Ποιoς θεωρεί τον εαυτό του ισορροπημένο αφεντικό ?

[Pintsie]

το μεγαλύτερο κακό ήταν που είχα δώσει ξυλιές στον ποπό σε σκύλο.
Ήμουν 16 και όλοι μου λέγαν έτσι πρέπει να κάνεις κτλ κι εγώ η ηλίθια τους άκουσα.

Με το Ρούμπυ τώρα, έχω -και συνεχίζω- κάνει λάθη.
Πχ, κάποια πρωινά έχω αργήσει για τη δουλειά (με παίρνει ο ύπνος από την κούραση) και δεν τον πάω βόλτα και τον αφήνω να τα κάνει στο μπαλκόνι.
Τώρα που γυρνάω από τη δουλειά στις 11 το βράδυ, δεν μπορώ να παίξω έξω μαζί του για να τον γυμνάσω γιατί αρχίζει και γαβγίζει και μου κάνουν παρατήρηση.
Τον έχω αποκόψει από την πλατεία (οπότε τα μόνα σκυλιά που βλέπει είναι τα 2 αδέσποτα από κάτω από το σπίτι μου) γιατί τον χτυπούσαν τα παιδιά εκεί. -δεν νομίζω να είναι λάθος που τον απόκοψα από εκεί, απλά φοβάμαι ότι μετά θα βλέπει άλλο σκύλο και δεν θα ξέρει πώς να φερθεί.
Γενικά, το λάθος που κάνω εγώ πλέον με το Ρούμπυ σε μεγάλο βαθμό είναι το ότι δεν παίζω μαζί του σχεδόν ποτέ λόγω την κούρασης από τη δουλειά.
Μόνο τον χαιδεύω και του πετάω το μπαλάκι μερικές φορές.

 

[mAthosalas]

Για να ειναι καποιος ισσοροπημενος ως ηγετης σε ενα σκυλο,κατα την αποψη μου,πρεπει πρωτα να εχει εξασφαλισει την ισσοροπια του εαυτου του.Την αυτοπειθαρχια,την ηρεμια και συνεχη εκπαιδευση και μαθηση του ιδιου του εαυτου του.Οσο πιο κοντα μπορουμε και επιδιωκουμε να ειμαστε σε αυτο που εξ ορισμου λεμε ισσοροπημενο ατομο εμεις οι ιδιοι ως ανθρωποι,τοσο πιο ευκολα θα μπορεσουμε να δωσουμε αυτα τα στοιχεια και σε οποιον συμβιωνει δίπλα μας.Ειτε αυτος ειναι ανθρωπος ειτε σκυλος.
Πιστευω και επιδιωκω τα συναισθηματα και τα αισθηματα να μεταφερονται στον σκυλο χωρις πεπλο μυστηριου να παρεμβαλλεται. Εννοωντας και εχοντας την πεποιθηση οτι αν προσπαθουμε να φιλτραρουμε τον πραγματικο μας εαυτο δινοντας διαφορετικη,κιβδηλη κατευθυνση απο αυτη που εμεις ζουμε και πιστευουμε,αργα ή γρηγορα θα φανει οτι αδυνατουμε.Διοτι οσο και να παρεκκλινουμε απο αυτο που πραγματι ειμαστε καποια στιγμη θα καταρρευσει.Ποσο μαλλον οταν μιλαμε για εκπαιδευση και συνεχη ισορροπημενη τακτικη συμπεριφορας σε εναν σκυλο...

 

[DORIS]

σιγουρα δεν ειμαι το τελειο αφεντικο αλλα πιστευω πως το θετικο ειναι οτι ξερω πως δεν ειμαι και γινομαι καλυτερος ισως.και το γνωθεις εαυτον το απεκτησα οταν μπηκα εδω, μεσα πιο πριν μαλιστα νομιζα οτι ξερω απο σκυλια παρα πολλα, οτι να ναι

 

[golden boy]

Aφεντικο?? δεν ξερω....ισορροπημενο..επισης δεν ξερω.
Απο τοτε που πηραμε τον πρωτο σκυλο μας,μπορω να πω οτι εχω μια σοβαρη βελτιωση,μιας και δεν ειχα απο μικρη σκυλο στο σπιτι.Ειχα επαφη μονο με σκυλια φιλων και φυσικα απο μικρο παιδι με τα σκυλια του παππου και της γιαγιας.Ειναι ομως πολυ διαφορετικο να ''ζεις'' με εναν σκυλο και το καταλαβα γρηγορα.
Αυτο που μπορω να πω με σιγουρια ειναι οτι θα με επαιρνε να ειμαι και λιγο πιο αυστηρη απεναντι του και πως αν δεν ηταν τοσο καλος χαρακτηρας απο μονος του,ισως να ειχα προβλημα τωρα.
Τι να κανω που με παρασερνουν τα γλυκα ματια???
Επειδη ομως, οπως σοφα λενε ''οσο ζεις μαθαινεις'',εχω ακομα πολλααααα να ανακαλυψω στην σχεση μου με τον σκυλο,μεγαλο σχολειο θα ελεγα..

 

[ptf]

Παλιότερα συνήθιζα να απαντώ (όταν κάποιος με αποκαλούσε αφεντικό), πως αφεντικά έχουν οι δούλοι και οι σκύλοι. Τα τελευταία δύο χρόνια απαντω πωσ αφεντικά έχουν μόνο οι δούλοι.
Υ.Γ. Κανένας, μα κανένας, που μετρά 25 χρόνια στη δουλειά μου δεν είναι ισορροπημένος

 

[mAthosalas]

Υ.Γ. Κανένας, μα κανένας, που μετρά 25 χρόνια στη δουλειά μου δεν είναι ισορροπημένος

Ακροβατης;

 

[Grifos]

Το μόνο που με κάνει να πιστεύω ότι είμαι ισορροπημένο αφεντικό είναι πως κάθε μέρα κυριολεκτώ μαθαίνω πράγματα απ' τη ζωή με τα σκυλιά μου και πολλές φορές αλλάζω εκείνο ή το άλλο στην προσπάθεια να κάνω τη ζωή μας καλύτερη.

Ισορροπημένο αφεντικό...
δεν είμαι.
Νομίζω όμως πως η σχέση μας είναι ισορροπημένη τις περισσότερες ημέρες. Μα έχω κάνει λάθη και κάνω συνέχεια. Είναι μια σκέψη που μ' ενοχλεί δεκαοχτώ χρόνια, μα κάθε φορά που πάω να επαναλάβω ένα λάθος και το σκέφτομαι και τελικά κάνω κάτι άλλο αισθάνομαι πως είναι ένα βηματάκι. Ποιά σχέση με τον οποιονδήποτε ανά πάσα ώρα είναι ισορροπημένη; Δεν έχω απάντηση, τουλάχιστον όχι κάποια που να με ικανοποιεί απόλυτα. Μα αν μετρήσω τις στιγμές μαζί τους, τις καθημερινές στιγμές μαζί τους πάρα πολλές νιώθω ευτυχία που είμαι κοντά τους, που κάνω πράγματα γι' αυτές και δεν περιμένω κάποια ανταπόκριση και νιώθω μεγαλύτερη ευτυχία τη στιγμή που έρχεται η ανταπόκριση. Όταν κάνω μπάνιο και με ψάχνουν, όταν αιμορράγησα κι ο σκύλος κόντεψε να γκρεμίσει το σπίτι, όταν τους μιλάω και δεν επαναλαμβάνω λέξεις που τις ξέρουν απλά μιλάω και μου δείχνουν κάτι, κάτι στον αέρα, κάτι στο κοίταγμα, κάτι στον τρόπο που αποζητούν να τις χαϊδέψω. Νιώθω πως κι εγώ τους δίνω ευχαρίστηση, δε θα μπορούσα να ξεστομίσω ή έστω να γράψω ευτυχία γιατί δεν ξέρω. Άλλα τα δικά μου μέτρα για την ευτυχία, άλλα τα δικά σας, άλλα των φιλενάδων μου.
Αισθάνομαι όμως και κάτι ακόμα, ποτέ δεν έχω βαρεθεί μαζί τους, δεν είναι κι αυτή μια ένδειξη; Νομίζω πως είναι. Κι όταν μια σχέση κρατάει τόσα χρόνια και δεν υπάρχει βαρεμάρα κι οι όμορφες στιγμές, οι διασκεδαστικές στιγμές, η σκέψη μου πάντα μαζί τους πιστεύω πως υπάρχει κάτι από ισορροπία.

 

[Eirini-Fontas]

Σε εναν τοσο ανισορροπο κοσμο πως να ειμαι ισορροπημενη?!
Παρολαυτα θεωρω οτι εχω τις στιγμες μου, προσπαθω οσο το δυνατον περισσοτερο
να προσφερω στα σκυλια μου οτι καλυτερο ειτε αυτο ειναι υλικο ειτε πνευματικο.
Σιγουρα εχω κανει λαθη και θα συνεχιζω να κανω αλλα το καλο ειναι οτι τα αναγνωριζω
και εχω την διαθεση και την ορεξη να τα διορθωσω!

 

[Hopsi]

Ειμαι μια ανισορροπη καβαλιεροχαζομανα χωρις τυπικο προγραμμα.Και ενα θεμα που με κανει να γεμιζω τυψεις ειναι οτι δεν εχω αμαξι αλλα μοτορι και ειναι αδυνατο να πηγαινω τις μικρες μου βολτες για κοικωνικοποιηση και ανεμελο παιχνιδι στη φυση.Αυτη μου η ανικανοτητα με φθειρει γιατι στερω βασικα πραγματα απο τις μικρες μου...Και αποτελεσε καποτε στοιχειο να πω να δωσω τη μια, ωστε εκεινη εστω να εχει τις τσαρκες της και τα ολα της...Τελικα ομως, μου απεδειξε η ιδια πως πανω απο ολα ηθελε να ειναι με την αγελη που ηξερε ως δικια της...

Και παροτι ρε παιδια, πεταω απο ευτυχια που τις εχω, μαραζωνω για το πως τις εχω...

πφ...

τι λεγατε για ισορροπια ;;;

 

[tasoulap]

Νομίζω πως η έννοια της ισορροπίας είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό και καθορίζεται ξεχωριστά για κάθε σχέση μεταξύ του σκύλου και του κηδεμόνα του. Στο σπίτι είχαμε πάντα σκύλο όμως δεν τον είχα αναλάβει εγώ γιατί ήμουν πολύ μικρή. Το αγοράκι μου το έχω μόλις ένα μήνα οπότε ακόμα προσπαθώ να δομήσω τη σχέση μας και τη θέση του καθενός μας μέσα σ'αυτήν. Σαν νέος σκυλογονιός σίγουρα κάνω λάθη όπως κι εκείνος όντας μόλις 3 μηνών, όμως είμαι εφοδιασμένη με γνώση βασικών πραγμάτων και με πολύ βοήθεια από τους πιο έμπειρους φίλους μου και από το forum μας για κάθε απορία. Δεν νομίζω οτι μπορώ να χαρακτηρίσω ακόμα τη συμπεριφορά μου ως κηδεμόνα μπορώ όμως να πω οτι σκέφτομαι πριν ενεργήσω και προσπαθώ πάντα για το καλύτερο οπότε αυτό μάλλον είναι βήμα προόδου.

 

[l.Kyveli]

Πρωτα απο ολα στο μυαλο μου διαχωριζω το "τελειο αφεντικο" απο τον "ισορροπημενο ιδιοκτητη/κηδεμονα/φιλο".

Πολύ σωστό Java, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Κι εγώ στα σκυλιά της οικογένειας όπως ανέφερα παραπάνω ήμουν ανεύθυνη, πολύ νέα με τα μυαλά πάνω απ το κεφάλι και αμελούσα τις βόλτες τους και το φέρνω βαρέως και πάντοτε θα το μετανοιώνω, αλλά ανισόρροπο αφενικό είναι κάτι διαφορετικό και όλοι το καταλαβαίνουμε, σε αυτή τη κατηγορία δεν ανήκω ευτυχώς.

 

[mAthosalas]

Ειμαι μια ανισορροπη καβαλιεροχαζομανα ...

Ειπα κι εγω...

 

[Hopsi]

χαχα! με καταλαβες απο τη φωνη ε;

 

[mAthosalas]

Mπααα...ειναι βαθυτερο