στο σπίτι που μένω τώρα, μονοκατοικία, όταν ήρθαμε δεν είχαμε σκύλο. οι ιδιοκτήτες όμως είχαν παλαιότερα, οπότε όταν τους το είπαμε ότι σκεφτόμαστε να πάρουμε σκύλο, μέχρι που αδιαφόρησαν μπορώ να πω. ευτυχώς και γύρω γύρω δεν μένουν πολλοί. τώρα το χειμώνα δηλαδή, γιατί το καλοκαίρι έρχονται (μένω στις σπέτσες, γι'αυτό). βέβαια όταν πήραμε και τον Ε.Π., ήταν και καλοκαίρι, είχαμε ένα θεματάκι. κλαψούριζε, τα παράθυρα των γύρω ήταν ανοιχτά... καταλαβαίνετε. εκείνο το καλοκαίρι ξαγρύπνησα!!! τώρα πια έχουμε άλλα. γαβγίζει το μανάρι μου, όχι βέβαια χωρίς λόγο. κάποια στιγμή, η ιδιοκτήτρια, που μένει 100 γειτονιές μακριά, μας είπε ότι και καλά οι γείτονες, ψιλοπαραπονιούνται για το γάβγισμα και κάτι τέτοια. εμείς απλώς της είπαμε ότι δεν μας έχει παραπονεθεί κανείς, σε προσωπικό επίπεδο, ότι αν κάποιος έχει πρόβλημα ας έρθει να μας πιάσει. ευτυχώς βέβαια από τους 10-15 γείτονες που έχουμε οι περισσότεροι έχουν σκυλιά, οπότε η κατάσταση σώζεται.
από την άλλη όταν το νοίκι στάζει στην ώρα του...
αν θελήσουμε όμως να μετακομίσουμε, πρώτα κοιτάμε για τα σκυλιά και μετά για μας...