Ρε παιδιά, δεν μπορεί να είναι αλήθεια αυτό... δηλαδή ακόμα και ως αγαπημένο αφεντικό/ιδιοκτήτης σκύλου, πες βρε παιδί μου ότι κάνεις κάποια στιγμή μια παπ@ρα, (δε μιλάω να γίνεις βίαιος, αλλά να κάνεις βλακεία). Δηλαδή δεν είναι αποδεκτό να αντιδράσει το σκυλί, να σε "διορθώσει" με κάποιο τρόπο, έτσι, γιατί έχει αυτοεκτίμηση ρε παιδί μου. Εντάξει το φέρνω στα ανθρώπινα πρότυπα αλλά δεν ξέρω πως αλλιώς να το εκφράσω. Εννοώ δηλαδή να ¨το πνίγει το δίκιο του το σκυλί" και να κάνει κάτι έξω από τα επιτρεπτά/καθιερωμένα για να το εκφράσει...
Διορθώσεις
- Thread starter Orilis
- Ημερομηνία δημιουργίας
Ranja το τι είναι αποδεκτό από ένα συγκεκριμένο σκύλο το ξέρει το περιβάλλον του και έχει στην πίσω άκρη του μυαλού του το συγκεκριμένο πιθανό σενάριο και πιθανόν έχει προβλέψει. Αλλιώς αντιδράει το κάθε σκυλί. (Αν κατάλαβα καλά τι εννοείς)
ρανια ....
ο ανθρωπος πρεπει να σκεφτεται απο την πλευρα του σκυλου ωστε να το κατανοησει και αντιστοιχα να βρει τροπο πως θα του επιβληθει..
ο σκυλος ομως δεν ειναι ανθρωπος...
για τον σκύλο δεν υπαρχουν εννοιες οπως ηθικό ανηθικο, δικαιο, αδικο κλπ
ο σκύλος απλά είναι ή ακόλουθος ή αρχηγός .. δεν υπαρχει κατι ενδιάμεσο...
οταν αντιδρα απεναντι σου σιγουρα δεν εισαι αρχηγος...
ο ανθρωπος πρεπει να σκεφτεται απο την πλευρα του σκυλου ωστε να το κατανοησει και αντιστοιχα να βρει τροπο πως θα του επιβληθει..
ο σκυλος ομως δεν ειναι ανθρωπος...
για τον σκύλο δεν υπαρχουν εννοιες οπως ηθικό ανηθικο, δικαιο, αδικο κλπ
ο σκύλος απλά είναι ή ακόλουθος ή αρχηγός .. δεν υπαρχει κατι ενδιάμεσο...
οταν αντιδρα απεναντι σου σιγουρα δεν εισαι αρχηγος...
Eντάξει παιδιά κατάλαβα.. λέτε ότι ό,τι και να κάνεις εσύ, ο σκύλος πρέπει απλώς να το αποδεκτεί... αυτό δε λέτε?
Συγνωμη για την παρεμβαση Πετρο (θα προσπαθησω να κανω κι αλλες βεβαια αλλά μετα την βολτα), αλλά μιλουσαμε για "διορθωσεις" που κανει ο σκυλος με την μορφη αντιδρασης και οχι για επιθετικοτητα, οπως "περναει" με αυτο το ποστ σου.
Για ευθανασια προτεινεται ο σκυλος που κατεβαζει τη μουρη του ιδιοκτητη ή του κανει 10 ραμματα στο χερι, οχι αυτος που του αρπαζει το χερι και το κραταει σε ενδειξη διαμαρτυριας.
μμ οχι...
παραδειγμα...
λεω οτι.. αν κανω κατι εγω στον σκυλο μου που ειναι 45 κιλα κι εκεινος ερθει σε ασχημη θεση... η δυσαρεστηθει με αυτο που κανω ,
η φυσιολογικη του αντιδραση ειναι να σηκωθει να φυγει... οχι να γυρισει να με δαγκωσει...
εστω οτι τον εχω πιασει κεφαλοκλειδωμα...και του καθαριζω το αυτι απο ωτιτηδα,βαζω σταγονες κλπ... και δεν του αρεσει.. δεν μπορει να φυγει...
καθεται ακινητος μεχρι να τελειωσω ... χωρις να γρυλισει η να προσπαθησει να δαγκωσει...
αυτο ειναι φυσιολογικη αντιδραση σκυλου προς το αφεντικο του...
αν προσπαθησει να με δαγκωσει ειναι βιαιη αμφισβητηση ιεραρχιας.. και πρεπει να την κοιταξω....
παραδειγμα...
λεω οτι.. αν κανω κατι εγω στον σκυλο μου που ειναι 45 κιλα κι εκεινος ερθει σε ασχημη θεση... η δυσαρεστηθει με αυτο που κανω ,
η φυσιολογικη του αντιδραση ειναι να σηκωθει να φυγει... οχι να γυρισει να με δαγκωσει...
εστω οτι τον εχω πιασει κεφαλοκλειδωμα...και του καθαριζω το αυτι απο ωτιτηδα,βαζω σταγονες κλπ... και δεν του αρεσει.. δεν μπορει να φυγει...
καθεται ακινητος μεχρι να τελειωσω ... χωρις να γρυλισει η να προσπαθησει να δαγκωσει...
αυτο ειναι φυσιολογικη αντιδραση σκυλου προς το αφεντικο του...
αν προσπαθησει να με δαγκωσει ειναι βιαιη αμφισβητηση ιεραρχιας.. και πρεπει να την κοιταξω....
Ρανια, επιασες το νοημα. Ή μαλλον το λαθος του νοηματος, κατ'εμέ.
Εγω δεν δεχομαι οτι ο σκυλος πρεπει να ανεχεται τα παντα. Και χαιρομαι για τις αντιδρασεις (και τις δεχομουν και τοτε) της δικης μου σκυλας για τα τραγικα και οδυνηρά (γι αυτην) λαθη βλακειας, ασχετοσυνης και εγωισμου που εκανα οταν ξεκινησα μονος μου την εκπαιδευση.
Xmmm όντας δίκαιος όμως... Δεν είναι δίκαιο να έχεις το σκύλο πασά, να του έχεις παραδώσει την αρχηγία και μια μέρα ξαφνικά να αποφασίσεις ότι θέλεις να γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Αν το αποφασίσεις ξαφνικά και πιέσεις το σκύλο πέρα από τα όρια που έχει θέσει αυτός ως αρχηγός, δεν θα το αποδεχτεί (και μπορεί να έχει και δίκιο). Οι λύκοι για να "παραδώσουν αρχηγία" δίνουν αιματηρή μάχη... Υποθέτω ότι και οι σκύλοι, κάτι αντίστοιχο θα κάνουν. Και δε συμφέρει κανέναν να "διεκδικήσει αρχηγία" εν μία νυκτί, αν ο αρχηγός είναι καλύτερα οπλισμένος(δόντια, νύχια, ένστικτο).
Από την άλλη βλέπεις σε κάτι χωριά, κάτι μπαρμπάδες να δέρνουν με το ραβδί κάτι γομάρια που στους άλλους είναι σκέτα αγριόσκυλα και στον μπάρμπα-αφεντικό ανέχονται το ξύλο χωρίς να βγάλουν κιχ. Ο μπάρμπας είναι ο αρχηγός τους και τον έχουν αποδεκτεί (εγώ βέβαια άμα τον πετύχω επί το έργο...θα τον...διορθώσω!)
Πετρο, οταν φροντιζεις εναν σκυλο, εστω και με ανεπιθυμητο και δυσαρεστο γι αυτον τροπο, ο φυσιολογικος σκυλος (ο δικος σου παντα, αλλά καμια φορα και ο ξενος) το καταλαβαινει και δεν σου κατεβαζει τη μουρη. Καθεται και υπομενει.
Οταν τον ξεσκισεις σε ασκοπη διορθωση, και ειναι και δεσμευμενος στο λουρι, ή θα πεσει κατω και θα παραδοθει ή θα σε αρπαξει. Αυτος ο σκυλος ειναι για ευθανασια?
Οταν τον ξεσκισεις σε ασκοπη διορθωση, και ειναι και δεσμευμενος στο λουρι, ή θα πεσει κατω και θα παραδοθει ή θα σε αρπαξει. Αυτος ο σκυλος ειναι για ευθανασια?
Πετρο, εγω δεν ξερω τωρα τι μου γινεται
Κι εγω μπερδευτηκα aja1:Φευγω βολτα με την αλήτρα!
Συμφωνώ κι επαυξάνω! Αλλά να σου θυμίσω ότι δεν έχουμε όλοι τόση εμπειρία/ικανότητα όσο εσύ...
Κάποια πράγματα όμως είναι και θέμα εμπιστοσύνης κι όχι αρχηγίας.
Κι ο δικός μου σκύλος κάθεται και δέχεται ενοχλητικά πράγματα όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, χωρίς να γρυλίσει, χωρίς να δείξει δόντια, χωρίς να δαγκώσει. Μόνο το βλέμμα του γίνεται θλιμμένο κι στα όριά του προσπαθεί να ξεφύγει αλλά χωρίς ιδιαίτερο σθένος. Μας εμπιστεύεται και ξέρει ότι δεν θα του κάναμε ποτέ κακό, κι ότι για να του τα κάνουμε όλα αυτά τα «απαίσια» κάποιο καλό λόγο έχουμε.
Όσο για το αν είναι ο δικός μου ο σκύλος στο τελευταίο σκαλοπάτι της ιεραρχίας... Έχω τις αμφιβολίες μου, αλλά σίγουρα έχει αρχίσει η κατηφόρα του...
μα οταν μιλαω.. μετα απο εκπαιδευση.. εννοώ φυσικα όχι εναν τυχαρπαστο... εμενα ασ πουθμε να στο παιξω εκπαιδευτης... για επιθετικα σκυλια
αλλα για σωστη εκπαιδευση ιδιοκτητη και σκυλου ... που περιλαμβανει ετσι κι αλλοιως ναυσικα νεο περιβαλλον και συνθηκες... και οχι ασκοπες διορθωσεις.... οπως αναφερει ο αρης..
στις οποιες παλι ο σωστος ιδιοκτητης με τον σωστο σκυλο.. δεν εχει αναγκη...( ουσιαστικα θα ειναι ανυπαρκτες τετοιες διορθωσεις) οσο "κερατο" και να ειναι ο σκυλος..
αρη συγνωμη για το παραδειγμα ... δεν σκεφτηκα γιατι αλλο να κανεις κεφαλοκλειδωμα σε εναν σκυλο... ( βασικα εγω ουτε αυτο χρειαζεται...)
Αρη,Σειρα μου να σε ρωτησω!
Παιζεις μαζι με τον σκυλο, με ενα ξυλο ή στικ ή μπαλακι που εχει σχοινακι ή σκετο σχοινακι ή λουκανικο (tug), και ο σκυλος σού αρπαζει το χερι.
Αυτο τι ειναι?
Ειναι handler aggression ή σκυλος που την πεφτει στο αφεντικό του γενικως?
Ειναι ubnormal? Πού οφειλεται? Πώς διορθωνεται? Χρειαζεται διορθωση?
Αν γίνει τυχαία, πάνω στον μεγάλο ενθουσιασμό (το "φλογερό" ταμπεραμέντο, που λέγαμε), όπως ακριβώς έγινε χτες βράδυ (λίγο πριν διαβάσω το post σου - τόσο που σκέφτηκα: "δεν με ρώταγε πως βγάζουμε ένα εκατομμύριο?"), που παίζαμε με το μπαλάκι-σχοινάκι... που συνήθως οφείλεται στην αδεξιότητα (ή στη στιγμιαία αργοπορία) του χειριστή... και μου άρπαξε το χέρι... δεν είναι ούτε handler aggression, ούτε "την πέφτει, εν γένει, στο αφεντικό του"... είναι ατύχημα - παράπλευρη απώλεια ενός έντονου παιχνιδιού, όπου συμμετέχουν "σαγόνια - δόντια" (με πολλές λίμπρες κλπ.)... και αυτό αποδείχτηκε με το αυτόματο "μάζεμα" του Casper (χωρίς να πω λέξη, έπεσε αμέσως στο "κάτσε" και με κοίταζε στα μάτια - σαφώς λέγοντας "συγγνώμη")... και, μερικές στιγμές αργότερα, το παιχνίδι συνεχίστηκε, χωρίς την επανάληψη οποιουδήποτε "ατυχήματος"...
Τούτων λεχθέντων (και, φαντάζομαι, ξεκαθαρισμένων), αν αυτό που περιέγραψα γίνεται συστηματικά (έστω, όχι κάθε φορά, αλλά πάντως συχνά), στα πλαίσια μιάς "τυπικής" διαδικασίας παιχνιδιού ή χειρισμού, που την αναμένει, θα το ονόμαζα handler aggression...
Και, σαφώς θα διορθώσεις... όπως έχεις μάθει (ή πρόκειται να μάθεις), σε συνεργασία με τον εκπαιδευτή σου...
Αν όμως, γίνεται συχνά, σε άλλα πλαίσια, λιγότερο τυπικά, όπως "βασανιστήρια" καθαρισμού αυτιών, ματιών και σώματος, κοψίματος νυχιών, χαζοπαιχνίδι στο σπίτι, εντολές για να αφήσει πράγματα (κόκαλα, αναπτήρες, καναπέδες κλπ.), εντολές για να χωρίσει με το άλλο σκυλί του σπιτιού και να μη σου κάνουν το σπίτι μπ...λο, ή εντολές για να κατέβει από τον πάγκο της κουζίνας (χωρίς το 1 κιλό κιμά - που ξεπαγώνει - μαζί με το χαρτί!!!) κλπ... και είναι και εκπαιδευμένος... τότε "την πέφτει, εν γένει, στο αφεντικό"... και, ναι, είναι ubnormal συμπεριφορά... είναι επιθετική συμπεριφορά προς (όχι γενικά ανθρώπους - που δεν είναι μικρό πράγμα) τον αρχηγό... εκεί, προβληματιζόμαστε για πάρα πολλά πράγματα, αρχίζοντας από τον εαυτό μας... τον κτηνίατρό μας (μπας και πονάει κάπου το σκυλί και δεν το έχουμε αντιληφθεί)... τον εκπαιδευτή μας (αν υπάρχει τέτοιος - αν δεν υπάρχει, καλόν θα είναι να υπάρξει)... την περίπτωση "rehoming"... και, τέλος (αφού έχουμε εξαντλήσει όλα τα προηγούμενα), την "ψυχοπαθολογία" του σκύλου μας... και, ενδεχομένως (τελικά) τον κτηνίατρό μας... όπως λέει, πολύ σωστά και ο GRDANE...
Αρη μου,
Θάπρεπε, κάποια στιγμή, να συναντήσεις τη Μόκα... από τη στιγμή εκείνη και μετά, δεν θα έχεις καμία απορία...
Σου παραθέτω αυτούσιο το κείμενο της yasemin, πάνω στο οποίο βασίστηκα και απάντησα:
"Το πιο ωραιο ειναι να σε διορθωνει ο σκυλος υπακουοντας σε, με την ελπιδα οτι μπορει να δεις το λαθος σου."
Αυτό το κάνει η Μόκα στα (ενδεχομένως, πολλά) λάθη μου: Επειδή ξέρει τι πρέπει να γίνει, τι θα της ζητήσω σε πολλές καταστάσεις (π.χ. στην άκρη του πεζοδρομίου, πριν διασχίσουμε το δρόμο - της λέω πάντα: "περίμενε" και αυτή πρέπει να σταθεί ακίνητη, μέχρι να της πω: "πάμε")...
Πάντοτε καταλαβαίνει την "ασυνέπειά" μου (π.χ., εκτιμώ ότι πρέπει να διασχίσουμε άμεσα, μιάς και προφταίνουμε να περάσουμε μπροστά από το λεωφορείο που έρχεται και μετά υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα που θα μας καθυστερήσουν αρκετά)... Δηλαδή, το να της πω: "πάμε", χωρίς να σταματήσουμε...
Η Μόκα, κοντοστέκεται στιγμιαία... σηκώνει το κεφάλι και μου ρίχνει μιά ματιά με αυτό το βλέμμα... και με ακολουθεί χοροπηδώντας για να βιαστούμε...
Πάντα, η Μόκα, όταν είμαστε ασυνεπείς σε αυτό που της έχουμε μάθει και της ζητάμε... μας κοιτάει στα μάτια, με στιγμιαίο δισταγμό, (εμπεδώνοντάς μας ότι "μας πήρε χαμπάρι") και αμέσως μετά εκτελεί την εξαίρεση...
Γίνομαι πιο κατανοητός?
Αντίθετα ο Casper, παρότι είναι (πολύ πιο) εκπαιδεύσιμος και, κατά (πολύ) βάθος υπάκουος και πολύ "ευθύς"...
Οταν κάνουμε discrepancy (ασυνέπεια σε διδαχθείσα εντολή ή διαδικασία), κάνει ότι δεν κατάλαβε... βάζει κάτω το κεφάλι και κάνει το δικό του...
Βέβαια και σε αυτή την περίπτωση, "ψιλοσωστός" είναι, μιάς και περιμένει το σωστό τρόπο (που έχει ήδη μάθει) ώστε να υπακούσει...
Και, σε κάθε περίπτωση (μέχρι σήμερα, μεταξύ μας) ο Casper δεν μας διορθώνει...
Last edited:
Γιαννη, τα ειπες τελεια φιλε.
Να σε ρωτησω όμως.
Εμενα που μου κανει μαρς και μου την πεφτει στο παιχνιδι και πηδαει πανω μου με δυνατα σπρωξιματα, ή πεφτει τρεχοντας πανω στα ποδια μου, με δαγκωνει ελαφρια σε χερια και ποδια, παιρνει σταση «κατω» με ανοιχτα ποδια και μου γαυγιζει?
Αυτό είναι handler aggression?
Σχετικα με το παραδειγμα της Μοκας στη σταση του λεωφορειου, νομιζω ότι είναι αποτελεσμα προβλεψιμοτητας από αποψη της Μοκας για την επομενη κινηση, οπου σε κοιταζει με απορια όταν η αλληλουχια διακοπτεται για αγνωστο γι αυτην λογο. Βεβαια, εσυ το ζεις και εισπραττεις την αντιδραση της.
Δεν καταλαβαινω πού εγκειται η «διορθωση» από μεριας της. Εγω εχω κατι τελειως διαφορετικο στο μυαλο μου για αυτο που ειπε η yasemin, την οποία θα παρακαλουσα παλι να παρεμβει για να το αναλυσει.
Να σε ρωτησω όμως.
Εμενα που μου κανει μαρς και μου την πεφτει στο παιχνιδι και πηδαει πανω μου με δυνατα σπρωξιματα, ή πεφτει τρεχοντας πανω στα ποδια μου, με δαγκωνει ελαφρια σε χερια και ποδια, παιρνει σταση «κατω» με ανοιχτα ποδια και μου γαυγιζει?
Αυτό είναι handler aggression?
Σχετικα με το παραδειγμα της Μοκας στη σταση του λεωφορειου, νομιζω ότι είναι αποτελεσμα προβλεψιμοτητας από αποψη της Μοκας για την επομενη κινηση, οπου σε κοιταζει με απορια όταν η αλληλουχια διακοπτεται για αγνωστο γι αυτην λογο. Βεβαια, εσυ το ζεις και εισπραττεις την αντιδραση της.
Δεν καταλαβαινω πού εγκειται η «διορθωση» από μεριας της. Εγω εχω κατι τελειως διαφορετικο στο μυαλο μου για αυτο που ειπε η yasemin, την οποία θα παρακαλουσα παλι να παρεμβει για να το αναλυσει.
1) Φαίνεται, όμως, ότι δεν τα λέω τέλεια, γιατί σου παραμένουν διάφορες απορίες!!!
2) Μάλλον "πονάς αλλά σ' αρέσει"!!!
Την αφήνεις και τα κάνει... μη σου πω ότι "ανεβαίνεις" με αυτές τις αντιδράσεις... είναι σαν να σε βλέπω!
Οχι, δεν το θεωρώ, στην (μαζοχιστική και ανίατη!) περίπτωσή σου handler aggression...
Εχουμε ξαναπεί: Η Ήρα είναι η σκύλα του φόρουμ... one of a kind!!!
Προσωπικά, δεν άφησα τη Μόκα να τα κάνει αυτά, από την πρώτη στιγμή, αν και της αρέσει να παίζει έτσι και είναι διαρκώς "έτοιμη", αν της πω να ανέβει επάνω μου με δυνατά σπρωξίματα κλπ...
Οσο για τον Casper? Δεν διανοείται (από το 1ο λεπτό - από τα αποδυτήρια, θα έλεγα) να τα κάνει αυτά, γιατί ξέρει ότι θα "του πάρει ο διάολος τον πατέρα"! Ήδη, ταξιδεύοντας προς τη Δανία, είχε ληφθεί η συγκεκριμένη απόφαση και, φθάνοντας, μου την επιβεβαίωσε (χωρίς περιστροφές) και ο εκτροφέας... Με το σκεπτικό: "Δώσε θάρρος στο χωριάτη, να σ' ανέβει στο κρεβάτι"...
Δεν είναι φυλή "κατάλληλη" για handler aggression και δεν διακρίνεται σε αυτό, whatsoever...
Οσο δε για το "κάτω - ανοιχτά τα πόδια - γαύγισμα", μου θυμίζει τον Casper με την ηλεκτρική σκούπα... ή, τον Casper, όταν η Μόκα του έχει στήσει "καρτέρι" (και το εννοεί) και δεν μπορεί να περάσει, αλλά το θέλει πολύ...
3) Η διόρθωση είναι ακριβώς το ότι κοντοστέκεται και μου ρίχνει την απορημένη ματιά... δηλαδή, τι άλλη διόρθωση θα περίμενες να μου κάνει το "κορίτσι μου"?
Συζητάμε καμιά φορά με τη γυναίκα μου ότι η μοναδική περίπτωση να μας κάνει άλλου είδους διόρθωση η Μόκα (από αυτές που έχεις εσύ στο βρώμικο μυαλό σου!!!
), είναι να μας δει να χτυπάμε βάναυσα τον Casper! Εκεί, την έχω δει (σε δύο περιπτώσεις - με σκυλιά) να εννοεί ότι αυτό δεν το ανέχεται και, συνεπώς, δεν το επιτρέπει...Αρκεί να φανταστείς πως, όταν μαλώνω τον Casper αυστηρά, έρχεται και με γλύφει στο αυτί ή στο πρόσωπο, για να με εξευμενίσει και να μη συνεχίσω...
Αλλά και πάλι, έτσι είναι τα μολοσσοειδή...
Αντε, μετά τον καταιγισμό "αποριών" του harryf3, να δω και κανένα άλλο post, στο πολύ ενδιαφέρον αυτό (και πάντα επίκαιρο) θέμα...
Ο Cesar Millan, κάνει κάτι άλλο, στις περιπτώσεις που (έστω και δύσκολα) γιατρεύονται: Βρίσκει άλλο σπίτι για το σκύλο!
Αν όλα έχουν καλώς με το σκύλο, τότε μόνο η υπερβολική βία μπορεί να τον στρέψει εναντίον του αρχηγού του με αυτό τον τρόπο... και, πάλι, "παίζεται", μιας και ο σκύλος (δυστυχώς γι' αυτόν, ευτυχώς για μας - όπως ιδιαίτερα εύστοχα το διατυπώνει ο GRDANE), έχει μάθει επί χιλιάδες χρόνια να ανέχεται τον άνθρωπό του...
Αν και έχω διαβάσει, πριν λίγα χρόνια, ότι ένας (κατά τα άλλα πολύ ισορροπημένος) σκύλος κατέβασε (στην κυριολεξία) τη μούρη της ιδιοκτήτριας και δεν θανατώθηκε... όπως ομολόγησε η ίδια, είχε πιεί πολύ (ή/και ήταν υπό την επίδραση ναρκωτικών - δεν θυμάμαι πλέον), επέστρεψε σπίτι και ο σκύλος "φρικάρισε"... τρομοκρατήθηκε - πανικοβλήθηκε, ή προσπάθησε να την "διορθώσει", τόσο δυνατά όσο αισθανόταν ο ίδιος...
Η ίδια χρειάστηκε μερικές πλαστικές για να ξαναγίνει "ανθρώπινη" και ο σκύλος εξακολουθεί και ζει πολύ ομαλά μαζί της...
Αρα και στο θέμα της ευθανασίας, πρέπει να ψάχνουμε, με σοβαρότητα και συνέπεια, την κάθε περίπτωση...
2) ...και, κυρίως, καλύτερα εξοπλισμένος και με τους "υπασπιστές" του...
Η γνώμη μου είναι ότι (όπως έγραψα ήδη δύο posts πιο πάνω), αφού κάνουμε πρώτα τη δική μας "ενδοσκόπηση" και, σαφώς, ψάξουμε για άλλο (ακόμα καλύτερο - ή, μάλλον, εδώ θα χρειάζεται ειδικός "συμπεριφοριστής" και άντε βρές τον στην χώρα μας) εκπαιδευτή... δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο η εκπαιδευτική μέθοδος στις περιπτώσεις αυτές...
Ο Cesar Millan, κάνει κάτι άλλο, στις περιπτώσεις που (έστω και δύσκολα) γιατρεύονται: Βρίσκει άλλο σπίτι για το σκύλο!
Τι σημαίνει "να κάνεις βλακεία"? Αν θέλεις, μπορείς να με διαφωτίσεις...
Αν όλα έχουν καλώς με το σκύλο, τότε μόνο η υπερβολική βία μπορεί να τον στρέψει εναντίον του αρχηγού του με αυτό τον τρόπο... και, πάλι, "παίζεται", μιας και ο σκύλος (δυστυχώς γι' αυτόν, ευτυχώς για μας - όπως ιδιαίτερα εύστοχα το διατυπώνει ο GRDANE), έχει μάθει επί χιλιάδες χρόνια να ανέχεται τον άνθρωπό του...
Εδώ, φαντάζομαι, μιλάμε για ένα βήμα πριν ο σκύλος κατεβάσει τη μούρη του ιδιοκτήτη, οπότε θάναι πολύ αργά... όταν, βέβαια, όλα τα υπόλοιπα στοιχεία βρίσκονται "εκεί" και φωνάζουν...
Αν και έχω διαβάσει, πριν λίγα χρόνια, ότι ένας (κατά τα άλλα πολύ ισορροπημένος) σκύλος κατέβασε (στην κυριολεξία) τη μούρη της ιδιοκτήτριας και δεν θανατώθηκε... όπως ομολόγησε η ίδια, είχε πιεί πολύ (ή/και ήταν υπό την επίδραση ναρκωτικών - δεν θυμάμαι πλέον), επέστρεψε σπίτι και ο σκύλος "φρικάρισε"... τρομοκρατήθηκε - πανικοβλήθηκε, ή προσπάθησε να την "διορθώσει", τόσο δυνατά όσο αισθανόταν ο ίδιος...
Η ίδια χρειάστηκε μερικές πλαστικές για να ξαναγίνει "ανθρώπινη" και ο σκύλος εξακολουθεί και ζει πολύ ομαλά μαζί της...
Αρα και στο θέμα της ευθανασίας, πρέπει να ψάχνουμε, με σοβαρότητα και συνέπεια, την κάθε περίπτωση...
1) Και, πάντα, ο ηττημένος (αν επιζήσει) φεύγει... γίνεται "rehoming", δηλαδή... δεν μπορεί να υπάρξει πλέον ισορροπία στη συγκεκριμένη αγέλη...
2) ...και, κυρίως, καλύτερα εξοπλισμένος και με τους "υπασπιστές" του...
Last edited:
Η δευτερη φορα που θυμηθηκα τον Γιαννη χθες.
Αργα το βραδι βλεπαμε με τη γυναικα μου την αθλια γνωστη πολιτικη εκπομπη στο mega, με «εκλεκτους» καλεσμενους ως συνηθως.
Σε μια φαση, αγανακτισμενος από οσα λεγανε, κανω ένα δυνατο μακροσυρτο επιφωνημα, που ετυχε να είναι ακριβως το ιδιο που χρησιμοποιω για να τσιτωσω την Ηρα και να την θεσω σε επιφυλακή.
Εκει που ξαπλωνε, πεταγεται ξαφνικα αγριεμενη φουλ, κανει σε ελαχιστα δευτερολεπτα πηδωντας μια γυρα ολο το σπιτι τσιτωμενη και γαυγιζοντας αγρια, δεν βρισκει φυσικα κανεναν εχθρο, και ερχεται μπροστα μου στα δυο μετρα, στεκεται και αρχιζει να μου γαυγιζει αυστηρα, αλλά όχι επιθετικα (ευτυχως, γιατι σχεδον ετοιμαστηκα να παλεψω αν χρειαζοταν μαζι της), με υφος «Πού τον ειδες τον εχθρο ρε? Εκανες λαθος!»
Αφου με διορθωσε που την σηκωσα χωρις λογο, μου γυρισε την πλατη με υφος «εισαι πολύ μ@λ@κ@ς», και ξαναπηγε για ξαπλα.
Αργα το βραδι βλεπαμε με τη γυναικα μου την αθλια γνωστη πολιτικη εκπομπη στο mega, με «εκλεκτους» καλεσμενους ως συνηθως.
Σε μια φαση, αγανακτισμενος από οσα λεγανε, κανω ένα δυνατο μακροσυρτο επιφωνημα, που ετυχε να είναι ακριβως το ιδιο που χρησιμοποιω για να τσιτωσω την Ηρα και να την θεσω σε επιφυλακή.
Εκει που ξαπλωνε, πεταγεται ξαφνικα αγριεμενη φουλ, κανει σε ελαχιστα δευτερολεπτα πηδωντας μια γυρα ολο το σπιτι τσιτωμενη και γαυγιζοντας αγρια, δεν βρισκει φυσικα κανεναν εχθρο, και ερχεται μπροστα μου στα δυο μετρα, στεκεται και αρχιζει να μου γαυγιζει αυστηρα, αλλά όχι επιθετικα (ευτυχως, γιατι σχεδον ετοιμαστηκα να παλεψω αν χρειαζοταν μαζι της), με υφος «Πού τον ειδες τον εχθρο ρε? Εκανες λαθος!»
Αφου με διορθωσε που την σηκωσα χωρις λογο, μου γυρισε την πλατη με υφος «εισαι πολύ μ@λ@κ@ς», και ξαναπηγε για ξαπλα.
