Διάβασα με προσοχή αυτά που γράψατε και σας ευχαριστώ. Δεν μπορώ να πω όμως ότι με βοηθήσατε ιδιαίτερα... μάλλον με μπερδέψατε περισσότερο. Καταρχήν να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα.
1. Είπα ότι έχω ηλικιωμένους γονείς, όχι χούφταλα. Ηλικίες 68 και 65 αντίστοιχα.
2. Τα σκυλιά ζουν σε ένα κτήμα 3 στρεμμάτων και είναι ευτυχισμένα στον χώρο τους γιατί οι ιδιοκτήτες τους τα φροντίζουν και τα αγαπούν.
3. Και τα ροτβάιλερ είναι κυριαρχική ράτσα και πιστέψτε με, το ξέρω από πρώτο χέρι. Δεν σηκώνουν τσαμπουκάδες. Ο ηλικιωμένος έχει και αρχηγικό χαρακτήρα. Μια, δύο φορές του έκοψα μια στον κώλο με το χέρι μου και γύρισαν τα μάτια του και έβγαλε δόντια. Και άλλη μια φορά στην μητέρα μου που επίσης που του έκοψε μια. Είναι περήφανη ράτσα και δεν σηκώνει πολλά, πολλά. Όμως αν το σεβαστείς και το αγαπήσεις, θα σε σεβαστεί και θα σε αγαπήσει και εκείνο. Φυσικά αν καταλάβει ότι είσαι χέστης, θα σου πάρει τον αέρα. Αν όμως καταλάβει ότι δεν φοβάσαι και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο σκύλος δένεται μαζί σου και για έναν άλλον πρακτικό λόγο, πέραν του συναισθηματικού. Είναι το θέμα της επιβίωσης. Ο σκύλος δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του. Θέλει φαγητό, συντροφιά, εμβόλια και όταν αρρωσταίνει, φαρμακευτική αγωγή. Η φροντίδα του σκύλου λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στο δέσιμό του με τον ιδιοκτήτη.
4. Δεν είμαστε άσχετοι με τα σκυλιά. Ασχολούμαστε και τους έχουμε μάθει βασική υπακοή. Εμπειρικά και από βιβλία εκπαίδευσης. Δεν μιλάμε για παρατημένα σκυλιά δεμένα στον κορμό ενός δέντρου πνιγμένα μέσα στο σκατό τους και στα τσιμπούρια.
5. Στα χέρια μας έχουν μεγαλώσει και γεράσει άλλες δύο ράτσες. Ένα θηλυκό λυκόσκυλο και ένα αρσενικό που είχαμε περισυλλέξει ως αδέσποτο, ισπανικής ράτσας, μεγαλόσωμο. Ήταν συνομήλικο με τον γέρο ροτβάιλερ. Ήταν πολύ δυνατό σκυλί, κυριαρχικού χαρακτήρα και αυτό ήταν κάτι που του κόστισε την ζωή του με αργό θάνατο 15 ημερών, μετά από έναν βλακώδες χειρισμό του πατέρα μου σε ένα σφοδρό καυγά μεταξύ των δύο σκύλων. Όντας αρχηγικά σκυλιά και τα δύο, υπήρχαν συγκρούσεις αλλά μπορούσαν να συμβιώνουν. Αν δεν έχανε την ψυχραιμία του ο πατέρας μου θα ζούσε ακόμα... αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία που με στενοχωρεί πολύ και δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες, για αυτό μην με ρωτήσετε...
Συνοψίζοντας, θα έλεγα ότι με εξαίρεση 2-3 παιδιά, οι υπόλοιποι έχετε μια λίγο αποστειρωμένη αντίληψη που έχει διαμορφωθεί δικαιολογημένα από τον σύγχρονο αστικό τρόπο ζωής. Δεν το κατακρίνω, απλά το υπογραμμίζω. Άλλωστε και εγώ στο ίδιο καζάνι βράζω. Μου περιγράψατε μια ράτσα ναρκοπέδιο. Ένα φονικό όπλο που θέλει ειδικό χειρισμό και υποχρεωτική εκπαίδευση, ακριβώς όπως γινόταν τα παλιά χρόνια στα ορεινά βοσκοτόπια του Καυκάσου. Παρόλα αυτά, σε όλα αυτά που γράψατε υπάρχει ένα κατακάθι αλήθειας. Είναι δύσκολο σκυλί, αρχηγικού χαρακτήρα και απ' ότι ξέρω, θεωρείται μη εξημερωμένη ράτσα. Γνωρίζω και το συμβάν με την γυναίκα που δέχτηκε επίθεση από τα δύο καυκάσιά της, επειδή τα κατάβρεξε με το λάστιχο. Κάτι δεν μου κολλάει, βέβαια στο συγκεκριμένο συμβάν. Τελικά, θα απευθυνθώ σε εκτροφέα, περιγράφοντας όλες τις ιδιαιτερότητες και αναλόγως θα πράξω. Μπορεί τελικά να καταλήξω πάλι σε ροτβάιλερ. Άλλωστε τον καυκάσιο δεν θέλω να τον αποκτήσω λόγω καπρίτσιου, όπως κάποιος είπε, αλλά λόγω βαθιάς ανησυχίας...