Απορία για την προσωπικοτητα των westie

[l.Kyveli]

Η απορία μου ξεκίνησε από μια διαφωνία που είχα με την μητέρα μου που ήθελε να πάρει westie και την απέτρεψα γιατί της εξήγησα ότι δεν είναι σκύλος για μια γυναίκα κάποιας ηλικίας, δεν είναι σκυλάκι αγκαλιάς και ας είναι μικρόσωμο, γαυγίζει πάρα πολύ λόγω dna και όχι λόγω ιδιοτροπίας, χρειάζεται υψηλά επίπεδα δραστηριότητας καθημερινά και άλλα τέτοια..

Η μητέρα μου πείστηκε μέχρι που είδε το westie μιας φίλης της και μου είπε ότι ήταν ένας αγγελος και ότι δεν ήξερα τι έλεγα και τον έχει παντού μαζί της και είναι μια χαρά παρεάκι για μεγάλη γυναίκα και άλλα τέτοια...

Διαβάζοντας όμως εκτός από το φόρουμ και άλλες πηγές πληροφοριών για τα westie όπως το την ιστοσελίδα του κλαμπ τους στο s.francisco, ενημερώνομαι ότι είναι σκύλος με εξαιρετική αυτοπεποίθηση, δεν κάνει για σκύλος αγκαλιάς, απαιτεί έντονη εκτόνωση καθημερινά, χρειάζεται εκπαίδευση γιατί αλλιώς μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικό, δεν κάνει για παιδιά γιατί δεν θα ανεχτεί έστω και την παραμικρή κακή συμπεριφορά τους, πολύ συχνά θα δει τον εαυτό του ως ανώτερο από αυτά στην αγέλη, το ένστικτο κυνηγού θα τo κάνει να αντιδρά έντονα στα παιχνίδια και στα τρεχαλητά τους και μάλιστα το συγκεκριμένο κλαμπ λέει ότι πολλές φορές υπάρχει η ενημέρωση ότι είναι εξαιρετικά καλά για παιδιά και αυτό δεν είναι αληθές, για τους παραπάνω λόγους.
Τί είναι αλήθεια και τι υπερβολή;

Πηγή : http://www.sfbaywestieclub.com/puppywestie.htm

Υ.Σ. Δεν ρωτάω για να πάρει η μητέρα μου γιατί πρώτον και κυριότερον δεν μπορεί να του προσφέρει την δραστηριότητα που χρειάζεται οπότε ότι και να μου πείτε δεν μετανοιώνω που την απέτρεψα τότε!

 

[vasgial]

Τη φυλη τη γνωριζω μονο απο αυτα που εχω διαβασει και ακουσει και εχω συμπερανει οτι προκειται για σκυλι που θελει αρκετη εκτονωση, αλλωστε και ο σκοπος που εγιναν ηταν για να κυνηγουν τα τρωκτικα που ειχαν γεμισει το Λοωδινο. Η ουρα τους μαλιστα ειναι εξαιρετικα γερη και τα αρπαζαν απο εκει για να τα τραβανε απο τα λαγουμια. Τωρα αν κανει για καναπεδοκατασταση δεν ξερω αλλα ειμαι σιγουρος οτι δεν θα ειναι και πολυ ευτυχισμενο με τετοια ζωη.

 

[l.Kyveli]

Διάβασα κάτι πολύ αστείο στην ιστοσελίδα του club αυτού "Tα καλά σκυλιά φοράνε λευκά" , και το λέω συνέχεια στον Έλβις!

 

[Chloe]

Κατά τη γνώμη μου (δεν είχα ποτέ γουέστι, αλλά μου αρέσει η φυλή και με ενδιαφέρει) είναι λίγο υπερβολικά όλα αυτά. Ναι, δεν θεωρείται σκυλάκι αγκαλιάς / καναπέ, χρειάζεται εκτόνωση και είναι γαυγισιάρικο, αλλά δεν νομίζω ότι ανήκει στην κατηγορία των σκύλων που θα σε τρελάνουν στο γαύγισμα. Ένα τεριέ είναι, που θεωρείται μάλιστα "εύκολο" τεριέ, σε σύγκριση με κάποια άλλα της οικογένειας. Προσωπικά δεν δέχομαι ότι αυτό το σκυλίί δεν μπορεί να τα πάει καλά με τα παιδιά. Αντιθέτως, νομίζω πως τα γουέστι μπορούν να συμβιώσουν μια χαρά με τα παιδιά της οικογένειάς τους, αν υπάρχει σωστός έλεγχος και αν τα παιδιά δεν τα αντιμετωπίζουν σαν παιχνίδια, αλλά με το σεβασμό που αξίζει σε όλα τα ζώα.
Η επιλογή θηλυκού σκύλου ίσως ήταν καταλληλότερη για έναν άνθρωπο που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το πείσμα, το θάρρος, την αποφασιστικότητα των τερριέ (καθώς είναι, τα θηλυκά, πιο ήρεμα και εκπαιδεύσιμα κατά γενική ομολογία).
Αν και τα αρσενικά, έχουν άλλη χάρη... (προσωπική γνώμη αυτή, οπότε μη ληφθεί τοις μετρητοίς).

 

[Lostris]

Η μητέρα μου πείστηκε μέχρι που είδε το westie μιας φίλης της και μου είπε ότι ήταν ένας αγγελος και ότι δεν ήξερα τι έλεγα και τον έχει παντού μαζί της και είναι μια χαρά παρεάκι για μεγάλη γυναίκα και άλλα τέτοια...

Διαβάζοντας όμως εκτός από το φόρουμ και άλλες πηγές πληροφοριών για τα westie όπως το την ιστοσελίδα του κλαμπ τους στο s.francisco, ενημερώνομαι ότι είναι σκύλος με εξαιρετική αυτοπεποίθηση, δεν κάνει για σκύλος αγκαλιάς, απαιτεί έντονη εκτόνωση καθημερινά, χρειάζεται εκπαίδευση γιατί αλλιώς μπορεί να γίνει πολύ ενοχλητικό, δεν κάνει για παιδιά γιατί δεν θα ανεχτεί έστω και την παραμικρή κακή συμπεριφορά τους, πολύ συχνά θα δει τον εαυτό του ως ανώτερο από αυτά στην αγέλη, το ένστικτο κυνηγού θα τo κάνει να αντιδρά έντονα στα παιχνίδια και στα τρεχαλητά τους και μάλιστα το συγκεκριμένο κλαμπ λέει ότι πολλές φορές υπάρχει η ενημέρωση ότι είναι εξαιρετικά καλά για παιδιά και αυτό δεν είναι αληθές, για τους παραπάνω λόγους.
Τί είναι αλήθεια και τι υπερβολή;

Ζω με δύο μικρά λευκά κουραμπιεδάκια. Ο Spooky μου είναι ήδη 3 ετών, και η μικρή Ζουζού μόλις έκλεισε τον πρώτο της χρόνο (την υιοθέτησα έξι μηνών όταν την πέταξε μια ασυνείδητη, τα Χριστούγεννα που μας πέρασαν).

Κατ' αρχήν δεν είναι σκυλιά του καναπέ... αυτό να το ξεχάσουμε. Θέλουν τις βόλτες τους και όσο πιο μεγάλες είναι τόσο καλύτερα.
Δεν θέλουν πολλές-πολλές αγκαλιές, αλλά δεν παύουν να είναι τρυφερά στις σχέσεις τους με τους ανθρώπους.
Είναι εξαιρετικά για παρέα. Αν εξαιρέσουμε τις ώρες 8-3 που λείπω στο γραφείο, τις υπόλοιπες ώρες είναι η παρεούλα μου. Πηγαίνουμε παντού μαζί, ακόμα και στις διακοπές.

Δεν γαυγίζουν πολύ (ποιος το είπε αυτό?) εκτός κι' αν νοιώσουν απειλή ή κίνδυνο. Πάνω σ' αυτό να πω ότι έχω δύο ζωντανούς συναγερμούς στο σπίτι, δεν περνά ούτε μύγα απ' έξω χωρίς να με ειδοποιήσουν.

Δεν χρειάζονται εκπαίδευση από ειδικό, είναι πανέξυπνα. Ο δικός μου καταλαβαίνει όλα όσα του λέω ή του ζητάω, το ίδιο κάνει τώρα και η μικρή. Όλα όσα ξέρουν τους τα έμαθα εγώ, που σημειωτέον είμαι και η πλέον άσχετη στα θέματα εκπαίδευσης. Ο Σπούκυ ήταν ο πρώτος σκύλος που απέκτησα στη ζωή μου, και παρ' όλη την ασχετοσύνη μου, μπορώ να πω ότι τα κατάφερα μια χαρά με το μικρό. Με βοήθησε όμως και ο ίδιος που μαθαίνει εύκολα. Το ίδιο γρήγορα βλέπω να μαθαίνει και η μικρή, παρ' όλο τον προηγούμενο "ανέντιμο" βίο της και τις κακές εμπειρίες.

Με τα παιδιά τα πανε μια χαρά... μπορώ να πω ότι τα λατρεύουν. Από προσωπική εμπειρία και όχι μόνο, θα σου πω ότι όχι μόνο τρελλαίνονται να είναι με παιδιά, αλλά παίζουν και μια χαρά μαζί τους. Όλα αυτά που αναφέρει το westie club που ανέφερες, τα θεωρά υπερβολικά και ανυπόστατα (όσον αφορά την συμπεριφορά τους σε σχέση με τα παιδιά).
Χαρακτηριστικά θα σου αναφέρω ένα περιστατικό που έγινε πριν 1,5 χρόνο περίπου σε μια βόλτα μας. Κοντά μας περπατούσε ένα ζευγάρι με το μωράκι τους, που ήταν δεν ήταν 12-14 μηνών. Το μικρό περπατούσε με τα χίλια ζόρια, κάνοντας ίσως τα πρώτα βηματάκια, όπου σε κάποια φάση έπεσε κάτω με τα μούτρα. Ο Σπούκυ έφυγε από κοντά μου και πήγε επάνω από το μωρό, το έπιασε με τα δόντια από την μπλούζα και προσπαθούσε να το σηκώσει... του έπεσε λίγο βαρύ βέβαια, αλλά η πρόθεση μετράει.
Και κάθε φορά που βλέπει παιδί, χαλάει τον κόσμο να πάει κοντά του.

Δεδομένου ότι είμαι ένα από τα πιο ενεργά μέλη του ελληνικού forum www.westie.gr, έρχομαι σε επαφή με πάρα πολλά από αυτά τα μικρά κουραμπιεδάκια. Οι εντυπώσεις μου είναι σχεδόν οι ίδιες για όλα τους. Λατρεύουν τα παιχνίδια, τα παιδιά, είναι εξαιρετικά φιλική ράτσα και πολύ κοινωνικά.
Και θα συμφωνήσω με το αμερικάνικο κλαμπ σε ένα πράγμα: όντως έχουν τρομερή αυτοπεποίθηση, είναι ατρόμητα και δεν διστάζουν να υπερασπιστούν τον χώρο τους και όποιον αγαπούν.

Δεν ξέρω πόσο σε βοήθησα με τις πληροφορίες αυτές, αλλά αν η μητέρα σου μπορούσε να του προσφέρει έστω και μία ώρα βόλτα την ημέρα, θα ήταν εξαιρετική παρέα για εκείνην.

vasgial: η ουρίτσα τους δεν είναι απλώς γερή... είναι οστούν.. αποτελεί προέκταση της σπονδυλικής τους στήλης για να μπορούν οι ιδιοκτήτες τους να τα βγάλουν από τα λαγούμια...
για τα τρωκτικά του Λονδίνου δεν ξέρω, ξέρω όμως (δεδομένης της σκωτζέζικης προέλευσης και όχι της αγγλικής) ότι τα χρησιμοποιούσαν πολύ για κυνήγι λαγού και αλεπούς....

 

[Lostris]

Η επιλογή θηλυκού σκύλου ίσως ήταν καταλληλότερη για έναν άνθρωπο που έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με το πείσμα, το θάρρος, την αποφασιστικότητα των τερριέ (καθώς είναι, τα θηλυκά, πιο ήρεμα και εκπαιδεύσιμα κατά γενική ομολογία).
Αν και τα αρσενικά, έχουν άλλη χάρη... (προσωπική γνώμη αυτή, οπότε μη ληφθεί τοις μετρητοίς).

Χα!! νομίζεις καλή μου... νομίζεις!!
Τον Σπούκυ τον πήρα πρώτο και μπορώ να πω ότι έμαθε πολύ εύκολα. Η Ζουζού που ήρθε δεύτερη και καταϊδρωμένη, μου έχει βγάλει το λάδι. Πεισματάρικο θηλυκό, κατεργάρα γυναίκα....
Τα αρσενικά είναι πιο καλόβολα και πιο υπάκουα... τα θηλυκά είναι πιο τρυφερά και αγαπησιάρικα....
Και τα δύο έχουν την χάρη τους και τα λατρεύω!

 

[vasgial]

για τα τρωκτικά του Λονδίνου δεν ξέρω, ξέρω όμως (δεδομένης της σκωτζέζικης προέλευσης και όχι της αγγλικής) ότι τα χρησιμοποιούσαν πολύ για κυνήγι λαγού και αλεπούς....

Δεν ξερω ποια ειναι η προελευση αλλα αυτο με τους αρουραιους το ειχα δει στο BBC.

 

[Lostris]

Δεν ξερω ποια ειναι η προελευση αλλα αυτο με τους αρουραιους το ειχα δει στο BBC.

Για τους αρουραίους χρησιμοποιήθηκαν πολύ αργότερα....
Είναι σκωτζέζικα σκυλιά, άλλωστε το πλήρες όνομα τους είναι west highland white terrier. Από την ορεινή Σκωτία ήρθαν τα μικρά, και κατέκτησαν την καρδιά μου...

Αυτό που λατρεύω σ' αυτή τη ράτσα είναι ότι είναι σκυλιά με μεγάλη ψυχή σε μικρό σώμα.

 

[Alexia]

Σίγουρα είναι υπερβολές. Ναι, δεν είναι σκυλιά του καναπέ, αλλά δεν είναι και jack russel. Μια γυναίκα κάποιας ηλικίας άνετα μπορεί να τα κάνει κουμάντο, αν τα εκπαιδεύσει σωστά. Αλλά να μην περιμένει να υπακούει σαν στρατιωτάκι.

Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής, είναι ένα μυώδης μικρό τεριέ, με μεγάλη αυτοπεποίθηση και ενεργητικότητα, χαρούμενο, θαρραλέο και φιλικό. Ένας ισορροπημένος σκύλος που από ότι φαίνεται δεν συνειδητοποιεί ότι είναι μικρό. Δεν θα αρχίσει καβγά, αλλά αν το προκαλέσουν δεν θα διατάξει. Γαβγίζει και του αρέσει το κυνήγι.

Σωστά κοινωνικοποιημένα westie δεν έχουν πρόβλημα με τα παιδιά.

Κοινωνικοποίηση με το ανιψάκι μου




Ένα από τα κουτάβια της τελευταίας γέννας στην νέα του οικογένεια με τον μικρό Olivier

 

[Lindaki]

Να ρωτησω κατι; Το σκυλακι της γειτονισσας μου ειναι westie το αγαπαει πολυ αλλα νομιζω οτι δεν το εκτονωνει αρκετα, γαυγιζει απιστευτα πολυ! Μια φορα την πηραμε μαζι σε καφετερεια και γαυγιζε και τους ανθρωπους στα διπλανα τραπεζια, αν το εκτονωνει περισσοτερο μπορει να μειωσει το γαυγισμα; Και σε ποιες περιπτωσεις γαυγιζουν τα westie;

 

[l.Kyveli]

Δεν ξερω ποια ειναι η προελευση αλλα αυτο με τους αρουραιους το ειχα δει στο BBC.

Όχι ότι έχει τόση σημασία αλλά και εγώ για αρουραίους ήξερα.

Όσο για το γάβγισμα το θεωρούσα δεδομένο, τι ισχύει τελικά;

 

[chrysoula]

Λοιπόν όλα εξαρτώνται από το πόσο χρόνο και πόση διάθεση έχει για να αποκτήσει ένα τέτοιο σκυλί.

Είναι τερριέ, σαφέστατο αλλά όπως όλα τα σκυλιά με σωστή ενασχόληση μπορεί να γίνει ένα απίστευτο σκυλί.
Σίγουρα για την περίπτωση μίας κυρίας που μπορεί να μην θέλει να ξοδέψει υπερβολική ενέργεια και χρόνο στην εκπάιδευση και κοινωνικοποίηση να υπάρχουν πολύ πιο "εύκολες" επιλογες από ένα Westie... σίγουρα υπάρχουν και πιο δύσκολες π.χ ένα Yorkie όσον αφορά το πείσμα και ένα Τζακ Ράσελ όσον αφορά στην ενέργεια.

Αυτό λοιπόν ποι κοιτάμε δεν είναι ο σκύλος σαν σκύλος, αλλά εάν οι ανάγκες και ιδιαιτερότητες της φυλής μπορούν να καλυφθούν από τον μελλοντικό ιδιοκτήτη.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι αν η μαμά σου είναι μίας κάποια ηλικίας και ότι το Westie είναι τερριε, αλλά αν έχει τη συνείδηση του ποιες είναι οι ανάγκες του και αν μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτές αναλόγως.

Κατά τα άλλα ποιος είπε ότι τα τερριε γαυγίζουν χωρίς λόγο...έχουν φωνή, δυνατή φωνή παρακαλώ, αλλά δεν γαυγίζουν άνευ λόγου και αιτίας, πλέον όταν η μικρή στο σπίτι γαυγίζει όλοι δίνουμε σημασία γιατί ποτέ δεν το κάνει έτσι απλά για να το κάνει... δε λέω τη χρησιμοποιούν και για να επικοινωνίσουν αλλά σας πληροφορώ, και οσοι έχουν τερριέ να μοιραστούν τη γνώμη τους, το κάνουν σε άλλα ντεσιμπέλ και πολύ πιο χαλαρά και με ποικιλία ήχων, από ότι όταν γαυγίζουν πχ. γιατί είναι κάποιος έξω από την πόρτα.

Μια φορα την πηραμε μαζι σε καφετερεια και γαυγιζε και τους ανθρωπους στα διπλανα τραπεζια, αν το εκτονωνει περισσοτερο μπορει να μειωσει το γαυγισμα; Και σε ποιες περιπτωσεις γαυγιζουν τα westie;

Παίζουν πολλά ρόλο, κυρίως η κοινωνικοποίηση με διαφορετικές καταστάσεις, αλλά και η εκτόνωση σε δεύτερο βαθμό...

 

[Lostris]

Να ρωτησω κατι; Το σκυλακι της γειτονισσας μου ειναι westie το αγαπαει πολυ αλλα νομιζω οτι δεν το εκτονωνει αρκετα, γαυγιζει απιστευτα πολυ! Μια φορα την πηραμε μαζι σε καφετερεια και γαυγιζε και τους ανθρωπους στα διπλανα τραπεζια, αν το εκτονωνει περισσοτερο μπορει να μειωσει το γαυγισμα; Και σε ποιες περιπτωσεις γαυγιζουν τα westie;

Βασικά πιστεύω ότι είναι θέμα πρώτα κοινωνικοποίησης και μετά εκτόνωσης. Δεν ξέρω πόσο συχνά έρχεται το σκυλάκι σε επαφή με κόσμο και από πότε... όταν ο δικός μου ήταν 2,5 μηνών πήγαμε ταξίδι με πλοίο στις Κυκλάδες. Τον χάϊδεψαν σχεδόν όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα. Και ποτέ δεν σταμάτησα να τον φέρνω σε επαφή με ανθρώπους, ούτε εμπόδισα ποτέ κάποιον να τον χαϊδέψει στις βόλτες μας.
Υπήρξαν και φορές που δεν τον άφησα γιατί γρύλλιζε ο ίδιος, προφανώς κάτι δεν του άρεσε.

Η μικρή πάλι που ήταν κλεισμένη σε ένα σιδερένιο κλουβί μέχρι που την πήρα εγώ, έχει κάποια θεματάκια με άλλα σκυλιά, κυρίως θηλυκά. Ίσως γιατί ποτέ δεν πήγε βόλτα, ποτέ δεν ήρθε σε επαφή με άλλα σκυλιά, αλλά ούτε και με ανθρώπους. Παρ' όλα αυτά με τον κόσμο είναι εξαιρετικά φιλική και χαδιάρα.

Νομίζω ότι τα σκυλιά, ανεξαρτήτως ράτσας, οφείλουν κατά πολύ τη συμπεριφορά τους στο αφεντικό τους. Ηρεμία, αγάπη και σωστή κοινωνική επαφή κάνουν τη διαφορά σε ένα σκύλο.
Προσωπική μου άποψη πάντα...

edit: Τα γουέστι γαυγίζουν όταν νοιώσουν κίνδυνο, απειλή ή φόβο. Στην περίπτωση της φίλης σου νομίζω ότι είναι μάλλον φόβος, προφανώς γιατί δεν βλέπει συχνά κόσμο.

 

[Lostris]

Όχι ότι έχει τόση σημασία αλλά και εγώ για αρουραίους ήξερα.

Μια μικρούλα ενημέρωση, όπως την βρήκα ψάχνοντας να ενημερωθώ για τον γλυκό μου σύντροφο...

White-Terrier

ακούραστος συνοδός στις μεγάλες τους βόλτες αλλά και για οικογένειες με παιδιά, τα οποία λατρεύει


H λέξη Τέρριερ προέρχεται από το «Terra» που σημαίνει «γη». Η ονομασία του Τέρριερ περιγράφει βασικά τον «τόπο εργασίας» τους, που ήταν κάτω από τη γη καθώς, η «δουλειά» των μικρόσωμων αυτών σκύλων ήταν να τρυπώνουν στην φωλιά της αλεπούς και του ασβού και να τα ξετρυπώνουν, ακριβώς μπροστά στα τουφέκια των κυνηγών, που περίμεναν απ' έξω. Ή ακόμα να κρατούν το θήραμά τους ακινητοποιημένο, ανακοινώνοντας με το έντονο γαύγισμά τους την επιτυχία τους.
Τέρριερ υπάρχουν σήμερα «για όλα τα γούστα» και σε όλα τα μεγέθη. Mια από τις πιο μικρόσωμες και δημοφιλείς φυλές είναι τα Λευκό Τέρριερ τον δυτικών Υψιπέδων (West Highland White Terrier). Η πατρίδα του Λευκού Τέρριερ των δυτικών υψιπέδων ή πιο απλά του Γουέστι, είναι η Σκοτία και για την ακρίβεια η ορεινή δυτική Σκοτία, το λεγόμενο Χάιλαντ.
Η φύση σε αυτήν την περιοχή είναι άγρια και δύσβατη. Ελάφια, λαγοί και καμπίσιες πέρδικες που ζούσαν εκεί, αποτελούσαν πλούσια τροφή για τα άγρια ζώα.
Η «δουλειά» των προγόνων του Γουέστι ήταν το κυνήγι αυτών των ζώων.
Οι κυνηγοί χρειάζονταν μικρόσωμα, θαρραλέα σκυλιά, με μεγάλη επιμονή ικανά να ξετρυπώνουν ασβούς και αλεπούδες από τις φωλιές τους.
Βάση παλαιών αγγλικών έγγραφων, κυνηγούσαν στον 19ο αιώνα με τους τότε ακόμα σκουρόχρωμους προγόνους των σημερινών Γουέστι, τα οποία ονομάζονταν (και ονομάζονται ακόμα και σήμερα) Κερν Τέρριερ (Cairn Terrier).
Τα ανοιχτόχρωμα ή λευκά κουτάβια, τα οποία τύχαινε να πέσουν αρκετές φορές σε μια γέννα σκουρόχρωμων κουταβιών, ήταν τότε ανεπιθύμητα και οι κυνηγοί πίστευαν ότι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις του κυνηγιού.
Ένας, γνωστός εκτροφέας των σκύλων αυτών, με την ονομασία Poltalloch Terrier ήταν ο Colonel Sir Edward Donald Malcom of Poltalloch. Μια μέρα στο κυνήγι του συνέβη το εξής: νομίζοντας ότι πρόκειται για ένα άγριο ζώο (κουνέλι ή αλεπού), τουφέκισε τον αγαπημένο του σκύλο. Aπό τότε αποφάσισε, ότι στο εκτροφείο του θα εκτρέφονταν μόνο λευκά σκυλιά. Άλλες πηγές λένε πάλι ότι στο Poltalloch εκτρέφονταν από την αρχή του 19ου αιώνα λευκά σκυλιά και ποτέ δεν έγινε το περίφημο ατύχημα.
Τα σκυλιά αυτά φημίζονταν για το ταπεραμέντο τους και έγιναν γνωστά με την ονομασία «Poltalloch Τέρριερ» ή «λευκά Κερν Τέρριερ».
Αντίθετα με τις αρχικές αμφιβολίες για τα λευκά σκυλιά, αποδείχτηκε γρήγορα, ότι είναι εξίσου ικανά στο κυνήγι σε σύγκριση με τα «χρωματιστά» εξαδέλφια τους, με το πλεονέκτημα, ότι φαίνονταν πολύ καλά, ακόμα και στο σκοτάδι αλλά και σε άσχημες καιρικές συνθήκες - κάτι όχι ιδιαίτερα σπάνιο στη Σκοτία.
H τελική ονομασία «West Ηighland White Terrier" συμφωνήθηκε στης αρχές του 20ου αιώνα. Τον Οκτώβριο του 1904, ο σκοτσέζικος κυνολογικός όμιλος αναγνώρισε την φυλή ενώ ο βρεταννικός, τρία μόλις χρόνια αργότερα, το 1907.


Πηγή: http://west-highland.pblogs.gr/2007/11/134213.html

 

[l.Kyveli]

Σας ευχαριστώ πολύ κορίτσια που μου λύσατε τις απορίες μου για αυτά τα υπέροχα σκυλάκια!
Για την μητέρα μου δεν ηταν σίγουρα καλή επιλογή , και για να δώσω ένα παράδειγμα του γιατί, όταν π.χ. η Λούση γαυγίζει η μητέρα μου αντί να την αγνοήσει ψάχνει εναγωνίως τι είναι αυτό που κάνει το κακόμοιρο σκυλάκι να χαλάει τον κόσμο για να του το ικανοποιήσουμε. Η Λούση όμως γαυγίζει σπανίως...Αν εκπαίδευε με τον τρόπο αυτό ένα τεριέ μπορεί και να το έκανε ενα μικρό τερατάκι!
Θα ήθελα όμως να δω τον συνδιασμό λαμπραντορ με γουέστι , την πανέξυπνη φατσούλα τους να προκαλεί τον μπουνταλά μου ...

 

[Lostris]

Θα ήθελα όμως να δω τον συνδιασμό λαμπραντορ με γουέστι , την πανέξυπνη φατσούλα τους να προκαλεί τον μπουνταλά μου ...

Το μόνο εύκολο !!!
κανονίζουμε σκυλοσυνάντηση να παίξουν όσο θέλεις....

 

[l.Kyveli]

Το μόνο εύκολο !!!
κανονίζουμε σκυλοσυνάντηση να παίξουν όσο θέλεις....

Aμέ!!! Για να τον δω τι θα κάνει ο μπουνταλοφατσας!

 

[kango1]

Τα έχω ακούσει πολλές φορές αυτά από ανθρώπους που δε γνωρίζουν την φυλή που κατά κοινή ομολογία είναι υπερβολικά..
Συμφωνώ απόλυτα με τους προλαλήσαντες.., να συμπληρώσω επίσης πως ακούμε και βλέπουμε συμπροφορές μιας φυλής από γνωστούς και αγνώστους.. όμως για να κρίνουμε την φυλή μετράει να είναι από κάποιον σωστό εκτροφέα έτσι ώστε το σκυλί που "μελετάμε" να είναι πράγματι westie και να ανταποκρίνεται στο πρότυπο..
Επίσης το σκυλί που βλέπουμε και κρίνουμε (πέρα από την φυλή του) στην συμπεριφορά του, βλέπουμε και έναν "καθρέφτη" του ιδιοκτήτη του, είτε "καλό" είτε "κακό" με λάθη και επιτυχίες..

Τα westie πράγματι γαβγίζουν στην εργασία τους..όταν βρουν το θήραμα τους, είχαν μια έντονη δυνατή φωνή για να ειδοποιούν ένα πως το έπιασαν και δεύτερον για να τα βρίσκουν καθώς υπήρχε κίνδυνος να τα χάσουν μέσα στα λαγούμια που έμπαιναν.. τραβώντας τα από την δυνατή τους ούρα τα απεγκλώβιζαν..

Κανένα σκυλί δεν γαβγίζει χωρίς λόγο.., αν το κάνει πάσχει ή από ανία.., από φοβία.., από πρόβλημα συμπεριφοράς γενικός και έλλειψη εκτόνωσης και κοινωνικοποίησης, υγείας κλπ ή έχει γενικά πρόβλημα με τον ιδιοκτήτη του.

Σαν ιδιότης westie τα τελευταία 6 χρόνια θα έλεγα πως τα westie είναι ιδανικά για κάποιον που θέλει ένα σκυλί με άποψη και μη παθητική θέση στην ζωή του.., θα έλεγα για κάποιον που λατρεύει την ιδιοσυγκρασία των τεριερ (γιατί αν δεν τα ζήσεις δεν μπορείς να έχεις πραγματικά άποψη..) και να καταλήξεις αν τελικά τα λατρέψεις ή τα μισήσεις..

Θα έλεγα πως είναι τέλεια στο να με κάνουν να μην βαριέμαι καθότι ζωηρά..αλλά και τέλεια στον να με ηρεμούν (πολύ τρυφερά πλάσματα) και να με κάνουνε να γελάω..(έμφυτα χαρούμενα σκυλιά..)

Τα westie θα κάτσουν αγκαλιά στον καναπέ εφόσον το επιθυμούν και μόνο.