Επειδή εκεί που το έγραψα δεν ασχολήθηκε κανείς και πραγματικά με απασχολεί το ζήτημα, το αντιγράφω σε ξεχωριστό θέμα (ελπίζω οι mods να το επιτρέψουν).
Όταν ο σκύλος έρχεται "αντιμέτωπος" με εκνευριστική συμπεριφορά παιδιού / παιδιών κατά τη διάρκεια της βόλτας και αντιδρά, με γαύγισμα, προσπάθεια να φύγει/αλλάξει κατεύθυνση τι πρέπει να κάνουμε? Αδιαφορούμε ή διορθώνουμε?
Πιστεύω ότι με το κουτάβι μου μπορεί να προκύψει πρόβλημα στο μέλλον. Δεν έχω διαθέσιμα παιδιά για κοινωνικοποίηση στο περιβάλλον μου. Όμως, έχω παιδική χαρά απέναντι από το σπίτι μου. Κάθε μέρα φεύγοντας για τη βόλτα συναντάμε παιδιά, κάθε ηλικίας, εκτός απ' τις πολύ βραδινές ώρες.
Ουρλιαχτά, τσιρίδες και ποδήλατα έξω απ' την παιδική χαρά έχουν προκαλέσει στο κουτάβι μου διάφορες αντιδράσεις - τάση να τα κυνηγήσει, γαυγίσματα, τάσεις φυγής! Όσα το έχουν πλησιάσει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το έχουν κάνει με ΛΑΘΟΣ τρόπο. Κι επειδή ακόμα είναι μικρός ο Φλόιντ και χαζοδαγκώνει παίζοντας (προειδοποιώ τα παιδιά) έχει κι εκείνος την τάση να το κάνει στα παιδιά. Εγώ εξηγώ (και διορθώνω το σκύλο) αλλά εκείνα φοβούνται και αντιδρούν άσχημα. Έχω διχαστεί σχετικά με το αν πρέπει να τα αφήνω να τον χαϊδεύουν ή αν απλά πρέπει να μάθει να περνάει ανάμεσά τους μένοντας ήρεμος.
Πριν δυο-τρεις μέρες είχα βγει με τη μαμά μου και τα δύο σκυλιά (ο ένας είναι μεγάλος σε ηλικία για όσους δεν γνωρίζουν) και συναντήσαμε γιαγιά με πιτσιρίκι σε στάση λεωφορείου. Τους προσπεράσαμε αλλά το παιδί έβαλε τα κλάμματα μόλις είδε τα... κανισάκια. Η γιαγιά αντί να καθησυχάσει το παιδί (υπενθυμίζω ότι δεν τους είχαμε πλησιάσει κι ότι τα σκυλιά δεν τους είχαν πάρει χαμπάρι) το πήρε αγκαλιά και του είπε "μη φοβάσαι, θα φάνε εμένα πρώτα"!!!!!!!!!!!! Το κουτάβι μου, όταν το παιδί που έκλαιγε βρέθηκε στην αγκαλιά της γιαγιάς του, κλαίγοντας ακόμα, γύρισε κι άρχισε τα γαυγίσματα. Τον άρχισα στα ΟΧΙ και τον τράβηξα να φύγουμε. Έκανα καλά?
Σήμερα το πρωί γαύγισε πάλι ένα παιδάκι (πάλι ήμουν και με τον μεγάλο μου σκύλο). Ο μεγάλος, δεν ξέρω γιατί, διόρθωσε τον μικρό αρκετά έντονα. Γιατί το έκανε αυτό? Ο ίδιος τα πάει καλά με τα παιδιά... Ο μικρός, αν και γενικά είναι κάπως επιφυλακτικός με τους ξένους, αν τον πλησιάσει κάποιος ενήλικος σωστά, είναι πολύ καλός. Γενικά προσπαθώ πολύ για την ομαλή του κοινωνικοποίηση... Αλλά κάπου βλέπω να το χάνουμε με τα παιδιά και ανησυχώ.
Όταν ο σκύλος έρχεται "αντιμέτωπος" με εκνευριστική συμπεριφορά παιδιού / παιδιών κατά τη διάρκεια της βόλτας και αντιδρά, με γαύγισμα, προσπάθεια να φύγει/αλλάξει κατεύθυνση τι πρέπει να κάνουμε? Αδιαφορούμε ή διορθώνουμε?
Πιστεύω ότι με το κουτάβι μου μπορεί να προκύψει πρόβλημα στο μέλλον. Δεν έχω διαθέσιμα παιδιά για κοινωνικοποίηση στο περιβάλλον μου. Όμως, έχω παιδική χαρά απέναντι από το σπίτι μου. Κάθε μέρα φεύγοντας για τη βόλτα συναντάμε παιδιά, κάθε ηλικίας, εκτός απ' τις πολύ βραδινές ώρες.
Ουρλιαχτά, τσιρίδες και ποδήλατα έξω απ' την παιδική χαρά έχουν προκαλέσει στο κουτάβι μου διάφορες αντιδράσεις - τάση να τα κυνηγήσει, γαυγίσματα, τάσεις φυγής! Όσα το έχουν πλησιάσει, με ελάχιστες εξαιρέσεις, το έχουν κάνει με ΛΑΘΟΣ τρόπο. Κι επειδή ακόμα είναι μικρός ο Φλόιντ και χαζοδαγκώνει παίζοντας (προειδοποιώ τα παιδιά) έχει κι εκείνος την τάση να το κάνει στα παιδιά. Εγώ εξηγώ (και διορθώνω το σκύλο) αλλά εκείνα φοβούνται και αντιδρούν άσχημα. Έχω διχαστεί σχετικά με το αν πρέπει να τα αφήνω να τον χαϊδεύουν ή αν απλά πρέπει να μάθει να περνάει ανάμεσά τους μένοντας ήρεμος.
Πριν δυο-τρεις μέρες είχα βγει με τη μαμά μου και τα δύο σκυλιά (ο ένας είναι μεγάλος σε ηλικία για όσους δεν γνωρίζουν) και συναντήσαμε γιαγιά με πιτσιρίκι σε στάση λεωφορείου. Τους προσπεράσαμε αλλά το παιδί έβαλε τα κλάμματα μόλις είδε τα... κανισάκια. Η γιαγιά αντί να καθησυχάσει το παιδί (υπενθυμίζω ότι δεν τους είχαμε πλησιάσει κι ότι τα σκυλιά δεν τους είχαν πάρει χαμπάρι) το πήρε αγκαλιά και του είπε "μη φοβάσαι, θα φάνε εμένα πρώτα"!!!!!!!!!!!! Το κουτάβι μου, όταν το παιδί που έκλαιγε βρέθηκε στην αγκαλιά της γιαγιάς του, κλαίγοντας ακόμα, γύρισε κι άρχισε τα γαυγίσματα. Τον άρχισα στα ΟΧΙ και τον τράβηξα να φύγουμε. Έκανα καλά?
Σήμερα το πρωί γαύγισε πάλι ένα παιδάκι (πάλι ήμουν και με τον μεγάλο μου σκύλο). Ο μεγάλος, δεν ξέρω γιατί, διόρθωσε τον μικρό αρκετά έντονα. Γιατί το έκανε αυτό? Ο ίδιος τα πάει καλά με τα παιδιά... Ο μικρός, αν και γενικά είναι κάπως επιφυλακτικός με τους ξένους, αν τον πλησιάσει κάποιος ενήλικος σωστά, είναι πολύ καλός. Γενικά προσπαθώ πολύ για την ομαλή του κοινωνικοποίηση... Αλλά κάπου βλέπω να το χάνουμε με τα παιδιά και ανησυχώ.
:lol:
