Καλησπέρα σε όλους σας!
Είμαι ο Μιχάλης και όπως γράφω και στο τίτλο, έχω 2 yorkshire αδελφάκια 10 ετών.
Ενα αρσενικό και ένα θηλυκό.
Διαβάζω με αρκετό ενδιαφέρον όλα όσα αναφέρετε για τα puppy meals και για τα petshop. Πραγματικα είναι σοκαριστικό...
Ομολογώ δεν τα ήξερα, παρόλο που από μικρό παιδάκι ήμουν πάντοτε με ένα σκύλο.
Το πρώτο yorkshire που πήρα, αγοράστηκε το 1989 από ένα pet shop αν θυμάμαι καλά στην οδό Φρατζή στο Ν.Κόσμο. Δεν ξέρω αν και τότε επικρατούσε όλο αυτό το σκηνικό με τα pet shop, ξέρω όμως πως το γιορκι μου ήταν ένα πανέμορφο και υγιέστατο σκυλάκι, με pedigree κανονικά που έφυγε δυστυχώς άδοξα στα 10 του χρόνια
Προσπάθησε να δείξει τα "δόντια" του σε έναν μεγαλόσωμο σκύλο και ξέφυγε από την μητέρα μου, με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει ένα αμάξι.
Θεώρησα - και θεωρώ ακόμα και τώρα - πως μια τέτοια απώλεια θεραπεύεται μόνο αν πάρεις αμέσως ένα κουτάβι.
Πράγματι την επόμενη μέρα (εν έτη 2000) βρήκα από αγγελία μια κυρία που έδινε yorkshire. Πήγαμε σπίτι της οπου μας υποδέχθηκε η μαμά γιορκσαρίνα και ο μπαμπάς γιορκσαρος και 4-5 μικρά κουταβάκια.
Ηταν τόσο όμορφα και γλυκά που δεν αντισταθήκαμε και πήραμε τον πρωτότοκο "σοβαρό" και πανέμορφο αρσενικό και την τελευταία "άτακτη" και πληθωρική θηλυκιά.
Αυτή τη στιγμή είναι στειρωμένα και τα 2, και παρόλο τα 10 χρόνια τους είναι ακόμα παιχνιδιάρικα και φασαριόζικα και πολύ μα πολύ αγαπησιάρικα και τρυφερά.
Χάρηκα που σας βρήκα
Είμαι ο Μιχάλης και όπως γράφω και στο τίτλο, έχω 2 yorkshire αδελφάκια 10 ετών.
Ενα αρσενικό και ένα θηλυκό.
Διαβάζω με αρκετό ενδιαφέρον όλα όσα αναφέρετε για τα puppy meals και για τα petshop. Πραγματικα είναι σοκαριστικό...
Το πρώτο yorkshire που πήρα, αγοράστηκε το 1989 από ένα pet shop αν θυμάμαι καλά στην οδό Φρατζή στο Ν.Κόσμο. Δεν ξέρω αν και τότε επικρατούσε όλο αυτό το σκηνικό με τα pet shop, ξέρω όμως πως το γιορκι μου ήταν ένα πανέμορφο και υγιέστατο σκυλάκι, με pedigree κανονικά που έφυγε δυστυχώς άδοξα στα 10 του χρόνια
Προσπάθησε να δείξει τα "δόντια" του σε έναν μεγαλόσωμο σκύλο και ξέφυγε από την μητέρα μου, με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει ένα αμάξι.
Θεώρησα - και θεωρώ ακόμα και τώρα - πως μια τέτοια απώλεια θεραπεύεται μόνο αν πάρεις αμέσως ένα κουτάβι.
Πράγματι την επόμενη μέρα (εν έτη 2000) βρήκα από αγγελία μια κυρία που έδινε yorkshire. Πήγαμε σπίτι της οπου μας υποδέχθηκε η μαμά γιορκσαρίνα και ο μπαμπάς γιορκσαρος και 4-5 μικρά κουταβάκια.
Ηταν τόσο όμορφα και γλυκά που δεν αντισταθήκαμε και πήραμε τον πρωτότοκο "σοβαρό" και πανέμορφο αρσενικό και την τελευταία "άτακτη" και πληθωρική θηλυκιά.
Αυτή τη στιγμή είναι στειρωμένα και τα 2, και παρόλο τα 10 χρόνια τους είναι ακόμα παιχνιδιάρικα και φασαριόζικα και πολύ μα πολύ αγαπησιάρικα και τρυφερά.
Χάρηκα που σας βρήκα