Και... η ίδια ιστορία, απ'την πλευρά του σκύλου...
Ένας αράπης ήμανε,
Μαύρος σαν το κατράμι,
Και στα σκουπίδια έτρωγα,
Να βάλω κανα δράμι…
Κι όπως περιπλανιόμουνα,
Σε όλη την Αθήνα,
Κάποιος από την Κηφισιά,
Είπε «εκεί περνάω φίνα»…
Πήρα λοιπόν τα πόδια μου,
Να πα να δω τι παίζει,
Στις πλούσιες τις γειτονιές,
Να …μου κάνω το τραπέζι…
Εκεί όμως δεν τρώγανε,
Κοψίδια και ψητούρες,
Μόνο χαβιάρια κι αστακούς,
Για να πουλάνε μούρες…
Κι όλοι με στραβοβλέπανε,
Τους χάλαγα το ίματζ,
Βλέπεις δεν ήμουνα λευκός,
Δεν πήγαινα στο Βίλατζ…
Από την πείνα τα’παιξα,
Απόκαμα ο καημένος,
Σε μια αυλή να κοιμηθώ,
Κι ας ήμουν πεινασμένος…
Πρωί πρωί πετάχτηκα,
Βουή τρανή ακούσθη,
Όπως εκείνη τη φορά,
Που με βροχή ηλούσθη…
Όλομεμιάς εβρέθηκα,
Όρθιος στον αέρα,
Να μην μπορώ με τίποτε,
Να τρέξω σαν την σφαίρα…
Με χώσανε σ’ένα οφίς,
Και λέγαν όλοι «κράτα»,
Και με την άκρη του ματιού,
Στο βάθος μια …γάτα…
Άσπρη, ναζού και ζουμπουρλού,
Όλο τουπέ και πόζα,
Αχ, θα σε πιάσω, που θα πας,
Και πως τη λένε? Ρόζα…
Αυτή όλο γλειφότανε,
Και όλο ξάπλες, μάσες,
Όμως με μένα παίζαν τα παιδιά,
Ποδόσφαιρο και πάσες…
Το ξέρω, δε με θέλει εδώ,
Ζηλεύει, δε γουστάρει,
Που ήρθε ένα μαυρόσκυλο,
Τη θέση να της πάρει…
Και όλο κάνει ζαβολιές,
Σε μένα τα φορτώνει,
Όμως δεν την παρεξηγώ,
Θέλει να μείνει …η μόνη…
Εγώ κρατώ λόου προφίλ,
Και δεν τηνε κοντράρω,
Βρήκα μια οικογένεια,
Σιγά μην την μοντάρω…
Ας κάνει αυτή τις τρέλες της,
Κι ας με στραβοκοιτάζει,
Στο τέλος θα ...την κάνω εγώ,
Για με ν’αναστενάζει…
Και η ώρα αυτή δεν άργησε,
Μια μέρα με λιακάδα,
Την είχα αράξει στο γκαζόν,
Κι έπινα λεμονάδα…
Ακούω κάπου από ψηλά,
Τη Ρόζα να φωνάζει,
Σηκώνω χαλαρά το αυτί,
Δεν το’χα και ...μαράζι…
Κι όμως ήτανε κίνδυνος,
Έπεφτε το γατόνι,
Από ψηλό ψηλό κλαρί,
Σαν μπάλα από χιόνι…
Δεν το εσκέφθηκα πολύ,
«Γρήγορα να την πιάσεις»,
Αυτό εμονολόγησα,
Κι έτρεξα σιμά της…
Στο τσάκα την επρόλαβα,
Θα έπεφτε στο χώμα,
Και ποιος την άκουγε μετά,
Θα άλλαζε και χρώμα…
Από εκείνη τη στιγμή,
Θεό της μ’έχει κάνει,
"Μούργο της και αρκούδι της",
Κι εμένα? Ποιος με πιάνει…
Κι από τότε έγινα,
Ο πιο πιστός της φίλος,
Κι αράζουμε στον καναπέ,
Η γάτα και ο σκύλος…
