Μια που σας βρήκα και με βρήκατε, ακούστε αυτό. Πριν από λίγα χρόνια, και πάντως πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες (όταν και "σκουπίσανε" σρκετά αδέσποτα για λόγους... αισθητικής), στο σταθμό του ηλεκτρικού στο Μαρούσι κάποιοι ευσυνείδητοι υπάλληλοι είχαν μαζέψει αδέσποτα και τα τάιζαν. Ήταν ολόκληρη συμμορία, όλα πολύ χαρωπά, καθόλου επιθετικά. Έχουν μείνει και σήμερα κάποια...
Τότε ζούσε εκεί ένα ημίαιμο αρσενικό, τριών ετών περίπου, με κάτι από λαμπραντόρ, χωρίς να είμαι σίγουρη. Μέτρα σσφαλείας μηδέν εκείνη την περίοδο. Περίμενα το τρένο στην αποβάθρα, όταν στην απέναντι αποβάθρα ήρθε ο σκυλούκος. Δεν του έδωσε κανείς σημασία, γιατί ήταν πολύ ήσυχος. Όταν όμως είδε το τρένο να έρχεται άρχισε να γαβγίζει και έπεσε στις γραμμές για να του επιτεθεί! Θυμάμαι πώς φωνάξαμε οι περισσότεροι... κυρίως εμείς οι γυναίκες. Όταν το τρένο έφυγε, είδαμε ότι ο σκύλος ήταν αιμόφυρτος και χάλια, αλλά πάντως ζούσε και δεν ήταν με ΤΙΠΟΤΑ στα τελευταία του. Περίμενα ότι κάποιος άντρας θα επιχειρούσε να τον μαζέψει απ' τις γραμμές. Όταν, λίγα δευτερόπλεπτα μετά ΚΑΝΕΙΣ δεν έκανε κίνηση, έφυγα τρέχοντας για το ταμείο, για να φωνάξω κανέναν υπεύθυνο. Μαζί μου άλλες δυο γυναίκες. Τους είπαμε να σταματήσουν τα τρένα για λίγα λεπτά, προκειμένου να μαζέψουμε το σκύλο. Η απάντησή τους? "ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οι δυο γυναίκες έμειναν κάτω και προσπαθούσαν με παρακάλια και απειλές να τους πείσουν. Μαζεύτηκαν μερικοί ακόμα. Εγώ ανέβηκα στην αποβάθρα που ήταν ο σκύλος. Κάποια παιδιά (ΣΧΟΛΕΙΟΥ) προσπαθούσαν να κατέβουν στις γραμμές, αλλά ένας υπάλληλος τα εμπόδιζε. Τότε ήρθε το δεύτερο τρένο.
Βάλαμε τις φωνές και κάναμε νόημα στον οδηγό να σταματήσει. Εκείνος (καλός άνθρωπος) όντως σταμάτησε λίγο πριν το σκυλί. Εκείνο, φοβισμένο, προσπάθησε να σηκωθεί και τα κατάφερε! Πέρασε τις ράγες και κόλλησε στον τοίχο... Το τρένο έφυγε κι εμείς προσπαθούσαμε να το μαζέψουμε από πάνω. Φοβόταν όμως το βλαμμένο... πονούσε βλέπετε...
Έκανε να κινηθεί πάλι, όμως το πόδι του άγγιξε κάπου στις ράγες και το χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να σωριαστεί ξανά στις γραμμές ασθμαίνοντας.
Πήγα πάλι κάτω. Είχαν μαζευτεί πολλοί. Φωνάζαμε, μόνο και μόνο για να πάρουμε απαντήσεις όπως "ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ!"!!!
Ανέβηκα πάλι στην αποβάθρα. Το τρίτο τρένο δεν σταμάτησε και το αποτέλειωσε. Ήταν ένα πλάσμα που χάθηκε άδικα, γιατί κάποιοι "άνθρωποι" θεώρησαν ότι ένα ζώο δεν αξίζει ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ. Αν ήταν άνθρωπος ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ???
Έχουν περάσει χρόνια, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το άθλιο περιστατικό.
Συγγνώμη αν σας ψυχοπλάκωσα.
Τότε ζούσε εκεί ένα ημίαιμο αρσενικό, τριών ετών περίπου, με κάτι από λαμπραντόρ, χωρίς να είμαι σίγουρη. Μέτρα σσφαλείας μηδέν εκείνη την περίοδο. Περίμενα το τρένο στην αποβάθρα, όταν στην απέναντι αποβάθρα ήρθε ο σκυλούκος. Δεν του έδωσε κανείς σημασία, γιατί ήταν πολύ ήσυχος. Όταν όμως είδε το τρένο να έρχεται άρχισε να γαβγίζει και έπεσε στις γραμμές για να του επιτεθεί! Θυμάμαι πώς φωνάξαμε οι περισσότεροι... κυρίως εμείς οι γυναίκες. Όταν το τρένο έφυγε, είδαμε ότι ο σκύλος ήταν αιμόφυρτος και χάλια, αλλά πάντως ζούσε και δεν ήταν με ΤΙΠΟΤΑ στα τελευταία του. Περίμενα ότι κάποιος άντρας θα επιχειρούσε να τον μαζέψει απ' τις γραμμές. Όταν, λίγα δευτερόπλεπτα μετά ΚΑΝΕΙΣ δεν έκανε κίνηση, έφυγα τρέχοντας για το ταμείο, για να φωνάξω κανέναν υπεύθυνο. Μαζί μου άλλες δυο γυναίκες. Τους είπαμε να σταματήσουν τα τρένα για λίγα λεπτά, προκειμένου να μαζέψουμε το σκύλο. Η απάντησή τους? "ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!" !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οι δυο γυναίκες έμειναν κάτω και προσπαθούσαν με παρακάλια και απειλές να τους πείσουν. Μαζεύτηκαν μερικοί ακόμα. Εγώ ανέβηκα στην αποβάθρα που ήταν ο σκύλος. Κάποια παιδιά (ΣΧΟΛΕΙΟΥ) προσπαθούσαν να κατέβουν στις γραμμές, αλλά ένας υπάλληλος τα εμπόδιζε. Τότε ήρθε το δεύτερο τρένο.
Βάλαμε τις φωνές και κάναμε νόημα στον οδηγό να σταματήσει. Εκείνος (καλός άνθρωπος) όντως σταμάτησε λίγο πριν το σκυλί. Εκείνο, φοβισμένο, προσπάθησε να σηκωθεί και τα κατάφερε! Πέρασε τις ράγες και κόλλησε στον τοίχο... Το τρένο έφυγε κι εμείς προσπαθούσαμε να το μαζέψουμε από πάνω. Φοβόταν όμως το βλαμμένο... πονούσε βλέπετε...
Έκανε να κινηθεί πάλι, όμως το πόδι του άγγιξε κάπου στις ράγες και το χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα να σωριαστεί ξανά στις γραμμές ασθμαίνοντας.
Πήγα πάλι κάτω. Είχαν μαζευτεί πολλοί. Φωνάζαμε, μόνο και μόνο για να πάρουμε απαντήσεις όπως "ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΚΥΛΟ!"!!!
Ανέβηκα πάλι στην αποβάθρα. Το τρίτο τρένο δεν σταμάτησε και το αποτέλειωσε. Ήταν ένα πλάσμα που χάθηκε άδικα, γιατί κάποιοι "άνθρωποι" θεώρησαν ότι ένα ζώο δεν αξίζει ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΑΣ. Αν ήταν άνθρωπος ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ???
Έχουν περάσει χρόνια, αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το άθλιο περιστατικό.
Συγγνώμη αν σας ψυχοπλάκωσα.
