τελικά αυτό που καταλαβαίνω, από αυτά που διαβάζω αλλά και από τη μικρή μου εμπειρία είναι ότι δε φταίνε τα σκυλιά αλλά οι @ &^%$#@ που τα έχουν.
στην περιοχή που μένω (σ'ένα μικρό νησί) δεν υπάρχουν αδέσποτα, μόνο δεσποζόμενα (έτσι τα λένε;
που οι καλοί ιδιοκτήτες τους τ'αφήνουν ελεύθερα να τριγυρίζουν. εκτός από τον κίνδυνο που διατρέχουν με τις φόλες (δόξα το Θεό, υπάρχουν ένα σωρό καλοί άνθρωποι εδώ πέρα) γυρνάνε γύρω γύρω και κάνουν τσαμπουκάδες...
όταν βγαίνω με το θηλυκό γκόλντεν, όλα οκ, κανένα πρόβλημα, θηλυκό γαρ. όταν βγαίνω όμως με τον άρη (αρσενικό ΕΠ), τότε τρέμει το φυλλοκάρδι μου. όχι για τον άρη, αλλά για τ'άλλα. γιατί τα'χει για πλάκα... ο άρης βέβαια πάντα με λουρί, τα άλλα λυτά. τι κάνω σ'αυτή την περίπτωση;;; αφήνω να λύσουν "τις διαφορές" τους μόνοι τους;;;; προφανώς όχι!
εκτός από αυτό, την έχουν δει κι έρχονται και κατασκηνώνουν έξω από την αυλή μου, και τα δικά μου λυσσάνε. τι κάνω λοιπόν;;;
και τώρα κάτι αστείο. μια φορά είχα ξαμολήσει τον άρη σ'ένα περιφραγμένο χωράφι κοντά στο σπίτι να τρέξει λίγο να ξελυσάξει. εκεί λοιπόν που μύριζε τα χορταράκια και τα δεντράκια κι έτρεχε χαρούμενο και ξένοιαστο, βλέπω πίσω από ένα θαμνάκι δύο ματάκια να με κοιτάνε. ο άρης είχε απομακρυνθεί, δεν το είχε πάρει χαμπάρι, και προσπάθησα σιγά σιγά και με τρόπο να το φέρω προς το μέρος μου, να του ανοίξω την πόρτα να το "φυγαδεύσω". αυτό τίποτα. κάποια στιγμή ξεθάρρεψε κι άρχισε να έρχεται προς το μέρος μου. δυστυχώς όχι τρέχοντας... και ξαφνικά από το βάθος του χωραφιού ήρθε το ιππικό (έτσι λέω τον άρη όταν τρέχει, γιατί καλπάζει...). το μικρό ήρθε τρέχοντας προς την πόρτα που καθόμουν αλλά το πρόλαβε ο άρης. το γυρόφερε 5-6 φορές, το μικρό (αρσενικό) του βγαλε δόντια, άρχισε να του αγριεύει κι εγώ εκεί τα'κανα πάνω μου, γιατί λέω τώρα αυτό δεν τη γλιτώνει, και πως να μπω ανάμεσα σε σκυλοκαβγά... ευτυχώς το αρουλάκι δεν έκανε τίποτα, γιατί σου λέει θα τα βάλω με τη μισοριξιά;;;; κι εκεί απάνω το μικρό την κοπανάει απ'τα κάγκελα του οικοπέδου. όπου έχει βγει το μισό έξω, το άλλο μισό μέσα, ο άρης να το μυρίζει και να του γαβγίζει από τη μέσα μεριά, κι εγώ τελικά να γελάω με το θέαμα... ευτυχώς κανείς δεν έπαθε τίποτα.... αλλά ήταν τόσο αστείο (όχι όσο το περιγράφω, αλλά ήταν), κι αυτό γιατί ο μικρός τη σκαπούλαρε. αν και δεν νομίζω ότι θα του έκανε κακό. είναι πολύ καλό σκυλί, κι έχει επαφές και με άλλα.