Σήμερα πήγα προς Κορωπί πλευρά, πιο συγκεκριμένα σε supermarket της περιοχής. Καθώς βγήκα απο το αυτοκίνητο και έκανα την διαδρομή προς την είσοδο του καταστήματος πήρε το μάτι μου ένα σκυλί στα 50μ. Αδέσποτο, αδύνατο σε σημείο που έβλεπες όλα τα κόκκαλα του. Αδύναμο σε σημείο που περπάταγε σαν να είχε στις πλάτες του βαρύδια. Και τι έγινε Βασίλη, πρώτη φορά βλέπεις τέτοιο σκύλο στο δρόμο? Εννοείται πως όχι αλλα κάτι με έκανε να το συμπαθήσω.
Εκει που βάδηζα προς την είσοδο σηκώνει το κεφάλη του ο σκύλος και άρχισε να με κοιτάει επίμονα. Χωρίς να το φωνάξω, χωρίς να κάνω νόημα άρχισε να κουνάει την ουρά, βρίσκει το κουράγιο να σηκωθεί και με το πάσο του περπάτησε προς το μέρος μου. Για κάποιο λόγο συγκινήθηκα και σταμάτησα περιμένωντας πότε θα έρθει. Με κάθε του βήμα πλησίαζε όλο και περισσότερο και να μεταφέρει η ουρά του τους παλμούς χαράς σε όλο του το σώμα. Όταν κοντοστάθηκε μπροστά μου δεν ήταν ωραίο αυτό που είδα, ο σκύλος ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ένα χαδι μου ήταν αρκετό να τον ξεσηκώσω. Με ακολούθησε μέχρι την πόρτα και σαν να ήξερε πως απαγορεύεται να εισέλθει μέσα έκατσε και έμεινε εκει μέχρι που χάθηκα απο την όραση του.
Συνεχίζοντας τα ψώνια πέρασα απο της τροφές ζώων και σκέφτηκα να του πάρω μια κονσέρβα. Βγαίνοντας έξω έριξα μια ματιά γύρω να δω που είναι αλλα άφαντος. Ομολογώ ότι στεναχωρήθηκα λιγάκι. Για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο ζώο ήθελα να του δώσω έστω κι για λίγο λίγη χαρά. Φεύγοντας απο εκει ξεκίνησε μια φράση η αδερφή μου "Αν δεν είχες την Σόνια και τον Μόκκο..." συνέχισα "...θα τον είχα τώρα στο αυτοκίνητο".
Όσο για την κονσέρβα το έκανα δώρο σε ένα τρίποδο Γερμανικό ποιμενικό χωρίς ουρά...
Εκει που βάδηζα προς την είσοδο σηκώνει το κεφάλη του ο σκύλος και άρχισε να με κοιτάει επίμονα. Χωρίς να το φωνάξω, χωρίς να κάνω νόημα άρχισε να κουνάει την ουρά, βρίσκει το κουράγιο να σηκωθεί και με το πάσο του περπάτησε προς το μέρος μου. Για κάποιο λόγο συγκινήθηκα και σταμάτησα περιμένωντας πότε θα έρθει. Με κάθε του βήμα πλησίαζε όλο και περισσότερο και να μεταφέρει η ουρά του τους παλμούς χαράς σε όλο του το σώμα. Όταν κοντοστάθηκε μπροστά μου δεν ήταν ωραίο αυτό που είδα, ο σκύλος ήταν σε άσχημη κατάσταση. Ένα χαδι μου ήταν αρκετό να τον ξεσηκώσω. Με ακολούθησε μέχρι την πόρτα και σαν να ήξερε πως απαγορεύεται να εισέλθει μέσα έκατσε και έμεινε εκει μέχρι που χάθηκα απο την όραση του.
Συνεχίζοντας τα ψώνια πέρασα απο της τροφές ζώων και σκέφτηκα να του πάρω μια κονσέρβα. Βγαίνοντας έξω έριξα μια ματιά γύρω να δω που είναι αλλα άφαντος. Ομολογώ ότι στεναχωρήθηκα λιγάκι. Για κάποιο λόγο το συγκεκριμένο ζώο ήθελα να του δώσω έστω κι για λίγο λίγη χαρά. Φεύγοντας απο εκει ξεκίνησε μια φράση η αδερφή μου "Αν δεν είχες την Σόνια και τον Μόκκο..." συνέχισα "...θα τον είχα τώρα στο αυτοκίνητο".
Όσο για την κονσέρβα το έκανα δώρο σε ένα τρίποδο Γερμανικό ποιμενικό χωρίς ουρά...
