάξει. Ο άντρας μου τον βάζει σηκωτό. Εγώ φοβόμουνα μην με δαγκώσει. Το συζήτησα με την mareco και μου λέει ότι και εκείνη σηκωτή έβαζε την Δαφνούλα στην αρχή. Άρχισα κι εγώ λοιπόν αυτό το σύστημα και το δέχεται μια χαρά. Πρέπει να δείτε την απορία στα μάτια του όταν βγαίνει από το ασανσέρ και συνειδητοποιεί ότι είναι αλλού..
Κουταβίζει ακόμη, και παίζει με πολύ κέφι με τα μασουλητήρια. Επίσης θέλει να αποδράσει, προσπαθεί συνεχώς να βγει από την πόρτα.
Έχει μάθει δύο λέξεις προς το παρόν, το sit και το no.
Κουνάει την ουρά του σαν προπέλα
Eκτός από το ασανσέρ και την φωτογραφική μηχανή άλλες φοβίες δεν έχει (παράξενο ε
Δέχεται να τον αγγίζω παντού και μόλις με βλέπει ειδικά εμένα τρελένεται από την χαρά του.
Τις γάτες δεν τις χωνεύει καθόλου.
Ώρες ώρες κάθεται θλιμμένος, και σκέφτομαι ότι του λείπει η ελευθερία του.
Στην βόλτα δεν τραβάει ακριβώς αλλά προχωράει μπροστά σαν να μην υπάρχει λουρί. Προσπαθώ να αναπτύξω επαφή μαζί του . Κάπως έχει αρχίσει και νοιώθει την παρουσία μου.
Γρυλίζει πλέον πολύ επιλεκτικά στους περαστικούς και όχι συνέχεια όπως πρίν. Οι θόρυβοι , δυνατές φωνές γέλια παιδάκια δεν τον πτοούν καθόλου.
Σήμερα του πήρα κολλάρο και οδηγό και ίδια παιχνιδια σ'αυτόν και στον έλβις και τρελάθηκαν από την χαρά τους, παίζουν με τις ώρες. Βέβαια ο Έλβις θέλει και τα δύο δικά του
Zημιές δεν κάνει αλλά προσέχουμε τις σακούλες σκουπιδιών. Προφανέστατα τις έσκιζε για φαγητό οπότε δύσκολο να κόψει την συνήθεια.
Είναι πάντως σαν να έχει ζήσει σε σπίτι και παλιά, ποιός ξέρει..
Ξεκίνησα την φιλοξενία με σκοπό μόλις περάσουν οι 20 ημέρες της αντιβίωσης να τον αφήσω και πάλι στο πάρκο. Αλλά σήμερα του παρήγγειλα ταυτότητα με το όνομα του και τα τηλεφωνά μου. Αντιφατικό ε;
Δέχεται τις παρεμβάσεις με εκπληκτική προσαρμοστικότητα. Π.χ. δεν μπαίνει στο ασανσέρ με τίποτα. Στην αρχή ανεβοκατέβαινα τις σκάλες αλλά . Προσπάθησα να τον δελεάσω με λιχουδιές..Τίποτα. Απέφευγε ακόμη και να με κοιτάξει. Ο άντρας μου τον βάζει σηκωτό. Εγώ φοβόμουνα μην με δαγκώσει. Το συζήτησα με την mareco και μου λέει ότι και εκείνη σηκωτή έβαζε την Δαφνούλα στην αρχή. Άρχισα κι εγώ λοιπόν αυτό το σύστημα και το δέχεται μια χαρά. Πρέπει να δείτε την απορία στα μάτια του όταν βγαίνει από το ασανσέρ και συνειδητοποιεί ότι είναι αλλού..
Κουταβίζει ακόμη, και παίζει με πολύ κέφι με τα μασουλητήρια. Επίσης θέλει να αποδράσει, προσπαθεί συνεχώς να βγει από την πόρτα.
Έχει μάθει δύο λέξεις προς το παρόν, το sit και το no.
Κουνάει την ουρά του σαν προπέλα
Eκτός από το ασανσέρ και την φωτογραφική μηχανή άλλες φοβίες δεν έχει (παράξενο ε
Δέχεται να τον αγγίζω παντού και μόλις με βλέπει ειδικά εμένα τρελένεται από την χαρά του.
Τις γάτες δεν τις χωνεύει καθόλου.
Ώρες ώρες κάθεται θλιμμένος, και σκέφτομαι ότι του λείπει η ελευθερία του.
Στην βόλτα δεν τραβάει ακριβώς αλλά προχωράει μπροστά σαν να μην υπάρχει λουρί. Προσπαθώ να αναπτύξω επαφή μαζί του . Κάπως έχει αρχίσει και νοιώθει την παρουσία μου.
Γρυλίζει πλέον πολύ επιλεκτικά στους περαστικούς και όχι συνέχεια όπως πρίν. Οι θόρυβοι , δυνατές φωνές γέλια παιδάκια δεν τον πτοούν καθόλου.
Σήμερα του πήρα κολλάρο και οδηγό και ίδια παιχνιδια σ'αυτόν και στον έλβις και τρελάθηκαν από την χαρά τους, παίζουν με τις ώρες. Βέβαια ο Έλβις θέλει και τα δύο δικά του
Zημιές δεν κάνει αλλά προσέχουμε τις σακούλες σκουπιδιών. Προφανέστατα τις έσκιζε για φαγητό οπότε δύσκολο να κόψει την συνήθεια.
Είναι πάντως σαν να έχει ζήσει σε σπίτι και παλιά, ποιός ξέρει..
Ξεκίνησα την φιλοξενία με σκοπό μόλις περάσουν οι 20 ημέρες της αντιβίωσης να τον αφήσω και πάλι στο πάρκο. Αλλά σήμερα του παρήγγειλα ταυτότητα με το όνομα του και τα τηλεφωνά μου. Αντιφατικό ε;
