Την προηγούμενη Τρίτη φτάνοντας στο σχολείο βλέπω ότι τα παιδιά είναι συγκεντρωμένα σε μία μεριά του προαυλίου και κάτι κοιτούσαν με πολύ περιέργεια αλλά και με πολλή χαρά! Καθώς περνούσα την πόρτα για να μπω εγώ και οι συνάδελφοι μου εντός του προαυλίου ρωτάω τη σχολική τροχονόμο τι έγινε και είναι όλα τα παιδιά συγκεντρωμένα εκεί. Μου λέει «Έχουν αφήσει κουτάβια»!! Πάω εκεί και τι να δω: μέσα σε ένα κιβώτιο , όχι ένα, όχι δύο, αλλά 8 κουτάβια!
Με το που τα είδα, τι να σας πω, ταράχτηκα…. Αρχικά στεναχωρήθηκα. Στη συνέχεια όμως νευρίασα σκεπτόμενη πως κάποιος έκανε τη χάρη στα κουτάβια (αλλά πρώτα απ’ όλα στον εαυτό του που προφανώς δεν ήξερε τι να τα κάνει όλα αυτά, κ βρήκε αυτήν την πανέξυπνη πατέντα) να μην τα πετάξει κατευθείαν στα σκουπίδια αλλά να τους δώσει μια ευκαιρία με το να τα πετάξει μες στο βράδυ μέσα στο δημοτικό σχολείο! Σου λέει «Ε, παιδάκια θα τα δουν, θα τα δουν έτσι μικρούλια κ γλυκούλια και θα τα πάρουν!»
Ε, λοιπόν, έτσι και έγινε! Όλα λέγανε, εγώ θα πάρω ένα, όχι εγώ θα πάρω! Στα διαλείμματα πήγαιναν κ έπαιρναν τους γονείς τους να τους ρωτήσουν αν τα αφήνουν να πάρουν ένα!!!!
Όταν όμως τα είδα εγώ λιγάκι καλύτερα είδα ότι τους έλειπε αρκετό τρίχωμα στις ουρίτσες τους αλλά και στα ποδαράκια τους και ήταν κάπως παράξενο το δέρμα εκεί (ψώρα ίσως?)! Οπότε όταν ήρθε η πρώτη μαμά να «διαλέξει» και αφού μου είπε ότι θέλει αρσενικό της λέω: «Είστε σίγουρη ότι θέλετε να πάρετε σκυλάκι??» «Ε, αφού θέλουν τα μικρά….» «Ναι αλλά θα πρέπει να εξεταστεί άμεσα από τον κτηνίατρο γιατί υπάρχει θέμα με το δέρμα» «Ναι ναι θα το πάω μέσα στην εβδομάδα»…. Φεύγει λοιπόν και στο σχόλασμα γυρνάει η κόρη της με το κουτάβι πάλι…. Ήμουν σίγουρη γι αυτό που θα μου έλεγε «Κυρία, η μαμά μου δεν το θέλει γιατί είναι σα δαγκωμένη η ουρά του και το φοβάται!» Οπότε είχαμε την πρώτη επιστροφή! Έγινε άλλο ένα παρόμοιο περιστατικό αλλά τελικά την επόμενη μέρα είχαν φύγει όοοοολα!
Προσωπικά δεν ήθελα καθόλου τα κουτάβια να φύγουν έτσι ανεξέλεγκτα και όπου να ναι, αλλά σε όσες φιλοζωικές τηλεφώνησε ο διευθυντής έφαγε κυριολεκτικά πόρτα! Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποια άλλη λύση! Και το να παρέμειναν τα κουτάβια μέσα στο σχολείο δεν ενδεικνυτο καθόλου!
Πραγματικά ελπίζω να πήγαν έστω σε όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες από το να κατέληγαν εντελώς αδέσποτα (το Διακοπτό έχει ήδη πολλά αδέσποτα )
Κάτι ακόμα που με λύπησε αρχικά ήταν η αντιμετώπιση κυρίως των μεγάλων επί του γεγονότος! Ίδια με αυτή των παιδιών! «Α! Μας έφεραν κουταβάκια???Αααα, να τα δω και γω…. Ααααα τι γλυκά….!» Σχεδόν κανείς δεν είδε πέρα από αυτό! Εγώ είπα στο διευθυντή μόνο να πούμε και κάτι στα παιδιά την ώρα της προσευχής πάνω στο θέμα ότι κάποιος ξεφορτώθηκε τις ευθύνες του και τις έβαλε στις πλάτες άλλων….. Αλλά τέλος πάντων….
Ιδού τα κουτάβια τα οποία όντως ήταν πολύ γλυκούλια! (αλλά να μπυ πείτε ποια κουτάβια δεν είναι???)
Με το που τα είδα, τι να σας πω, ταράχτηκα…. Αρχικά στεναχωρήθηκα. Στη συνέχεια όμως νευρίασα σκεπτόμενη πως κάποιος έκανε τη χάρη στα κουτάβια (αλλά πρώτα απ’ όλα στον εαυτό του που προφανώς δεν ήξερε τι να τα κάνει όλα αυτά, κ βρήκε αυτήν την πανέξυπνη πατέντα) να μην τα πετάξει κατευθείαν στα σκουπίδια αλλά να τους δώσει μια ευκαιρία με το να τα πετάξει μες στο βράδυ μέσα στο δημοτικό σχολείο! Σου λέει «Ε, παιδάκια θα τα δουν, θα τα δουν έτσι μικρούλια κ γλυκούλια και θα τα πάρουν!» Ε, λοιπόν, έτσι και έγινε! Όλα λέγανε, εγώ θα πάρω ένα, όχι εγώ θα πάρω! Στα διαλείμματα πήγαιναν κ έπαιρναν τους γονείς τους να τους ρωτήσουν αν τα αφήνουν να πάρουν ένα!!!!
Όταν όμως τα είδα εγώ λιγάκι καλύτερα είδα ότι τους έλειπε αρκετό τρίχωμα στις ουρίτσες τους αλλά και στα ποδαράκια τους και ήταν κάπως παράξενο το δέρμα εκεί (ψώρα ίσως?)! Οπότε όταν ήρθε η πρώτη μαμά να «διαλέξει» και αφού μου είπε ότι θέλει αρσενικό της λέω: «Είστε σίγουρη ότι θέλετε να πάρετε σκυλάκι??» «Ε, αφού θέλουν τα μικρά….» «Ναι αλλά θα πρέπει να εξεταστεί άμεσα από τον κτηνίατρο γιατί υπάρχει θέμα με το δέρμα» «Ναι ναι θα το πάω μέσα στην εβδομάδα»…. Φεύγει λοιπόν και στο σχόλασμα γυρνάει η κόρη της με το κουτάβι πάλι…. Ήμουν σίγουρη γι αυτό που θα μου έλεγε «Κυρία, η μαμά μου δεν το θέλει γιατί είναι σα δαγκωμένη η ουρά του και το φοβάται!» Οπότε είχαμε την πρώτη επιστροφή! Έγινε άλλο ένα παρόμοιο περιστατικό αλλά τελικά την επόμενη μέρα είχαν φύγει όοοοολα!
Προσωπικά δεν ήθελα καθόλου τα κουτάβια να φύγουν έτσι ανεξέλεγκτα και όπου να ναι, αλλά σε όσες φιλοζωικές τηλεφώνησε ο διευθυντής έφαγε κυριολεκτικά πόρτα! Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποια άλλη λύση! Και το να παρέμειναν τα κουτάβια μέσα στο σχολείο δεν ενδεικνυτο καθόλου!
Πραγματικά ελπίζω να πήγαν έστω σε όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες από το να κατέληγαν εντελώς αδέσποτα (το Διακοπτό έχει ήδη πολλά αδέσποτα )
Κάτι ακόμα που με λύπησε αρχικά ήταν η αντιμετώπιση κυρίως των μεγάλων επί του γεγονότος! Ίδια με αυτή των παιδιών! «Α! Μας έφεραν κουταβάκια???Αααα, να τα δω και γω…. Ααααα τι γλυκά….!» Σχεδόν κανείς δεν είδε πέρα από αυτό! Εγώ είπα στο διευθυντή μόνο να πούμε και κάτι στα παιδιά την ώρα της προσευχής πάνω στο θέμα ότι κάποιος ξεφορτώθηκε τις ευθύνες του και τις έβαλε στις πλάτες άλλων….. Αλλά τέλος πάντων….
Ιδού τα κουτάβια τα οποία όντως ήταν πολύ γλυκούλια! (αλλά να μπυ πείτε ποια κουτάβια δεν είναι???)
