Όχι ρε, πώς θα πάω σε ξένο σπίτι να διατάζω να φτιάξουνε μπιφτέκια? Εξάλλου υποτίθεται έξω θα βγούμε. Επίσης σε καμιά περίπτωση δεν έβαλα τον τύπο στο πρόγραμμά μου, ξαφνικά μου βγήκε και μου έστειλε email!!
Σωστή!!! Η κοινωνικοποίηση που τόσο πολύ τονίζουμε για τους σκύλους δεν θα πρέπει σε καμμιά περίπτωση να παραλείπετε στα παιδιά..ΟΚ- κατσε εσυ με τα υστερικα και κακομαθημενα παιδακια σου- και εγω απλα ΔΕΝ ΘΑ περασω να σε δω!Ισως θα βρεθειτε αλλη φορα, οταν αυτος εχει καταφερει να κοινονικοποιησει τα παιδια του!
Όχι, όχι, όχι... αρνούμαι κατηγορηματικά να δεχτώ ότι το να σεβαστώ τον άλλο, τον οποίο στην τελική αν με αφήσει στην ησυχία μου θα τον αφήσω κι εγώ, προϋποθέτει να ανεχτώ κιόλας τις γκριμάτσες αηδίας και φόβου, το τράβηγμα από το χέρι λες και είναι τσουβάλι του παιδιού μη τυχόν και πλησιάσει την εστία μολύνσεως (το σκύλο μου!) που προτιμά να του βγάλει τον ώμο παρά να το αφήσει να πλησιάσει στα δέκα μέτρα και το γεγονός ότι ο κάθε τυχάρπαστος/η θα κρίνει αν εγώ είμαι λογική ή ψυχολογικά ασταθής, καθαρή ή βρωμιάρα, υγειής ή έχω κολλήσει τα χίλια μύρια και γεοντοκόρη (το επαναλαμβάνω γιατί το άκουσα και αυτό παντρεμένη γυναίκα) ή σωστή οικογενειάρχης, καλή ή ανεύθυνη και άσπλαχνη μάνα, από το αν έχω σκύλο ή όχι!!! Αει σιχτήρ στην τελική.Οπως θελουμε να μας σεβονται για τις επιλογες μας θα πρεπει να σεβομαστε και εμεις τις φοβιες του αλλου