προσπαθω να καταλαβω τι διαφορα βλεπεις που δε βλεπω.δεν εχω διαβασει το θεμα(βαριεμαι τωρα ειναι πρωι)αλλα ο σκυλος δεν αγριευει αμα εινιαι δεμενος
η λογικη του δεσιματος ειναι για να ελεγχεις τη διαφυγη φανταζομαι και να μπει σε αμυνα ο σκυλος
Και σου ξαναλέω λοιπόν. Στο τραπέζι διέξοδος διαφυγής δεν υπάρχει, και πρέπει ο ερεθιστής να είναι μάστορας ώστε ο σκύλος να μη φρικάρει. Ο σκύλος όταν φεύγει ΠΑΝΤΑ προσπαθεί να έχει οπτική επαφή με τον κίνδυνο. Στο τραπέζι αν γίνει αυτό στην απέναντι πλευρά τα πίσω πόδια θα βρεθούν στον αέρα και για να αλλάξει αυτή την άβολη στάση ο σκύλος θα ξαναβρεθεί μούρη-μούρη με τον κίνδυνο. Το κυνηγετικό είναι στην αρχή της άσκησης - και αυτό συμβαίνει γιατί ο Donini το παίζει έτσι το παιχνίδι. Κάποιος άλλος μπορεί να έμπαινε στα ίσια, γύρο γύρο το σκύλο μέχρι να δαγκώσει ή να καταλήξει στο τρελάδικο. Ο σκύλος προκαλείται στον προσωπικό του χώρο στο έπακρο αφού ο βοηθός φτάνει να είναι μπροστά στη μάπα του σκύλο. Ποιο προσωπικός ο χώρος δεν γίνεται. Μετά μπαίνεις κάτω από το σκύλο και σε κατουράει! Ο Donini δίνει χώρο στα σκυλιά και τους βγάζει το δάγκωμα με κυνηγετικό ή με άμυνα - ανάλογα το σκύλο και πόσο αντέχει - γιαυτό βλέπεις να τεντώνει η αλυσίδα. Η άσκηση ξαναλέω βασίζεται στο ένστικτο της επιβίωσης. Από εκεί και πέρα ο χειρισμός, η λεπτομέρειες και η ισορροπία μεταξύ κυνηγετικού και άμυνας διαφέρει από βοηθό σε βοηθό. Άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας.Μίλησες για άμυνα στο προηγούμενο μνμ σου και σου απάντησα ότι άμυνα μπαίνει μόνο όταν ο σκύλος είναι δεμένος επάνω στον πάσαλο. Το κολάρο του δηλαδή εφάπτεται. Εκεί είναι που δε μπορεί να φύγει, οπότε μπαίνει το αιώνιο ερώτημα Fight or Flight. Kαι αφού Flight δεν υπάρχει, άρα Fight!
Έτσι όπως έχουμε δουλέψει το τραπέζι με αλυσίδα μακρυά (τόσο ώστε να μην πέφτει ο σκύλος από το τραπέζι) μιλάμε καθαρά για κυνηγητικό και λόγο της μείωσης της διαφοράς του ύψους μεταξύ σκύλου και ερεθιστή, αυξάνεται η αυτοπεποίθηση του σκύλου και οι κοινωνική επιθετικότητα (social aggression).
Δεν είναι άμυνα, αλλά λίγο stress (και όχι distress που έλεγε και ο Ιταλός), το οποίο βοηθάει στο να βγάλει ο σκύλος επιθετικότητα στον κοινωνικό του χώρο και όχι στον προσωπικό.
Γιατί για να μπει ο σκύλος σε άμυνα πρέπει να προκληθεί στον προσωπικό του χώρο και ταυτόχρονα να μην έχει διέξοδο διαφυγής. Εφόσον έχουμε μια μακρυά αλυσίδα (τόσο ώστε να μην πέσει ο σκύλος από το τραπέζι) δε μπορούμε να μιλάμε για άμυνα, ειδικά όταν η εικόνα που παρουσιάζει ο σκύλος είναι να τεντώνει την αλυσίδα μπροστά για να πάει για το δάγκωμα!