Τον
δικό μου σκύλο, να τον αφήσεις εκεί που βρίσκεται!!!
Ακούς εκεί, να τον πάρεις...
Από εκεί και πέρα, μιλώντας για τις φυλές που ανήκουν τα σκυλιά μου (
και σαφώς από τη δική μου οπτική γωνία), έχουμε και λέμε...
Να
μην πάρεις ένα θηλυκό bullmastiff, σαν τη Μόκα μου:
- για να μη σε γεμίζει με σάλια, στα ρούχα, όταν ζητιανεύει μεζεδάκι ή χάδι...
- αν δεν θέλεις να σε ξυπνάει με "φιλάκια", με αυτή την τεράστια γλώσσα...
- για να μη σου κόβει την κυκλοφορία του αίματος, όταν θα ξαπλώσει πάνω στα πόδια σου για χάδια...
- για να μη βλαστημήσεις για την πανάκριβη εκπαίδευση ΒΥ που έκανες, όταν κάποια στιγμή (
συνήθως τη στιγμή που βιάζεσαι) αρχίσει να σε κοιτάει στα μάτια, σαν να μη καταλαβαίνει... και να κάνει το δικό της...
- αν θέλεις να μάθει και να εκτελεί, κατά παραγγελία, την εντολή "μίλα"...
- αν ο τρόπος ζωής που οραματίζεσαι για το σκύλο σου είναι "box - στίβος - box"... ναι, διακρινεται στην "ιχνηλασία", μέχρι που σου σπάει τα νεύρα, αλλά μόνο εκεί που δεν θέλεις εσύ...
Να πάρεις ένα τέτοιο σκυλί, σαν τη Μόκα μου:
- αν θέλεις να έχεις δίπλα σου (
μην πω: πάνω σου) το πιο τρυφερό σκυλί που υπάρχει... και, μάλιστα, πολλά κιλά από αυτό... there is a lot to love...
- αν είσαι πολυάσχολος, ή "ξεχασιάρης"... και ξεχνάς καμιά φορά τη βραδυνή βόλτα... δεν θα σου κρατήσει μούτρα...
- αν ταξιδεύεις συχνά με αυτοκίνητο και θέλεις να την παίρνεις μαζί σου...
- για να ξέρεις ότι, τις σπάνιες φορές που θα γαυγίσει, θα σπάσουν τα τζάμια του σπιτιού... και θα έχει λόγο... και θα το ακούσει και ο "απ' έξω"...
- για να ξέρεις (
έστω, για να μη χρειαστεί να μάθεις ποτέ) ότι, όταν τα πράγματα γίνουν πραγματικά "σκούρα"... θα την βρεις, τελικά, ανάμεσα σε σένα και στη "σκούρα απόχρωση" της ζωής... ειδικά, τώρα, με τις παρέες που έχει "μπλέξει"...
Τώρα, για τον άλλο σκυλάκο μου, τα "άλλα κόλπα"...
Με τις, μέχρι τώρα, "ελλειπείς" πληροφορίες που διαθέτω (
και έχω υποσχεθεί να τις εμπλουτίζω για σας), αλλά ικανές για τη διατύπωση των παρακάτω...
Να
μην πάρεις ένα αρσενικό Boerboel, σαν τον Casper:
- αν δεν είσαι διατεθειμένος να βάζεις πολλές ώρες στη ΒΥ του (
υποψιάζομαι) εφ' όρου ζωής του...
- αν δεν είσαι διατεθειμένος να του θυμίζεις συχνά ότι, ας μην ανησυχεί, υπάρχει αρχηγός... και αρχηγός δεν είναι εκείνος...
- αν δεν γουστάρεις να είσαι διαρκώς έτοιμος, για να του δώσεις την όποια εντολή, 2 δευτερόλεπτα προτού μπει στο "κόκκινο"... ή, εναλλακτικά, αν δεν είσαι πολύ δυνατός και πολύ βαρύς...
- αν δεν γουστάρεις (
κάθε φορά) να σε υποδέχεται το πιο "συγκινημένο" (
και εκφραστικό, σε όλες τις εκφάνσεις: κινησιολογικές και ηχητικές) σκυλί του κόσμου... σαν να έχει να σε δει 10 χρόνια... και ας πήγες, απλά, μέχρι τη γωνία, για να πετάξεις τα σκουπίδια...
- αν δε γουστάρεις (
κάθε φορά) να είσαι στην τουαλέτα και να ακούς ένα αδιόρατο κουταβίσιο κλάμα... και, όταν βγαίνεις, να σε περιμένει ακριβώς έξω από την πόρτα...
- κοινώς, αν δεν γουστάρεις να μαζεύει όλη την οικογένεια σε ένα μέρος, για να μπορεί να την "επιβλέπει"...
- αν (
είσαι άντρας και) δεν ανέχεσαι τίποτα άλλο, από ένα "ατρόμητο" Boerboel... έστω και στους 6 μήνες... όπως λενε οι Νοτιοαφρικάνοι εκτροφείς: "μέσα στη σαβάνα, ένα ατρόμητο σκυλί είναι ένα νεκρό σκυλί"...
- και, σε κάθε περίπτωση, αν έχεις διαβάσει το θέμα του φόρουμ "
Boerboel και ένστικτα φύλαξης"...
Να πάρεις ένα αρσενικό Boerboel, σαν τον Casper:
- αν είσαι συμβιβασμένος με τον "ανδρισμό" σου, που σου επιτρέπει να διανοηθείς ότι ακόμα και ένα "τέτοιο" σκυλάκι περνάει και αυτό τη δεύτερη περίοδο φόβου του...
- αν σου αρέσει η ιδέα, κάθε βράδυ, να κάνεις την είσοδο του "Μεγαλέξανδρου" στο σπίτι... με τις απαραίτητες ζητοκραυγές (
βλέπε: λιονταρίσια γρυλίσματα, αγώνες δρόμου μέσα στο σαλόνι - τόσο περισσότερο, όσο εσύ δεν το αφήνεις να πηδήξει πάνω σου και ...καταπιέζεται)...
- αν θέλεις να έχεις ένα από τους πιο ανθρωποκεντρικούς σκύλους που έχεις γνωρίσει...
- αν, παρόλα αυτά, θέλεις ένα πραγματικά εκπαιδεύσιμο και "τίμιο" (
υπό την έννοια ότι πάντοτε σε προειδοποιεί, όταν το μάθεις καλά), αν και λίγο "άξεστο", μολοσσοειδές...
- αν έχεις διάθεση να το εκτονώνεις "λιγάκι" περισσότερο από ένα bullmastif...
- αν ξεχάσεις (
όσες προσπάθειες και να κάνεις περί του αντιθέτου) την έννοια off-leash doggie park...
- αν σε νανουρίζει (
επίσης) το, ακόμα πιο βαθύ και βροντερό, γαύγισμα... που ακούγεται ήδη και στο επόμενο τετράγωνο...
- για να ελπίζεις (
και θα δουλέψεις πολύ για να μη χρειαστεί να το μάθεις ποτέ) ότι θα δώσει άμεσα τη ζωή του ανάμεσα σε σένα και τη "σκούρα απόχρωση", που λέγαμε πιο πάνω...
- και, ενδεχομένως (
αν και έχουμε πολύ δρόμο ακόμα), αν έχεις διαβάσει το θέμα του φόρουμ "
ΜΟΚΑ - ο μικρός της σύντροφος"...