Update - ενημέρωση
Σε γενικές γραμμές τα πράγματα είναι θετικά
Στις βόλτες με τη Λάρα τα πάμε πολύ καλύτερα, ούτε κατά διάνοια τέλεια βέβαια, αλλά πραγματικά νομίζω ότι φταίω εγώ που δεν είμαστε τέλειες ακόμα, καθώς και το περιβάλλον της γειτονιάς.
Λέω ότι φταίω εγώ γιατί μερικές φορές χάνω την υπομονή μου και χειρίζομαι λάθος το γεγονός ότι τραβάει, τραβώντας τη κι εγώ προς τα πίσω πράγμα που έχω δει ότι την μπερδευει. Τελευταία προτιμώ να αλλάζω κατευθυνση σε περίπτωση που τραβάει πολύ και βλέπω να πηγαίνουμε καλύτερα, έχει πιάσει περισσότερο το νόημα αφού μόλις νιώσει λίγο τράβηγμα στο λαιμό αλλάζει απο μόνη της κατευθυνση και περπατάει πιο αργά (όχι πάντα όμως).
Ο μεγαλύτερος χαμός γίνεται όταν συναντήσουμε άλλο σκύλο, αφού τραβάει με μανία προς τα κει και δυσκολευομαι πολύ να τη συγκρατήσω. Όλοι οι σκύλοι που συναντάμε είναι σε αυλές (ή μπαλκόνια πιο σπάνια) και γαυγίζουν λυσσασμένα μόλις μας αντιληφθούν πράγμα που παρατήρησα ότι την ταράζει πάρα πολύ και δεν ξέρει πως να αντιδράσει, στην αρχή τράβαγε προς το μέρος τους κλαίγοντας, αλλά τώρα αρχίζει κι αυτή να γρυλίζει (όχι να γαυγίζει) και με στεναχωρεί πολύ αυτό
Έτσι, μετά από πολλές δοκιμές για το ποια διαδρομή να ακολουθούμε στις καθημερινές βόλτες, έχω "φτιάξει" μια όπου δεν συναντάμε κανένα σκύλο, κάνοντας απίστευτους κύκλους και παρακάμψεις αλλά τουλάχιστον έχω το κεφάλι μου ήσυχο και κάνουμε πολύ πιο ήρεμες βόλτες. Λέω να κρατήσω αυτή τη διαδρομή μέχρι να τελειοποιήσουμε το περπάτημα.
Με τον Άρη τώρα, πραγματικά είναι σα να έχει γίνει ένα μικρό θαύμα! Δεν περίμενα να έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα στη συμβίωση, αλλά με μεγάλη μου χαρά βλέπω ότι όχι μόνο προβλήματα δεν έχουμε, αλλά πραγματικά η παρουσία της Λάρας μέσα στο σπίτι του έχει κάνει πολύ καλό!
Προχτές πρώτη φορά κατέβηκε μόνος του στον κήπο (έπρεπε να τον στριμώξουμε και να τον πάρουμε στα χέρια για να κατέβει) ακολουθώντας τη Λάρα και φαινόταν πολύ χαρούμενος! (σχεδόν δάκρυσα απο συγκίνηση
)
Μέσα στο σπίτι ψιλοπαίζουν και μυρίζονται συνέχεια και η Λάρα δέχεται με πολύ υπομονή τα βασανηστήρια του Άρη (της δαγκώνει την ουρά και τα αυτιά) και η μόνη φορά που τον "διόρθωσε" ήταν όταν έχωσε το κεφάλι του στο πιάτο της να φάει (πρώτα του γρύλισε και αφού αυτός συνέχισε ακάθεκτος τον "άρπαξε" και τον "πέταξε" πιο πέρα). Τρόμαξα πολύ εκείνη την ημέρα άλλα αφού είδα ότι δεν του έκανε καμία απολύτως ζημιά και τώρα ο Άρης σέβεται πολύ περισσότερο το πιάτο της (την κοιτάει σα να ζητάει άδεια πριν χώσει το κεφάλι του και μόνο αν δεν του γρυλίσει συνεχίζει).
Επίσης ο Άρης βλέποντας τη Λάρα που έρχεται συνέχεια και μας ζητάει χάδια, έχει γίνει ΠΟΛΥ πιο ανεκτικός στο άγγιγμά μας.
Δεν έχω καταλάβει ακόμα ποιος έχει "κερδίσει στην ιεραρχία" αναμεσά τους, αλλά νομίζω ότι ο Άρης σέβεται το μέγεθος της Λάρας και η Λάρα καταλαβαίνοντας αυτό τον αφήνει να είναι κι αυτός αρχηγός μερικές φορές. Μάλλον υπάρχει ισορροπία
Το Πάσχα πήγαμε εκδρομή όλοι μαζί και περάσαμε πανέμορφα!
(φωτογραφίες αργότερα γιατι έχω πρόβλημα με το ιντερνετ)
Το μόνο αρνητικό είναι ότι μετά το Πάσχα η Λάρα θεώρησε καλή ιδέα να χλαπακιάσει ένα ολόκληρο μπολάκι γεμάτο πασατέμπους πράγμα που έκανε μεγάλο κακό στο στομάχι της
Επι 2 μέρες δεν έτρωγε τίποτα (ούτε νερό δεν έπινε καλά καλά) και στα κόπρανά της έβγαιναν χούφτες ολόκληρες απο πασατεμπους. Η κτηνίατρος μας έδωσε φάρμακο για το στομάχι και είπε να ταϊζουμε μόνο κοτόπουλο. Εξετάσαμε και το πάγκρεας για καλό και για κακό, αλλά τα αποτελέσματα ήταν καλα! Αύριο τελειώνει η θεραπέια αλλά ήδη είναι μια χαρά η Λάρα
Απο τότε δεν αφήνουμε πασατεμπους σε σημείο που να μπορεί να τους φτάσει.
Επίσης έπαθε μια ωτίτιδα (πριν το Πάσχα) και γίνεται μάχη κάθε βράδυ για να με αφήσει να της βάλω αλοιφή στο αυτί
