1. Απέκτησα ένα καθαρόαιμο bullmastiff, για το χαρακτήρα και τις "προδιαγραφές" του, χωρίς να με ενδιαφέρει, σε 1η φάση, η μορφολογία. Το διατύπωσα στον εκτροφέα "μου", υποσημειώνοντας ότι (κάποτε) θα ήθελα ένα κουτάβι "εκτροφικό", αλλά δεν είναι για τώρα (που είμαι άσχετος)...
2. Το bullmastiff αυτό, από την 1η μέρα της συμβίωσης, αποδείχτηκε "φοβικό"! Αν θέλεις, αποδείχτηκε "ντροπαλό", "συνεσταλμένο" ή οτιδήποτε άλλο θέλεις να το αποκαλέσεις... Αρα, δεν είναι bullmastiff! Το αποδέχτηκα αυτό, με όλη την αγάπη μου και δεν μίλησα...
3. Ο αριστερός ταρσός ήταν χάλια και το δεξιό πίσω πόδι κούτσαινε... Οι περισσότεροι "επαγγελματίες" που συνάντησα με προέτρεψαν να το "γυρίσω πίσω" και να πάρω τα λεφτά μου... Εγώ (και όλη η οικογένειά μου) γέλασα... Ήταν δυνατόν να επιστρέψω μιά ψυχή που είχε μείνει έστω και μία εβδομάδα στο σπίτι μου?
4. Τα "αδελφάκια" μας, επίσης, πέρναγαν δοκιμασίες... Εντάξει, δεν πειράζει, "τα παιδιά προσπαθούν", σκέφτηκα...
5. Κάποια στιγμή, αφού η μητέρα "μας" (η Μίσσα) στειρώθηκε και έφυγε για να μέινει σε ένα καλό σπίτι, μάθαμε ότι και ο πατέρας (Cargo) θα στειρωθεί και θα δοθεί... Οπως και μία άλλη σκύλα, η Roxy. Οπως και η αδελφή "μας" η Grace... Εντάξει, σκέφτηκα, τα παιδιά αλλάζουν τις γραμμές τους, βελτιώνουν την εκτροφή τους...
Ωσπου, μαθαίνουμε (όλοι) πως, πριν στειρωθούν και δοθούν, ο Cargo και η Roxy μπαίνουν σε γέννα!!!!! Δηλαδή, οι γραμμές που θέλεις να σταματήσεις (γιατί δεν σου κάνουν, γιατί θέλεις να βελτιωθείς) ζευγαρώνουν για μία ακόμα φορά... και εισπράττεις για μία ακόμα φορά, από γραμμές που επιδιώκεις να καταργήσεις...
Εκεί, Πηγή, τελείωσα... Δεν υπήρχε χώρος να με χωρέσει!!!
Και, πάλι, δεν είπα και πολλά πράγματα... Μέχρι σήμερα που διάβασα τα εξής "θέσφατα" από τον εκτροφέα "μου":
"Προς τους ιδιοκτήτες μπουλμαστιφ και όχι μόνο: κλπ κλπ κλπ