Να πω την προσωπικη μου εμπειρια μηπως βοηθησει επι του θεματος.
Στην πρωτη συμβιωση με σκυλο,ενα Γερμανικο Ποιμενικο θυληκο,ειχα την μια κορη.Στην αρχη ηταν επιφυλακτικη εως και φοβισμενη σε σημειο να μην πλησιαζει.Ο σκυλος προηγηθηκε της κορης.Ηταν μεγαλυτερος απο τη μικρη 4μιση χρονια.Την προσεχε παντα,δεν την πεταξε ποτέ κατω,εδειχνε μια εξαιρετικη στοργη και προσοχη γιαυτην.Ολη η σχεση συμβιωσης μαζι ηταν εξαιρετικη.Μεγαλωνοντας η μικρη δεθηκαν σε απιστευτο βαθμο.Η ΗΡΑ μπορουσε να φαει τα σιδερα,πολλοι ξενοι δεν εμπαιναν καν στο σπιτι αλλά η μικρη ηταν ολη μερα αγκαλια μαζι της.Οταν εφυγε απο κοντα μας,στα 13 της,η μικρη σκαρτα 9 τοτε εκλαιγε με μαυρο δακρυ.Μιλουσε για πολυ καιρο μετα για την ΗΡΑ,επαινε σπιτι και βουρκωνε αναμασωντας στιγμες με την ΗΡΑ...της εξηγουσα συνεχως οτι ο θανατος δεν καταστρεφει τις σχεσεις αλλά τις δυναμωνει στο νου.Η συνολικη σχεση της Ηρας με την μικρη,θεωρω οτι κοινωνικοποιησαν την κορη μου σε απιστευτο βαθμο.Πιο υπευθυνη,πιο δυναμικη,πιο αποφασιστικη.Αμφιδρομη σχεση και σχεση εμπιστοσυνης και αγαπης.
Με τον Φοιβο,δυο μηνες ειμαστε μαζι.Η μεγαλη κορη στα 10+ πλεον ειναι ανετη.Νοιωθει μαζι του λες και τον εχει χρονια,χωρις ιχνος φοβου ή ενδοιασμων.Συνεχως ρωτα πώς να του φερεται.Συνεχως προσεχει τα οσα τον αφορουν.
Η μεσαια κορη,στα 3και κατι σημερα δεν ηθελε να ακουσει ευκολα για σκυλο.μαθαινε και της λεγαμε πριν τον φερουμε σπιτι.Στις αρχες ηταν εξαιρετικα επιφυλακτικη.ισως και αρνητικη.και με καποια δαγκωματακια ή αποτομα που εκανε ο Φοιβος,ισαμε και να φυγει θα ηθελε...Δυο μηνες τωρα,μερα με τη μερα,χτιζουν τη σχεση τους.Μαζι τους και εγω με τη συζυγο,ελαχιστοποιουμε την "στραβη" που θα αγχωσει σκυλο ή παιδι και μπορω να πω οτι σημερα η μικρη περιμενει την ωρα που θα του βαλει να φαει ή κλαιει να μην τον παει βολτα μονο η μεγαλη κορη αλλά να πανε μαζι.Χαδια στην αρχη ουτε για αστειο.Εχει φτασει στο σημειο να τον πιανει απο το περιλαιμιο και να τον βγαζει μιλωντας του απο το δωματιο της,αν της αρπαζει κανα παιχνιδι...Φοβερη αλλαγη μεσα σε ελαχιστο χρονο.Και καθε μερα και καλυτερα.
Η πιο μικρη της παρεας,1μιση ετων,δεν μασαει τιποτα!Εχοντας οντως αγνοια "κινδυνου" λογω ηλικιας,του κανει τα απιστευτα αλλά ο Φοιβος δεν εχει δυσανασχετησει ποτέ ασχημα.Την αποφευγει αν τον παραζαλισει,αλλά γενικα την ανεχεται σε ολα.Ψιλοδαγκανιες οχι πονουν αλλά κουταβιστικες.Τους ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ παντα ως την πιο ευαισθητη σχεση.Εννοειται αμφιδρομα...Νοιωθω οτι αυτη η κορη μεγαλωνοντας θα γινει ο αρχηγος στο κοπαδι...
Αυτα απο μενα.Ναι στηριζω την αποψη οτι τα παιδια βελτιωνονται ως ανθρωποι απο τη σχεση τους με εναν σωστα αναπτυσσομενο σκυλο. Αποψη που ενισχυεται ακομα κι οταν αναμεσα στα παιδια μου υπαρξουν και ανήψια και φιλες τους που εκει οι δικες μου δειχνουν πολυ πιο υπευθυνη και ανετη συμπεριφορα σε σχεση με τα υπολοιπα παιδακια στην παρουσια του σκυλου...
Ακομα και οι ερωτησεις,βομβαρδισμος ωρες ωρες εκ μερους τους,που σχετιζονται με οτιδηποτε μπορεις να φανταστεις με ενα σκυλο,δειχνουν το ενδιαφερον και ενθουσιασμο τους.Ακομα και το δαγκωμα(φιλικο...)το νοιωθουν ως σημειο "ως εκει"και μαζευονται.Τους εξηγω το γιατι ομως καθε φορα που θα συμβει.
Και να πω και το τελευταιο.Πολλοι απο το συγγενες και μη περιβαλλον μου,οταν πηρα και τα δυο γαβ γαβ μου,εκπλησσονταν οταν ακουγαν οτι θα μενουν μεσα στο σπιτι μαζι μας."μα καλα τεραστιος σκυλος,που θα τον βαλετε;Τα παιδια;"......Ευχομαι και κανω το παν για να τους διαψευδω και μεχρις ωρας δικαιωνομαι
