Η αλυσίδα αν είναι μακρυά ο σκύλος όσο βρίσκετε σε κυνηγετικό, θα βρεθεί στον αέρα και θα φάει τα μούτρα του. Η αλυσίδα πρέπει να φέρνει τα μπροστινά πόδια στο όριο του τραπεζιού. Το μανίκι, αν το φτάσω στον πιο ακραίο βαθμό, είναι το μόνο ασφαλές μέρος σε αυτή την άσκηση για το σκύλο. Αλλά δεν συζητάμε για τόση πίεση σε καμία περίπτωση.
Μίλησες για άμυνα στο προηγούμενο μνμ σου και σου απάντησα ότι άμυνα μπαίνει μόνο όταν ο σκύλος είναι δεμένος επάνω στον πάσαλο. Το κολάρο του δηλαδή εφάπτεται. Εκεί είναι που δε μπορεί να φύγει, οπότε μπαίνει το αιώνιο ερώτημα Fight or Flight. Kαι αφού Flight δεν υπάρχει, άρα Fight!
Έτσι όπως έχουμε δουλέψει το τραπέζι με αλυσίδα μακρυά (τόσο ώστε να μην πέφτει ο σκύλος από το τραπέζι) μιλάμε καθαρά για κυνηγητικό και λόγο της μείωσης της διαφοράς του ύψους μεταξύ σκύλου και ερεθιστή, αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του σκύλου και οι κοινωνική επιθετικότητα (social aggression).
Ξεκινώντας από το κυνηγετικό, που είναι δουλεμένο και super ευχάριστη διαδικασία για τον σκύλο, μικραίνει η απόσταση και φτάνει ο βοηθός face to face με το σκύλο. Αυτό γίνεται για να βγάλουμε, τελικά, άμυνα. Άρα μας ενδιαφέρει η ισορροπία και όχι μόνο το ένα ή το άλλο. Το θέμα είναι αυτό να γίνει χωρίς ο σκύλος να νιώσει ότι τελειώνει η ζωή του.
Δεν είναι άμυνα, αλλά λίγο stress (και όχι distress που έλεγε και ο Ιταλός), το οποίο βοηθάει στο να βγάλει ο σκύλος επιθετικότητα στον κοινωνικό του χώρο και όχι στον προσωπικό.
Γιατί για να μπει ο σκύλος σε άμυνα πρέπει να προκληθεί στον προσωπικό του χώρο και ταυτόχρονα να μην έχει διέξοδο διαφυγής. Εφόσον έχουμε μια μακρυά αλυσίδα (τόσο ώστε να μην πέσει ο σκύλος από το τραπέζι) δε μπορούμε να μιλάμε για άμυνα, ειδικά όταν η εικόνα που παρουσιάζει ο σκύλος είναι να τεντώνει την αλυσίδα μπροστά για να πάει για το δάγκωμα!
