Φοβικός σκύλος μπορεί να είναι ένας σκύλος που δεν πλησιάζει άλλον σκύλο ποτέ γιατί τους φοβάται.
Φοβικός σκύλος μπορεί να είναι ένας σκύλος που φοβάται τους κρότους.
Φοβικός σκύλος μπορεί να είναι ένας σκύλος που τρομάζει όταν τον πλησιάζει άνθρωπος και τους αποφέυγει.
Φοβικός σκύλος τελος πάντων μπορεί να είναι ένας σκύλος που δεν έχει γνωρίσει πράγματα στην ηληκία που έπρεπε,και κάθε τι άγνωστο του προκαλεί φόβο,και σε κάποιες περιπτώσεις εξελίσεται σε επιθετικότητα.
Αύτη η επανάληψη με τρομάζει και θα με κάνει φοβική
Να σοβαρευτώ. Υπάρχει time chart του τι πρέπει να μαθει και να γνωρίσει; Αν ναι μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον.
Το πρώτο που έγραψες συνήθως συμβαίνει στα μικρα σκυλιά που τα κρατάνε ψηλά οι ιδιοκτήτες τους μόλις δουν άλλο σκυλί.
Για τον κρότο το θεωρώ φυσιολογικό.
Το να αποφεύγεις ανθρώπους ειναι αποτέλεσμα παρατεταμένης κακομεταχείρισης (βλέπε αδέσποτα)
Η τελευταία φράση μου κάθεται. Το άγνωστο προκαλέι σε όλους μας φόβο γιατί δεν έχουμε τον έλεγχο.
Ο σκύλος που έχει επιθέτικότητα δεν ειναι αυτός που δεν φοβάται και που έχει πιθανόν εκπαιδευτεί να επιτίθεται;
Αυτός που εχει πιστέψει οτι αυτός ειναι "αρχηγός";
Τα φοβισμένα σκυλιά συνήθως δεν αντιδρούν, δεν το χουν μέσα τους.
Αυτήν την εικόνα εχω εγω. Κάνω λάθος;
Σε τι διαφέρει ο φόβος από τη φοβία;
Σε γενικές γραμμές ο φόβος είναι το συναίσθημα που πηγάζει από την προσδοκία του κινδύνου. Είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα που μας βοηθάει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας. Φοβία αντίθετα είναι το συναίσθημα του φόβου μπροστά σε κάτι που δεν είναι πραγματικά επικίνδυνο, αλλά που εμείς αυθαίρετα εκλαμβάνουμε ως επικίνδυνο. Οι φοβίες αναφέρονται στην ύπαρξη φόβου που δεν έχει ρεαλιστική βάση. Ουσιαστικά δηλαδή η διάκριση βρίσκεται στο πόσο κατάλληλη και συμβατή με την αντικειμενική πραγματικότητα είναι η συναισθηματική μας αντίδραση. Στο πλαίσιο αυτό όλη η γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων είναι χρήσιμη και φυσιολογική όταν ανταποκρίνεται σε ικανοποιητικό βαθμό στην αντικειμενική πραγματικότητα.
Μα ειτε ειναι φοβία η φυσιολογικός φόβος, προέρχεται από το γεγονός οτι δεν νιώθει ασφάλεια.
Πιο επιβλαβες ειναι ενα αφεντικό που δεν ειναι σταθερό και "ηγέτης", παρά ένα αφεντικό που μπορεί να κάνει λάθη αλλα κραταει τα όρια ευδιάκριτα.
Εχουν μεγάλη ανάγκη να ξέρουν τι περιμένουμε από αυτά, τι δεν ειναι απόδεκτό και γενικως την θέση τους απέναντί μας.
και στην βόλτα-για να το ξαναφερω- πρέπει να αποφασίζουμε εμείς που πάμε.
