Είμαι νέο μέλος και θα ήθελα τη συμβουλή σας. Πριν από 4 μήνες μάζεψα από το δρόμο (για την ακρίβεια μου τρύπωσε στο αυτοκίνητο) έναν παρατημένο σκύλο. Έκανα κάποιες προσπάθειες να τον χαρίσω ή να βρω τους ιδιοκτήτες του, αλλά τζίφος! Έτσι, το κράτησα εγώ...
Η γιατρός μου είπε ότι ήταν περίπου 1 έτους και ότι είναι ημίαιμο Πόιντερ. Ο Λοβέρδος (αυτό είναι το όνομά του) φαινόταν να έχει ζήσει σε σπίτι. Δεν κάνει ποτέ την ανάγκη του στο σπίτι. Ήταν όμως αρκετά ανυπάκουος και άτακτος, αλλά πολύ φιλικός και παιχνιδιάρης με τα άλλα σκυλιά και τους ανθρώπους.
Πριν από 2 εβδομάδες περίπου, μπλέχτηκε σε έναν σκυλοκαυγά με ένα μικρό σε μέγεθος σκύλο, που από την αρχή δε φάνηκαν να συμπαθιούνται. Από τότε, έχει επιτεθεί 2-3 φορές σε άλλα μικρόσωμα αρσενικά σκυλιά που δε γνωρίζει και σε ένα λίγο πιο μεγαλόσωμο (επίσης αρσενικό).
Όταν βγαίνουμε στο πάρκο, οι ιδιοκτήτες των άλλων σκυλιών που κάνει παρέα έχουν γίνει πιο επιφυλακτικοί (με το δίκιο τους) και εγώ πιο φοβισμένη, με αποτέλεσμα να του περνάμε αρνητική ενέργεια. Επιπλέον, προσπαθώ να αποφεύγουμε τις ώρες αιχμής και όταν συναντάμε άλλα σκυλιά, αλλάζουμε δρόμο.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ! Φοβάμαι μήπως η τακτική που ακολουθώ κάνει τα πράγματα χειρότερα! Είναι πολύ δύσκολο να τον εντάξω σε πρόγραμμα εκπαίδευσης, καθώς κοστίζουν τόσο μα τόσο ακριβά!
Βρέθηκε κάποιος πρώην βοηθός εκπαιδευτή, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει δωρεάν στη βασική εκπαίδευση, αλλά δεν νομίζω να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της επιθετικότητας.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΕ !
Η γιατρός μου είπε ότι ήταν περίπου 1 έτους και ότι είναι ημίαιμο Πόιντερ. Ο Λοβέρδος (αυτό είναι το όνομά του) φαινόταν να έχει ζήσει σε σπίτι. Δεν κάνει ποτέ την ανάγκη του στο σπίτι. Ήταν όμως αρκετά ανυπάκουος και άτακτος, αλλά πολύ φιλικός και παιχνιδιάρης με τα άλλα σκυλιά και τους ανθρώπους.
Πριν από 2 εβδομάδες περίπου, μπλέχτηκε σε έναν σκυλοκαυγά με ένα μικρό σε μέγεθος σκύλο, που από την αρχή δε φάνηκαν να συμπαθιούνται. Από τότε, έχει επιτεθεί 2-3 φορές σε άλλα μικρόσωμα αρσενικά σκυλιά που δε γνωρίζει και σε ένα λίγο πιο μεγαλόσωμο (επίσης αρσενικό).
Όταν βγαίνουμε στο πάρκο, οι ιδιοκτήτες των άλλων σκυλιών που κάνει παρέα έχουν γίνει πιο επιφυλακτικοί (με το δίκιο τους) και εγώ πιο φοβισμένη, με αποτέλεσμα να του περνάμε αρνητική ενέργεια. Επιπλέον, προσπαθώ να αποφεύγουμε τις ώρες αιχμής και όταν συναντάμε άλλα σκυλιά, αλλάζουμε δρόμο.
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ! Φοβάμαι μήπως η τακτική που ακολουθώ κάνει τα πράγματα χειρότερα! Είναι πολύ δύσκολο να τον εντάξω σε πρόγραμμα εκπαίδευσης, καθώς κοστίζουν τόσο μα τόσο ακριβά!
Βρέθηκε κάποιος πρώην βοηθός εκπαιδευτή, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει δωρεάν στη βασική εκπαίδευση, αλλά δεν νομίζω να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της επιθετικότητας.
ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΕΡΜΑ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΕ !