Οι απαντησεις και αναλυσεις της Χρυσουλας και του Γιαννη (λογω ευγενειας πρεπει να αναφερω πρωτα την κυρια), στην απορια του Σουπερμαν περι φαγητου, είναι ως συνηθως έξοχες.
Η δικη μου προσεγγιση επι του θεματος είναι πιο απλή και ισως καλυψει περισσοτερο τον Βασιλη, λογω προορισμου της σκυλας του.
Με την βοηθεια του φαγητου (δεν εχει σημασια αν ειναι στην χουφτα μας ή στο μπωλ στο πατωμα), πετυχαινεις δυο πραγματα, που είναι πολυτιμα για καποιον που δινει μεγαλη σημασια στο κοντρολ του σκυλου.
Ο σκυλος μαθαινει να περιμενει. Θελει μανιωδώς να φαει τον μεζε ή το φαγητο, αλλά μαθαίνει να καθεται και να περιμενει μεχρι να παρει το ελευθερο να φαει.
Ο σκυλος σε κοιταζει στα ματια και περιμενει την αδεια. Θα το κανει σιγια-σιγα αμεσως. Δεν θα ορμαει, ουτε θα κοιταζει το φαγητο μπας και ερθει αυτοματως στο στομα του. Θα καθησει και θα σε κοιταξει στα ματια και θα περιμενει την αδεια ή την εντολη σου. Αυτό ηθελες.
Τιποτα από τα παραπανω δεν καταπιεζει καποιο ενστικτο, ουτε φυσικα ριχνει τον σκυλο, ουτε τον βασανιζει..* Απεναντιας, τον κραταει σε εγρηγορση, γιατι, αν και περιμενει, ειναι σε ενταση ολη εκεινη την ωρα.
*Ο κακος χειρισμος του φαγητου μπορει να είναι από ασκοπος εως βασανιστικος.
Το να τον φωναξεις, για παραδειγμα, μια φορα, αραιά και πού (πχ μια φορα την εβδομαδα) την ωρα που τρωει για να ερθει κοντα σου, μπορει ισως να εχει μεγαλη και προφανη αξια, αλλά αν το παρακανεις και τον καλεις 10 φορες στο ιδιο γευμα, απλά βασανιζεις τον σκυλο, τον κάνεις να καταπινει το φαγητο του αμασητο σαν τρελλος για να προλαβει (και ετσι θα κανει και στην φολα καποια στιγμη) και δεν τον βοηθας καθολου να δεθει μαζι σου.