Καλησπέρα σας.
Μιας και σήμερα έληξε το "όνειρο" του να πάω Αγγλία με τον μικρό και είμαστε και οι δύο χάλια, λέω να μην χάσω χρόνο και να συνεχίσω να ελπίζω για το δεύτερο όνειρο (αυτό που θα ερχόταν μετά την εγκατάσταση και την τακτοποίησή μου εκεί), να υιοθετήσω ένα παιδί με αναπηρία.
Εδώ είναι ελαφρώς(ειρωνικά το λέω το ελαφρώς!) πιο δύσκολα τα πράγματα, πχ πρέπει να έχω κλείσει τα 30(τουλάχιστον) και κατά βάση να είμαι παντρεμένη -στις ανύπαντρες μαμάδες σπάνια δίνουν παιδάκια- (επί τη ευκαιρία, ζητείται γαμπρός για λευκό γάμο- απαραίτητη προϋπόθεση να μου μαγειρεύει. ).
Αντιθέτως εκεί, μπορούσα να υιοθετήσω παιδί από τα 21 μου, ανύπαντρη και χωρίς να υπάρχει πρόβλημα στο ότι δεν είμαι Αγγλίδα.
Τέλος πάντων.
Εκεί τα είχα όλα τακτοποιημένα. Υπάρχουν σκύλοι οδηγοί για ΑΜΕΑ.-
Εδώ όμως;
Γνωρίζετε;
Το παιδί ίσως πέρα από κινητική να έχει και νοητική υστέρηση/αυτισμό/σύνδρομο down/κτλ. Ο σκύλος οδηγός θέλω να το βοηθήσει να αναπτύξει αυτοπεποίθηση και να γίνει αρκετά κοινωνικό ώστε να μπορεί να ζει αυτόνομα χωρίς να "υστερεί" σε σχέση με άλλα άτομα αυτού του κόσμου (πχ να ταξιδεύει μόνο του, να πηγαίνει βόλτες χωρίς τη μαμά από πίσω μην τυχόν και πέσει και δεν μπορεί κάποιος να το βοηθήσει με το καροτσάκι κτλ κτλ) .
Γνωρίζω για σκύλους οδηγούς για τυφλούς. Για άτομα με κινητική αναπηρία όμως; τι γίνεται;
Έχει κανείς μια αντίστοιχη εμπειρία;
Σε αυτή την περίπτωση τι κάνω; μη με ρωτήσετε γιατί το ψάχνω από τώρα αφού δεν είμαι 30. θέλω να κάνω κουμάντο από πριν. (Συν ότι σκέφτομαι την περίπτωση υιοθεσίας από εξωτερικό με το να κάτσω εκεί κάποιους μήνες κτλ).
Αν ξέρετε τίποτα για βοηθάτε ωρέ παιδιά.
Μιας και σήμερα έληξε το "όνειρο" του να πάω Αγγλία με τον μικρό και είμαστε και οι δύο χάλια, λέω να μην χάσω χρόνο και να συνεχίσω να ελπίζω για το δεύτερο όνειρο (αυτό που θα ερχόταν μετά την εγκατάσταση και την τακτοποίησή μου εκεί), να υιοθετήσω ένα παιδί με αναπηρία.
Εδώ είναι ελαφρώς(ειρωνικά το λέω το ελαφρώς!) πιο δύσκολα τα πράγματα, πχ πρέπει να έχω κλείσει τα 30(τουλάχιστον) και κατά βάση να είμαι παντρεμένη -στις ανύπαντρες μαμάδες σπάνια δίνουν παιδάκια- (επί τη ευκαιρία, ζητείται γαμπρός για λευκό γάμο- απαραίτητη προϋπόθεση να μου μαγειρεύει. ).
Αντιθέτως εκεί, μπορούσα να υιοθετήσω παιδί από τα 21 μου, ανύπαντρη και χωρίς να υπάρχει πρόβλημα στο ότι δεν είμαι Αγγλίδα.
Τέλος πάντων.
Εκεί τα είχα όλα τακτοποιημένα. Υπάρχουν σκύλοι οδηγοί για ΑΜΕΑ.-
Εδώ όμως;
Γνωρίζετε;
Το παιδί ίσως πέρα από κινητική να έχει και νοητική υστέρηση/αυτισμό/σύνδρομο down/κτλ. Ο σκύλος οδηγός θέλω να το βοηθήσει να αναπτύξει αυτοπεποίθηση και να γίνει αρκετά κοινωνικό ώστε να μπορεί να ζει αυτόνομα χωρίς να "υστερεί" σε σχέση με άλλα άτομα αυτού του κόσμου (πχ να ταξιδεύει μόνο του, να πηγαίνει βόλτες χωρίς τη μαμά από πίσω μην τυχόν και πέσει και δεν μπορεί κάποιος να το βοηθήσει με το καροτσάκι κτλ κτλ) .
Γνωρίζω για σκύλους οδηγούς για τυφλούς. Για άτομα με κινητική αναπηρία όμως; τι γίνεται;
Έχει κανείς μια αντίστοιχη εμπειρία;
Σε αυτή την περίπτωση τι κάνω; μη με ρωτήσετε γιατί το ψάχνω από τώρα αφού δεν είμαι 30. θέλω να κάνω κουμάντο από πριν. (Συν ότι σκέφτομαι την περίπτωση υιοθεσίας από εξωτερικό με το να κάτσω εκεί κάποιους μήνες κτλ).
Αν ξέρετε τίποτα για βοηθάτε ωρέ παιδιά.