Πήγαμε σήμερα την υπέρτατη βόλτα με τη χοντρή μου 
απ' τη γέφυρα των γερμανών (πέτρινη γέφυρα πίσω απ' την ίον) στην Ομόνοια
Κι ο απολογισμός ...
εφτά μπουκάλια νερό για το σκύλο
άλλα τέσσερα για 'μενα
καλά κατούρησε ο σκύλος, όταν μου 'ρθε εμένα τρέχαμε και δε φτάναμε σε κάτι παλιά χαλάσματα στην πειραιώς και μ' έπιασε και σύγκρια μπας κι εμφανιστεί κανά πρεζάκι από πουθενά και μάς πετσοκόψει :shake:
Διαδρομή φανταστική!! Αναρωτιόμουν αν έπρεπε να βάλω τα κλάματα με το πως έχει καταντήσει ο τόπος μας ή ν' αρχίσω να γελάω που θέλουμε να λεγόμαστε κι Ευρωπαίοι.
Πάντως η προμενάντα ήταν καλή, ο σκύλος παλικάρι μέχρι την Ομόνοια δεν έκανε κιχ πέρα απ' τις στάσεις για νερό. Ήταν ήσυχος, ακούραστος και πολύ επικοινωνιακός μαζί μου, κατά διαστήματα με κοίταγε πολύ έντονα και μου έγλειφε το χέρι.
Ο γυρισμός ήταν λίγο πιο δύσκολος. Κουράστηκε αρκετά, σταματήσαμε πολύ περισσότερες φορές και κάπου στο ύψος της Πάλλαντος στο ύψος των Κάτω Πετραλώνων περισσότερο την έσερνα παρά περπάταγε.
Κοντά στη Eurobank στην Κύπρου, δεν είμαι σίγουρος αν εκεί πιάνει Ταύρο ή Μοσχάτο, την πήρα αγκαλίτσα σα μωρό για αρκετά μέτρα, δεν ξέρω πόσα... με έγλειψε στο αυτί αρχικά και μετά ακούμπησε το κεφαλάκι της στον ώμο μου.
πάντως όταν την ξανακατέβασα ντούρασελ μέχρι το σπίτι
Εγώ πλέον δε νιώθω χέρια, πόδια και πήρα δυο αναβράζοντα κιόλας γιατί βλέπω αστράκια.
Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όλους και ξέρω πως κάποιοι είστε ειδήμονες στο θέμα του περπατήματος χιλιομέτρων με το σκύλο, αλλά εγώ θα ήθελα να πω μερικά συμπεράσματα για όσους σκέφτονται ν' ακολουθήσουν μια μεγάλη διαδρομή ή δεν το σκέφτονται από φόβο ή βαρυγκόμια.
Κατ' αρχήν, αν είστε σαν κι εμένα, δηλαδή σάς αρέσει η φάση και ξέρετε πως είστε υπεύθυνος για το σκύλο, αν ξεκινήσετε δε θα σταματήσετε. Αλλά το σημαντικό είναι αυτό να μην ξεχάσετε ούτε για δευτερόλεπτα ότι εσείς είστε υπέυθυνος για το σκύλο κι όχι αυτός για 'σας.
Δεύτερον σε μια πραγματικά μεγάλη διαδρομή εντός πόλης (για τα εκτός πόλης θα τα πούμε άλλη στιγμή, το τρέκινγκ απλό ή ορεινό έχει άλλους κανόνες και για εμάς και την κατάλληλη προετοιμασία για το σκύλο), να είστε σίγουροι για τη διαδρομή που θ' ακολουθήσετε πως :
α. Έχει παντού πεζοδρόμιο ικανού πλάτους ώστε να χωρέσει εσάς με το σκύλο κι ενδεχομένως κάποιον που διασχίζει το πεζοδρόμιο ανάποδα. Ειδικά σε μεγάλες αρτηρίες είναι πολύ σημαντικό.
β. Να σιγουρευτείτε στη διαδρομή σας πως θα συναντήσετε τουλάχιστον δύο περίπτερα ή καταστήματα που θα μπορείτε να προμηθευτείτε νερό. Κι αυτό γιατί στις πραγματικά μεγάλες διαδρομές είναι τελείως ανεδαφικό το να ξεκινήσεις και να κουβαλάς μπουκάλια με νερό. Φυσικά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις εννοείται πως φοράτε ένα στρατιωτικό ή κάποιο άνετο ρούχο ή τσαντάκι ώστε να έχετε μέσα το μπολ του σκύλου, χαρτί για να μαζέψετε ό,τι χρειαστεί και σακούλα φυσικά. Θα πρότεινα πάντως το μπολ που χρησιμοποιείτε σ' αυτή την περίπτωση να μην είναι το οικιακό που έχετε για το σκύλο, αλλά κάποιο πλαστικό και πιθανότατα από γιαούρτι ώστε να μην έχει όγκο και βάρος.
γ. Θεωρώ πως μια μεγάλη διαδρομή δίνει τη δυνατότητα για πολλές βαθμίδες επανάληψεις στην εκπαίδευση που έχει κάνει ο σκύλος. Επομένως στην αρχή που είστε σπιντάτοι και ξεκούραστοι κι οι δύο μην αμελήσετε να το κάνετε.
δ. Και βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ ωραίο να έχετε και κοκά μαζί σας να δώσετε κάτιτίς στο σκύλο για επιβράβευση αλλά και για τόνωση κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Οι ολιγόλεπτες στάσεις είναι πολύ σημαντικές βοηθάνε και στο να ξεκουραστείτε αμφότεροι αλλά και όπως κάθεστε και ξεκουράζεστε-παρατηρώντας δίνετε η δυνατότητα απ' τα διάφορα ερεθίσματα για καλύτερα αποτελέσματα κοινωνικοποίησης. Η κοινωνικοποίηση δεν έχει να κάνει με την ηλικία του σκύλου. Απ' τη στιγμή που εγώ δέχομαι σα σκεπτικό πως κάθε ημέρα είναι διαφορετική και τα σκυλιά μου συνεχώς μου μαθαίνουν πράγματα, το ίδιο ισχύει και γι' αυτά.
Στις μεγάλες διαδρομές το λεγόμενο ''τσίτα τα γκάζια'', άλλοι το ξέρετε σα ''μαλλιοκούβαρα'' όλο δηλαδή αυτό το σπιντ της αρχής, είναι απαγορευτικό και για τους δύο. Διοχετεύουμε την ενέργεια σταδιακά ώστε αμφότεροι ν' αντέξουμε περισσότερο και να μην κουραστούμε τόσο γρήγορα. Επομένως επιλέγουμε ένα ρυθμό που στην αρχή φαίνεται τόσο χαλαρός που καταντάει κουραστικός γιατί σ' εκείνη τη φάση και οι δυο είμαστε περισσότερο ανυπόμονοι, αλλά στη συνέχεια συνηθίζουμε και στο τέλος είναι αρκετά χαλαρός ώστε ν' αντέχουμε.
Αλλά πάμε τώρα στο πιο μπερδεμένο, αν θέλουμε όλο αυτό ν' αποτελέσει πραγματική άσκηση κατά διαστήματα αφού βέβαια έχει περάσει το αρχικό σπιντ για να μη δώσουμε λάθος ερεθίσματα στο σκύλο, για κάποια λεπτά αυξάνουμε το ρυθμό. Η εναλλαγή αυτή στην ένταση του ρυθμού, εννοείται με σταθερή συχνότητα στις εναλλαγές βοηθάει πολύ στην ενδυνάμωση του μυικού συστήματος.
Δεν ξυπνάμε πάντως ένα πρωί και λέμε ''σήμερα θα κάνω δεκαπέντε χιλιόμετρα με το σκύλο''. Αν έχουμε αποφασίσει να το κάνουμε, είναι προσχεδιασμένο και το έχουμε καλλιεργήσει αυξάνοντας προοδευτικά την απόσταση στις διαδρομές μας. Πρέπει να είμαστε σίγουροι για τις αντοχές μας, για τις αντοχές του σκύλου και παρατηρώντας την πορεία μας κάθε φορά να ξέρουμε όλα τα πιθανά σενάρια του τι μπορεί να πάει στραβά.
Ελπίζω κάποιοι να το σκέφτεστε, κάποιοι να το κάνετε ήδη και ίσως μελλοντικά όταν κι εμείς είμαστε σίγουροι πως μπορούμε να το διαχειριστούμε να οργανώσουμε κάτι όλοι μαζί.
απ' τη γέφυρα των γερμανών (πέτρινη γέφυρα πίσω απ' την ίον) στην Ομόνοια
Κι ο απολογισμός ...
εφτά μπουκάλια νερό για το σκύλο
άλλα τέσσερα για 'μενα
καλά κατούρησε ο σκύλος, όταν μου 'ρθε εμένα τρέχαμε και δε φτάναμε σε κάτι παλιά χαλάσματα στην πειραιώς και μ' έπιασε και σύγκρια μπας κι εμφανιστεί κανά πρεζάκι από πουθενά και μάς πετσοκόψει :shake:
Διαδρομή φανταστική!! Αναρωτιόμουν αν έπρεπε να βάλω τα κλάματα με το πως έχει καταντήσει ο τόπος μας ή ν' αρχίσω να γελάω που θέλουμε να λεγόμαστε κι Ευρωπαίοι.
Πάντως η προμενάντα ήταν καλή, ο σκύλος παλικάρι μέχρι την Ομόνοια δεν έκανε κιχ πέρα απ' τις στάσεις για νερό. Ήταν ήσυχος, ακούραστος και πολύ επικοινωνιακός μαζί μου, κατά διαστήματα με κοίταγε πολύ έντονα και μου έγλειφε το χέρι.
Ο γυρισμός ήταν λίγο πιο δύσκολος. Κουράστηκε αρκετά, σταματήσαμε πολύ περισσότερες φορές και κάπου στο ύψος της Πάλλαντος στο ύψος των Κάτω Πετραλώνων περισσότερο την έσερνα παρά περπάταγε.
Κοντά στη Eurobank στην Κύπρου, δεν είμαι σίγουρος αν εκεί πιάνει Ταύρο ή Μοσχάτο, την πήρα αγκαλίτσα σα μωρό για αρκετά μέτρα, δεν ξέρω πόσα... με έγλειψε στο αυτί αρχικά και μετά ακούμπησε το κεφαλάκι της στον ώμο μου.
πάντως όταν την ξανακατέβασα ντούρασελ μέχρι το σπίτι
Εγώ πλέον δε νιώθω χέρια, πόδια και πήρα δυο αναβράζοντα κιόλας γιατί βλέπω αστράκια.
Θα ήθελα λοιπόν να πω σε όλους και ξέρω πως κάποιοι είστε ειδήμονες στο θέμα του περπατήματος χιλιομέτρων με το σκύλο, αλλά εγώ θα ήθελα να πω μερικά συμπεράσματα για όσους σκέφτονται ν' ακολουθήσουν μια μεγάλη διαδρομή ή δεν το σκέφτονται από φόβο ή βαρυγκόμια.
Κατ' αρχήν, αν είστε σαν κι εμένα, δηλαδή σάς αρέσει η φάση και ξέρετε πως είστε υπεύθυνος για το σκύλο, αν ξεκινήσετε δε θα σταματήσετε. Αλλά το σημαντικό είναι αυτό να μην ξεχάσετε ούτε για δευτερόλεπτα ότι εσείς είστε υπέυθυνος για το σκύλο κι όχι αυτός για 'σας.
Δεύτερον σε μια πραγματικά μεγάλη διαδρομή εντός πόλης (για τα εκτός πόλης θα τα πούμε άλλη στιγμή, το τρέκινγκ απλό ή ορεινό έχει άλλους κανόνες και για εμάς και την κατάλληλη προετοιμασία για το σκύλο), να είστε σίγουροι για τη διαδρομή που θ' ακολουθήσετε πως :
α. Έχει παντού πεζοδρόμιο ικανού πλάτους ώστε να χωρέσει εσάς με το σκύλο κι ενδεχομένως κάποιον που διασχίζει το πεζοδρόμιο ανάποδα. Ειδικά σε μεγάλες αρτηρίες είναι πολύ σημαντικό.
β. Να σιγουρευτείτε στη διαδρομή σας πως θα συναντήσετε τουλάχιστον δύο περίπτερα ή καταστήματα που θα μπορείτε να προμηθευτείτε νερό. Κι αυτό γιατί στις πραγματικά μεγάλες διαδρομές είναι τελείως ανεδαφικό το να ξεκινήσεις και να κουβαλάς μπουκάλια με νερό. Φυσικά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις εννοείται πως φοράτε ένα στρατιωτικό ή κάποιο άνετο ρούχο ή τσαντάκι ώστε να έχετε μέσα το μπολ του σκύλου, χαρτί για να μαζέψετε ό,τι χρειαστεί και σακούλα φυσικά. Θα πρότεινα πάντως το μπολ που χρησιμοποιείτε σ' αυτή την περίπτωση να μην είναι το οικιακό που έχετε για το σκύλο, αλλά κάποιο πλαστικό και πιθανότατα από γιαούρτι ώστε να μην έχει όγκο και βάρος.
γ. Θεωρώ πως μια μεγάλη διαδρομή δίνει τη δυνατότητα για πολλές βαθμίδες επανάληψεις στην εκπαίδευση που έχει κάνει ο σκύλος. Επομένως στην αρχή που είστε σπιντάτοι και ξεκούραστοι κι οι δύο μην αμελήσετε να το κάνετε.
δ. Και βέβαια σε μια τέτοια περίπτωση είναι πολύ ωραίο να έχετε και κοκά μαζί σας να δώσετε κάτιτίς στο σκύλο για επιβράβευση αλλά και για τόνωση κατά τη διάρκεια της διαδρομής.
Οι ολιγόλεπτες στάσεις είναι πολύ σημαντικές βοηθάνε και στο να ξεκουραστείτε αμφότεροι αλλά και όπως κάθεστε και ξεκουράζεστε-παρατηρώντας δίνετε η δυνατότητα απ' τα διάφορα ερεθίσματα για καλύτερα αποτελέσματα κοινωνικοποίησης. Η κοινωνικοποίηση δεν έχει να κάνει με την ηλικία του σκύλου. Απ' τη στιγμή που εγώ δέχομαι σα σκεπτικό πως κάθε ημέρα είναι διαφορετική και τα σκυλιά μου συνεχώς μου μαθαίνουν πράγματα, το ίδιο ισχύει και γι' αυτά.
Στις μεγάλες διαδρομές το λεγόμενο ''τσίτα τα γκάζια'', άλλοι το ξέρετε σα ''μαλλιοκούβαρα''
όλο δηλαδή αυτό το σπιντ της αρχής, είναι απαγορευτικό και για τους δύο. Διοχετεύουμε την ενέργεια σταδιακά ώστε αμφότεροι ν' αντέξουμε περισσότερο και να μην κουραστούμε τόσο γρήγορα. Επομένως επιλέγουμε ένα ρυθμό που στην αρχή φαίνεται τόσο χαλαρός που καταντάει κουραστικός γιατί σ' εκείνη τη φάση και οι δυο είμαστε περισσότερο ανυπόμονοι, αλλά στη συνέχεια συνηθίζουμε και στο τέλος είναι αρκετά χαλαρός ώστε ν' αντέχουμε. Αλλά πάμε τώρα στο πιο μπερδεμένο, αν θέλουμε όλο αυτό ν' αποτελέσει πραγματική άσκηση κατά διαστήματα αφού βέβαια έχει περάσει το αρχικό σπιντ για να μη δώσουμε λάθος ερεθίσματα στο σκύλο, για κάποια λεπτά αυξάνουμε το ρυθμό. Η εναλλαγή αυτή στην ένταση του ρυθμού, εννοείται με σταθερή συχνότητα στις εναλλαγές βοηθάει πολύ στην ενδυνάμωση του μυικού συστήματος.
Δεν ξυπνάμε πάντως ένα πρωί και λέμε ''σήμερα θα κάνω δεκαπέντε χιλιόμετρα με το σκύλο''. Αν έχουμε αποφασίσει να το κάνουμε, είναι προσχεδιασμένο και το έχουμε καλλιεργήσει αυξάνοντας προοδευτικά την απόσταση στις διαδρομές μας. Πρέπει να είμαστε σίγουροι για τις αντοχές μας, για τις αντοχές του σκύλου και παρατηρώντας την πορεία μας κάθε φορά να ξέρουμε όλα τα πιθανά σενάρια του τι μπορεί να πάει στραβά.
Ελπίζω κάποιοι να το σκέφτεστε, κάποιοι να το κάνετε ήδη και ίσως μελλοντικά όταν κι εμείς είμαστε σίγουροι πως μπορούμε να το διαχειριστούμε να οργανώσουμε κάτι όλοι μαζί.
