Θα συμφωνίσω με την Sara. Έχω εκπαιδεύσει αμέτρητα Γιόρκι-Τύρρανους (και σε καμία από τις περιπτώσεις που είδα δεν έφταιγε ο σκύλος).
Μεγάλο πρόβλημα επίσης αντιμετωπίζει ο κόσμος στον καλλωπισμό τους. "Δεν κάθεται να το χτενίσω" μου λένε, με αποτέλεσμα να γεμίζει κόμπους ο σκύλος και μετά να τον ξυρίζουν γουλί. Τα μουστάκια τους θέλουν συχνό (το λιγότερο 2 φορές την εβδομάδα) πλύσιμο και σχολαστικό χτένισμα, καθώς γεμίζουν μικρόβια (σαλμονέλλα για παράδειγμα) επικίνδυνα για όλη την οικογένεια.
Οι έξυπνοι ιδιοκτήτες κουταβιών Γιόρκι, τα μαθαίνουν από πολύ μικρά (σταδιακά και με τρυφερότητα αλλά και επιμονή) να καλλωπίζονται. Τα νυχάκια τους θέλουν συχνά κόψημο (θα σου μάθει ο κτηνίατρος πως θα το κάνεις μόνη σου κάθε 15-20 ημέρες) και οι τρίχες από τον ακούστικό πόρο πρέπει να αφαιρούνται (πάλι στον κτηνίατρο για μάθημα). Τα αυτάκια τους ξυρίζονται γιατί αλλιώς θα πέσουν από το βάρος των μαλλιών (είναι πάρα πολύ λεπτά και πέφτουν εύκολα).
Μάθε το σκυλάκι να υπομένει να το γυρνάς λίγο (μισό λεπτάκι) ανάσκελα κάθε μέρα για να ψιλαφίζεις τα ποδαράκια και την κοιλίτσα του, ώστε να συνηθίσει στο άγγιγμά σου (παντού όχι μόνο στην πλατούλα!) και να μην έχεις προβλήματα αργότερα. Μου είναι απλά αδύνατον να θυμηθώ όλα τα Γιόρκσαιρ που ξέρω, που δαγκώνουν το αφεντικό τους μόλις πιεστούν λιγουλάκι.
Δεν είναι ότι χρειάζονται έντονο μάλλωμα (μαθαίνουν πολύ εύκολα) ή ιδιαίτερη αυστηρότητα. Σταθερότητα και πείσμα (με πολύ επιβράβευση σε κάθε ευκαιρία) χρειάζονται. Είναι μια εξεραιτικά πεισματάρικη φυλή. Αν κάνεις πίσω όταν δυσαναχετεί θα το εκπαιδεύσεις να κάνει σαν βλαμένο (και να σε δαγκώνει κι όλας) κάθε φορά που θέλει να κάνει το δικό του. Αν του αποδείξεις όμως (με υπομονή και αγάπη πάντα) πως είσαι ΤΡΕΛΗ πεισματάρα... πως δεν θυμώνεις εύκολα, αλλά δεν κάνεις ΠΟΤΕ πίσω όταν θέλεις κάτι, θα το αποδεχτεί 100% και θα καταλάβει πως δεν έχει κανένα νόημα να σου πηγαίνει κόντρα. Θα είναι ένα σωστό αγγελούδι.
Τελευταία συμβουλή: Να υπενθυμήζεις στον εαυτό σου (συχνά κάθε μέρα) πως είναι ΣΚΥΛΟΣ. Δεν ξέρω γιατί, αλλά οι 98% των ιδιοκτητών Γίορσαιρ το ξεχνούν αυτό. Δεν βγάζουν τα κουτάβια αρκετές βόλτες κάθε μέρα (με λουρί, με τον σκύλο στο ΕΔΑΦΟΣ, όχι αγκαλίτσα!) και σχεδόν ποτέ δεν τα αφήνουν να συναναστρέφονται με άλλους σκύλους.
Αυτό σε συνδιασμό με την γενική "υπερπροστατευτικότητα" (μη κρυώσει, μη πονέσει, μη στεναχωρεθεί, μη πεινάσει κλπ) είναι καταστροφικό για τον χαρακτήρα του (κάθε) σκύλου. Όσο περισσότερο του φέρεσαι σαν να είναι σκύλος, τόσο καλύτερος σκύλος θα είναι!
