Πάντα, πολύ ενδιαφέρον θέμα... και, για μένα, νομίζω ότι θα είναι πάντα επίκαιρο...
Να ξεκινήσω από το ότι μιλάμε για την πρώτη μέρα επαφής... δύο αρσενικών σκυλιών, που δεν είνα ακριβώς ενήλικα και, κατά συνέπεια, δεν έχουν ισορροπήσει με τα "κυριαρχικά" τους, τα ορμονικά τους κλπ...
Αφού συμφωνήσω με τον Αρη (αν μπορώ, ας κάνω κι αλλιώς - ποιός τον ακούει!), να επαναλάβω κι εγώ ότι εξαρτάται από τη φυλή, αλλά όχι μόνο... εξαρτάται, κυρίως, από την ιδιοσυγκρασία και των δύο σκύλων (έχω δει, στο παρελθόν, δύο αρσενικά Golden Retriever να γίνονται μαλλιά - κουβάρια και να μην μπορούν να τα ξεμπλέξουν οι ιδιοκτήτες)...
Ο ένας, λοιπόν, αρσενικός είναι Labrador, που σημαίνει ότι (σε γενικές γραμμές) δεν υποχωρεί, είναι θαρραλέος, αλλά παρόλα αυτά, δεν θα επιτεθεί (για να κάνει ζημιά) σαν πρώτη του επιλογή...
Ο άλλος είναι ημίαιμος, που έχει "ένσημα" στο δρόμο και έχει αναπτύξει έναν κάποιο "τσαμπουκά"...
Αυτό που έχω δει εγώ να γίνεται συνήθως (και σε διάφορες περιστάσεις με τον Casper ή τη Μόκα - μεταξύ τους ή και με άλλα σκυλιά), είναι ότι ο πιο κυριαρχικός αρσενικός θέλει "να τελειώνει" με τη συγκεκριμένη εκκρεμότητα και την πέφτει ορμητικός στον άλλον, ώστε να του αγριέψει (με όλη την τελετουργία) και να πάρει την πλήρη υποταγή του... δηλαδή, να τον βάλει ανάσκελα και να τον κρατήσει εκεί, μέχρι ο άλλος να χαλαρώσει και να τον κοιτάξει με το στυλ "εσύ είσαι ο αρχηγός, ok"...
Στο μέλλον, λοιπόν, έστω και να έχει "επιφυλάξεις" ο υποταγμένος σκύλος, τις αναθεωρεί σύντομα, με μιά πιο σύντομη επανάληψη της παραπάνω ιστορίας...
Στη διάρκεια της παρουσίας του άντρα σου, είπες ότι συμπεριφέρθηκαν "χωρίς ιδιαίτερες αγριάδες"... αυτό το "ιδιαίτερες" είναι η μαγική λέξη!
Εκαναν, δηλαδή, αγριάδες, που δεν ήταν αιματηρές? Ενώ, μόνο με τη δική σου παρουσία, προχώρησαν σε ζόρικες δαγκωματιές?
Το ρωτάω αυτό, γιατί υπάρχει περίπτωση απλώς να κοιτάχτηκαν και να γρύλισαν μεταξύ τους, κατά την παρουσία του άντρα σου... ενώ να εξέλιξαν την κοκορομαχία, όταν εκείνος έφυγε...
Και, όχι μόνο αυτό, αλλά μάλλον δεν έμαθες ποτέ τι θα γινόταν αν άφηνες τον καυγά να εξελιχθεί... τις περισσότερες φορές, εμείς οι άνθρωποι τρομάζουμε από τα ηχητικά εφέ (γρυλίσματα και γαυγίσματα) περισσότερο απ' ότι πρέπει (αν δεν είμαστε αρκετά συνηθισμένοι με τέτοιες καταστάσεις)... και μεταδίδουμε την ανασφάλεια αυτή στα σκυλιά... το καθένα από τα οποία την ερμηνεύει με το δικό του τρόπο...
Είναι πολύ σπάνιες οι φορές που 2 σκυλιά του ιδίου φύλου και αυτής της ηλικίας θα καταλήξουν σε "σφαγή"... άντε να πέσουν μερικές ψιλές (μεταξύ τους και όχι στο χέρι σου!) και θα τακτοποιηθεί το θέμα της ιεραρχίας...
Για παράδειγμα, έχω δει 2 αρσενικά Jack Russel... να βάζει κάτω το ένα το άλλο και να γρυλίζει τόσο τρομακτικά, ώστε να μου δημιουργείται (μακροσκοπικά) η αίσθηση ότι είμαι μπροστά σε λιοντάρια που δίνουν μάχη μέχρι θανάτου... και, επειδή δεν έκλεισα τα μάτια, την επόμενη στιγμή, ο ένας ήταν από πάνω και ο άλλος από κάτω, για λίγη ώρα... το μούγκρισμα - γρύλισμα (του από πάνω) χαμήλωνε... και, τελικά, όλα καλά... καθιερώθηκε η ιεραρχία! Πιστεύω ότι, αν ξαναχρειαστεί, η εμπλοκή θα είνα πολύ πιο σύντομη, με (μάλλον) αναμενόμενο αποτέλεσμα...
Επίσης, έχω δει παράδειγμα με τον Casper και ένα ενήλικο αρσενικό σκυλί (και δεν εννοώ τον Serhan, με τον οποίο έχει γίνει αυτό το σκηνικό - εννοώ ένα ημίαιμο, μεσαίου μεγέθους σκυλί)... παρότι ο Casper προσέγγισε με τον γνωστό "φλογερό" του τρόπο και πήγε να βάλει το πόδι του στο σβέρκο του άλλου, ο ενήλικος αρσενικός γύρισε και του γρύλισε ορμητικά στη μούρη, ανοιγόκλεισε το στόμα του στα μούτρα του Casper και αυτό ήταν όλο... από εκείνη τη μέρα, όταν συναντάει τον Casper, του ρίχνει ένα υπόκωφο γρύλισμα και ο μικρός κοιτάει τη δουλειά του...
Ενα άλλο θέμα (που το έχουμε ξανασυζητήσει) είναι πως ο άντρας σου είναι πιθανόν να είναι ο "κυρίαρχος" της αγέλης, να βγάζει υψηλή ενέργεια και, σαφώς, τα σκυλιά το νιώθουν και το σέβονται... οπότε, αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω...
Αρα, εδώ έρχονται οι (πολύ σωστές) οδηγίες του Αρη που λέει: "Ημίιιιαναυση - Προοσσχήεε"!!! Θα τους κάνει πολύ καλό η πειθαρχία, προερχόμενη και από τους δυό σας!!!
Συμφωνώ μαζί σου σε αυτό που λες, ότι δεν θέλεις να γίνονται καυγάδες, τουλάχιστον όταν είσαστε εσείς κοντά... μιάς και εσείς είστε που επιβάλλετε τους κανόνες μέσα στη "φωλιά" της αγέλης... έτσι γίνεται με τα κουτάβια... μπορεί να παίζουν μεταξύ τους τα παιχνίδια κυριαρχίας, αλλά αν το κάνουν αυτό δίπλα στη μάνα τους και εκείνη ενοχληθεί, διορθώνονται πάραυτα και το παιχνίδι τερματίζει εκεί...
Πριν μπει ο GRDANE και σου απαντήσει, δεν ξέρω αν προβλέψατε κάτι: Να συναντηθούν εκτός σπιτιού και να κάνουν (τουλάχιστον) μιά μεγάλη βόλτα παρέα...
Και, ταπεινή άποψη, αν δεν έχει κάποια συνταγή να προτείνει ο GRDANE... πιστεύω ότι (για τα συγκεκριμένα σκυλιά - όπως μας τα έχεις "συστήσει") ένας καλός επαγγελματίας εκπαιδευτής, θα σας έβαζε εύκολα σε τροχιά επιτυχίας, όσον αφορά τη συμβίωσή τους...
Αυτά τα αναφέρω, μόνο και μόνο γιατί διαισθάνομαι πως, αν δεν μπορέσεις να τον προωθήσεις για υιοθεσία, δεν θα μείναι για πάντα φιλοξενούμενος...
Το ίδιο είχα πάθει κ γω -αλλά με 2 θηλυκά- κ είχα φρικάρει. Ψυχραιμία κ -γνώμη μου- μην ανακατεύεσαι. Αν δν γίνουν πολύ σοβαρά τα πράγματα, έτσι θα δουν ποιος κάνει κουμάντο κ θα τα βρουν μόνοι τους. Εγώ 2 μέρες ήμουν σε αναμμένα κάρβουνα, μετά ηρέμησαν πολύ τα πνεύματα. 
