Ορμώμενος αφ' ενός απ' τον τίτλο αυτού του θέματος http://www.dogforum.gr/v3/εικονική.κυνο-βιβλιοθήκη-38/σκύλος.και.μικρό.παιδί-19037/ κι αφ' ετέρου από ένα προσωπικό γεγονός που τον τελευταίο καιρό μονοπωλεί το ενδιαφέρον μου και μου προκαλεί στενοχώρια και αμηχανία. Αμηχανία αν θέλετε γιατί ξέρω πως είναι να χάνεις τους γονείς σου σε μικρή ηλικία, αλλά δεν θυμάμαι πως είναι να το νιώθεις εκείνη τη στιγμή και πόσο σε μπλοκάρει.
Θέλω τη βοήθεια σας, ως ένα ζήτημα που θέλω να συζητήσω με ανθρώπους που ξέρουν τα σκυλιά, αλλά και με μια άλλη κατηγορία μελών που είναι και γονείς και ίσως η συμβουλή τους μετράει και με άλλους τρόπους καθότι δε μπορώ να αναπαράγω τα συναισθήματα και τις σκέψεις του να είσαι έφηβος σε συνδυασμό ίσως και με την απώλεια σημαντικών αν όχι των σημαντικότερων προσώπων απ' τη ζωή σου.
Προφανώς μιλάω για θάνατο κοντινού μου ανθρώπου και μια τεράστια διαδικασία που χρειάστηκε να κινήσουμε ως συγγενείς εξ' αίματος μεν αλλά όχι πρώτου βαθμού ώστε να παραμείνει το παιδί στην οικογένεια καθότι δεν υπάρχει ούτε μητέρα. Η σημερινή ημέρα ήταν η ημέρα της απόφασης που στεφθήκαμε νικητές αν και οι όροι βέβαια είναι δύσκολοι στο να τηρηθούν και το βάρος πέφτει περισσότερο στους συγγενείς που παραμένουν στα Χανιά, ενώ είναι δευτερεύων ο ρόλος όσων ζούμε πλέον στην Αθήνα.
Το αίμα δε γίνεται νερό όταν κάποιους ανθρώπους τους έχεις αποδεχτεί πέρα απ' τη συγγένεια ως πραγματικά καλούς ανθρώπους και με τους οποίους θες να συνεχίσεις να είσαι σε επαφή. Και βέβαια όπως όλοι μας άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι και κάποτε φεύγουν. Βέβαια δεν περιμένεις πως ένας άνθρωπος 44 χρονών με τον οποίο μιλούσες μια βδομάδα πριν δε μπορείς να τον ξαναδείς, να τον ακούσεις στο τηλέφωνο, να πας στον Πειραιά να παραλάβεις δέμα με μυζήθρα, κρασί και μέλι, με ένα απλό γραμματάκι με τα κακά του γράμματα να λέει ''ξάδερφε καλό γλυκοσάλισμα''.
Η ουσία είναι πως η οικογένεια θέλει να προσφέρει κάτι σ' αυτό το παιδί. Πρότεινα τη σκέψη μου, ένα σκυλάκι. Τα βασικά χαρακτηριστικά είναι κουτάβι που θα μεγαλώσει με το παιδί και ως υπέρμαχος της καθαροαιμίας (χωρίς να αναιρώ την αξία των ημίαιμων αλλά μη βρίσκοντας εφαρμογή στην παρούσα κατάσταση που δε θέλω εκπλήξεις ως προς το χαρακτήρα και θέλω ως ένα βαθμό να μπορούν να προβλεφθούν κάποιες καταστάσεις).
Αλλά δε θέλω από 'σας να μου πείτε γιατί να πάρουμε ντόπερμαν για το παιδί, ή πομεράνιαν, αυτό που θέλω είναι όσοι έχετε κάποιο λογικό επιχείρημα υπέρ της σκέψης μας ή κατά της να το εκφράσετε, μπας και μπορέσουμε έτσι να προλάβουμε τα χειρότερα σενάρια.
Σας ευχαριστώ.
Θέλω τη βοήθεια σας, ως ένα ζήτημα που θέλω να συζητήσω με ανθρώπους που ξέρουν τα σκυλιά, αλλά και με μια άλλη κατηγορία μελών που είναι και γονείς και ίσως η συμβουλή τους μετράει και με άλλους τρόπους καθότι δε μπορώ να αναπαράγω τα συναισθήματα και τις σκέψεις του να είσαι έφηβος σε συνδυασμό ίσως και με την απώλεια σημαντικών αν όχι των σημαντικότερων προσώπων απ' τη ζωή σου.
Προφανώς μιλάω για θάνατο κοντινού μου ανθρώπου και μια τεράστια διαδικασία που χρειάστηκε να κινήσουμε ως συγγενείς εξ' αίματος μεν αλλά όχι πρώτου βαθμού ώστε να παραμείνει το παιδί στην οικογένεια καθότι δεν υπάρχει ούτε μητέρα. Η σημερινή ημέρα ήταν η ημέρα της απόφασης που στεφθήκαμε νικητές αν και οι όροι βέβαια είναι δύσκολοι στο να τηρηθούν και το βάρος πέφτει περισσότερο στους συγγενείς που παραμένουν στα Χανιά, ενώ είναι δευτερεύων ο ρόλος όσων ζούμε πλέον στην Αθήνα.
Το αίμα δε γίνεται νερό όταν κάποιους ανθρώπους τους έχεις αποδεχτεί πέρα απ' τη συγγένεια ως πραγματικά καλούς ανθρώπους και με τους οποίους θες να συνεχίσεις να είσαι σε επαφή. Και βέβαια όπως όλοι μας άλλωστε αυτοί οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι και κάποτε φεύγουν. Βέβαια δεν περιμένεις πως ένας άνθρωπος 44 χρονών με τον οποίο μιλούσες μια βδομάδα πριν δε μπορείς να τον ξαναδείς, να τον ακούσεις στο τηλέφωνο, να πας στον Πειραιά να παραλάβεις δέμα με μυζήθρα, κρασί και μέλι, με ένα απλό γραμματάκι με τα κακά του γράμματα να λέει ''ξάδερφε καλό γλυκοσάλισμα''.
Η ουσία είναι πως η οικογένεια θέλει να προσφέρει κάτι σ' αυτό το παιδί. Πρότεινα τη σκέψη μου, ένα σκυλάκι. Τα βασικά χαρακτηριστικά είναι κουτάβι που θα μεγαλώσει με το παιδί και ως υπέρμαχος της καθαροαιμίας (χωρίς να αναιρώ την αξία των ημίαιμων αλλά μη βρίσκοντας εφαρμογή στην παρούσα κατάσταση που δε θέλω εκπλήξεις ως προς το χαρακτήρα και θέλω ως ένα βαθμό να μπορούν να προβλεφθούν κάποιες καταστάσεις).
Αλλά δε θέλω από 'σας να μου πείτε γιατί να πάρουμε ντόπερμαν για το παιδί, ή πομεράνιαν, αυτό που θέλω είναι όσοι έχετε κάποιο λογικό επιχείρημα υπέρ της σκέψης μας ή κατά της να το εκφράσετε, μπας και μπορέσουμε έτσι να προλάβουμε τα χειρότερα σενάρια.
Σας ευχαριστώ.
)
