Νέο μέλος [κουτάβι golden retriever]
- Thread starter annie_a
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ιδανικος σκυλος, ιδανικος ιδιοκτητης και ιδανικες συνθηκες δεν υπαρχουν ή εν πασει περιπτωσει δεν ειναι συχνο φαινομενο. ο εχων μια γνωση παραπανω οφειλει να διερευνησει τις συνθηκες και τις δυνατοτητες βελτιωσης αυτων. προσωπικα για μενα σκυλος στο γκαραζ δεν σημαινει αυτοματα δωσε το σκυλο. γιατι αν τα υπολοιπα ειναι καλα, σωστα και ομορφα τοτε μπορει να ζησει καλυτερα απο οτι θα ζουσε παρατημενο ή κακοποιημενο στη γωνια μιας κουζινας. τωρα αν και τα υπολοιπα χωλαινουν και δεν υπαρχει διαθεση για την καλοζωια του σκυλου τοτε θα προτεινω να παει σε πιο καταλληλο σπιτι φυσικα.
annie_a ακολούθησε τα παρακάτω βήματα:
1.Δώσε τον σκύλο πίσω σε αυτόν που το πήρες.
2.Μάθε γιατί δεν πρέπει να ζευγαρώνουμε τα σκυλιά μας,και μετέφερε τις γνώσεις σου στον ''αναπαραγωγό ''.
3.Διάβασε όσο περισσότερο μπορείς για τους σκύλους.
4.Ξανά αγόρασε σκύλο από σωστή πηγή όταν θα υπάρχουν άλλες προυποθέσεις στην ζωή σου.
Καλή συνέχεια!
1.Δώσε τον σκύλο πίσω σε αυτόν που το πήρες.
2.Μάθε γιατί δεν πρέπει να ζευγαρώνουμε τα σκυλιά μας,και μετέφερε τις γνώσεις σου στον ''αναπαραγωγό ''.
3.Διάβασε όσο περισσότερο μπορείς για τους σκύλους.
4.Ξανά αγόρασε σκύλο από σωστή πηγή όταν θα υπάρχουν άλλες προυποθέσεις στην ζωή σου.
Καλή συνέχεια!
Μοναχοπαιδι απο οτι καταλαβα ε??
Παρε ρατζο/στρωμα κουβρετα η οτι βρεις πηγαινε στο γκαραζ κατσ εκει το βραδυ και αν σ πουν τπτ πες εγω θα κατσω μαζι με το σκυλο μ..Οταν τον θελησετε σπιτι τοτε θα ερθω και γω...
Πιανει το κανε μια φιλη μ προχτες με παρομοιο προβλημα με εσενα την επομενη μερα το πρωι ο σκυλος ηταν μεσαααα
Βεβαια ειναι εκβιαστικο και θα εχεις αλλα προβληματα στο μελλον αλλα αν θελεις κατι πολυ ολα λυνονται
Παρε ρατζο/στρωμα κουβρετα η οτι βρεις πηγαινε στο γκαραζ κατσ εκει το βραδυ και αν σ πουν τπτ πες εγω θα κατσω μαζι με το σκυλο μ..Οταν τον θελησετε σπιτι τοτε θα ερθω και γω...
Πιανει το κανε μια φιλη μ προχτες με παρομοιο προβλημα με εσενα την επομενη μερα το πρωι ο σκυλος ηταν μεσαααα
Βεβαια ειναι εκβιαστικο και θα εχεις αλλα προβληματα στο μελλον αλλα αν θελεις κατι πολυ ολα λυνονται
Annie όταν πρόκειται να πάρεις μία ψυχούλα και να ζεις μαζί της, πρέπει να κάνεις υπομονή να είναι και οι συνθήκες και το περιβάλλον σου όπως πρέπει...Δεν φτάνει μόνο να το θες και να το αγαπάς πάρα πολύ !! Που είμαι σίγουρη ότι το αγαπάς πολύ απλά ακόμα δεν γνωρίζεις κάποια πράγματα, όπως όλοι εξάλλου στις αρχές !! Εγώ από μικρό παιδί ήθελα σκυλάκι, και οι γονείς δεν το ήθελαν με τίποτα στο σπίτι !!!! Θα μπορούσα κι εγώ τότε να πώ ΟΚ να πάρω ενα σκυλί και να το έχω στο μπαλκόνι όλη μέρα και όλη νύχτα ή στον κήπο....Δεν το έκανα όμως γιατί το αγαπούσα τόσο πολύ που δεν ήθελα το σκυλί μου να ζει δυστυχισμένο μόνο του !!! Έκανα 20 χρόνια υπομονή και τώρα που μένω πλέον μόνη μου, έχω την σκυλίτσα των ονείρων μου !!!!!!! Και ζει μεσ'το σπίτι μαζί μας και είναι ό,τι πιο τέλειο !!!!!!!!!!!!!!! Ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς περισσότερο τον τρόπο που θα ζούσε το σκυλάκι στο περιβάλλον πριν πάρεις....
Οταν φεραμε σπιτι τη λουνα 1,5 ετων και 30 κιλα το πρωτο βραδυ την ειχα κλεισμένη στο ΔΙΠΛΑΝΟ δωματιο γιατι ειχαμε και τη γατα . Ακουγοντας για μιση το πολυ ωρα βηματα πανω κατω ουτε καν κλαμα η συντροφος μου εφυγε απο το κρεβατι και κοιμηθηκε στο διπλα δωματιο στη καρεκλα μαζι με τη λουνα για να μην ειναι μονη της ολο το βραδυ.
Και γυριζουν και καποιοι και λενε για ενα μωρο , ναι ΜΩΡΟ ας το να κλαιει μεχρι να το βουλωσει!!!!!!!
Ε τωρα καταλαβαινω γιατι πολλοι ψαχνουν για εκπαιδευτες,
Τωρα εσυ κοπελια αν εισαι ωντος 21 και δεν εισαι 5 , επειδη πρεπει να παρεις και καμμια ευθυνη αν θελεις να λεγεσαι ανθρωπος , παρε μια κουβερτα και κοιμησου μαζι με το σκυλο στο γκαραζ για να του κανεις παρεα. Και εσυ θα νιωσεις καλυτερα και το σκυλακι.
Και γυριζουν και καποιοι και λενε για ενα μωρο , ναι ΜΩΡΟ ας το να κλαιει μεχρι να το βουλωσει!!!!!!!
Ε τωρα καταλαβαινω γιατι πολλοι ψαχνουν για εκπαιδευτες,
Τωρα εσυ κοπελια αν εισαι ωντος 21 και δεν εισαι 5 , επειδη πρεπει να παρεις και καμμια ευθυνη αν θελεις να λεγεσαι ανθρωπος , παρε μια κουβερτα και κοιμησου μαζι με το σκυλο στο γκαραζ για να του κανεις παρεα. Και εσυ θα νιωσεις καλυτερα και το σκυλακι.
Last edited:
Annie-a νομίζω ότι ασχέτως του τι εχουμε στο μυαλό μας σχετικά με το που θελουμε να ζει ο σκύλος, είναι καλό τουλάχιστον κατά τους πρώτους μήνες να τον έχουμε πολύ κοντά μας. Πρώτον επειδή σαν μωράκι που είναι έχει ανάγκη την αίσθηση της ασφάλειας και δεύτερον επειδή η στενή επαφή και παρακολούθηση μας κάνει να μαθαίνουμε πολλά και να "διαβάζουμε" ως ένα βαθμό την διάθεση του κουταβιού. Εγώ είμαι της άποψης πως όταν παίρνουμε σκύλο δεν πρέπει να είμαστε κάθετοι ως προς καμία πιθανή λύση. Ούτε για το μέσα, ούτε για το έξω. Μπορεί κάποιος να είναι κάθετος ως προς το οτι ο σκυλος πρέπει να μένει έξω, αλλά το ζώο λόγω ιδιοσυγκρασίας και συνθηκών να μην συμβιβαστεί ποτέ εντελώς με αυτή τη λύση. Από την άλλη, μπορεί κάποιος να επιμένει οτι το ζώο πρέπει να μένει μέσα, και το ίδιο το σκυλί να «δυσανασχετεί» με αυτή την κατάσταση. Δεν λέω ότι ο σκύλος θα αποφασίσει αντί για εσένα, αλλά ό,τι και αν επιλέξεις θα πρέπει να το εφαρμόσεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και διαρκώς να ψάχνεις τι φταίει για κάποιες καταστάσεις. Αυτή τη στιγμή το κουτάβι μπορεί να κλαίει για 1000 διαφορετικούς λόγους. Όχι μόνο λόγω φόβου ή μοναξιάς. Μπορεί οι συνθήκες στο γκαράζ να μην είναι οι καλύτερες. Μπορεί να έχει υγρασία, κρύο, κ.λπ. Ό,τι κι αν φταίει, μόνο με το κλάμα μπορεί να αντιδράσει, και εσύ πρέπει να το ψάξεις παραπάνω. Η δική μου εμπειρία είναι η εξής: Όταν πήραμε τον κούταβο, τον είχαμε μέσα στο σπίτι και όταν λείπαμε ή κοιμόμασταν τον περιορίζαμε σε ένα δωμάτιο με όλα του τα πράγματα. Δωμάτιο με καλοριφέρ, ειδική πάνα για τις ανάγκες του, κλπ. Κάποια στιγμή άρχισε κάθε βράδυ κυριολεκτικά να ουρλιάζει ασταμάτητα. Τον μεταφέραμε δοκιμαστικά σε σκυλόσπιτο στην αυλή (προστατευμένο από κρυο κ βροχη, τοποθετημένο στο μπαλκόνι της αυλής), με κουβέρτες. Δεν έβγαλε κιχ όλο το βράδυ, και για τους επόμενους μήνες επί ένα χρόνο κοιμόταν εκεί χωρίς ποτέ να μας ξυπνήσει! Κάποια πρωινά τον βρίσκαμε ακόμη να κοιμάται στο σπιτάκι του, κάποια άλλα τον βρίσκαμε να κοιμάται σε άλλο σημείο όπου είχε μεταφέρει την κουβέρτα του. Κατά διαστήματα δοκιμάσαμε να τον κρατήσουμε μέσα στο σπίτι, με αποτέλεσμα να μας ξυπνάει με γαυγίσματα στυλωμένος μπροστά στην μπαλκονόπορτα της αυλής για να βγει έξω..Μέσα στον Οκτώβρη, δηλαδή μετά από ένα χρόνο, αρχίσαμε να τον κοιμίζουμε μέσα στο σπίτι, στον κάτω όροφο, περιορισμένο με μπέιμπι γκέιτ, καθώς άρχισε να δείχνει ότι δεν θέλει να βγει έξω για ύπνο… Δεν ξέρω τι άλλαξε, αλλά ενώ ως κουτάβι ζητούσε το έξω, τώρα πια έχει κάνει σπίτι του όλο τον κάτω όροφο του σπιτιού, δεν γκρινιάζει για να βγει έξω… Ενώ ως κουτάβι μας έδινε την εντύπωση ότι μέσα στο καταχείμωνο αποζητούσε την «δροσιά» (?) του έξω, φέτος δεν το κουνάει ρούπι από το ισόγειο του σπιτιού, και μάλιστα φέτος σε εκείνο τον χώρο έχουμε ξυλόσομπα, δηλαδή διπλάσια ζέστη!...Κατά τα άλλα, μένει στην αυλή όταν λείπουμε, κάθεται μέσα στο σπίτι μαζί μας όταν είμαστε εκεί, και κάθεται περιορισμένος στον όροφό του αδιαμαρτήρητα όταν για τους χ ψ λόγους δεν θέλουμε να «αλλωνίζει» παντού και εμείς είμαστε στον άλλο όροφο. Εχει εξελιχθεί σε ένα ζώο που ζει μέσα-έξω και ανέχεται αδιαμαρτύρητα να μένει κάποιες ώρες περιορισμένο σε άλλο χώρο από εμάς. Μπορεί να γίνομαι κουραστική, αλλά ήθελα με αυτή την ιστορία να εξηγήσω ότι κατά καιρούς ο σκύλος μπορεί να ενοχλείται από πολλά πράγματα τα οποία εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε αν δεν είμαστε κοντά του. Μπορούμε να βελτιώνουμε τις συνθήκες διαβίωσής του αν τον έχουμε κοντά μας και υπό παρακολούθηση. Το γκαράζ δεν είναι απλά έξω από το σπίτι, είναι ένα ΑΛΛΟ σπίτι. Δεν έχεις επαφή με το ζώο. Εάν επιμένεις στο έξω, προσπάθησε να τον έχεις σε έναν εξωτερικό χώρο ο οποίος όμως έχει άμεση τοπική και οπτική επαφή με το σπίτι. Καταρχήν για ‘μένα η λύση «γκαράζ», ειδικά τώρα που είναι μωρό, συνεπάγεται ότι θα είσαι κι εσυ μαζί του στο γκαράζ τις περισσότερες ώρες…. Πειραματίσου… Δοκίμασε να του παρέχεις διέξοδο από το γκαράζ σε κάποια ασφαλή αυλή. Ίσως η δυνατότητα να μπαινοβγαίνει (γκαράζ-αυλή) όταν είναι μόνο του να μειώσει το κλάμα. Το γκαράζ δεν είναι φυσικός χώρος για ένα σκυλάκι. Η δυνατότητα περιπλάνησης σε αυλή, χόρτο, λουλούδια κ.λπ. μάλλον θα το κανει να νιώσει καλύτερα… Ή βάλε ένα εξωτερικό σκυλόσπιτο, αλλά φρόντισε να έχει ζέστη και προστασία από βροχή και κρύο, και δες αν ο σκύλος προσαρμόζεται σε αυτό… Και πάλι όμως θα πρέπει να είσαι σχεδόν συνέχεια μαζί του στην αυλή, με εξαίρεση τις ώρες του ύπνου, δουλειάς, κ.λπ. Ο σκύλος δεν έχει ένα κουμπάκι που το πατάμε για να σταματήσει να κλαίει όταν είναι μόνος. Πρέπει να τον μάθουμε να μένει –και- μόνος, αφού πρώτα εξασφαλίσουμε τις καλύτερες δυνατές συνθήκες στον χώρο που θα βρίσκεται χωρίς εμάς, ώστε η μοναξιά να είναι όσο το δυνατόν πιο ευχάριστη... Εάν είσαι αποφασισμένη ότι το ΕΞΩ δεν αλλάζει, θα πρέπει αφενός να περνάς κι εσύ τον περισσότερο χρόνο σου έξω, αλλιώς δεν θα έχεις κοινή ζωή με τον σκύλο και αφετέρου να ασχοληθείς πάρα πολύ με το πως ζει ο σκύλος όταν είναι μόνος (προστασία από ζέστη, κρύο, υγρασία, δυνατότητα κίνησης).
Tα δικα μου τα παιδια ειναι μεγαλα βεβαια αλλα εχω δει τοοοοοσα βιντεακια στο youtube με μωρακια κ σκυλους μεσα στο σπιτι οποτε..
Η δικιά μου πρίν ένα μήνα χρόνισε!!Οπότε είναι και λίγο δύσκολο!!Ο μικρός δαγκώνει συνέχεια και έτσι φοβόμαστε να τα έχουμε μαζί!!!
Νά'σαι καλά!!Και συ τα δικά σου!!!Και γω αυτό περιμένω ρε συ!!να μεγαλώσει να παίζουμε όλοι μαζι οικογενειακός!!!
Εξακαλουθείς να μας ρωτάς για το κλάμα ενώ σου εξηγήσαμε τους λόγους που το κάνει....Κατά την γνώμη μου , για να μην του δημιουργήσετε κάποιο πρόβλημα συμπεριφοράς το σκυλάκι πρέπει να μπει μέσα στο σπίτι !! Σε ένα κλουβάκι ... Ούτε θα λερώσει, ούτε θα φωνάζει ούτε τπτ ! Και θα το βγάζεις έξω για πιπί-κακά, βόλτες - παιχνίδι...Προσπάθησε να το συζητήσεις με τους γονείς σου...Ούτε που θα σας ενοχλεί !!! Για να απαντήσω και στην ερώτηση σου, πιστεύω ότι μεγαλόνωντας θα έχει κουραστεί πια να κλαίει και θα κάθεται ήσυχα .... Αλλά δεν μπορώ να σου εγγυηθώ για τον χαρακτήρα του ! Έχεις ένα από τα πιο ανθρωποκεντρικά σκυλιά και είναι κρίμα να το αναγκάζεις να ζει μόνο του, αυτό είναι μεγάλο λάθος !!!
Δεν κλαινε ολα..
Η δικη μας δεν εκλαψε καθολου αλλα βεβαια απο την πρωτη μερα ηταν μαζι μας κ μαλιστα εγω απο φοβο μην στενοχωρηθει κ κλαψει κοιμομουν στο σαλωνι οπου κοιμοταν η μικρη.
Μετα πηγα μεν στο δωματιο μου αλλα με την πορτα ανοιχτη οπου μπορουσε να ερθει οταν ξυπνουσε αλλα ευτυχως σεβοταν το οτι κοιμομουν κ δε με ξυπνουσε αν κ την ακουγα.
Κ φυσικα καθεται μονη της σπιτι χωρις ν'ανησυχει κανεναν με φωνες κ κανει χαρες οταν γυριζουμε.
Οποτε κατι θελει κ κλαιει κ οχι δε θα εχετε προβλημα αργοτερα αν ειστε μαζι του τωρα που σας εχει αναγκη (αν κ παντα θα σας θελει μαζι)
Απεναντιας θα ελεγα..
Φυσικά και θα κλάψει όταν λείπετε, αλλά αυτό λίγες φορές, μέχρι να καταλάβει ότι πρέπει να σας περιμένει να επιστρέψετε στο σπίτι και θα μάθει να περιμένει υπομονετικά στο κλουβάκι του. Εννοείται οτι δεν θα το αφήσετε μόνο του από την πρώτη φορά για ώρες. Σιγά-σιγά θα αυξάνετε την ώρα που θα το αφήνετε μόνο του.
Συμφωνω και επαυξάνω με το skylakos! Και εγώ είμαι πολύ νέα μάνα κουταβιού και το πρώτο που έκανα ήταν να του πάρω κλουβάκι-πάρκο! Μέσα του έβαλα νερό, 2 παιχνιδάκια μία κουβερτούλα και μία παντόφλα μουΚαλησπέρα!Είμαι καινούργια εδώ και δεν ξέρω αν γράφω στο σωστό θέμα!Είμαι τόσο απελπισμένη που δεν μπορούσα να περιμένω για να ψάξω το forum!Πήραμε πρίν 2 μέρες ένα κουταβάκι golden retriever 2 μηνών και ειλικρινά τα έχω παίξει!Το έχουμε βάλει στο γκαράζ και όποτε φεύγουμε γαυγίζει και κλαίει σαν τρελό!!Ξεσηκώνει κυριολεκτικά τη γειτονιά!Τι να κάνουμε βρε παιδιά;Βοηθήστε με
για να έχει τη μυρωδιά μου και να κουρνιάζει εκεί μέσα!Εμείς όταν το πήραμε έκλαιγε όοοοολη νύχτα! Δεν μας άφησε να κλείσουμε μάτι. Είναι απολύτως φυσιολογικό, γιατί είναι ένα μωρό σε ένα ξένο μέρος! Κάθε μερα όμως θα γίνεται πιο εύκολο, πίστεψέ με! Εγώ το δικό μου το έχω μία εβδομάδα και άρχισε απο την τρίτη μέρα, να μας ξυπνάει κάθε νύχτα μία φορά λογότερο! Μέχι και σήμερα που δεν έκλαψε καθόλου! Βάλτου κάτω απο μία κουβερτούλα ένα ρολογάκι επιτραπέζιο μικρό για να ακούει τους χτύπους και να νομίζει οτι είναι η μαμά του. Το είχα ακούσει απο πολλούς και μου το πρότειναν και εδώ! Δούλεψε!!!
Επίσης, κάθε φορά που κλαίει μην τον παίρνεις αγκαλιά. Θα σε ''καβαλήσει''!!!
Τις πρώτες ημέρες, άφηνέ τον λιγο να κλαψει, μετά άνοιξε το κλουβί να βγει μόνος του. Μπορεί να κλαιει γιατί πεινάει ή γιατί θέλει πιπί! Εμένα έτσι κάνει. Δώστου να πιεί νεράκι ή να τριφτεί λίγο στα πόδια σου, μην τον πάρεις αγκαλιά καθόλου και ξαναβάλτον στο κλουβάκι του. Μέρα με την ημερα, θα ναι όλα πολύ καλύτερα. Σκοπός είναι να συνηθίζει σε ένα πρόγραμμα. Υπομονή και να τον χαίρεσαι!!!
Και εγώ δεν έπαιρνα σκυλί για πολλά χρόνια όσο και να το ήθελα γιατί η μαμά μου δεν το ανεχόταν! Πήρα στα τώρα 26 μου που μένω μόνη και ο σύντροφός μου το θέλει όσο και εγώ! Μην το ταλαιπωρήστε!
Βέβαια, οι γονείς σου θα το συνηθίσουν και θα το θέλουν! Εμένα η μαμά μου που της το πήγα να το δει απο κει που τα σιχαινόταν, τώρα δεν τον αφήνει απο την αγκαλιά της και μάλιστα μου ζήτησε να τον κρατήσει για μερικές ημέρες! Ανάλαβε αρχικά εσύ τις υποχρεώσεις του σκύλου σου και σιγά σιγά θα μπουν κι οι γονείς σου το παιχνίδι!!! Αυτή είναι η δική μου γνώμη.
