Rooby
Δεν με γνωριζεις και είναι λογικο εως ένα σημειο,
να μην καταλαβαίνεις τ θελω να πω.
Θα σου εξηγησω.
Αν δω τον περιπτερα να μιλαει άσχημα στη γυναίκα του,
στο παιδι του, στον υπαλληλο του, μπροστα μου, δεν προκειται να ξαναπαρω ούτε τσίχλα απο το περιπτερο του.
Όχι γιατι θελω να τον μποικοτάρω (με "ενοχλει" και λέξη αλλα και η σημασία της),
αλλα γιατι εγω, σαν Αγγελική, ενοχλουμαι απο ανθρωπους που δεν σεβονται τους οικείους τους,
αλλα ούτε κι εμενα σαν πελάτισσα και δεν θελω να έχω παρε δωσε μαζι τους.
Με "χαλαν¨ τετοιου είδους συναναστροφες.
Αν έχω τη διαθεση και η άσχημη συμπεριφορα αφορα υπαλληλο υπαρχει μεγαλη περιπτωση
να παρω θεση και να εναντιωθω στον περιπτερα και να του ζητησω το λογο.
Όπου περιπτερας, βαλε πετσοπας με μια (τεραστια κατ'εμε) διαφορα.
Ο πετσοπας προσπαθει να εκμεταλευτει την "φιλοζωια" μου και την ευαισθησία μου,
βαζοντας πισω απο
το γυαλι της βιτρινας ψυχες και όχι αντικειμενα που αδιαφορει απο που έρχονται
και που θα πανε, εχωντας στο μυαλο του μονο το κερδος, διαφορετικα θα
επασχε απο ανυποφορες αυπνίες και τυψεις κατι που θα του στερουσε τη δυνατότητα να
διατηρει το καταστημα του.
Ειμαι λοιπον απολυτη για την ανηθικοτητα του, εφοσον μιλαμε για κάτι ζωντανο,
που αναπνεει και αντιμετωπιζεται απο τον ίδιο σαν αντικειμενο.
Αν καποιος γνωστος μου επιπλοποιος, για παραδειγμα, φτιαχνει τραπεζια απο χαρτονι
και τα πουλαει σαν να είναι απο το καλύτερο ξυλο του κοσμου,
φυσικα θα με ενοχλησει αλλα όχι στο σημείο που με ενοχλει ο πετσοπας
για προφανεις λογους...
Όσο για τους υπαλληλους,
δεν νομιζω πως τους εξαναγκασε κανεις να δουλεψουν εκει.
Ειναι επιλογη τους να βγαζουν το μεροκαματο τους, προσπαθώντας να πουλησουν
κουταβια στους πελάτες.
Υπαρχουν κι αλλες εντιμοτερες δουλειες (δυστυχως πια ελαχιστες) που μπορει να κανει
κανεις για να βγαζει το ψωμι του.
Το ότι κάτι είναι νομιμο δεν σημαίνει ότι συμβαδίζει με την δικη μου ηθικη.
Αρα για μενα είναι ανηθικο.
Τελος δεν με ενδιαφερει, ειλικρινά, να πεισω κανεναν.
Τις περισσότερες φορες γραφω αυτο που αισθανομαι ότι θελω να γραψω
και ο τρόπος μου απορρεει κυρίως απο τη γενικότερη διαθεση μου (στα πλαισια της ευγενειας)
εφοσον δεν είμαι μηχανη και είμαι άνθρωπος.
Σε καποιος μπορει να αρεσει και σε άλλους όχι.
Δεν είναι όμως αυτο το κριτηριο μου.
Για να νιώσω ότι πρεπει να αμυνθω θα πρεπει να έχει προηγηθεί καποια αποπειρα
επιθεσης.
Αν δεν υπαρχει αποπειρα επιθεσης τοτε η άμυνα μου δεν είναι υγιης και αυτο είναι που θα πρεπει να με προβληματισει...
Κρατω τη συμβουλή σου όμως και θα σου δωσω κι εγω μία:
Προσπαθησε να μενεις στην ουσια των πραγματων και όχι στο περιτυλιγμα.
Μη στεκεσαι στη λέξεις που χρησιμοποιουνται αλλα προσπαθησε να δεις πισω απο αυτες.