κωστα αν και νομιζω οτι παντα λογω φυλης θα εχεις ενα θεματακι...
σιγουρα η μεταξυ τους σχεση θα βελτιωθει με την ωριμανση...
πτφ? νοέλα????
σιγουρα η μεταξυ τους σχεση θα βελτιωθει με την ωριμανση...
πτφ? νοέλα????
Ελληνικός Ποιμενικός ανάμεσα στη φαμίλια-Φοίβος!
- Thread starter mAthosalas
- Ημερομηνία δημιουργίας
Κώστα, καλησπέρα1) ...Μήπως η σύζυγος τον καλομαθαίνει;
2) ...Ίσως εγώ έχω την λάθος εικόνα, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ έναν ΕΠ να είναι απόλυτα υπάκουος. Αφοσιωμένος μέχρι θανάτου, ναί. Ίσως η μεγαλοπρέπεια τους με επηρρεάζει και είμαι λάθος - μην μου δώσεις σημασία αν σου πούν άλλα οι κάτοχοι ΕΠ.
1) Ρώτα και τον ptf τι τραβάει... Κάνει σκληρή δουλειά με τη σκύλα του και, όλο και κάποιος άλλος (υποψιαζόμαστε όλοι τους 1-2 ενόχους!!!) την "χαλάει"...
Εντάξει, ελπίζω ότι σε σας, του χρόνου τα Χριστούγεννα, δεν θα διεισδύσει στην κουζίνα και δεν θα φάει την πιατέλα με τα ...40 μελομακάρονα!!!
2) Η Andromeda έχει, σχεδόν, απόλυτο δίκιο, αν και θα το έκφραζα αλλιώς... και το έχεις "πιάσει" το θέμα, νομίζω: Είναι ανεξάρτητος --> λίγο "επιλεκτική ακοή", λίγο "ανυπότακτος"...
Αφοσιωμένος, μέχρι θανάτου, ναι!!! (όταν μεγαλώσει ο κακομοίρης)...
Last edited:
Αν το κανει αυτο Γιαννη ειμαι ικανος να χτυπηθω μαζι του κι οποιος αντεξει...δυο καλοφαγαδες σε ενα σπιτι ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!!Εντάξει, ελπίζω ότι σε σας, του χρόνου τα Χριστούγεννα, δεν θα διεισδύσει στην κουζίνα και δεν θα φάει την πιατέλα με τα ...40 μελομακάρονα!!!
Ακου κει να μου φαει οοοολα τα μελομακαρονα...τον τσακισα!aja1: :xD::xD::xD:
Πετρο κι εγω εκει το επισημαινω μαλλον.Οτι ο μικρος ειναι κουταβακι και κανει τις τρέλλες του.Δεν εχει κανενα λογο να μην τα παει καλα με την κυρά μου.Και ΟΧΙ δεν του κανει τα χατηρια ουτε τον κακομαθαινει,ισα-ισα που για λογους ισης μεταχειρισης(με μενα)δεν του χαριζει τιποτα περισσοτερο(απ'οσα εχουμε συζητησει απο κοινου) ...οπότε μαλλον κουβεντα-δικαιοσυνη και ελπιδα οτι μεγαλωνοντας θα σοβαρεψει(οχι η γυναικα...ο μικρος
)
Και εγω πιστευω ειναι ηλικιακο το θεμα, ειναι μικρα ακομα τα βλασταρια μας! αν και, η ρατσα σιγουρα θα παιξει το ρολο της! Αυτη η επιλεκτικη ακοη, ειναι που με εκνευριζει χαχα!
οσο για τα μελομακαρονα... ενα θα σου πω. Εχω πετυχει τον Μιλτο μου (ρωσσικο κανις), πανω σε τραπεζι να τρωει....ενα ΔΙΣΚΟ ΚΟΛΥΒΑ!! ναι ναι, δε κανω πλακα, ειχε χωσει τη μουρη μεσα, και απολαμβανε το κολυβακι του ο κυριος! χαχαχα!
οσο για τα μελομακαρονα... ενα θα σου πω. Εχω πετυχει τον Μιλτο μου (ρωσσικο κανις), πανω σε τραπεζι να τρωει....ενα ΔΙΣΚΟ ΚΟΛΥΒΑ!! ναι ναι, δε κανω πλακα, ειχε χωσει τη μουρη μεσα, και απολαμβανε το κολυβακι του ο κυριος! χαχαχα!
Ερώτηση (κρίσεως): Έχετε γνωρίσει σκύλο που να μην είναι καλοφαγάς, λιχούδης, και λαίμαργος ;;; Εγώ πάντως όχι ...
Και εγώ πιστεύω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ζήτημα ηλικίας. Παίζει ρόλο όχι μόνο η ωριμότητα του σκύλου, αλλά και η σχέση του με την οικογένεια. Όσο περνάει ο καιρός, δένεται όλο και περισσότερο μαζί σας, σας μαθαίνει, και τον μαθαίνετε και εσείς. Αυτό νομίζω είναι βασικό για την εκπαίδευση, να γνωρίζει κανείς τον χαρακτήρα του σκύλου. Επίσης όταν είναι μικρά δοκιμάζουν διαρκώς την θέση τους στην "αγέλη" / οικογένεια. Ίσως δηλαδή προσπαθεί να δεί μέχρι που τον παίρνει να ανέβει στην ιεραρχία - ξέρει ότι εσύ είσαι ο αρχηγός, και προσπαθεί να δεί αν μπορεί να υπερισχύσει των υπολοίπων μελών. Αυτό θα διορθωθεί μεγαλώνοντας, καθώς υπάρχει και συνεργασία στο σπίτι, άρα κοινό μέτωπο συμπεριφοράς και εκπαίδευσης.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ του "σκύλος στρατιωτάκι", αν και θαυμάζω πολύ αυτούς που μπορούν να εκπαιδεύσουν τέλεια τα σκυλιά τους. Μου αρέσει να έχει ο σκύλος την προσωπικότητα του και τα δικαιώματα του μέσα στο σπίτι. Πιθανά ένας εκπαιδευτής να μου έλεγε ότι είμαι απαράδεκτη, και να είχε και δίκιο. Στα σκυλιά που είναι από την φύση τους / χαρακτήρα / ράτσα τους πιό ανεξάρτητα, ίσως τελικά χρειάζεται ένας συνδυασμός εκπαίδευσης και ψυχολογίας του σκύλου. Να προσαρμόζεις ενίοτε την εκπαίδευση στον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του. Και να θέσεις τα δικά σου όρια, δηλαδή μέχρι που θα βάλεις νερό στο κρασί σου. Εμάς ο δικός μας βαριέται πολύ την διαδικασία της εκπαίδευσης με την κλασική έννοια του όρου, δηλαδή να καθήσεις και να προσπαθήσεις να του μάθεις κάτι επί τούτου. Αυτό που θέλει είναι να μαθαίνει μέσω της συμβίωσης και της καθημερινότητας, και κυρίως να μας παρακολουθεί και να μιμείται ότι κάνουμε. Τα πιό απίστευτα πράγματα τα έμαθε έτσι. Και δεν μπορείς να τον πείς ακριβώς ανεξάρτητο - είναι απίστευτος αγκαλίτσας. Μαθαίνει συνέχεια καινούργια πράγματα και λέξεις, χωρίς να το καταλαβαίνουμε καλά - καλά. Του μιλάμε πολύ, και πλουτίζει το λεξιλόγιο του - όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό. Αν όμως καθήσουμε να του μάθουμε και καλά κάποιες λέξεις (πέρα από τις βασικές που τις έμαθε μικρός), θα βαρεθεί και θα αδιαφορήσει. Νομίζω ότι τα σκυλιά κάνουν την δική τους προσπάθεια να μας καταλάβουν και να γίνουν ένα κομμάτι της ζωής μας. Και το καλύτερο τελικά είναι ότι δεν τα εκπαιδεύουμε μόνο εμείς, αλλά μας εκπαιδεύουν εν μέρει και αυτά ...
Και εγώ πιστεύω ότι είναι σε μεγάλο βαθμό ζήτημα ηλικίας. Παίζει ρόλο όχι μόνο η ωριμότητα του σκύλου, αλλά και η σχέση του με την οικογένεια. Όσο περνάει ο καιρός, δένεται όλο και περισσότερο μαζί σας, σας μαθαίνει, και τον μαθαίνετε και εσείς. Αυτό νομίζω είναι βασικό για την εκπαίδευση, να γνωρίζει κανείς τον χαρακτήρα του σκύλου. Επίσης όταν είναι μικρά δοκιμάζουν διαρκώς την θέση τους στην "αγέλη" / οικογένεια. Ίσως δηλαδή προσπαθεί να δεί μέχρι που τον παίρνει να ανέβει στην ιεραρχία - ξέρει ότι εσύ είσαι ο αρχηγός, και προσπαθεί να δεί αν μπορεί να υπερισχύσει των υπολοίπων μελών. Αυτό θα διορθωθεί μεγαλώνοντας, καθώς υπάρχει και συνεργασία στο σπίτι, άρα κοινό μέτωπο συμπεριφοράς και εκπαίδευσης.
Δεν ήμουν ποτέ υπέρ του "σκύλος στρατιωτάκι", αν και θαυμάζω πολύ αυτούς που μπορούν να εκπαιδεύσουν τέλεια τα σκυλιά τους. Μου αρέσει να έχει ο σκύλος την προσωπικότητα του και τα δικαιώματα του μέσα στο σπίτι. Πιθανά ένας εκπαιδευτής να μου έλεγε ότι είμαι απαράδεκτη, και να είχε και δίκιο. Στα σκυλιά που είναι από την φύση τους / χαρακτήρα / ράτσα τους πιό ανεξάρτητα, ίσως τελικά χρειάζεται ένας συνδυασμός εκπαίδευσης και ψυχολογίας του σκύλου. Να προσαρμόζεις ενίοτε την εκπαίδευση στον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του. Και να θέσεις τα δικά σου όρια, δηλαδή μέχρι που θα βάλεις νερό στο κρασί σου. Εμάς ο δικός μας βαριέται πολύ την διαδικασία της εκπαίδευσης με την κλασική έννοια του όρου, δηλαδή να καθήσεις και να προσπαθήσεις να του μάθεις κάτι επί τούτου. Αυτό που θέλει είναι να μαθαίνει μέσω της συμβίωσης και της καθημερινότητας, και κυρίως να μας παρακολουθεί και να μιμείται ότι κάνουμε. Τα πιό απίστευτα πράγματα τα έμαθε έτσι. Και δεν μπορείς να τον πείς ακριβώς ανεξάρτητο - είναι απίστευτος αγκαλίτσας. Μαθαίνει συνέχεια καινούργια πράγματα και λέξεις, χωρίς να το καταλαβαίνουμε καλά - καλά. Του μιλάμε πολύ, και πλουτίζει το λεξιλόγιο του - όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό. Αν όμως καθήσουμε να του μάθουμε και καλά κάποιες λέξεις (πέρα από τις βασικές που τις έμαθε μικρός), θα βαρεθεί και θα αδιαφορήσει. Νομίζω ότι τα σκυλιά κάνουν την δική τους προσπάθεια να μας καταλάβουν και να γίνουν ένα κομμάτι της ζωής μας. Και το καλύτερο τελικά είναι ότι δεν τα εκπαιδεύουμε μόνο εμείς, αλλά μας εκπαιδεύουν εν μέρει και αυτά ...
Οπως καταλαβαίνεις, απαντάω και κάπως μέσα στα πλαίσια του θέματος του φίλου μας mAthosalas... δηλαδή, από μία οπτική για τα ποιμενικά σκυλιά...1) ...Μου αρέσει να έχει ο σκύλος την προσωπικότητα του και τα δικαιώματα του μέσα στο σπίτι. Πιθανά ένας εκπαιδευτής να μου έλεγε ότι είμαι απαράδεκτη, και να είχε και δίκιο.
2) Στα σκυλιά που είναι από την φύση τους / χαρακτήρα / ράτσα τους πιό ανεξάρτητα, ίσως τελικά χρειάζεται ένας συνδυασμός εκπαίδευσης και ψυχολογίας του σκύλου. Να προσαρμόζεις ενίοτε την εκπαίδευση στον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του. Και να θέσεις τα δικά σου όρια, δηλαδή μέχρι που θα βάλεις νερό στο κρασί σου.
3) Εμάς ο δικός μας βαριέται πολύ την διαδικασία της εκπαίδευσης με την κλασική έννοια του όρου, δηλαδή να καθήσεις και να προσπαθήσεις να του μάθεις κάτι επί τούτου. Αυτό που θέλει είναι να μαθαίνει μέσω της συμβίωσης και της καθημερινότητας, και κυρίως να μας παρακολουθεί και να μιμείται ότι κάνουμε. Τα πιό απίστευτα πράγματα τα έμαθε έτσι.
...Και δεν μπορείς να τον πείς ακριβώς ανεξάρτητο - είναι απίστευτος αγκαλίτσας. Μαθαίνει συνέχεια καινούργια πράγματα και λέξεις, χωρίς να το καταλαβαίνουμε καλά - καλά. Του μιλάμε πολύ, και πλουτίζει το λεξιλόγιο του - όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό. Αν όμως καθήσουμε να του μάθουμε και καλά κάποιες λέξεις (πέρα από τις βασικές που τις έμαθε μικρός), θα βαρεθεί και θα αδιαφορήσει.
4) Νομίζω ότι τα σκυλιά κάνουν την δική τους προσπάθεια να μας καταλάβουν και να γίνουν ένα κομμάτι της ζωής μας. Και το καλύτερο τελικά είναι ότι δεν τα εκπαιδεύουμε μόνο εμείς, αλλά μας εκπαιδεύουν εν μέρει και αυτά ...
1) Μεγάαααλο θέμα αυτό, λόγω του ότι το να βρεις εκπαιδευτή (ίσως, διεθνώς) που να έχει εκπαιδεύσει (με επιτυχία) ορεινά ποιμενικά είναι μάλλον η εξαίρεση και όχι ο κανόνας...
Το "κάτσε", που θα πάει, θα το μάθει, τόσο ένα yorkshire terrier, όσο και ένα Ποιμενικό Κεντρικής Ασίας...
Συμφωνώ μαζί σου για κάθε σκύλο, αλλά ακόμα περισσότερο για ένα Ποιμενικό... Αν δεν αποκτήσεις ένα Ελληνικό Ποιμενικό για την "προσωπικότητά" του και, σε ένα βαθμό, για τα "δικαιώματά" του, για ποιό λόγο θα τον αποκτήσεις? "Οι δικοί μας managers", που λέει και η διαφήμιση της ΟΛΥΜΠΟΣ...
Αποκτώντας ένα (ακόμα) σκύλο, αρχίζεις και το ψάχνεις ακόμα περισσότερο και, αν ο σκύλος σου παρουσιάζει προβλήματα προσωπικότητας - συμπεριφοράς, ακόμα περισσότερο... και διαπιστώνεις ότι δεν μπορεί εύκολα να σου πει κάποιος επαγγελματίας ότι είσαι απαράδεκτος... πολλή σύγχρονη βιβλιογραφία (για να την παρακολουθήσεις, όμως, χρειάζεται ιδιαίτερα καλή γνώση ...ξένων γλωσσών - και όχι μόνο), πολλές σύγχρονες στατιστικές και ευρήματα... τι σου λείπει? η συστηματική προσέγγιση. Εκεί είναι που μπορεί να σε βοηθήσει ο εκπαιδευτής (για να μην τα μηδενίζουμε όλα)...
2) Είναι ακριβώς όπως τα λες... Και, γράφοντας την παραπάνω παράγραφο, σκεφτόμουν ότι, πολλές φορές, δεν είναι ανάγκη να ανατρέξεις κάν στη σύγχρονη βιβλιογραφία, αλλά να μελετήσεις ιστορικά (και με λεπτομέρεια) την εξέλιξη των τάσεων και του χαρακτήρα της φυλής σου... και να δεις... να δεις όσο περισσότερα σκυλιά γίνεται...
Στις περισσότερες ορεινές ποιμενικές φυλές, όλα συνηγορούν στο ότι "το σκύλο αυτόν δεν τον εκπαιδεύεις, τον διδάσκεις"...
Γιατί τα γονίδιά του εμπεριέχουν "κρίση" και στοιχειώδη "λήψη αποφάσεων", έτσι είχε μάθει για αιώνες... μόνος του... Και σαφώς χρειάζεται η μελέτη της ψυχολογίας του και η χρήση της...
3) Μάλλον ο δικός σου έχει και "αίμα" τσοπανόσκυλου (όπως, ίσως, είχε και η μακαρίτισα η προηγούμενη σκυλίτσα μου). Τα τσοπανόσκυλα μαθαίνουν με τον τρόπο αυτό...
Ολα τα σκυλιά έχουν το προσόν να "διαβάζουν" εύκολα τη δική μας γλώσσα του σώματος και τον τόνο της φωνής μας, καθώς και να "μυρίζουν" τις ορμόνες - ψυχολογικές διακυμάνσεις μας και, σαφώς, μαθαίνουν εύκολα από τα παραδείγματά μας, τον τρόπο ζωής (είναι ζώα ρουτίνας) και τα όριά μας... Και, σίγουρα, μαθαίνουν τόσο πολλές λέξεις μας, που καταλαβαίνουν από τα "συμφραζόμενα"...
Οσο δε για την "αγκαλίτσα" της "μαμάς" ή του "μπαμπά" (άλλο μεγάλο θέμα αυτό - θα βγούμε off-topic), ακόμα και ο Ποιμενικός Κεντρικής Ασίας (που ανέφερα παραπάνω) δεν θα πει όχι. Απλά, αυτός θα το δεχθεί με "μέτρο", με "αξιοπρέπεια"... Εν μέρει, γιατί θα πρέπει να πάει στο στέκι του και να συνεχίσει να μας "φυλάει" και, εν μέρει, γιατί εμείς τον έχουμε "διδάξει" έτσι, με τη δική μας συμπεριφορά απέναντί του...
Τα τσοπανόσκυλα, κυρίως, πρέπει να βλέπουν νόημα σε κάθε εντολή και τότε θα την εκτελέσουν άμεσα. Πρέπει να βρίσκουν νόημα σε κάθε παιχνίδι και θα συμμετάσχουν... Τους πετάς το μπαλάκι... τρέχουν και σου το φέρνουν... τους το ξαναπετάς... σε κοιτάνε με απορία (σαν να είσαι βλάκας)... είναι σαν να σου λένε "εγώ σου το έφερα γιατί εσύ το ήθελες, εσύ γιατί το ξαναπετάς? τι έκανα λάθος?"
4) Τα σκυλιά μας εκπαιδεύουν πολύ! Μας μαθαίνουν την αυτοσυγκράτηση... μας μαθαίνουν (επιτέλους) να σκεφτόμαστε τον τόνο της φωνής μας, τις κινήσεις μας και τη συγκεκριμένη συμπεριφορά μας, ανάλογα με την περίσταση... μας μαθαίνουν πως να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας... μας μαθαίνουν τι σημαίνει "ομάδα", αφοσίωση, δικαιοσύνη, αυτοθυσία... και πολλά άλλα...
Εμείς, με επαγγελματική βοήθεια, τα μαθαίνουμε να γνωρίζουν (με δίπλωμα) 5 εντολές και 5 ακόμα λέξεις... και λιγότερες από 5 "ανθρώπινες" συμπεριφορές...
Αυτή είναι πολύ σημαντική παρατήρηση (ενός έμπειρου ιδιοκτήτη), σε σχέση με ένα τσοπανόσκυλο!!!
Και, αλλοίμονο σε κάποιον άλλο, που θα πάει να πάρει το "δικό σου" πράγμα, για να το τακτοποιήσει, ας πούμε...
Στο δικο μου μυαλο εχει ξεκαθαρισει εδω και πολλα χρονια η ουσια του να ζεις με Ορεινους Ποιμενικους.
Δεν περιμενω να εχουν την υπακοη ενος γπ,ενος ντομπερμαν,ενος ροτ.
Προσπαθεις απλα να βρεις το ρυθμο της συνεργασιας.Τα δικα μου,οπως ηταν 3 μηνων ειναι και τωρα.
Σαφως και εχουν ωριμασει ομως βασικα πραγματα δεν αλλαξαν,και δεν θα ηθελα και να αλλαξουν.
Δεν περιμενω να εχουν την υπακοη ενος γπ,ενος ντομπερμαν,ενος ροτ.
Προσπαθεις απλα να βρεις το ρυθμο της συνεργασιας.Τα δικα μου,οπως ηταν 3 μηνων ειναι και τωρα.
Σαφως και εχουν ωριμασει ομως βασικα πραγματα δεν αλλαξαν,και δεν θα ηθελα και να αλλαξουν.
Sorry, δεν έχω ούτε το χρόνο, ούτε τη διάθεση να διαβάζω όλα τα posts. Αλλά μιας και είδα το όνομά μου, μιλάμε με το Mathosala με πμ και τον βοηθάω όσο μπορώ ιντερνετικώς.
Αν δεν σε υπακούει και δε σε σέβεται ένας σκύλος όταν είναι κουτάβι, αποκλείεται να βελτιωθεί αυτό με την εφηβεία και την ωρίμανση. Τώρα είναι οι ώρα να τεθούν οι κανόνες και τα όρια. Ιδιαίτερα σε έναν ορεινό ποιμενικό.
Για το θέμα υπακοής, σε προσωπικό επίπεδο, o τσοπάνης μου μπορεί να μη μου καλύπτει τα βίτσια που μου καλύπτει το border collie μου, να ξέρει καμιά 30ρια πράγματα και όχι 100, αλλά δεν έχω απολύτως κανένα παράπονο. Δε πιστεύω ότι ένα λαμπραντόρ θα ήταν καλύτερο, έχουμε άψογη συμβίωση κι έχει εξελιχθεί σε τέλειο pet.
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ !!! Συμφωνώ απόλυτα !!! Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε σκύλο στρατιωτάκι ή υποταγμένο. Αν είναι έτσι, προτιμώ να είναι ατίθασος και να μου βγάλει το λάδι. Και σε κάθε περίπτωση παίζει ρόλο η ιστορία της φυλής - δεν είναι τυχαίο ότι τους ποιμενικούς τους χρησιμοποιούσαν ακόμη και στην μάχη οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Όταν έχεις σκυλί που είναι από την φύση του ικανό να τα βάλει με λύκους, τότε να πάρει η ευχή δεν θέλεις να είναι ο τέλεια εκπαιδευμένος σκύλος που θα καθήσει σούζα μόλις του το πείς. Είναι και θέμα σεβασμού στην προσωπικότητα και την φύση του εν λόγω σκύλου ! Νομίζω δεν μπορεί να το θέσει κανείς καλύτερα από ότι το έθεσες εσύ - δεν τον εκπαιδεύεις, τον διδάσκεις.
Όντως υποψιάζομαι ότι μπορεί ο Έκτωρ να έχει λίγο αίμα τσοπανόσκυλου, γιατί είναι πολύ μυώδης και δυνατός, ακόμη και για κυνηγόσκυλο. Επίσης η ιδιοσυγκρασία του έχει στοιχεία σαν αυτά που μου περιγράφεις. Έχει βεβαίως και την απίστευτη ενέργεια που έχουν τα κυνηγόσκυλα, σύν την τρομερά φοβική συμπεριφορά ενός πρώην κακοποιημένου αδέσποτου. Εκεί είναι το πρόβλημα, στα επίκτητα χαρακτηριστικά του (λόγω αδέσποτης ζωής) και όχι στα χαρακτηριστικά που έχει από την φύση του. Τις φοβίες αυτές απέναντι στους ξένους και την ανασφάλεια που τον κάνει να τρώει ότι βρεί (ακόμη και πέτρες, χαρτιά, καρφιά) δεν μπορώ να τις παλέψω με τίποτε ...
Οσο μεγαλωνει ο μικρος,μερα με τη μερα,ξεδιπλωνεται ο χαρακτηρας του.Εχει μια εξαιρετικη ικανοτητα να "μιλαει" μαζι σου.Για καθε τι που γινεται δηλωνει παρουσια,με τροπο που ...ρε παιδια...οσο παει και τον "πιανω" ολο και πιο πολυ.Δειχνει με τον τροπο του και κυριως κοιτωντας με στα ματια με τον δικο του τροπο,ιδιαιτερο αλλά ΠΟΛΛΑ συγκεκριμενο(που λενε και στην Κυπρο)!ΔΕΝ ΘΕΛΩ να του χαλασω αυτη την ανεξαρτησια που δειχνει.Δεν με ενοχλει και θα ελεγα οτι μπορω να συμβιωσω και γουσταρω ενα σκυλο με "θελω".Αυτο που προσωπικα δουλευω και θελω συνεχως να βελτιωνω ειναι να με ακουει και να περιορισω οσο γινεται την πιθανοτητα η ανεξαρτησια του να μετατραπει σε ανυπάκοη ενεργεια και κινηση.Κατι δηλαδη σε "ναι θα σε αφησω να το κανεις αλλά θα ειμαι εκει-οχι μονος σου".Εδω ακριβως θελω να δουλεψω.Ισως ειμαι και επιφυλακτικος πολυ ισως θελω να επικοινωνω μαζι του και οχι να του επιβαλλω αλλά να του δειχνω οτι θελω να συνεργαζεται!
Ειναι και το αλλο του χαρακτηριστικο που βγαζει συνεχως...Κρινει ο,τι τον ενδιαφερει!Ειναι και πολλες οι στιγμες που απλα στεκει σε καποιο χωρο αδιαφορος,σε κατασταση ανενεργη θα ελεγα,απλα "περιμενοντας" την προσκληση για ενδιαφερον...θα ελεγα δειχνει μια "ουσια" στις κινησεις του και οχι τζαμπα μαγκια και γαβγαβ για τραγουδι...
Αυτο που σιγουρα δειχνει με καθε ευκαιρια ειναι οτι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να του βγαζεις επιθετικοτητα.Δεν το θελει κανεις μας...κανεις!Ουτε αυτος δειχνει βολικα σε τετοια κατασταση ειδικα μεσα σε χωρο φιλικο.Υπηρξαν και φορες που απο λαθος χειρισμους οι πιτσιρικες τον εφεραν σε "ορια".Μου εκανε εντυπωχη χωρις να τον διορθωσω οτι απλα αλλαξε χωρο για να μην τον ενοχλουν!
Καλα το παμε,καλα το πατε,δινοντας τα φωτα σας...σάς διαβαζω σε γνωσεις και αποψεις και απομνημονευω οσα λετε...Βοηθατε αρκετα και ευχαριστω
Ειναι και το αλλο του χαρακτηριστικο που βγαζει συνεχως...Κρινει ο,τι τον ενδιαφερει!Ειναι και πολλες οι στιγμες που απλα στεκει σε καποιο χωρο αδιαφορος,σε κατασταση ανενεργη θα ελεγα,απλα "περιμενοντας" την προσκληση για ενδιαφερον...θα ελεγα δειχνει μια "ουσια" στις κινησεις του και οχι τζαμπα μαγκια και γαβγαβ για τραγουδι...
Αυτο που σιγουρα δειχνει με καθε ευκαιρια ειναι οτι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να του βγαζεις επιθετικοτητα.Δεν το θελει κανεις μας...κανεις!Ουτε αυτος δειχνει βολικα σε τετοια κατασταση ειδικα μεσα σε χωρο φιλικο.Υπηρξαν και φορες που απο λαθος χειρισμους οι πιτσιρικες τον εφεραν σε "ορια".Μου εκανε εντυπωχη χωρις να τον διορθωσω οτι απλα αλλαξε χωρο για να μην τον ενοχλουν!
Καλα το παμε,καλα το πατε,δινοντας τα φωτα σας...σάς διαβαζω σε γνωσεις και αποψεις και απομνημονευω οσα λετε...Βοηθατε αρκετα και ευχαριστω
Last edited:
Κώστα...και που είσαι ακόμα!
Μέχρι να ωριμάσει θα τον ερωτεύεσαι όλο και περισσότερο και θα υπάρχουν πολλές στιγμές που θα σχηματίζεται ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο σας σκεπτόμενοι το πόσο σωστά κάνει κάποια πράγματα ο μικρός, θα υπάρξουν πολλές στιγμές που θα έχετε μια απορία και μια έκπληξη για το πόσο σωστά αντιδράει ο μικρός σε ερεθίσματα στο περιβάλλον και γενικά!
Σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον με ισορροπημένους χαρακτήρες μόνο κάτι ισορροπημένο μπορεί να βγει!
Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον συνήθως οι άνθρωποι αυτοί πιάνουν τον παλμό πολύ νωρίς και γρήγορα!
Κώστα...ακόμα δεν έχεις δει τίποτα!Εύχομαι να τα περάσεις και να τα καταλάβεις!Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταλάβεις!
Μέχρι να ωριμάσει θα τον ερωτεύεσαι όλο και περισσότερο και θα υπάρχουν πολλές στιγμές που θα σχηματίζεται ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο σας σκεπτόμενοι το πόσο σωστά κάνει κάποια πράγματα ο μικρός, θα υπάρξουν πολλές στιγμές που θα έχετε μια απορία και μια έκπληξη για το πόσο σωστά αντιδράει ο μικρός σε ερεθίσματα στο περιβάλλον και γενικά!
Σε ένα ισορροπημένο περιβάλλον με ισορροπημένους χαρακτήρες μόνο κάτι ισορροπημένο μπορεί να βγει!
Και σε ένα τέτοιο περιβάλλον συνήθως οι άνθρωποι αυτοί πιάνουν τον παλμό πολύ νωρίς και γρήγορα!
Κώστα...ακόμα δεν έχεις δει τίποτα!Εύχομαι να τα περάσεις και να τα καταλάβεις!Είμαι σίγουρος ότι θα τα καταλάβεις!
Oντως Στελιο,ετσι ειναι.Αυτον τον σκυλο αρχιζω και τον γουσταρω πολυ!Εχει μεγαλες διαφορές απο τον Γερμανικο Ποιμενικο που ειχα,τοσο σε φυλη οσο και φυλο.Διαφορές τοσες που θα ελεγα οτι μιλαμε για εντελως αλλες περιπτωσεις σκυλων.Ισως στο θεμα αφοσιωση να μιλαμε για ταυτοποιηση αλλά και παλι ο μικρος δεν δειχνει ακομη οσα φανταζομαι οτι μπορει,λογω νεαρης ηλικιας.Ενας σκυλος που σου δειχνει πώς να του φερεσαι,χωρις περιττα αλλά και χωρις ενδοιασμους(απο την πλευρα μου).Θελει σαφηνεια και καθαροτητα σε αυτα που του ζητας και ευχαριστως ανταποκρινεται.Δεν θελει να τον κανεις να βαριεται,αλλωστε αυτο το κανει και μονος του οπότε δεν θελει "οδηγο" σε αυτο χαχα!Τού δικαιολογω αρκετα λογω ηλικιας-δεν του χαριζω ομως.Ολα με μετρο και προχωραμε!
Συγχαρητήρια για το σκεπτικό σου, νομίζω ότι θα τα πάς περίφημα ! Ξέρεις πόσα σκυλιά "μιλάνε" και τα αφεντικά δεν τους καταλαβαίνουν ; Είμαι σίγουρη ότι θα έχεις δεί τέτοιες περιπτώσεις. Καταλήγουμε επομένως όλοι στο ότι πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία μεταξύ εκπαίδευσης και προσωπικότητας του σκύλου. Η εκπαίδευση να αφορά στην αποτροπή περιστατικών που μπορεί να θέσουν τον σκύλο ή μέλος της οικογένειας σε κίνδυνο, αλλά και να θέτει τις βάσεις και τα όρια που είναι αναγκαία για την ευτυχισμένη και ομαλή συνύπαρξη σκύλου και οικογένειας. Σε καμία περίπτωση όμως να μην ισοπεδώνεται η προσωπικότητα του σκύλου, άρα να είμαστε ευέλικτοι στην εκπαίδευση και να την προσαρμόζουμε στην προσωπικότητα του εκάστοτε σκύλου. Τα λέω καλά ;
Καθε μερα και κατι καινουριο.Ενα μηνυμα οτι γνωριζει την οικογενεια και μαλιστα διαφορετικά καθε μελος της.Χαζευα σημερα το πρωι μια εξαιρετικη εικονα.Η μικροτερη της παρεας,18 μηνων σημερα,ξαπλωμενη στο πατωμα και δίπλα της ακριβως ο Φοιβος.Κεφαλι με κεφαλι.Η μικρη να του δινει το χερι της και να το βαζει στο στομα του,αυτος να το δεχεται ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΡΓΙΚΑ ουτε καν υποψια για δαγκωμα και μετα να γυριζει το ποδι του και να το βαζει πανω στον ωμο της πιτσιρικας!Αγκαλια δίπλα διπλα χωρις ιχνος νευρικοτητας,τοσο απο τη μικρη οσο και απο τον σκυλο....Σε ολη αυτη την δεκαλεπτη "γνωριμια" γυριζαν και οι δυο το κεφαλι τους και με κοιταζαν με εκδηλη φυσικοτητα και χαρα,χωρις εγω να δειχνω διαθεση για να επεμβω αν χρειαστει...Επαθα πλακα ρε παιδια!Ενας σκυλος που δειχνει να τραβαει ακομη και μενα 3 μηνων τωρα οταν θελει κατι να μυρισει στη βολτα και να νοιωθω την δυναμη που βαζει.Ενας σκυλος που παιζει με πολυ δυνατοτερα σκυλια και δειχνει να μην κανει πισω...Και με την πιτσιρικα να εχει γινει λιωμενο παγωτο να την αφηνει να τον γευτει και να το γευεται κι ο ιδιος!!!θα ποσταρω φωτο με την πρωτη ευκαιρια...
Δεν ξερω,βλεπω αυτη την πιτσιρικα η οποια και λογω ηλικιας δεν δειχνει υποψια φοβου,να μεγαλωνουν μαζι και να μαθαινει ο ενας απο τον αλλο.Αμφιδρομη σχεση που πραγματικα αν δεν την βιωνεις δεν ζεις τιποτα απ'οσα ακους,απ'οσα λεγονται κατα καιρους.Και δεν το κανει μονο μ'αυτη.Με ολα τα παιδια δειχνει αυτο που περιμενεις...φιλικοτητα και στοργη.Φυσικα ετσι χωρις κανεις να τον διδαξε χωρις κανεις να απαιτησε κατι τετοιο.Η φυση;Ισως...
Φυσικα εμπειριες και εικονες πολλες που σε κανουν να νοιωθεις πώς ενας σκυλος αποκτα την διαχρονικη φημη ως φιλος του ανθρωπου...Οπως για παραδειγμα οταν η μικρη καθεται στο πατωμα ή στο καρεκλακι της και τρωει ενα μπισκοτακι ή ενα κομματι ψωμι...Ο σκυλος παει και καθεται δίπλα της χωρις να την ενοχλει απλα κοιταζοντας την.Η μικρη φυσικα κανει την κινηση και του δινει να τσιμπησει μια δαγκωνια και μετα τρωει κι αυτη και παλι το ιδιο...Βλεπεις και στων δυο τα ματια οτι δεν υπαρχει αναμεσα ουτε κατα διανοια αυτο που εμεις οι μεγαλυτεροι και "σοφοτεροι" υποτιθεται ονομαζουμε "προσωπικο οφελος"...Μια μοιρασια,μια ανταλλαγη,μια συμβιωση που ερχεται λες και ειναι το φυσιολογικοτερο πραγμα του κοσμου...Απλα εικονες.Τις παραθετω,ετσι γιατι μιλαμε για αυτα τα εκπληκτικα ζωα!
Δεν ξερω,βλεπω αυτη την πιτσιρικα η οποια και λογω ηλικιας δεν δειχνει υποψια φοβου,να μεγαλωνουν μαζι και να μαθαινει ο ενας απο τον αλλο.Αμφιδρομη σχεση που πραγματικα αν δεν την βιωνεις δεν ζεις τιποτα απ'οσα ακους,απ'οσα λεγονται κατα καιρους.Και δεν το κανει μονο μ'αυτη.Με ολα τα παιδια δειχνει αυτο που περιμενεις...φιλικοτητα και στοργη.Φυσικα ετσι χωρις κανεις να τον διδαξε χωρις κανεις να απαιτησε κατι τετοιο.Η φυση;Ισως...
Φυσικα εμπειριες και εικονες πολλες που σε κανουν να νοιωθεις πώς ενας σκυλος αποκτα την διαχρονικη φημη ως φιλος του ανθρωπου...Οπως για παραδειγμα οταν η μικρη καθεται στο πατωμα ή στο καρεκλακι της και τρωει ενα μπισκοτακι ή ενα κομματι ψωμι...Ο σκυλος παει και καθεται δίπλα της χωρις να την ενοχλει απλα κοιταζοντας την.Η μικρη φυσικα κανει την κινηση και του δινει να τσιμπησει μια δαγκωνια και μετα τρωει κι αυτη και παλι το ιδιο...Βλεπεις και στων δυο τα ματια οτι δεν υπαρχει αναμεσα ουτε κατα διανοια αυτο που εμεις οι μεγαλυτεροι και "σοφοτεροι" υποτιθεται ονομαζουμε "προσωπικο οφελος"...Μια μοιρασια,μια ανταλλαγη,μια συμβιωση που ερχεται λες και ειναι το φυσιολογικοτερο πραγμα του κοσμου...Απλα εικονες.Τις παραθετω,ετσι γιατι μιλαμε για αυτα τα εκπληκτικα ζωα!
Last edited:
