Καλησπέρα, είμαι κι εγώ μια σκυλομαμά εδώ και ένα χρόνο περίπου και μόλις ανακάλυψα το forum σας και το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον! Ο μικρός μου συγκάτοικος ("μικρός", λέμε τώρα...) λέγεται Ρας και είναι ημιαιμότατος. Heinz 57 όπως τον είπε μια συμπαθέστατη Βρετανίδα και πιό μέσα δεν θα μπορούσε να έχει πέσει, μπορεί να αποτελείται όντως από 57 ή και περισσότερες ράτσες. Είναι πανέξυπνος και κατά την ταπεινή μου γνώμη πανέμορφος!
Η ιστορία του, μέσες άκρες έχει ως εξής. Γνωστός γνωστού χάριζε λαμπραντοράκια γιατί η σκυλίτσα του γέννησε πολλά, 9, και ούτε λίγο ούτε πολύ θα τα έπνιγε αν δεν έβρισκε που να τα δώσει... Την ψιλιάστηκα φυσικά ότι δεν θα είναι λαμπραντόρ γιατί τότε αν δεν έβρισκε που να τα δώσει απλά θα τα πούλαγε. Από μικρό παιδί ήθελα να αποκτήσω σκύλο αλλά θεωρόντας ότι είναι πολύ μεγάλη ευθύνη δεν είχα αποτολμήσει ποτέ στο παρελθόν κάποια κίνηση, ίσως επειδή δεν ήμουν και έτοιμη. Όμως στο άκουσμα του "θα τα πνίξει" κάτι έγινε... Και ετοιμάστηκα!
Εννοείται ότι έκανα όση έρευνα μπορούσα να κάνω, τόσο μέσω διαδυκτύου, όσο και μέσω γνωστών, αλλά τελικώς η θεωρία απέχει πολύύύύ από την πράξη αλλά και κάθε περίπτωση διαφέρει με τις άλλες, οπότε χρειάστηκα να απευθυνθώ σε εκπαιδεύτρια.
από τότε ζούμε αρμονικά αφού είναι υπάκουος αλλά κι εγώ καταλαβαίνω πάνω κάτω τις ανάγκες του. Είναι πολύ φιλικός με τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας (από παιδιά μέχρι γέρους) και φυλής.
Το μόνο μας πρόβλημα είναι όταν συναντάμε στην βόλτα μας άλλα αρσενικά σκυλιά. Τότε ο Ρας γίνεται τέρας... Έχω πρόσπαθήσει με το καλό αλλά και με το άγριο αλλά δεν έχω καταφέρει και πολλά πράγματα... Ευτυχώς τα πράγματα πάνε καλά με τα αρσενικά που γνωρίζει από όταν ήταν ο ίδιος κουτάβι αλλά αυτό δεν είναι αρκετό νομίζω...
Αυτά από μας, ευχαριστώ!
Η ιστορία του, μέσες άκρες έχει ως εξής. Γνωστός γνωστού χάριζε λαμπραντοράκια γιατί η σκυλίτσα του γέννησε πολλά, 9, και ούτε λίγο ούτε πολύ θα τα έπνιγε αν δεν έβρισκε που να τα δώσει... Την ψιλιάστηκα φυσικά ότι δεν θα είναι λαμπραντόρ γιατί τότε αν δεν έβρισκε που να τα δώσει απλά θα τα πούλαγε. Από μικρό παιδί ήθελα να αποκτήσω σκύλο αλλά θεωρόντας ότι είναι πολύ μεγάλη ευθύνη δεν είχα αποτολμήσει ποτέ στο παρελθόν κάποια κίνηση, ίσως επειδή δεν ήμουν και έτοιμη. Όμως στο άκουσμα του "θα τα πνίξει" κάτι έγινε... Και ετοιμάστηκα!
Εννοείται ότι έκανα όση έρευνα μπορούσα να κάνω, τόσο μέσω διαδυκτύου, όσο και μέσω γνωστών, αλλά τελικώς η θεωρία απέχει πολύύύύ από την πράξη αλλά και κάθε περίπτωση διαφέρει με τις άλλες, οπότε χρειάστηκα να απευθυνθώ σε εκπαιδεύτρια.
από τότε ζούμε αρμονικά αφού είναι υπάκουος αλλά κι εγώ καταλαβαίνω πάνω κάτω τις ανάγκες του. Είναι πολύ φιλικός με τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας (από παιδιά μέχρι γέρους) και φυλής.
Το μόνο μας πρόβλημα είναι όταν συναντάμε στην βόλτα μας άλλα αρσενικά σκυλιά. Τότε ο Ρας γίνεται τέρας... Έχω πρόσπαθήσει με το καλό αλλά και με το άγριο αλλά δεν έχω καταφέρει και πολλά πράγματα... Ευτυχώς τα πράγματα πάνε καλά με τα αρσενικά που γνωρίζει από όταν ήταν ο ίδιος κουτάβι αλλά αυτό δεν είναι αρκετό νομίζω...
Αυτά από μας, ευχαριστώ!
