Το κουτάβι μου δεν είναι πια και τόσο κουτάβι! Είναι ένας έφηβος 6μισι μηνών.
Και έχει αναπτύξει μια παθιασμένη σχέση με τα παιχνίδια του.
Δηλαδή:
-Όπου πηγαίνει κουβαλάει μαζί του ένα παιχνίδι
-Κοιμάται πάνω στα παιχνίδια του
-Τρώει με τα παιχνίδια του (τα αφήνει ακριβώς δίπλα στο φαί)
-Βάζει τα παιχνίδια του μέσα στο φαγητό όταν τελειώνει και έχουν μείνει κροκέτες μέσα
- Πίνει νερό με τα παιχνίδια του, αφήνοντάς τα μόνο για λίγο, με αποτέλεσμα να τα βρέχει
- Κάνει χαρούλες με ένα παιχνίδι στο στόμα
- Γαυγίζει με παιχνίδι στο στόμα και "επικοινωνεί" (γουβγουβγουβ) με ένα παιχνίδι στο στόμα - αλλιώς μούγκα.
- Έρχεται για χάδια με παιχνίδι στο στόμα
- Θάβει κροκέτες βάζοντας πάνω τους παιχνίδια
- Απλώνει παιχνίδια σε όλο το σπίτι
- Αν του φέρουμε κάτι καινούριο χάνεται τελείως - τζαμάικα - και δεν τον απασχολεί τίποτε άλλο για κανένα δίωρο.
- Αν του το επιτρέπαμε θα έβγαινε βόλτα με ένα παιχνίδι στο στόμα
Δεν είναι κτητικός. Ξέρει το "άστο". Επίσης ανά πάσα στιγμή του τα παίρνω απ' το στόμα. Έχει βέβαια πολλά, αλλά προκειμένου να μην τα θεωρεί "δικά του" του δίνω άλλα κάθε φορά και μαζεύω τα προηγούμενα...
Είναι λοιπόν φυσιολογικά όλα αυτά? Είναι φυσικά πολύ χαριτωμένος και όλοι τρελαίνονται με τα καμώματά του (μαζί κι εγώ) αλλά κατά βάθος, εμένα, δε μου αρέσουν οι εμμονές και με προβληματίζουν. Μήπως υπάρχουν άλλοι λόγοι γι' αυτή τη συμπεριφορά? Μήπως αισθάνεται π.χ ανασφάλεια και χρειάζεται πάντα κάτι να έχει μαζί του?
Καταλαβαίνω ότι είναι σκύλος και όχι παιδί, και ξέρω πώς ακούγομαι, αλλά θέλω τη γνώμη σας ούτως ή άλλως
Και έχει αναπτύξει μια παθιασμένη σχέση με τα παιχνίδια του.
Δηλαδή:
-Όπου πηγαίνει κουβαλάει μαζί του ένα παιχνίδι
-Κοιμάται πάνω στα παιχνίδια του
-Τρώει με τα παιχνίδια του (τα αφήνει ακριβώς δίπλα στο φαί)
-Βάζει τα παιχνίδια του μέσα στο φαγητό όταν τελειώνει και έχουν μείνει κροκέτες μέσα
- Πίνει νερό με τα παιχνίδια του, αφήνοντάς τα μόνο για λίγο, με αποτέλεσμα να τα βρέχει
- Κάνει χαρούλες με ένα παιχνίδι στο στόμα
- Γαυγίζει με παιχνίδι στο στόμα και "επικοινωνεί" (γουβγουβγουβ) με ένα παιχνίδι στο στόμα - αλλιώς μούγκα.
- Έρχεται για χάδια με παιχνίδι στο στόμα
- Θάβει κροκέτες βάζοντας πάνω τους παιχνίδια
- Απλώνει παιχνίδια σε όλο το σπίτι
- Αν του φέρουμε κάτι καινούριο χάνεται τελείως - τζαμάικα - και δεν τον απασχολεί τίποτε άλλο για κανένα δίωρο.
- Αν του το επιτρέπαμε θα έβγαινε βόλτα με ένα παιχνίδι στο στόμα
Δεν είναι κτητικός. Ξέρει το "άστο". Επίσης ανά πάσα στιγμή του τα παίρνω απ' το στόμα. Έχει βέβαια πολλά, αλλά προκειμένου να μην τα θεωρεί "δικά του" του δίνω άλλα κάθε φορά και μαζεύω τα προηγούμενα...
Είναι λοιπόν φυσιολογικά όλα αυτά? Είναι φυσικά πολύ χαριτωμένος και όλοι τρελαίνονται με τα καμώματά του (μαζί κι εγώ) αλλά κατά βάθος, εμένα, δε μου αρέσουν οι εμμονές και με προβληματίζουν. Μήπως υπάρχουν άλλοι λόγοι γι' αυτή τη συμπεριφορά? Μήπως αισθάνεται π.χ ανασφάλεια και χρειάζεται πάντα κάτι να έχει μαζί του?
Καταλαβαίνω ότι είναι σκύλος και όχι παιδί, και ξέρω πώς ακούγομαι, αλλά θέλω τη γνώμη σας ούτως ή άλλως