Όσες φορές προσπάθησα να πάρω σκυλάκι για να έχει παρέα ο Σπούκυ, δεν μου "έκατσε".... Αυτή τη φορά όμως τα κατάφερα!
Είδα μια ανακοίνωση που έλεγε ότι δίνεται 7 μηνών θηλυκό γουέστι για λόγους ανωτέρας βίας. Επικοινώνησα τηλεφωνικά και μου είπαν ότι το δίνουν λόγω αναχώρησης στο εξωτερικό.
Πήγα στην διεύθυνση που μου είπαν και η κοπέλλα που είχε το σκυλάκι μου είπε ότι δεν ήταν δικό της, αλλά ανέλαβε να το προωθήσει. Η ιδιοκτήτρια άφαντη...
Ένα μικρό χαριτωμένο πλάσμα, που μόλις με είδε πήδηξε επάνω μου και άρχισε να με γλύφει. Μου παρέδωσε τα "πράγματα" της, δηλαδή μισή σακούλα ξηρά τροφή, μια βούρτσα και το βιβλιάριο.
Όταν άνοιξα το βιβλιάριο υγείας είδα ότι το σκυλί έχει γεννηθεί τον Μάϊο, και ότι έχει πάρει μόνο ένα χάπι drontal τον Ιούλιο. ΄Εκτοτε ουδέν... ούτε εμβόλια, ούτε τίποτα. Για αμπούλα δεν συζητάμε, προφανώς ήταν πολυτέλεια. Το σκυλάκι δε μέσα στη τζίβα....
Ζήτησα επίμονα να μιλήσω έστω τηλεφωνικά με την ιδιοκτήτρια για να πάρω πληφορορίες για τη μικρή. Βασικά ήθελα να μάθω αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, τις συνήθειες της, τι ξέρει και τι δεν ξέρει από εντολές, αλλά μάλλον ήμουν βαθειά νυχτωμένη.
Η ιδιοκτήτρια μου είπε ότι καλά θα κάνω να την αφήσω έξω γιατί εκείνη την είχε παρατημένη στον κήπο. Της είπα ότι δεν έχω κήπο και μου είπε "έ, βγάλτε την στο μπαλκόνι...". Της εξήγησα ότι έχω σκυλάκι που κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι στα πούπουλα, και θεωρώ αδιανόητο να αφήσω σκυλί στο μπαλκόνι και μου είπε "όπως νομίζετε...". Επίσης μου είπε ότι η μόνη εντολή που ξέρει το σκυλί είναι "πήγαινε έξω". Νομίζω αυτό τα λέει όλα...
Επέμεναν δε πολύ να πάρω το σκυλί εκείνη τη στιγμή, γιατί η κοπέλλα που το φιλοξενούσε, μου είπε ότι δεν μπορούσε να το κρατήσει άλλο και θα το έβγαζε έξω. Μπροστά σ' αυτόν τον εκβιασμό, πήρα τη μικρή κι' έφυγα...
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η ανακοίνωση έλεγε ότι δίνεται αυστηρά εντός Αττικής, για να μπορούν να την βλέπουν. Περιττό να σας πω ότι δεν με έχουν πάρει καν τηλέφωνο για να δουν τι κάνει το σκυλάκι. Και φυσικά η ιδιοκτήτρια δεν θέλησε ούτε να με γνωρίσει για να δει σε τι χέρια πάει το μικρό...
Πριν την φέρω στο σπίτι πήγαμε κατ' ευθείαν στον κτηνίατρο να την δει. Όπως είπα και πριν εμβόλια δεν είχαν κάνει και ο γιατρός μου είπε ότι είναι πολύ τυχερή που δεν κόλλησε τίποτα και μάλλον ανέπτυξε αντισώματα και την σκαπούλαρε.
Επίσης μου είπε ότι δεν πιστεύει ότι είναι επτά μηνών, μάλλον έξι, βία εξήμισι... είναι δε πολύ αδύνατη, μόλις 5 κιλά, και τα κοκκαλάκια της διαγράφονται.
Κάναμε καλού-κακού εξετάσεις για καλαζάρ και ερλείχια, και ευτυχώς ήταν αρνητικές.
Το σκυλάκι είναι ταλαιπωρημένο... και μάλλον κάποιος το έχει χτυπήσει. Όταν απλώνω το χέρι να την χαϊδέψω μαζεύεται σαν να φοβάται. Θα αργήσω πολύ να κερδίσω την εμπιστοσύνη της.
Όταν δε της βάζω φαγητό τρώει λες και έχει να φάει από την κατοχή.
Είχαμε ένα μικρό θέμα με τον Σπούκυ, τον οποίο δάγκωσε στην αρχή δύο φορές, προσπαθώντας να με διεκδικήσει για τον εαυτό της, αλλά από τη στιγμή που βάλαμε το πάρκο και μπήκε μέσα ηρεμήσαμε αρκετά.
Ανά διαστήματα βάζω και τον Σπούκυ μέσα στο πάρκο για να τα βρουν και νομίζω ότι τα κατάφερα... Βέβαια η ζήλεια εξακολουθεί να υπάρχει εκατέρωθεν αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να τελειώνουμε και μ' αυτήν.
Και για να μην το ξεχάσω: την ονόμασα Ζουζού, από το ζουζούνι. Είναι αεικίνητη και ζωηρή, σκέτο ζουζουνάκι...
Είδα μια ανακοίνωση που έλεγε ότι δίνεται 7 μηνών θηλυκό γουέστι για λόγους ανωτέρας βίας. Επικοινώνησα τηλεφωνικά και μου είπαν ότι το δίνουν λόγω αναχώρησης στο εξωτερικό.
Πήγα στην διεύθυνση που μου είπαν και η κοπέλλα που είχε το σκυλάκι μου είπε ότι δεν ήταν δικό της, αλλά ανέλαβε να το προωθήσει. Η ιδιοκτήτρια άφαντη...
Ένα μικρό χαριτωμένο πλάσμα, που μόλις με είδε πήδηξε επάνω μου και άρχισε να με γλύφει. Μου παρέδωσε τα "πράγματα" της, δηλαδή μισή σακούλα ξηρά τροφή, μια βούρτσα και το βιβλιάριο.
Όταν άνοιξα το βιβλιάριο υγείας είδα ότι το σκυλί έχει γεννηθεί τον Μάϊο, και ότι έχει πάρει μόνο ένα χάπι drontal τον Ιούλιο. ΄Εκτοτε ουδέν... ούτε εμβόλια, ούτε τίποτα. Για αμπούλα δεν συζητάμε, προφανώς ήταν πολυτέλεια. Το σκυλάκι δε μέσα στη τζίβα....
Ζήτησα επίμονα να μιλήσω έστω τηλεφωνικά με την ιδιοκτήτρια για να πάρω πληφορορίες για τη μικρή. Βασικά ήθελα να μάθω αν έχει κάποιο πρόβλημα υγείας, τις συνήθειες της, τι ξέρει και τι δεν ξέρει από εντολές, αλλά μάλλον ήμουν βαθειά νυχτωμένη.
Η ιδιοκτήτρια μου είπε ότι καλά θα κάνω να την αφήσω έξω γιατί εκείνη την είχε παρατημένη στον κήπο. Της είπα ότι δεν έχω κήπο και μου είπε "έ, βγάλτε την στο μπαλκόνι...". Της εξήγησα ότι έχω σκυλάκι που κοιμάται μαζί μου στο κρεβάτι στα πούπουλα, και θεωρώ αδιανόητο να αφήσω σκυλί στο μπαλκόνι και μου είπε "όπως νομίζετε...". Επίσης μου είπε ότι η μόνη εντολή που ξέρει το σκυλί είναι "πήγαινε έξω". Νομίζω αυτό τα λέει όλα...
Επέμεναν δε πολύ να πάρω το σκυλί εκείνη τη στιγμή, γιατί η κοπέλλα που το φιλοξενούσε, μου είπε ότι δεν μπορούσε να το κρατήσει άλλο και θα το έβγαζε έξω. Μπροστά σ' αυτόν τον εκβιασμό, πήρα τη μικρή κι' έφυγα...
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η ανακοίνωση έλεγε ότι δίνεται αυστηρά εντός Αττικής, για να μπορούν να την βλέπουν. Περιττό να σας πω ότι δεν με έχουν πάρει καν τηλέφωνο για να δουν τι κάνει το σκυλάκι. Και φυσικά η ιδιοκτήτρια δεν θέλησε ούτε να με γνωρίσει για να δει σε τι χέρια πάει το μικρό...
Πριν την φέρω στο σπίτι πήγαμε κατ' ευθείαν στον κτηνίατρο να την δει. Όπως είπα και πριν εμβόλια δεν είχαν κάνει και ο γιατρός μου είπε ότι είναι πολύ τυχερή που δεν κόλλησε τίποτα και μάλλον ανέπτυξε αντισώματα και την σκαπούλαρε.
Επίσης μου είπε ότι δεν πιστεύει ότι είναι επτά μηνών, μάλλον έξι, βία εξήμισι... είναι δε πολύ αδύνατη, μόλις 5 κιλά, και τα κοκκαλάκια της διαγράφονται.
Κάναμε καλού-κακού εξετάσεις για καλαζάρ και ερλείχια, και ευτυχώς ήταν αρνητικές.
Το σκυλάκι είναι ταλαιπωρημένο... και μάλλον κάποιος το έχει χτυπήσει. Όταν απλώνω το χέρι να την χαϊδέψω μαζεύεται σαν να φοβάται. Θα αργήσω πολύ να κερδίσω την εμπιστοσύνη της.
Όταν δε της βάζω φαγητό τρώει λες και έχει να φάει από την κατοχή.
Είχαμε ένα μικρό θέμα με τον Σπούκυ, τον οποίο δάγκωσε στην αρχή δύο φορές, προσπαθώντας να με διεκδικήσει για τον εαυτό της, αλλά από τη στιγμή που βάλαμε το πάρκο και μπήκε μέσα ηρεμήσαμε αρκετά.
Ανά διαστήματα βάζω και τον Σπούκυ μέσα στο πάρκο για να τα βρουν και νομίζω ότι τα κατάφερα... Βέβαια η ζήλεια εξακολουθεί να υπάρχει εκατέρωθεν αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να τελειώνουμε και μ' αυτήν.
Και για να μην το ξεχάσω: την ονόμασα Ζουζού, από το ζουζούνι. Είναι αεικίνητη και ζωηρή, σκέτο ζουζουνάκι...
