Αγαπητέ
DjSoukis,
Εδώ που τα λέμε, όπως στα περισσότερα θέματα συναλλαγής, έτσι και στο θέμα του "σκύλου" η πλευρά που κινητοποιεί το οτιδήποτε είναι αυτή του "πελάτη", δηλαδή στην περίπτωσή μας, του ιδιοκτήτη...
Κατά συνέπεια, ο "ιδιοκτήτης" (σαν σύνολο, αλλά και σαν ξεχωριστές οντότητες ο καθένας - η ζήτηση, δηλαδή) είναι αυτός που θα καθορίσει την κατεύθυνση των εκτροφέων (τιμές, ποιότητα, μελέτη, εμπειρία, πιστοποιήσεις, συναλλακτική ηθική, επίγνωση ότι εκτρέφει ζωντανούς οργανισμούς κλπ.), την κατεύθυνση των παραγωγών τροφών και φαρμάκων (φάσμα, τύποι, ποιότητα, τιμές), την κατεύθυνση των κτηνιάτρων... Ας παραμείνουμε, όμως, στον βασικό άξονα του θέματος που, απ' ότι καταλαβαίνω, αφορά μόνο το τμήμα "ιδιοκτήτης - εκτροφέας"...
Ας τον προσδιορίσουμε, καταρχήν και μετά βλέπουμε τον τρόπο, με τον οποίο ο "ηθικός εκτροφέας" θα τον αναζητήσει, θα τον "ξεσκεπάσει", θα τον ανακαλύψει...
Ο "ηθικός ιδιοκτήτης", λοιπόν, διαθέτει τις εξής ιδιότητες - προδιαγραφές:
α) Είναι υπεύθυνος άνθρωπος, δεν κάνει "haircut" και "αναδιαρθρώσεις" στα βάρη του, με την πρώτη δυσκολία. Τηρεί τις δεσμεύσεις του!
β) Διαθέτει αυτογνωσία: Εχει ψάξει (προ πολλού) και έχει μάθει ποιός ακριβώς είναι, τι βασικές ανάγκες έχει, τι επιθυμεί παραπάνω, τι θα ήταν "nice to have" (αλλά δεν το επιθυμεί και τόσο πολύ)...
γ) Είναι μεν λάτρης του "ωραίου", αλλά ιεραρχεί την "λειτουργικότητα" και την "καταλληλότητα" παραπάνω...
δ) Γνωρίζει πολύ καλά ότι αν βαρεθεί το συγκεκριμένο χόμπυ, δεν είναι σαν την κιθάρα που μπορεί να την αφήσει στην αποθήκη...
ε) Μελετάει: Πολύ πριν αποκτήσει σκύλο, έχει ξεκινήσει το "μαγικό ταξίδι" της έρευνας για το σκύλο, δηλαδή το τι είναι "σκύλος" σαν είδος αυτής εδώ της πανίδας. Κατόπιν έχει μελετήσει τις φυλές και τα γενικά και ειδικότερα χαρακτηριστικά τους... Αυτό, από μόνο του, μπορεί να πάρει χρόνια... Κατόπιν έχει προσανατολιστεί σε μία κατηγορία φυλών, όπου εμβαθύνει... Μιλάει με άλλους ιδιοκτήτες, βλέπει - ακουμπάει - χαϊδεύει παρόμοια σκυλιά, συζητάει σε χώρους όπως "εδώ μέσα"... Επισκέπτεται εκθέσεις μορφολογίας, ή και εργασίας, για μιά πρώτη εντύπωση που θα πάρει από την επαφή με τους εκθέτες ή κυναγωγούς...
στ) Ενημερώνεται σοβαρά: Αρχίζει να μαθαίνει για το κόστος αγοράς καθαρόαιμου σκύλου, ή, εναλλακτικά, για το τι σημαίνει υιοθεσία σκύλου από καταφύγιο, εκτός αν (μέχρι τη στιγμή αυτή) του έκλεψε την καρδιά ένα αδέσποτο που συνάντησε στο δρόμο... Για κάθε επιλογή από αυτές, αρχίζει να ενημερώνεται για τα συνεπαγόμενα έξοδα εκπαίδευσης, διατροφής, ιατρικής παρακολούθησης, αναλωσίμων... Ψάχνει και μαθαίνει τα "what if's": πόσο κοστίζουν τα έκτακτα προβλήματα υγείας που θα συναντήσει? τι σημαίνει διακοπές με το σκύλο? τι έξοδα έχουν οι πανσιόν? πως αλλάζει ο τρόπος ζωής του, όταν προστεθεί ένας σκύλος στην παρέα?
ζ) Προβλέπει: Τι θα γίνει εάν ο ίδιος πάθει κάτι? Ποιός θα φροντίσει το σκύλο του? Μπορεί κάποιος στένος φίλος ή συγγενής να είναι ιδιαίτερα κατάλληλος (και πρόθυμος), αλλά να μην έχει χρήματα: Με τι χρήματα θα φροντίσει το σκύλο?
Σημείωση: Αυτός είναι ένας από τους λόγους (ίσως ο σοβαρότερος) που σήμερα δεν έχω ένα ...ζευγάρι Αγγλικών Μαστίφ...
Είναι πιθανόν να πάρει μετάθεση στη δουλειά του, ή να μετακομίσει, γενικότερα και να μην μπορεί να πάρει το σκύλο μαζί του? Τι θα γίνει τότε?
η) Αφού συνειδητοποιήσει το σύνολο του ετήσιου "πακέτου" (οικονομικού και όχι μόνο), ελέγχει το εάν "αντέχει" αυτή την επιλογή και καταλήγει στο "ναι" ή "όχι"...
Μεγάλη η ευθύνη του ιδιοκτήτη, λοιπόν... Και, πάμε...
Τι θα κάνει με το σκύλο? Κάποιο κυνάθλημα? Φύλαξη? Συντροφιά? Παρέα στις εκδρομές και στα σπορ? Εκθέσεις μορφολογίας? Ενδεχόμενη εκτροφή? Ανάλογα με τις απαντήσεις, μεταβάλλονται και οι απαιτήσεις για το είδος του κουταβιού (ή του ενήλικου σκύλου) που θα στοχεύσει...
Μέχρι τώρα, έχει επιλέξει να παρακολουθεί ένα αριθμό εκτροφέων, κυρίως στην Ελλάδα (μιάς και το πιθανόν είναι να αποκτήσει εδώ το σκύλο της επιλογής του - αν υπάρχει η φυλή), αλλά και στο εξωτερικό (αν δεν υπάρχει η φυλή - αλλά και για να παρακολουθεί κάποια "κορυφαία" εκτροφεία, τα οποία θέτουν και τον πήχυ της φυλής)...
Οχι, δεν βάζει προτεραιότητα στην τιμή. Δεν θα επεκταθώ (επί του παρόντος) εδώ, μιάς και υπάρχουν αρκετά θέματα, όπου έχω τοποθετηθεί, έως και "άκομψα" επί του θέματος. Απλά, θα επαναλάβω ότι η τιμή αγοράς - απόκτησης καθαρόαιμου σκύλου (όποια και να είναι αυτή) είναι μόνο ένα μικρό ποσοστό του ετήσιου κόστους σωστής "συντήρησης"... Επίσης, σαν κυνόφιλο, τον ιδιοκτήτη που περιγράφω δεν τον ενδιαφέρει η ύπαρξη ταμειακής μηχανής και η απόδοση ΦΠΑ... Ετσι κι αλλιώς, δεν εκπίπτει από τις δαπάνες... Σαν Ελληνα φορολογούμενο, ναι, τον ενδιαφέρει, αλλά τότε θα κινδύνευα να γράφω σε κάποιο οικονομικό ή πολιτικό φόρουμ και όχι εδώ...
Σε κάποιο παρόμοιο - ταραχώδες - θέμα (μιάς και τα σχετικά θέματα είναι συγκοινωνούντα δοχεία) "η αγωνία του ευσυνείδητου εκτροφέα" (ή κάτι τέτοιο) είχα τοποθετηθεί για την επιλογή του εκτροφέα (και είχα λοιδωρηθεί από κάποιους)... Εγώ, τότε, τον αποκαλούσα "ευσυνείδητο - σωστό εκτροφέα", αλλά είναι παρόμοιο με τον "ηθικό εκτροφέα"... Αν χρειαστεί θα δευτερολογήσω για τον τρόπο επιλογής.
Είχα πει, τότε, το "αιρετικό" ότι την πρώτη φορά (και ίσως και τη δεύτερη και την τρίτη!!!) που θα αποκτήσει κάποιος καθαρόαιμο σκύλο, απλά πρόκειται να την πατήσει, εκτός και αν είναι τυχερός και πετύχει τον "ηθικό εκτροφέα" με την πρώτη και εκείνος τον καθοδηγήσει, μιάς και μόνο σε εκείνον μπορεί να βασιστεί... Και είχα περιγράψει λίγο τα δικά μου κριτήρια επιλογής...
Ο "ηθικός ιδιοκτήτης", λοιπόν, αν την πατήσει, θα το "χωνέψει" και θα πορευτεί
αγαπώντας το σκύλο που απέκτησε, με τα καλά και τα δυσάρεστα που θα έρθουν...
θα έχει μπροστά του αρκετό χρόνο για να το χωνέψει και να μάθει από τα λάθη του...
να αρχίσει να προσανατολίζεται σε αυτό τον "άγριο - βρώμικο - ημιεπαγγελματικό χώρο", να μαθαίνει πρόσωπα και πράγματα, να καταλαβαίνει πως γίνεται η σκύλα να γεννάει 3 κουτάβια και να δηλώνονται 5 (και το αντίστροφο)...
να ανακαλύψει τις λαμπρές εξαιρέσεις... και, ίσως, λόγω των εξαιρέσεων αυτών, να αλλάξει ακόμα και φυλή προτίμησης...
Ο "ηθικός ιδιοκτήτης" είναι "ηθικός", ακριβώς γιατί ξεκίνησε από κάπου και προχώρησε... έχει προσπαθήσει και έχει μάθει, έχει καταλήξει δηλαδή στις επιλογές του...
Εχει, λοιπόν, αποφασίσει ότι δεν "ψωνίζει" από pet shops και γνωρίζει επακριβώς τους λόγους, χωρίς να ταλαντεύεται...
Εχει αποφασίσει ότι δεν αποκτά το σκύλο του κολητού, ή το σκύλο που θα του φέρει από Ουγγαρία ο εκπαιδευτής - φίλος του (για να προσπαθεί, μετά, να βγάλει pedigree μέσω Σερβίας κλπ., ων ουκ έστιν αριθμός) και ξέρει τα "γιατί"...
Και όσο πιο βαθειά προχωράει, τόσο δυσκολεύουν και μειώνονται οι επιλογές, τόσο οι απαντήσεις του φαίνονται "κλισέ" και "στημένες", τόσο περισσότερο αναπολεί εκείνη τη ρομαντική εποχή, που έσωσε εκείνο το κουταβάκι από το δρόμο... και έχει την παρόρμηση να ξανακάνει το ίδιο και τώρα...
Αλλά, πολλές φορές, δεν μπορεί πια να επανέλθει, έχει "κολλήσει το μικρόβιο"...
Ξαναθυμάμαι τα λόγια του Γιάννη Μπουτάρη, όταν ρωτήθηκε αν έχει βρει το ιδανικό κρασί: "Ναι, μετά από πολύ ψάξιμο και άπειρες δοκιμές... και, κατόπιν, συνεχίζω να ψάχνω και να δοκιμάζω..."
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν διαφώτισα καθόλου εσένα,
Dj, αλλά και εσάς, αγαπητοί "ηθικοί εκτροφείς", για το προφίλ του "ηθικού ιδιοκτήτη" και πως θα τον αναζητήσετε... Ξέρω ότι είναι δύσκολο... Αλλά, εδώ είμαστε, για πιο πολλές επεξηγήσεις...
