Και η ιστορία έχει ως εξής....
Κανονίσαμε σήμερα με την Ελένη να πάμε παραλία. Επειδή όμως είναι λίγο μακριά, δεν πας με τα πόδια, κι επειδή στις Σπέτσες τ'αυτοκίνητα - θεωρητικά - απαγορεύονται, ήρθε και μας πήρε με το τρίκυκλο. Έκανε ένα δρομολόγιο με μας, εγώ, μια φίλη και τα δυο σκυλιά, και μετά πήγε κι έφερε την Αρτεμισία...(έτσι τη λέω εγώ).
Η Ρούνη δε βγήκε από τη θάλασσα. Πάνω από μια ώρα.... (φαντάζομαι αρκετά εκτονώθηκε για σήμερα...)
Μέχρι και μακροβούτια έκανε κι έβγαζε τις πέτρες από το βυθό!!!!
Τα άλλα δύο... ίσα που έβρεξαν τα κοιλάκια τους....
Στην επιστροφή τώρα, είπαμε να μην κάνει πάλι δυο δρομολόγια και να φορτώναμε και τα τρία σκυλιά στην καρότσα. Εμ, έλα που η κυρα-Άρτεμις έχει συνηθίσει να κάθεται μπροστά..... Τι να κάνουμε.... μπήκαμε εγώ και η φίλη με τα δύο σκυλιά πίσω.... Κατάλαβες;;;;;
Τώρα είναι τέζα τα δικά μου. Η Ρούνη μπορεί και να κρύωσε γιατί ..... πέρδεται ασυστόλως. Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά κάθε φορά πετάγεται κι όλας....
Αυτά και θ'ανεβάσω κι άλλες φωτογραφίες τώρα που το έμαθα.