Υπαρχει και η άλλη προσεγγιση.
Εφοσον ο σκυλος υποτιθεται ότι γνωριζει το «δίπλα» αλλά απομακρυνεται (παει μπροστα ή ανοιγεται) και σπαει την θεση, του το θυμιζεις επαναλαμβανοντας την εντολη.
Ετσι του δινεις μια ευκαιρια να συμμορφωθει από μονος του και να γλυτωσει την διορθωση. Είναι πιο δικαιο για τον σκυλο.
Το «μη» απλά του λεει ότι κανει λαθος αλλά δεν του δειχνει ποιο είναι το σωστο.
Αν εσπασε την θεση του δίπλα μας και παει να πλησιασει καποιον σκυλο πχ, τοτε το «μη» τι διδασκει/λεει στον σκυλο? Μην σπας το δίπλα ή μην πας στον άλλο σκυλο ή και τα δυο?
Ο σκυλος μπορει να μπερδευτει, ειδικα με τον λαθος συγχρονισμο (timing). Όλα εξαρτωνται από το τι θελουμε και μπορει καλλιστα να μπερδεψουμε τον σκυλο, χωρις εκπαιδευτικο αποτελεσμα σε βαθος. Θα υπακουσει μεν πιθανως και θα ερθει παλι δίπλα, το θεμα όμως είναι τι καταλαβε και τι εμαθε, δηλαδη η διαρκεια του αποτελεσματος.
Η άλλη οψη βεβαια είναι, ο σκυλος βλεποντας ότι πέρα από υπενθυμιση της εντολης δεν δεχεται καποια αξιολογη συνεπεια, να υπακουει μεν προσωρινα, αλλά μετα από λιγο να συνεχιζει το βιολι του. Επιμενει δηλαδη στην συγκεκριμενη συμπεριφορα.
Τοτε, προσωπικα γινομαι ο μεγαλυτερος οπαδος του escsape training, δηλαδη Εντολη και ταυτοχρονη διορθωση. Την επομενη ή μεθεπομενη φορα (όταν διαπιστωσει ότι το εννοεις), θα εκτελεσει για να αποφυγει την διορθωση.
Για να μην του μεινει η ασχημη «εικονα», για να ανεβει ψυχολογικα (η διορθωση τον ριχνει) και να εμπεδωσει την σωστη θεση, η επιστροφη στην οποία προκαλεσε την ευαρεσκεια του χειριστη, επιβραβευουμε.
Μεγαλη σημασια εχει σε τι σημειο εκμαθησης βρισκεται (πόσο καλα εχει μαθει την εντολη) και για ποιον λογο η εντολη εσπασε.
Εναν σκυλο που εμαθε προχθες την εντολη με σαλαμακι μεσα στο σπιτι, δεν αρχιζεις σημερα να τον διορθωνεις με τον πνιχτη στην πλατεια και να απαιτεις να μεινει στο δίπλα, την στιγμη που βρισκεται απέναντι σε δυο σκυλια που του γαυγιζουν.
Αλλά ας μην συνεχισω γιατι λεγε-λεγε θα φτασω μεχρι το handler aggression και θα παει μακρια.