αυτο με το φαι κ το κατσε δε το καταλαβα ποτε!
κ αυτο επισης του να κοβεις τη φορα του σκυλου να βουτηξει το μεζε επισης
Φίλε
superman,
Οπως και τα σκυλιά, έτσι και οι άνθρωποι έχουμε ένα νοητό κύκλο γύρω μας, που αποκαλείται ζωτικός χώρος...
Οταν μας τον παραβιάζουν (
και, μάλιστα, πιεστικά) εκνευριζόμαστε και ενδεχομένως θυμώνουμε... παρόμοιες αντιδράσεις έχει και ένας κυριαρχικός σκύλος, είτε είναι επιθετικός είτε όχι...
ή, αντίθετα, φοβόμαστε και ενδεχομένως πανικοβαλόμαστε... παρόμοιες αντιδράσεις έχει και ένας υποτακτικός σκύλος, είτε φοβικός είτε όχι...
Οπως εξήγησα και στο προηγούμενο post μου, δεν μου αρέσει να παραβιάζεται ο ζωτικός χώρος μου από οποιονδήποτε, συμπεριλαμβανομένου του σκύλου μου...
Γι' αυτό το λόγο, προκειμένου να φάει, ο σκύλος μου πρέπει να είναι έξω από το ζωτικό μου χώρο και ήρεμος... Είμαι σαφής?
Ξέρω και κατανοώ τους λόγους που εσύ δεν θα ήθελες να κόψεις τη φόρα της Αουρας... μιάς και την προετοιμάζεις για εργασία και μιάς και θέλεις να τονίζεις τα ισχυρά drives της... και δεν σε αδικώ γι' αυτό, πολύ καλά κάνεις...
Ομως, εγώ δεν θέλω να τονίσω τα (ήδη) πανίσχυρα drives του δικού μου κούταβου, μιάς και δεν τον προορίζω ιδιαίτερα για εργασία...
Εμένα (
δυστυχώς ή ευτυχώς γι' αυτόν - ο καθένας από εσάς μπορεί να έχει άνετα την άποψή του) ο σκυλάκος μου προορίζεται να ζει σε "οικογένεια" (
με τους κανόνες της)... και όχι σε εξαναγκασμένη αγέλη (
με τους δικούς της κανόνες)... και, σαφώς, όχι στο στίβο, αν και δείχνει ότι θα είχε παρόμοιες δυνατότητες...
Προορίζεται να ζει "κοινωνικά" (
όσο γίνεται αυτό - σύμφωνα με τον "ανθρώπινο" ορισμό της κοινωνικότητας) και, για το λόγο αυτόν, θα πρέπει να αναγνωρίζει με σαφήνεια το ρόλο του αρχηγού του...
Αν αυτό του καταπιέζει ορισμένα από τα drives του, τι να γίνει, ας ζήσει μ' αυτό...
...το φαγητο είναι δικό σου και όχι του σκύλου, κάθε φαγητό, είτε είναι λιχουδιά, είτε το φαγητό στο μπολ, είτε το κόκαλο που βρήκατε στο δρόμο. Εσύ επιτρέπεις να φάει και τότε μόνο μπορεί να φάει. Οποιαδήποτε κίνηση για να πάρει τη λιχουδιά, το φαγητό ή ό,τι βρήκε στο δρόμο από δική του πρωτοβουλία είναι αμφισβήτιση της εξουσίας σου πάνω στο φαγητό και στο μυαλό ενός αρχηγού σκύλου δεν θα ήταν ούτε κατά διάνοια επιτρεπτό ή ανεκτό.
Η
chrysoula με καλύπτει επί του θέματος...
Εχουμε, μάλλον, καταλήξει να ακολουθούμε την ίδια "σχολή" προσέγγισης της σχέσης με τα σκυλιά μας... τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
χρυσουλα πολυ σημασια δινεις!!!!! χεχεχε
Λαυρέντη,
Αφησα το "καλό" για το τέλος!
Το "μπράβο" που οφείλουμε στη
chrysoula, είναι ακριβώς ότι εκπαιδεύει τη σκυλίτσα της "by-the-book", παρότι αυτή ανήκει σε μία από τις πιο μικρόσωμες φυλές που υπάρχουν... και, κατά συνέπεια, θα μπορούσε να είναι αρκετά πιο "αμελής" και "χαλαρή", δεδομένου ότι όλοι μπορούμε να αναρωτηθούμε: "πως, δηλαδή, θα αμφισβητήσει η Κλαίρη την αρχηγία μου? και έστω και να την αμφισβητήσει, τι θα μπορέσει να μου κάνει?"...
Φαντάσου, όμως, για μιά στιγμή, να αμφισβητήσει ο Κάπο τη δική σου αρχηγία? Ποιές θα είναι οι επιπτώσεις? Θα μου απαντήσεις εσύ...
Ομως, απαντώντας για το δικό μου κούταβο, δεν θέλω να διανοούμαι κάν τις επιπτώσεις της πιθανότητας να αμφισβητήσει την αρχηγία μου...
Ναι, γιατί με αυτό τον τρόπο έχει φτύσει κόκαλο που βούτυξε στη βόλτα και με ένα όχι απλά προσπερνάει σε ό,τι φαγώσιμο βρει στο δρόμο...
Μπορω να αφήσω το πιάτο μου στο πάτωμα και να μην πλησιάσει, και δεν έχει αγγίξει τη σακούλα σκουπιδιων ακόμα κι αν έχει μέσα κρέας.
Αυτό, επίσης, είναι μεγάλη υπόθεση, για τις συνθήκες "ναρκοπεδίου" που ισχύουν, ανά πάσα στιγμή, στους δρόμους και στους χώρους πρασίνου που υπάρχουν στις γειτονιές μας... βλέπε: ισχυρή πιθανότητα αποφυγής της φόλας, τουλάχιστον όσο είμαστε εμείς σε μιά λογική απόσταση από το σκύλο μας...
