Φιλοσοφική προσέγγιση των μεθόδων εκπαίδευσης

[johnk]

1) το θεμα ειναι οτι διαφορετικες φυλες, διαφορετικοι χαρακτηρες, διαφορετικες απαιτησεις απο τους ιδιοκτητες...

2) οπως ειναι γνωστο εγω εχω ενα θεμα με τους αλλους σκυλους. πλεον δε πιανουν ουτε καρφια ουτε πνιχτες ουτε τιποτα το θεμα ειναι καθαρα μεταξυ μας πλεον και λυνεται μεταξυ μας γιατι διορθωση δεν ειναι μονο ο πνιχτης.

3) ...απο κει και περα φανταζομαι απο αυτα που εχεις γραψει γιαννη οτι εσενα δε σε ενδιαφερει η υπακοη στο σημειο που ενδιαφερει εμενα διορθωσε με αν κανω λαθος. αρα η μεθοδος που θα χρησιμοποιησεις θα ναι πιο ηπια απο αυτη που χρησιμοποιω εγω. δεν ειναι λογικο?

4) για φαντασου ενα απο τα σκυλια σου να ηταν επιθετικο σε ανθρωπους η σκυλους σε σημειο που να ναι επικινδυνο?
τι μεθοδο θα χρησιμοποιουσες?
μη μου πεις οτι ναι θεμα διαπαιδαγωγισης ομως που ισχυει βεβεα,αλλα οχι παντα!

1) Σ' αυτό δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω 100%...

2) Το θέτεις σε πάρα πολύ σωστή βάση!
Το θέμα, όντως, είναι "μεταξύ σας"... και, άρα, οι διορθώσεις (η "διαπαιδαγώγηση", που λέμε) μπορεί να είναι διάφορες... Με τελικό ζητούμενο τον "αρχηγό"...

3) Ναι, υποθέτω δεν με ενδιαφέρει στο βαθμό που ενδιαφέρει εσένα, χωρίς να παίρνω και όρκο...

Ή, για να το θέσω αλλιώς, με ενδιαφέρει απόλυτα η υπακοή των σκυλιών μου, ειδικά του Casper... αλλά, δεν με ενδιαφέρει να εκτελεί επαναλαμβανόμενες εντολές σαν αυτόματο... με ενδιαφέρει να επαναλαμβάνουμε τις ασκήσεις μας κάθε μέρα, για να μην ξεχνιόμαστε, αλλά προσπαθώ δύο πράγματα:
α) να είμαι σίγουρος ότι τις ξέρει - ότι ξέρει καλά τι του ζητάω να κάνει και
β) να είμαι "αρκετά" αρχηγός, ώστε να υπακούσει όταν του το ζητήσω, χωρίς να με ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο χρόνος ανταπόκρισης, ή, έστω, χωρίς να με ενδιαφέρει αν θα εκτελέσει με ρυθμό πρωταθλητή... ιδιαίτερα αυτό το δεύτερο, απαιτεί μεγάλη προσπάθεια... ουσιαστικά εγώ "εκπαιδεύομαι" στην Βασική Υπακοή!

"Φιλοσοφικά", λοιπόν, ξεκινάω με ήπια προσέγγιση... έτσι κι αλλιώς, η φυλή είναι τέτοια, που δεν σου επιτρέπεται να ξεκινήσεις με σκληρή προσέγγιση... και δουλεύω (πάρα πολύ, όμως - βάζω πάρα πολύ χρόνο), για να βελτιώνω τις δικές μου ικανότητες, όσο το δυνατόν περισσότερο, ώστε ο σκύλος να υπακούει μέσω της ήπιας προσέγγισης... ομολογώ ότι είναι δύσκολο, αλλά προχωράω, έστω και με αργά βήματα... "έχουμε" πισωγυρίσματα, αλλά, στο τέλος της ημέρας, "είμαστε" ένα βήμα πιο μπροστά...

Αν, παρόλα αυτά, πρέπει, κάποια στιγμή, να υπακούσει (και δεν μας παίρνει, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή, να "καθυστερούμε" και να διορθώνουμε τον τόνο της φωνής, τη γλώσσα σώματος και το "φλερτάρισμα" με τα μάτια)... τότε, κλιμακώνω... ένα χτύπημα με το δάχτυλο στο λαιμό του ή στο στήθος του τον βοηθάει (τις περισσότερες φορές) να θυμηθεί ότι πρέπει να σταματήσει αυτό που κάνει (ενδεχομένως, εμπλοκή που "σχεδιάζει") και να οπισθοχωρήσει στοιχειωδώς... ή, ακουμπώντας (ελαφρά) το χέρι στον κώλο του ("κάτσε") ή στον ώμο του ("κάτω") τον βοηθάει να "θυμηθεί"... μην ξεχνάς ότι είναι κουτάβι, έτσι?

Αν, παρόλα αυτά, κάποιο ζωντανό (ή ο ίδιος) κινδυνεύει άμεσα και ο Casper "δεν θυμάται", ναι, θα του πάρω το κεφάλι!!!
Και, μετά, θα του "ζητήσω συγγνώμη" και θα ξαναπάμε ένα (ή δύο, ή τρία - όσα χρειάζονται) βήμα πίσω... και θα ξαναρχίσουμε από εκεί... με την ήπια μέθοδο... γιατί εγώ είμαι ο συντελεστής (στη σχέση) που δεν λειτούργησε σωστά - σαν αρχηγός - εγώ είμαι αυτός που κάτι του έλειπε, κάτι δεν ήξερε, κάτι παρέβλεψε... και το ξέρω πολύ καλά...

Τα ίδια ισχύουν και για τη Μόκα, βέβαια, με την αντίθετη έννοια... Η Μόκα, αν δεν υπακούσει, κινδυνεύει να σκοτωθεί η ίδια... έχει άλλα θέματα, ακόμα πιο δύσκολα... γι' αυτό ισχυρίζομαι ότι πρέπει να διαβάζουμε "το βιβλίο" (ή να το γράφουμε οι ίδιοι)...
Ξεκινώντας πάντα ήπια, θα κλιμακώσω, για να της σώσω τη ζωή... και, μετά, ξανά...

4) Αν εγώ, ο εκτροφέας του και άλλες πηγές που δεν κατονομάζονται, τον έχουμε διαβάσει σωστά, ο Casper δεν είναι, εν γένει, επιθετικός... αλλά, έχει "φλογερό" ταμπεραμέντο, το οποίο πρέπει να παίρνουμε συνεχώς υπόψη μας...
Είναι κυριαρχικός σκύλος, αλλά αρκετά ισορροπημένος και με αρκετά γερά νεύρα...

Ειδικά με τους ανθρώπους, είναι πάρα πολύ καλός, έως φιλικός, μέχρι τώρα... Επιθετικός θα γίνει μόνο αν (και όταν - ελπίζω ότι με πιάνεις) χρειαστεί...

Σε πρώτη ανάγνωση, θα μπορούσες να τον πεις επιθετικό, έως πολύ επιθετικό (χωρίς να έχει κανένα αρχικό δισταγμό) με τα σκυλιά...
Διαβάσαμε, όμως (πιστεύω αρκετά καλά και προσεκτικά), "το βιβλίο" και έχουμε καταλήξει σε μερικά αρχικά συμπεράσματα, που τα έχω ήδη αναφέρει στο σχετικό θέμα... έτσι, τον δουλεύουμε πολύ και συστηματικά, με ήπια προσέγγιση, ώστε, μέχρι την απόσταση των 3 μέτρων, να είναι σε θέση να "ακούσει" την εντολή και να ηρεμήσει... και, ανάλογα με τη γλώσσα - τρόπο προσέγγισης του άλλου (μεγαλόσωμου) σκύλου, να τον αποδεχτεί (για να πλησιάσει κι άλλο) ή όχι... και εδώ παίζει τρομερό ρόλο η καθιέρωση της ηγεσίας...
Τώρα, αν ξαφνικά στρίψουμε τη γωνία και βρεθεί αντιμέτωπος με το "λυτό δεσποζόμενο" τρελλαμένο σκυλί της περιοχής, στα 20 εκατοστά, στόχος είναι να βρεθεί σταδιακά στη θέση, ώστε να διστάσει για 1-2 δευτερόλεπτα, εφόσον έχουμε δει κι εμείς τον άλλο σκύλο και προλάβουμε να δώσουμε την εντολή... αλλιώς, ο μόνος δρόμος είναι και πάλι, να του πάρεις το κεφάλι... αν μπορέσεις... ή να τον αφήσεις να τελειώσει αυτό που ξεκίνησε...

Θα μπορούσαμε να έχουμε αποδεχτεί την κατάσταση αυτή και όλα καλά... θα τον κρατούσαμε μακριά από κάθε άλλο σκύλο, θα του φορούσαμε το φίμωτρο (το οποίο, by the way, έχει μάθει να λατρεύει, γιατί σε κάθε - καθημερινή - "προπόνηση" είναι πασαλειμένο με ...γιαουρτάκι!)... αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο... το ζητούμενο (και ο πήχυς) είναι να μπορεί να τον κυκλοφορεί η γυναίκα μου (που θα καταλήξει να έχει ίδιο βάρος με αυτόν και μισή δύναμη) με χαρακτηριστική άνεση...

Και προσπαθούμε, Βασίλη... πολύ! Και, μέσα στην προσπάθεια αυτή, διαπιστώνουμε ότι δεν κάνουμε κάτι μάταιο... και, ταυτόχρονα, όταν μας κοιτάζει, διαπιστώνουμε ότι έχει αρχίσει να "χτίζεται" η εμπιστοσύνη...


Υ.Γ. Αρη,
Για το τελευταίο post σου, που είναι αυτό το άτιμο το κουμπάκι με τα χίλια "thanks"???

 

[superman]

γιαννη,
για να εχεις μια εντυπωση κ συ,δε ζηταω απο το σκυλο μου ασκησεις πρωταθλητη,ζηταω απλα υπακοη,το κατσε να ναι κατσε,ξαπλα ξαπλα και μαζι μαζι.που σημαινει οτι δεν με ενδιαφερει ο χρονος αλλα η εκτελεση.εμενα με ενδιαφερει να δινω πλατζ και αμα δε πω να σηκωθει να μη σαλευει ουτε σε 5λεπτα ητε σε 20,ητε περασει σκυλος,γατα η οτιδηποτε.αυτο θελω να καταφερω καμια στιγμη.
αλλα παλι επειδη μιλαμε για διαφορετικες φυλες και διαφορετικους χαρακτηρες στο καθε σκυλο(για να ειμαι πιο ακριβης η δικια μου σκυλα ειναι δυσκολη για μαλινουα-δε το λεω εγω το λεει καποιος που ξερει).κ επειδη αλλο καλο εχει η μια φυλη κ αλλο η αλλη οπως επισης διαφορετικο νευρικο συστημα(που του μαλιου αγγιζει τα ορια της ψυχασθενειας).σιγουρα υπαρχει κ διαφορετικος τροπος προσεγγισης.
καθε προσπαθεια παντα σε καλο βγαινει κ δεν ειναι ολα μονοδρομος σιγουρα.
αυτο το θεμα ειναι τοσο πολυπλοκο που κανεις απο μας δεν μπορει να ξερει παρα μονο αυτο που βλεπει(το σκυλο του).
οσο και αν διαβασεις οσο και αν δουλεψεις παλι το σκυλο σου θα ξερεις και μονο αυτο.(που για μας ειναι αρκετο πιστευω).

 

[johnk]

1) ...εμενα με ενδιαφερει να δινω πλατζ και αμα δε πω να σηκωθει να μη σαλευει ουτε σε 5λεπτα ητε σε 20,ητε περασει σκυλος,γατα η οτιδηποτε...

2) οσο και αν διαβασεις οσο και αν δουλεψεις παλι το σκυλο σου θα ξερεις και μονο αυτο.(που για μας ειναι αρκετο πιστευω).

1) Αντε, για να γελάσουμε λιγάκι...
Αν υπήρχε ένα πρωτάθλημα, όπου θα υπήρχε μόνο και μόνο αυτή η εντολή... η Μόκα θα ήταν ήδη Παγκόσμια Πρωταθλήτρια!!!
Αρκεί να πεισθεί να πέσει κάτω... θα τσεκάρει πρώτα... να μην κουνιέται κανένα φυλλαράκι στο κοντινό δέντρο... να μην υπάρχει άνθρωπος με κουκούλα που έρχεται στα 100 μέτρα... να μην υπάρχει απολύτως τίποτα προς τα πίσω της...
και, μετά, θα βάλει κάτω τα καλλίγραμμα οπίσθιά της και δεν θα ξανασηκωθεί, παρά μόνο όταν τη θυμηθώ και της πω να φύγουμε...

2) Βέβαια, για μας είναι υπεραρκετό! Για την ώρα, όμως... μην είσαι τόσο απαισιόδοξος!!!

 

[superman]

γερασαμε για παραπανω γιαννη!!

 

[johnk]

γερασαμε για παραπανω γιαννη!!

Ειδικά εσύ...
εγώ έχω μπροστά μου μερικά χρόνια παραπάνω...

 

[harryf3]

Γιαννη, απομονωνω τα παρακατω, αλλά δεν θελω να θεωρηθει ότι τα αποκοπτω από το γενικοτερο ποστ και το νοημα αυτου. Το διαβασα ολο πολύ προσεκτικα, και μετα το ξαναδιαβασα.

με ενδιαφέρει απόλυτα η υπακοή των σκυλιών μου, ειδικά του Casper... αλλά, δεν με ενδιαφέρει να εκτελεί επαναλαμβανόμενες εντολές σαν αυτόματο

Εστω ότι εχουμε δυο ανθρωπους που θελουν να δουλεψουν. Όχι με τον σκυλο, αλλά σε καποια δουλεια.

Ο πρωτος, ο «λιτοδιαιτος», λεει … Εγω θελω μια δουλιτσα, να μπορεσω να παρω καποια στιγμη ένα σπιτακι, ένα αυτοκινητακι, να ζει η οικογενεια μου ανετα, να μπορω να κανω και κανενα ταξιδακι, να βαλω και καμια δεκαρα στην ακρη.

Ο δευτερος, ο «ορμητικος», λεει … Εγω για να παω να δουλεψω και να χυσω ιδρωτα, θελω να αμοιβομαι και όχι να με εκμεταλλευονται, να παιρνω καλα λεφτα και να κανω ο,τι γουσταρω και δεν το συζηταω!

Ποια η ουσιαστικη διαφορά μεταξυ των δυο? Ο πρωτος, ο «ηπιος», δεν θελει και αυτος τα παντα?
Από τον ακροατη τους, βεβαια, μαλλον αξιολογουνται διαφορετικα ως ατομα και ως μελλοντικοι εργαζομενοι.

Μα, αφου ρε συ Γιαννη, ο ιδιος το εχεις πει ότι οι φυλες αυτές δεν εκτελουν σαν αυτοματο. Αρα, φυσικα και δεν απαιτεις να εκτελουν σαν αυτοματο, αφου θελουν τον χρονο τους.
Θελεις όμως απολυτη υπακοη. Αρα θελεις τα παντα, όπως πιθανον ο Σουπερμαν κι εγω.

Αν, παρόλα αυτά, κάποιο ζωντανό (ή ο ίδιος) κινδυνεύει άμεσα και ο Casper "δεν θυμάται", ναι, θα του πάρω το κεφάλι!!!
……………………….
…. αλλιώς, ο μόνος δρόμος είναι και πάλι, να του πάρεις το κεφάλι... αν μπορέσεις...

Ο κατακτητης Γιαννη, φιλε μου, ειτε φοραει κοστουμι ειτε στολη στρατηγου , παλι κατακτητης είναι. Απλα αυτος με την στολη μοιαζει πιο αγριος μια μαχιμος, χωρις απαραιτητα να είναι περισσοτερο από τον κοστουμάτο.

Αναρρωτιεμαι ποια η διαφορα μεταξυ των φιλοσοφιων μας. Το ηπιο ξεκινημα? Μα, εσυ ξεκινησες με κουταβια.

Μηπως πιο πολύ είναι συγγραφικο τρυκ η διαφορα φιλοσοφιας? Ηπια και ευγενικη παρουσίαση από τη μια, και επιθετικη χτυπωντας το χερι στο τραπεζι από την αλλη, αλλά τελικα η ιδια επιθετικη προσέγγιση και μέθοδος.

Γιατι ο ενας χειριστης θεωρειται αυστηρος εως σκληρος και ο άλλος πιο συγκαταβατικος και ηπιος?

Μα, κανείς δεν θα παρει το κεφαλι του σκυλου επειδη δεν υπακουσε την ωρα που παιζαμε με το μπαλακι ή επειδη ορμηξε στο φαγητο του. Στα δυσκολα θα το παρει.

Σκυλε μου, σε αγαπω και σε σεβομαι, αλλά σου κοτσαρω και τον πνιχτη.

Η πραγματικη σχεση και ο σεβασμος δεν στηριζεται στο πάρσιμο του κεφαλιου, ουτε στις πιο δυσκολες καταστασεις. Για την ακριβεια, στα δυσκολα φαινεται.

Οι συμφωνιες που σφραγιζονται ετσι, είναι συμφωνιες κυρίου προς υποτακτικο, και όχι συμφωνιες μεταξυ συντροφων, εκτος αν μιλαμε για συντροφους στο Αφγανισταν.

Ξερω, σκληρα λογια που χαλανε τη μαγεια, αλλά αυτή δεν είναι η αληθεια, όπως τουλάχιστον διαφαινεται?

Αρα, η φιλοσοφια στις εργασιακές/δυσκολες/κυριαρχικες/ζορικες/εν δυναμει επικινδυνες φυλες περναει μεσα από την διορθωση, και μαλιστα την σκληρη αν χρειαστει, και την κυριαρχια του ιδιοκτητη με οποιονδηποτε τροπο. Εκει δεν καταληγουμε? Πού πηγε η ιεραρχια και ο σεβασμος και η αγαπη που τα παντα νικά?

 

[johnk]

Αρη,

Δεν παίζω... Εγώ στο superman τα έλεγα αυτά!!! Πως μπόρεσες και τα είδες εσύ? Από την κλειδαρότρυπα???

1. Γιαννη, απομονωνω τα παρακατω, αλλά δεν θελω να θεωρηθει ότι τα αποκοπτω από το γενικοτερο ποστ και το νοημα αυτου. Το διαβασα ολο πολύ προσεκτικα, και μετα το ξαναδιαβασα.

2. Εστω ότι εχουμε δυο ανθρωπους που θελουν να δουλεψουν. Όχι με τον σκυλο, αλλά σε καποια δουλεια.

Ο πρωτος, ο «λιτοδιαιτος», λεει …
Ο δευτερος, ο «ορμητικος», λεει …

3. Μα, αφου ρε συ Γιαννη, ο ιδιος το εχεις πει ότι οι φυλες αυτές δεν εκτελουν σαν αυτοματο. Αρα, φυσικα και δεν απαιτεις να εκτελουν σαν αυτοματο, αφου θελουν τον χρονο τους.
Θελεις όμως απολυτη υπακοη. Αρα θελεις τα παντα, όπως πιθανον ο Σουπερμαν κι εγω.

4. Ο κατακτητης Γιαννη, φιλε μου, ειτε φοραει κοστουμι ειτε στολη στρατηγου , παλι κατακτητης είναι. Απλα αυτος με την στολη μοιαζει πιο αγριος μια μαχιμος, χωρις απαραιτητα να είναι περισσοτερο από τον κοστουμάτο.

5. Μα, κανείς δεν θα παρει το κεφαλι του σκυλου επειδη δεν υπακουσε την ωρα που παιζαμε με το μπαλακι ή επειδη ορμηξε στο φαγητο του. Στα δυσκολα θα το παρει.

6. Η πραγματικη σχεση και ο σεβασμος δεν στηριζεται στο πάρσιμο του κεφαλιου, ουτε στις πιο δυσκολες καταστασεις. Για την ακριβεια, στα δυσκολα φαινεται.

7. Αρα, η φιλοσοφια στις εργασιακές/δυσκολες/κυριαρχικες/ζορικες/εν δυναμει επικινδυνες φυλες περναει μεσα από την διορθωση, και μαλιστα την σκληρη αν χρειαστει, και την κυριαρχια του ιδιοκτητη με οποιονδηποτε τροπο. Εκει δεν καταληγουμε? Πού πηγε η ιεραρχια και ο σεβασμος και η αγαπη που τα παντα νικά?

1. Πολύ φοβάμαι, ότι το "ξαναδιάβασμα" δεν ήταν αρκετό... για να το θέσω καλύτερα, παραδέχομαι ότι ίσως εγώ να μην μπόρεσα να εκφραστώ "crystal clear" (που λέμε σε άψογα...)... Για να μην σε βάζω να ξαναδιαβάζεις τέτοια ώρα, θα τα ξαναπώ με "δικά μου λόγια"...

2. Εδώ, μπαίνεις αρκετά στα δικά μου χωράφια... Είναι το θέμα όπου εγώ είμαι "εκπαιδευτής" και "συμπεριφοριστής"! Εδώ ακριβώς έχω γράψει "το βιβλίο"...

Θα το πω απλά, αλλά παραστατικά: Για εμένα μετράει το attitude: Ας είναι "τυπικά" χαλαρός, ας φέρνει την σημαντική πελατεία και ας του στέλνουμε την (παχουλή) επιταγή στο σπίτι... με "πιάνεις"? Τους ξεχωρίζω σαν "κάλπικες δεκάρες"...

3. Δεν αντιλέγω, θέλω τα πάντα... και, από εδώ και κάτω, ξεκινάει η "φιλοσοφική" προσέγγιση και επιλογές... γι' αυτό και αναρωτήθηκα "μήπως η επιλογή φυλής είναι σχεδόν ταυτόσημη με τη φιλοσοφική προσέγγιση της εκπαιδευτικής μεθόδου?"...

4. Δεν διαφωνώ... Απλά, έχουν διαφορετική "φιλοσοφική" προσέγγιση, για παρόμοια αποτελέσματα... Ο ένας πιθανόν να ανεβαίνει με πραξικόπημα (βλέπε: ωμή βία), ο άλλος πιθανόν και να εκλέγεται (βλέπε: έστω και κατ' επίφαση, σεβασμός)...

5. Ναι και θα εξηγηθώ παρακάτω...

6. Λοιπόν, Αρη, έχεις απόλυτο δίκιο... Ειδικά στις πιο δύσκολες καταστάσεις... στο όριο που αποκαλούμε "τα ιερά και τα όσια"... εκεί είναι που θα λειτουργήσει η πραγματική σχέση και ο αμοιβαίος σεβασμός!!!

Γι' αυτό και είπα ότι: Μετά "του ζητάω συγγνώμη" και ξαναρχίζω από την αρχή... με την ήπια προσέγγιση... μέχρι να ξεχάσει...

Να σου δώσω ένα παράδειγμα: Τη γυναίκα μου, όχι μόνο την αγαπάω, αλλά τη σέβομαι πολύ! Ομως, αν τη στιγμή που περπατάμε, αντιληφθώ ένα αυτοκίνητο να εκτρέπεται από την πορεία του και να κοντεύει να την χτυπήσει: Θα τη σπρώξω δυνατά, θα πέσω επάνω της, για να αποφύγει τα χειρότερα... έστω και αν σπάσει το χέρι της από την βίαιη κίνησή μου αυτή... αλλά, θα έχει σωθεί η ζωή της!

7. Οχι με οποιονδήποτε τρόπο!!! Με "κομψό" τρόπο... Μόνο σε θέματα ζωής και θανάτου, αν δεν μπορέσεις με τον "κομψό" τρόπο, θα πρέπει να το πετύχεις με κάθε τρόπο!!!
Εχοντας την επίγνωση ότι, κατόπιν, θα χρειαστείς πολύ (ή, πάρα πολύ) χρόνο, για να αποκαταστήσεις την εμπιστοσύνη και τον αμοιβαίο σεβασμό...

Σε ζαλίζω τώρα...
Ετσι κι αλλιώς, "φιλοσοφικές" προσεγγίσεις είναι αυτές... Ισως βγαίνει και κάτι χρήσιμο...

 

[DjSoukis]

...και είσαι τώρα ο αρχηγός μιας αγέλης λύκων ή άγριων Αφρικανικών σκύλων που μετά από πτώση μετεωρίτη στο κεφάλι σου απέκτησες την δύναμη της ανάγνωσης (μαζί με ipad και σύνδεση).

Πληκτρολογείς "dog" και σε φέρνει η μοίρα (widget της Google) σε αυτό το θέμα...

Τ Ε Λ Ο Σ !...

Που να φανταζόσουν πως εσύ, το τετράποδο θηλαστικό, κάνεις όλα αυτά που προσπαθούν να εξηγήσουν οι άνθρωποι τόσο αβίαστα όσο το...την αφόδευση.Ηγήσαι ολόκληρης αγέλης, κρατάς ισορροπίες, βρίσκεις τροφή, φροντίζεις για παρόν και μέλλον...

Κάπως έτσι (και μέσα από σουρεάλ παράδειγμα) αβίαστα αλλά όχι αδιάφορα "βγαίνει" και η σχέση ισορροπίας και σεβασμού...Αυτό το "αβίαστα" βέβαια μπορεί και μάλλον προϋποθέτει γνώση, προηγούμενο κόπο, οξυδέρκεια, εμπειρία, ταλέντο, λογική, όρεξη...και λάθη που γίνονται "μαθήματα".

Σίγα μην υπήρχε και "μοναδική συνταγή επιτυχίας"!...

Άραγε για τα παιδιά μας (όσοι διαθέτουμε) "τα έχουμε βάλει κάτω" με αυτόν τον τρόπο;...Πόσα βιβλία έχουμε διαβάσει;...Σε πόσα φόρουμ γράφουμε ή διαβάζουμε;...

Φιλοσοφικά ερωτήματα, φιλοσοφικό χιούμορ και ωραίο και φιλοσοφικό θέμα...

 

[harryf3]

Θαναση, ηρθες την καταλληλη στιγμη για να αλλαξεις το κλιμα.

Βεβαια σου διαφευγουν καποια πραγματακια…

Πρωτον. Η αφοδευση είναι ολοκληρη επιστημη και αντιστοιχος κλαδος της ιατρικης.

Δευτερον. Μαλλον εχεις καιρο να δεις ντοκυμαντερ με ζωα να σφαζονται για την αρχηγια. Προσφατα εβλεπα ένα με θαλασσιους ελεφαντες, που σφαζοτανε για την ηγεσια και το ζευγαρωμα. Μονο ο αρχηγος τους ζευγαρωνει και είναι ιδιατερα αγελαια ζωα.

Τριτον. Με τα παιδια μπορουμε να κανουμε κατι που δεν γινεται με τον σκυλο. Διαλογο.

 

[takisft]

Ο καινουριος (δεν λεω νεος!) φιλος μας Δημητρης πχ με το κουταβι λαμπραντορ, που παρακολουθει την συζητηση, τι εχει να ωφεληθει και τι θα καταλαβει από τα μισα από οσα λεμε?

Αρκετά off time η απάντηση μου, αλλά τι να κάνω ο ρυθμός σας είναι καταιγιστικός

Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον, και αν και είμαι κάτοχος ενός "ταπεινού και εύκολου" labrador δεν φαντάζεσαι πόσο με βοηθούν αυτές οι συζητήσεις. Δεδομένης της μικρής μου εμπειρίας, τα θέματα που αντιμετωπίζω με την μικρή φανταζουν ως βουνό. Ο συνδυασμός των μαθημάτων εκπαίδευσης, των σεμιναρίων και η ανάγνωση τέτοιων θεμάτων μου προσφέρουν ανεκτίμητη γνώση και βοήθεια.

Και προετοιμάζομαι για το δεύτερο (σε βάθος χρόνου)

 

[johnk]

1) ...Άραγε για τα παιδιά μας (όσοι διαθέτουμε) "τα έχουμε βάλει κάτω" με αυτόν τον τρόπο;...Πόσα βιβλία έχουμε διαβάσει;...Σε πόσα φόρουμ γράφουμε ή διαβάζουμε;...

2) Φιλοσοφικά ερωτήματα, φιλοσοφικό χιούμορ και ωραίο και φιλοσοφικό θέμα...

1) "Αρκετά"... αλλά, όχι αρκετά... ούτε κατά διάνοια κοντά σε αυτά που διαβάζουμε για το "σκύλο" (και για τη "σκύλα" - για να μην ξεχνιόμαστε!)
...Σε κανένα φόρουμ!!! Δυστυχώς...

2) Είναι σαν να βλέπω τον harryf3, αύριο το πρωί, να σου απευθύνεται: "Αγαπητέ Σωκράτη"... μπορεί και "αγαπητέ Θανάση"...

Υ.Γ. Είχα αγνοήσει την πιθανότητα να ήταν ξύπνιος ο Αρης!!!

 

[DjSoukis]

Η αλήθεια είναι ότι με την αφόδευση δεν "πέτυχα" γιατί πέρα από τα σωστά που παρατηρείς, σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι και "αβίαστη"...αλλά ας το προσπεράσουμε.

Στα άλλα όμως δε νομίζω πως το "έχασα"...

Τα ζώα χρησιμοποιούν βία...Όλα τα ζώα!...Αυτό, ίσως, κάτι δείχνει.

Αυτό που δεν κάνουν τα ζώα είναι να προσπαθούν να την συγκαλύψουν, να την δικαιολογήσουν, να την καταδικάσουν, να την θεοποιήσουν, να την αποκρύψουν...Ακόμα πιο σημαντικές διαφορές ότι:...δεν χρησιμοποιούν άσκοπα και αλόγιστα την βία και στο 99,9% των περιπτώσεων ξέρουν τα όρια.

Εμείς, περισσότερο με τις λέξεις, προσπαθούμε να την αποφύγουμε, να κάνουμε "τα στραβά μάτια" και να την "φέρουμε στα μέτρα μας"...τα πολιτικά ορθά "μέτρα" μας.

"Βία είναι το Α αλλά όχι το Β"..."Το Γ είναι αποδεκτή βία και ήπια, ενώ το Δ είναι βασανισμός"...κ.ο.κ.

Επίσης, όταν την χρησιμοποιούμε, σχεδόν πάντα, το κάνουμε άσκοπα, χωρίς "συγχρονισμό" και υπερβολικά (minimum ή maximum) ώστε να "ακυρώνουμε" και να καταστρέφουμε το οτιδήποτε.

Συμπέρασμα: Εκπαιδεύσου από τα ζώα πριν πας να τα εκπαιδεύσεις!

Με τα παιδιά τώρα...Ο διάλογος έρχεται πολύ αργότερα από τότε που μπαίνουν (ή πρέπει να μπουν) οι "βάσεις".

Όταν κιόλας "έρχεται" και είναι εφικτός, αποτελεί και αυτός μια μορφή "τέχνης" και "τεχνικής" όπως και η εκπαίδευση (σκύλων και όχι μόνο)...Άρα;

Τα ερωτήματα μου είχαν να κάνουν περισσότερο στο ότι με/για τα παιδιά μας (που θεωρούμε και είναι σημαντικότερα...μάλλον) δεν καθόμαστε (συνήθως) να διαβάζουμε με τις ώρες, να γράφουμε σε κοινότητες, να πηγαίνουμε σε σεμινάρια, να παρακολουθούμε εκπομπές, να συζητάμε με "ομοιοπαθείς".

Ίσως πάλι και να το κάνουμε...πιο "αβίαστα".

...και σε ειδικούς να απευθυνόμαστε ακόμα και πριν την γέννηση τους, αργότερα να θεωρούμε δεδομένη την εκπαίδευση (πάλι από ειδικούς και όχι "Ξέρω να το κάνω και μόνος μου")...Θέλουν όλα μια αποστασιοποιημένη, ψύχραιμη ματιά ίσως για να τα κρίνουμε.

Φιλοσοφίες...

 

[kango1]

Ίσως γιατί στα παιδιά δεν στηρίζεται πολλών η όλη ψυχολογία..ή επιβεβαίωση του εγώ τους.., ίσως επειδή ο σκύλος είναι εκείνος που προσφέρεται περισσότερο να δημιουργήσουμε (χωρίς αντίλογο ή επιλογή αυτού) την δουλεία μας και να υπερηφανευόμαστε για αυτήν..', ίσως γιατί η φιλοσοφία του σκύλου μοιάζει σαν το "ξένη γάιδαροι πάλευαν σε ξένο αχυρώνα..", όλα τα ξέρουμε και ίσως τίποτα.., δεν είμαστε σκύλοι..δεν είμαστε αρκούδες ή ρακούν.., προσπαθούμε..όμως ποτέ δεν θα ξέρουμε αν τα καταφέρουμε στην πραγματικότητα. Μοιάζει να το "έχουμε πάρει το μήνυμα"..το ποίος είναι πιο έξυπνος σε αυτήν την ιστορία θα δείξει..ο σκύλος ή ο άνθρωπος..

Προσωπική μου άποψη στα θέματα εκπαίδευσης σε φιλοσοφικό επίπεδο είναι πως πρέπει να γραφτούν τόσα βιβλιά όσοι και οι σκύλοι..γιατί σε κάθε κανόνα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.., άρα μάλλον ακολουθείς τον σκύλο..τον κάθε σκύλο και προσαρμόζεις αυτό που πιστεύεις και έχεις διαλέξει σε αυτόν τον σκύλο.., αν τα κάνεις όλα "by the book"..το έχασες το παιχνίδι.. Μέτρο, αντίληψη, ικανότητα, ταλέντο, λογικές πεποιθήσεις και προσδοκίες κλπ να είναι κάποια από τα "μπαχαρικά" της επιτυχίας..

Αλλά ένα λεπτό..για πια επιτυχία μιλάμε..?
Ακόμα και η λέξη "επιτυχία" σημαίνει άλλα για τον κάθε ένα..
και κάθε ταύτιση με την λέξη ορίζεται με άλλες προσδοκίες.., άρα ατελείωτο το θέμα..ατελείωτα φιλοσοφικό..

 

[nfeel]

Εγώ πάλι είμαι της θεώρησης ότι η οποιαδήποτε φιλοσοφική προσέγγιση θα πρέπει να έχει σαν στόχο τον άνθρωπο,τον εαυτό μας δηλαδή,παρά τον ίδιο τον σκύλο.Θα είχε καλλύτερα αποτελέσματα αν προσπαθούσαμε να αναλύσουμε τον πυρήνα του προβλήματος (σε μια σχέση εκπαίδευσης)που είναι ο ιδιοκτήτης,παρά να προσπαθούμε να ανακαλύψουμε δήθεν τα πιο απόκρυφα μυστικά στην ψυχολογία του σκύλου.
Νομίζω ότι ο σκύλος είναι πολύ απλός από τη φύση του,δεν είναι σε καμία περίπτωση πολύπλοκος,δεν έχει την πολυπλοκότητα του ανθρώπινου συναισθήματος,δεν είναι κυκλοθυμικός όπως είναι ο άνθρωπος ..
Λίγα πράγματα στη ζωή του σκύλου έχουν σημασία.
Ο άνθρωπος ιδιοκτήτης στον αντίποδα,είναι το πολυπλοκότερο ον στον πλανήτη,με απαιτήσεις,επιθυμίες,προσδοκίες για τον τετράποδο φίλο του οι οποίες σε πολλές φορές είναι εξοργιστικές.Μπορεί ο σκύλος να είναι τόσο απλός αλλά συνάμα είναι κ τόσο μοναδικός όσο λίγα ζώα στην φύση.
Μέσα στην ατελείωτη μοναξιά μας ανα τους αιώνες,πήραμε τον σκύλο κ τον μεταλλάξαμε,κάποιοι θα το ονόμαζαν αυτό εξέλιξη,του βάλαμε τόσες διαφορετικές ψυχοσυνθέσεις μέσα του και του είπαμε τι θέλουμε να κάνει για εμάς ..μέχρι σήμερα δεν μας έχει απογοητεύσει.
Συμφωνώ με τον superman σε κάποια πράγματα ..αν τρώς μετά το σκύλο,αν τον ταίζεις χωρίς εντολή κάτσε και άλλα,μπορείς ακόμα να είσαι ο αρχηγός της αγέλης του κ δεν θα το εκλάβει σαν αδυναμία σου...Γιατί?
Επειδή ακριβώς τον έχουμε εξελίξει,ο σύγχρονος σκύλος δεν υπακούει στα ζωώδη ένστικα του λύκου,διατηρεί κάποια χαρακτηριστικά μέσα του αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τόσο ισχυρά ώστε να ξεπεράσουν τον άνθρωπο!
Να κάνω μια σπόντα εδώ και να πω ότι αυτός είναι ο λόγος που διαφωνώ με όσους υποστηρίζουν πως πχ ο σκύλος δεν πρέπει να τρώει ψάρι λόγου χάρη,επειδή στη φύση δεν θα το ψάρευε ποτέ μόνος του.Ο σκύλος έχει εξελιχθεί,με καλούς η κακούς τρόπους,ζει στις πόλεις σήμερα,κοιμάται σε αναπαυτικούς καναπέδες,περπατάει σε τσιμέντα κ καμιά φορά ακουμπάει κ λίγο χώμα,τρώει τα junk food του ανθρώπου κ επειδή ακριβώς εξελίσσεται με εκπληκτικούς ρυθμούς,ο οργανισμός του εγκληματίζεται σε αυτό το περιβάλλον κ σε αυτή την τροφή(άν ο δρόμος του junk τώρα είναι κατηφορικός για εμάς,θα συμπαρασύρουμε κ το σκύλο μαζί μας δίχως αμβιβολία)!
Για τον ίδιο λόγο που οι ετοιμόγεννες σκύλες που γεννάνε κάτω από τις στέγες μας,δεν δίνουν την φροντίδα και την προσοχή που θα έδιναν στα κουτάβια αν το έκαναν έξω στην άγρια φύση.Ξέρει ότι θα τα φροντίσει ο άνθρωπος που ξαγρυπνάει στο προσκέφαλό της κ εφησυχάζει ..

Κλείνοντας γιατί πάει κ αργά ...καλή είναι η φιλοσοφία,αλλά μόνο όταν έχει στόχο τον εαυτό μας και τον πυρήνα των αναγκών μας.Ο σκύλος είναι τόσο απλός που αν εμείς έχουμε τριφτεί και ψηθεί μέσα μας θα μας ακολουθήσει με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση,όπως το κάνει εδώ κ τόσα χρόνια..

Αυτές οι λίγες σκέψεις 03:14 ...

 

[harryf3]

Πολύ φοβάμαι, ότι το "ξαναδιάβασμα" δεν ήταν αρκετό... για να το θέσω καλύτερα, παραδέχομαι ότι ίσως εγώ να μην μπόρεσα να εκφραστώ "crystal clear" (που λέμε σε άψογα...)... Για να μην σε βάζω να ξαναδιαβάζεις τέτοια ώρα, θα τα ξαναπώ με "δικά μου λόγια"...

Χθες ακουσα ζωντανη την μισαωρη ομιλια του νεου Πρωθυπουργου. Μετα την ξανάκουσα μαγνητοσκοπημενη, σχεδον ολη. Και μετα ξανα διάφορα αποσπασματα στις ειδησεις.
Όχι, δεν ειχα τιποτα καλυτερο να κανω!

Αν με ρωτησεις σημερα τι ειπε και τι μου εμεινε, θα σου πω μονο δυο πραγματα. Μετρα/λιτότητα και προσκόλληση στο ευρω.

Μα, δεν ειπε τιποτα άλλο?
Τωρα που το σκεφτομαι περισσοτερο, ειπε και κατι για ηπια προσαρμογη, για σεβασμο στους αδύναμους, αναπτυξη, και διάφορα άλλα γενικα, θεωρητικα και ξυλινα που δεν θυμαμαι καθολου.
Και μετα ξαναεκβιασε, λεγοντας τι θα παθουμε και μουρμουρισε οτι δεν είναι εκβιασμος αλλά η πραγματικοτητα και η αναγκη.
Και δικαιολογηθηκε εκ των προτερων για την επερχομενη αποτυχια, λογω ελαχιστου διαθεσιμου χρονου.

Γιατι μου εντυπωθηκαν μονο τα μέτρα και η λιτοτητα και το κολλημα με το ευρω? Επειδη αυτά με ενδιεφεραν? Επειδη αυτά καταλαβα? Επειδη αυτή ηταν η ουσια?
Δεν ξερω.

 

[ICE]

Γιατι μου εντυπωθηκαν μονο τα μέτρα και η λιτοτητα και το κολλημα με το ευρω? Επειδη αυτά με ενδιεφεραν? Επειδη αυτά καταλαβα? Επειδη αυτή ηταν η ουσια?
Δεν ξερω.

Ναι.

 

[harryf3]

Τι Ναι βρε? Ποιο απο τα τρια? Και τα τρια?

 

[ICE]

Το 1 & 3.

 

[sea-mol]

Να κάνω κι εγώ λίγο τον σπασίκλα....
Τι σημαίνει "φιλοσοφική" προσέγγιση των μεθόδων εκπαίδευσης?
Νομίζω ότι το ψάξιμό μας είναι αμιγώς λειτουργικό...
Τα τάδε σκυλιά ή οι τάδε φυλές συμπεριφέρονται έτσι και γιουβέτσι....
Εφαρμόζουμε την τάδε και την δείνα μέθοδο και έχουμε τα Α και τα Β αποτελέσματα...

Εκτός αν θέλουμε να μιλήσουμε για την σχέση του ανθρώπου με την ύλη και τον κόσμο...την συμπεριφορά του ως δικτάτορα, εκμεταλλευτή, συντονιστή ή ιερέα της φύσης (κατα Ζηζιούλα ή κατά την Κοκόνια "Αγάπη που όλα τα νικά")

 

[George A]

Χθες ακουσα ζωντανη την μισαωρη ομιλια του νεου Πρωθυπουργου. Μετα την ξανάκουσα μαγνητοσκοπημενη, σχεδον ολη. Και μετα ξανα διάφορα αποσπασματα στις ειδησεις.

εμένα πάλι μου έμεινε η φράση του Καρατζαφέρη «Όταν το καραβάνι προχωράει και γαυγίζουν τα σκυλιά δεν σταματάει, προχωράει πόσο μάλλον αν αυτά είναι πεκινουά και κανίς»,

και έκτοτε προσπαθώ να φανταστώ τι είδους σκυλιά μπορούν να σταματήσουν ενα καραβάνι.

είναι αθεράπευτη η κατάστασή μου?